2. Literature reviewA kanban techni

2. Literature review

A kanban technique attracted many researchers since it was first brought to light by Monden (1983). He originally summarized the Toyota approach for determining the appropriate number of kanbans at a workstation. It is applied recently in supply chain systems to efficiently manage the flow of materials. Rees et al. (1987) extended the Toyota approach to fluctuating product-mix problem by using the next period’s forecast demand and the last period’s observed lead times. Co and Sharafali (1997) considered the over-planning factor in Toyota’s formula for computing the number of kanbans for several production inventory control models. Altiok and Ranjan (1995) studied a multi-stage pull system that dealt with production inventory system.

Gupta and AlTurki (1997) introduced a systematic methodology to manipulate the number of kanbans in a JIT system, where an algorithm to minimize the backlog and WIP was developed for stochastic processing times and variable demand environment. Miyazaki et al. (1988) derived two formulae to calculate the average inventory yielded by fixed-interval withdrawal kanbans and supplier kanbans in a JIT production system, and the minimum number of kanbans required for this system was determined by two formulas.

Sarker and Balan, 1996, Sarker and Balan, 1998 and Sarker and Balan, 1999 determined the number of kanbans required to transport materials between two workstations for both single-stage and multi-stage kanban systems. In their models, the demand rate was assumed as linear over each of the three phases (inception, maturation and declination) of a product’s life cycle. This model eventually determined batch sizes (or the container size), number of kanbans, the dispatching time intervals, and the schedule for production. Parija and Sarker (1999) analyzed a supply chain system by modeling the raw material ordering policy and finished goods delivering policy. An economic batch size for a product with a fixed time-interval was developed.

Mascolo et al. (1996) developed a general-purpose analytical method for performance evaluation of multi-stage kanban controlled production systems. With each stage is associated a given number of kanbans. Nori and Sarkar, 1996 and Nori and Sarkar, 1998 determined the delivery policy and the number of kanbans between two workstations. In Nori and Sarker’s models, the total cost was expressed as a function of the number of kanbans, shortage cost of materials, and holding cost of containers.

2.1. Kanban-controlled supply chain systems

Although numerous models have been developed to describe supply chain systems, most studies published did not consider many essential characteristics of manufacturing systems such as the supply-retailer’s relationship, number of kanbans, and kanban operations. Karmarkar and Kekre (1989), Wang and Wang (1991), Deleersnyder et al. (1992), Askin et al. (1993), Co and Sharafali (1997), and Nori and Sarkar (1998) considered the kanban operations between two adjacent stages only, and they did not link the raw material stage and finished good stage together. Sarker and Balan, 1998 and Sarker and Balan, 1999 modeled the supply chain systems systemically, but they did not consider the cost of kanban (the setup cost of kanban includes the building cost, transport cost, etc.). Also they thought the number of lots and the number of kanbans needed to ship the lots, were the same. Garg (1999) analyzed a supply chain system, but his technique was not kanban-based. Fujiwara et al. (1998) and Hill (1999) presented an elegant inventory model for a supply chain system, but his model was meant for a single-stage system and the emphasis was on the development of an order/delivery policy with no relation to the kanban control technique.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. เอกสารประกอบการทบทวนคัมบังเทคนิคดึงดูดนักวิจัยมากมายตั้งแต่เรื่องแรกถูกนำแสง โดย Monden (1983) เดิมเขาสรุปวิธีโตโยต้าสำหรับกำหนดจำนวนคัมบังที่เวิร์กสเตชันที่เหมาะสม มันจะใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในระบบห่วงโซ่อุปทานการจัดการการไหลของวัสดุได้อย่างมีประสิทธิภาพ รีส์ et al. (1987) ขยายวิธีโตโยต้าปัญหาผลิตภัณฑ์ผสมความโดยอุปสงค์การคาดการณ์ของรอบระยะเวลาถัดไป และครั้งสุดท้ายของรอบระยะเวลารอคอยสังเกต Co และ Sharafali (1997) ถือตัวมากเกินไปวางในโตโยต้าของสูตรสำหรับคำนวณจำนวนของคัมบังสำหรับแบบจำลองการควบคุมสินค้าคงคลังผลิตหลาย Altiok และ Ranjan (1995) ศึกษาระบบดึงแบบหลายขั้นตอนที่ดำเนินการผลิตระบบสินค้าคงคลังกุปตาและ AlTurki (1997) แนะนำวิธีระบบเพื่อควบคุมจำนวนของคัมบังในระบบ JIT ที่มีพัฒนาอัลกอริทึมมียอดคงค้างและ WIP สโทแคสติกการผลิตและความต้องการตัวแปรสิ่งแวดล้อม สูตรที่สองในการคำนวณสินค้าคงคลังเฉลี่ยผล โดยถอนช่วงคัมบังและคัมบังที่จำหน่ายในระบบการผลิตแบบ JIT มากิและ al. (1988) และจำนวนของคัมบังที่จำเป็นสำหรับระบบนี้ถูกกำหนด โดยสองสูตรSarker และ Balan, 1996, Sarker และ Balan, 1998 และ 1999 กำหนดจำนวนของคัมบังที่ต้องขนส่งวัสดุระหว่างสเตสองระบบคัมบัง ขั้นเดียว และแบบหลายขั้นตอนทั้งสอง Sarker และ Balan ในรูปแบบของพวกเขา อัตราความต้องถูกจัดสันนิษฐานเป็นเส้นผ่านแต่ละขั้นตอนสาม (มา พ่อแม่ และปฏิเสธ) ของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ รูปแบบนี้ในที่สุดกำหนดขนาดชุด (หรือขนาดภาชนะ), จำนวนคัมบัง ช่วงเวลา dispatching และกำหนดการสำหรับการผลิต Parija และ Sarker (1999) วิเคราะห์ระบบห่วงโซ่อุปทาน โดยวัตถุดิบที่สั่งซื้อนโยบายการสร้างโมเดล และสินค้าส่งนโยบายเสร็จ ขนาดมีชุดทางเศรษฐกิจสำหรับผลิตภัณฑ์ที่มีช่วงเวลาคงที่ได้รับการพัฒนาMascolo et al. (1996) ได้พัฒนาวิธีวิเคราะห์วัตถุประสงค์ทั่วไปการประเมินประสิทธิภาพของระบบการผลิตแบบหลายขั้นตอนคัมบังที่ควบคุม แต่ละขั้นตอนเป็นจำนวนของคัมบังที่เกี่ยวข้อง ทอดกรอบและ Sarkar, 1996 และทอดกรอบและ Sarkar, 1998 กำหนดนโยบายการจัดส่งและจำนวนของคัมบังระหว่างเวิร์กสเตชันที่สอง ในรูปแบบขนมและของ Sarker ต้นทุนรวมที่แสดงเป็นฟังก์ชันของจำนวนคัมบัง ต้นทุนขาดแคลนวัสดุ และถือต้นทุนของภาชนะบรรจุ2.1 การระบบห่วงโซ่อุปทานคัมบังควบคุมถึงแม้ว่าแบบจำลองต่าง ๆ ได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่ออธิบายระบบห่วงโซ่อุปทาน เผยแพร่การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้พิจารณาลักษณะสำคัญในการผลิตระบบจัดหาวัสดุผู้จัดจำหน่ายของความสัมพันธ์ คัมบัง และการดำเนินงานคัมบัง Karmarkar และ Kekre (1989), วังและวัง (1991), Deleersnyder et al. (1992), Askin และ al. (1993), Co และ Sharafali (1997), และทอดกรอบ และ Sarkar (1998) ถือว่าการดำเนินงานคัมบังระหว่างขั้นการติดสองเท่า และพวกเขาได้เชื่อมโยงขั้นตอนวัตถุดิบ และเสร็จสิ้นขั้นตอนดีกัน Sarker และ Balan, 1998 และ Sarker และ Balan, 1999 จำลองระบบห่วงโซ่อุปทาน systemically แต่พวกเขาไม่ได้พิจารณาต้นทุนของคัมบังที่ (ต้นทุนการตั้งค่าของคัมบังไว้อาคารต้นทุน ต้นทุนการขนส่ง ฯลฯ) นอกจากนี้ยัง จะคิดเลขล็อตและหมายเลขของคัมบังที่จำเป็นในการจัดส่งจำนวนมาก ได้เหมือนกัน Garg (1999) วิเคราะห์ระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่เทคนิคของเขาไม่ใช้คัมบัง ฟุจิวะ et al. (1998) และฮิลล์ (1999) แสดงแบบจำลองสินค้าคงคลังที่สง่างามสำหรับระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่แบบจำลองของเขาถูกหมายถึงระบบขั้นตอนเดียว และเน้นถูกพัฒนานโยบายการส่งสินค้าสั่งไม่สัมพันธ์กับเทคนิคควบคุมการคัมบัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ทบทวนวรรณกรรมเทคนิคKanban ดึงดูดนักวิจัยหลายคนเพราะมันเป็นครั้งแรกที่นำแสงโดย Monden (1983) เขาเดิมสรุปวิธีการที่โตโยต้าสำหรับการกำหนดจำนวนที่เหมาะสมของ kanbans ที่เวิร์กสเตชัน มันถูกนำมาใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในระบบห่วงโซ่อุปทานเพื่อประสิทธิภาพในการจัดการการไหลของวัสดุ รีเอตอัล (1987) ขยายวิธีการของโตโยต้าในการแก้ไขปัญหาความผันผวนผสมผลิตภัณฑ์โดยใช้พยากรณ์ความต้องการงวดถัดไปและระยะเวลาที่ผ่านมาสังเกตเห็นครั้งนำไปสู่ และร่วม Sharafali (1997) ถือว่าเป็นปัจจัยที่อยู่เหนือการวางแผนในสูตรของโตโยต้าสำหรับการคำนวณจำนวน kanbans สำหรับการผลิตหลายรูปแบบการควบคุมสินค้าคงคลัง Altiok และ Ranjan (1995) การศึกษาระบบการดึงแบบหลายขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับระบบสินค้าคงคลังการผลิต. แคนด์และ AlTurki (1997) แนะนำวิธีการที่เป็นระบบในการจัดการกับจำนวน kanbans ในระบบ JIT ซึ่งขั้นตอนวิธีการที่จะลดงานในมือและ WIP ได้รับการพัฒนาสำหรับเวลาการประมวลผลสุ่มและสภาพแวดล้อมในความต้องการของตัวแปร มิยาซากิ, et al (1988) ที่ได้มาสองสูตรในการคำนวณสินค้าคงคลังเฉลี่ยผลโดย kanbans ถอนช่วงเวลาคงที่และ kanbans ผู้จัดจำหน่ายในระบบการผลิต JIT และจำนวนขั้นต่ำของ kanbans ที่จำเป็นสำหรับระบบนี้ถูกกำหนดโดยสองสูตร. Sarker และ Balan 1996 Sarker และ Balan, ปี 1998 และ Sarker และ Balan 1999 กำหนดจำนวน kanbans ที่จำเป็นในการขนส่งวัสดุระหว่างสองเวิร์คสเตชั่ทั้งขั้นตอนเดียวและแบบหลายขั้นตอนระบบ Kanban ในรูปแบบของพวกเขาอัตราความต้องการก็พอจะสันนิษฐานว่าเป็นเชิงเส้นในช่วงของแต่ละสามขั้นตอน (เริ่มก่อตั้งการเจริญเติบโตและการปฏิเสธ) ของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ รุ่นนี้กำหนดขนาดในที่สุดชุด (หรือขนาดภาชนะ) จำนวน kanbans ที่ช่วงเวลาการฝึกอบรมและระยะเวลาในการผลิต Parija และ Sarker (1999) การวิเคราะห์ระบบห่วงโซ่อุปทานโดยการสร้างแบบจำลองวัตถุดิบนโยบายการสั่งซื้อและการส่งมอบสินค้าสำเร็จรูปนโยบาย ขนาดชุดทางเศรษฐกิจสำหรับผลิตภัณฑ์ที่มีเวลาช่วงเวลาคงที่ได้รับการพัฒนา. Mascolo et al, (1996) การพัฒนาวัตถุประสงค์ทั่วไปวิธีการวิเคราะห์สำหรับการประเมินผลการปฏิบัติงานของ Kanban แบบหลายขั้นตอนควบคุมระบบการผลิต กับแต่ละขั้นตอนมีความเกี่ยวข้องเป็นจำนวนที่กำหนดของ kanbans Nori และซาร์การ์ปี 1996 และ Nori และซาร์การ์ 1998 กำหนดนโยบายการจัดส่งและจำนวน kanbans ระหว่างสองเวิร์กสเตชัน ใน Nori และรูปแบบ Sarker ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับการแสดงเป็นฟังก์ชั่นของจำนวน kanbans ค่าใช้จ่ายการขาดแคลนวัสดุและค่าใช้จ่ายของการถือครองภาชนะ. 2.1 อุปทาน Kanban ควบคุมระบบห่วงโซ่แม้ว่าหลายรุ่นได้รับการพัฒนาเพื่ออธิบายระบบห่วงโซ่อุปทานการตีพิมพ์การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้พิจารณาลักษณะสำคัญมากของระบบการผลิตเช่นความสัมพันธ์อุปทานของร้านค้าปลีกจำนวนkanbans และการดำเนินงาน Kanban Karmarkar และ Kekre (1989) วังและวัง (1991), Deleersnyder et al, (1992), Askin et al, (1993) ร่วมและ Sharafali (1997) และโนริและซาร์การ์ (1998) การพิจารณาการดำเนินงาน Kanban ระหว่างสองขั้นตอนที่อยู่ติดกันเท่านั้นและพวกเขาไม่ได้เชื่อมโยงเวทีวัตถุดิบและเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ดีร่วมกัน sarker และ Balan, ปี 1998 และ sarker และ Balan 1999 จำลองระบบห่วงโซ่อุปทานมีระบบ แต่พวกเขาไม่ได้พิจารณาค่าใช้จ่ายของ Kanban (ที่ค่าใช้จ่ายในการตั้งค่าของ Kanban รวมถึงค่าใช้จ่ายในการสร้างค่าใช้จ่ายในการขนส่ง ฯลฯ ) นอกจากนี้พวกเขาคิดว่าจำนวนของจำนวนมากและจำนวน kanbans ที่จำเป็นในการจัดส่งจำนวนมากที่ได้เหมือนกัน Garg (1999) การวิเคราะห์ระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่เทคนิคของเขาไม่ได้ Kanban ตาม ฟูจิวาระ et al, (1998) และฮิลล์ (1999) นำเสนอรูปแบบสินค้าคงคลังที่หรูหราสำหรับระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่รูปแบบของเขามีความหมายสำหรับระบบขั้นตอนเดียวและเน้นคือการพัฒนาของการสั่งซื้อสินค้า / นโยบายการจัดส่งที่มีความสัมพันธ์ที่ไม่มีการควบคุม Kanban เทคนิค.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 .

เทคนิคการทบทวนวรรณกรรมบังดึงดูดนักวิจัยหลายคนตั้งแต่ครั้งแรกถูกเปิดโปงโดย monden ( 1983 ) เดิมทีเค้าสรุปแนวทางโตโยต้าเพื่อกำหนดหมายเลขที่เหมาะสม kanbans ที่เวิร์กสเตชัน มันถูกใช้เมื่อเร็ว ๆนี้ในระบบโซ่อุปทานได้อย่างมีประสิทธิภาพการจัดการการไหลของวัสดุ รีส et al .( 1987 ) วิธีการปรับขยายโตโยต้าปัญหาการผลิตโดยการใช้ประมาณการรอบถัดไป และสุดท้ายก็พบว่าช่วงเวลานำ บริษัท sharafali ( 1997 ) ถือว่าผ่านการวางแผนปัจจัยในสูตรของโตโยต้าสำหรับการคำนวณจำนวน kanbans สำหรับรูปแบบการควบคุมสินค้าคงคลังการผลิตหลายaltiok Ranjan ( 1995 ) และศึกษาซึ่งดึงระบบที่จัดการระบบสินค้าคงคลังการผลิต

Gupta และ alturki ( 1997 ) แนะนำวิธีการระบบเพื่อจัดการกับจำนวนของ kanbans ในระบบ JIT ซึ่งขั้นตอนวิธีเพื่อลดและถูกพัฒนาขึ้นสำหรับงาน wip ครั้งการประมวลผลวิธี Stochastic และความต้องการสภาพแวดล้อมที่ตัวแปร มิยาซากิ et al .( 1988 ) ได้มาสองสูตรในการคำนวณสินค้าคงเหลือเฉลี่ยให้ค่าคงที่ช่วงถอน kanbans และซัพพลายเออร์ kanbans ในระบบการผลิต JIT และจำนวนขั้นต่ำของ kanbans ที่จําเป็นสําหรับระบบนี้ถูกกำหนดโดยสองสูตร

Sarker บาลานและ 1996 และ 1998 และ Sarker Sarker บาลาน บาลาน , และ ,2542 กำหนดจำนวน kanbans ต้องขนส่งวัสดุระหว่างสองสถานีทั้งเดียวและระบบองค์กรแบบหลายขั้นตอน ในรุ่นของพวกเขา อัตราความต้องการสมมติเป็นเชิงเส้นมากกว่าแต่ละสามขั้นตอน ( ก่อตั้ง การเจริญพันธุ์ และความเสื่อม ) ของวัฏจักรชีวิตของผลิตภัณฑ์ รุ่นนี้ก็กำหนดขนาดชุด ( หรือภาชนะบรรจุขนาด kanbans ) , จำนวน ,ช่วงเวลาที่งานและตารางการผลิต และ parija Sarker ( 1999 ) วิเคราะห์ระบบห่วงโซ่การจัดหาวัตถุดิบ โดยการสั่งนโยบายและสินค้ามอบนโยบายเสร็จ เป็นชุดผลิตภัณฑ์ที่มีขนาดเศรษฐกิจในช่วงเวลาคงที่พัฒนา

mascolo et al .( 1996 ) ได้พัฒนาวิธีวิเคราะห์แบบเอนกประสงค์เพื่อประเมินผลการปฏิบัติงานขององค์กร และควบคุมการผลิตระบบ แต่ละขั้นตอนจะเกี่ยวข้องกับจำนวนของ kanbans . โนริ และซาร์คาร์ , 1996 และโนริและซาร์คาร์ 1998 กำหนดส่งมอบนโยบายและจำนวน kanbans ระหว่างสองสถานี ในรุ่นโนริและ Sarker ,ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะแสดงเป็นฟังก์ชันของจำนวน kanbans ขาดแคลนต้นทุนวัตถุดิบ และต้นทุนการเก็บรักษาภาชนะ .

1 . องค์กรควบคุมจัดหาระบบโซ่

แม้ว่ารูปแบบมากมายได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่ออธิบายระบบโซ่อุปทานส่วนใหญ่การศึกษาที่เผยแพร่ไม่ได้พิจารณามากมาย สรุปลักษณะของการผลิตระบบเช่นความสัมพันธ์อุปทานค้าปลีกของจำนวน kanbans , และงานบัง . และ karmarkar kekre ( 1989 ) , หวัง และหวัง ( 1991 ) , deleersnyder et al . ( 1992 ) , ขอ et al . ( 1993 ) , CO และ sharafali ( 1997 ) และ โนริ และซาร์คาร์ ( 1998 ) ถือว่าการดำเนินงานระหว่างสองขั้นติดกันบังเท่านั้น และพวกเขาไม่ได้เชื่อมโยงวัตถุดิบขั้นตอนและเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ดีด้วยกัน และปี 1998 และบาลาน Sarker Sarker บาลาน , และ ,1999 จำลองโซ่อุปทานระบบมีระบบ แต่พวกเขาไม่ได้พิจารณาต้นทุนขององค์กร ( การติดตั้งค่าใช้จ่ายขององค์กรรวมถึงการสร้างต้นทุน ต้นทุนการขนส่ง ฯลฯ ) นอกจากนี้ พวกเขาคิดว่า จํานวนมาก และจำนวน kanbans ต้องการเรือมาก ๆอยู่เหมือนกัน garg ( 1999 ) วิเคราะห์ระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่เทคนิคของเขาไม่ใช่องค์กรตาม ฟูจิวาระ et al .( 1998 ) และ ฮิลล์ ( 1999 ) นำเสนอรูปแบบสินค้าหรูหราสำหรับระบบห่วงโซ่อุปทาน แต่รูปแบบของเขา มันหมายถึงระบบเดียวและเน้นในการพัฒนานโยบายการสั่งซื้อ / การจัดส่งไม่มีความสัมพันธ์กับเทคนิคการควบคุมบัง
.