The trainOn a warm spring afternoon

The train
On a warm spring afternoon, Nicole and brother went outside to play. Nicole was eight, and her brother, Robert, was ten." Let's go to the bridge," Nicole said. "If we stand on the bridge, we can fish in the river." " I don't know..." Robert said. Mom told us' don't go on the bridge. She said it's dangerous." Oh, come on," Nicole said. I'm afraid. Are you?
Nicole and Robert walked onto the bridge and began looking for fish in the river. the bridge was a train bridge. Three times a day, trains went over the bridge . But Nicole and Robert weren't thinking about trains. There were thinking about fish.
children were standing in middle of the bridge when they heard a loud noise . "A train's coming!" Robert yelled. "Run" Robert ran to the end of the bridge. He was safe.
Nicole ran, too , but she fell. She got up and continued running. Hurry! Hurry!" Robert yelled from the end of the bridge. " The train's coming!" Nicole looked behind her and saw the train. It was coming fast! Nicole ran toward her brother.
then she fell a second time. She fell right on the train track. She looked back again at the train. The train was very close now! There was no time to get up and run, so Nicole didn't move. she stayed where she was lying between the rails of the train track. She put her head down and waited for the train to go over her. Robert stood at the end of the bridge and screamed.
A few second later, al twelve cars of the train went over Nicole. Sometimes the bottom of the train touched Nicole's back, but she was not hurt.
After the train went over her, Nicole stood up and yelled to Robert, "Don't tell Mom! Don't tell Mom!"
Of course, Nicole's mother found out about Nicole and the train. Nicole's mother was angry and happy at the same time. She was angry that Nicole went on the bridge, but she was happy that Nicole was alive.
And Nicole? How is she? Nicole's mother says, Nicole is fine, but sometimes she goes to sleep and then wakes up crying. And doesn't like the sound of trains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รถไฟในช่วงบ่ายฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น นิโคลและพี่ชายไปนอกเล่น นิโคลเป็นแปด และพี่ชายของเธอ โรเบิร์ต เป็นสิบ" ลองไปสะพาน นิโคลกล่าวว่า ถ้าเรายืนบนสะพาน เราสามารถตกปลาในแม่น้ำ" ฉัน..." โรเบิร์ตกล่าว แม่บอกว่า เรา ' ไม่ไปบนสะพาน เธอกล่าวว่า มันเป็นอันตราย" โอ้ มา นิโคลกล่าวว่า ฉันกลัว ท่าน นิโคลและโรเบิร์ตเดินขึ้นไปบนสะพาน และเริ่มมองหาปลาในแม่น้ำ สะพานเป็นสะพานรถไฟ สามครั้งต่อวัน รถไฟไปผ่านสะพาน แต่นิโคลและโรเบิร์ตไม่คิดเกี่ยวกับรถไฟ มีความคิดเกี่ยวกับปลา เด็กยืนอยู่ตรงกลางของสะพานเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงดัง "ของรถไฟมา" โรเบิร์ตตะโกน "รัน" โรเบิร์ตวิ่งไปท้ายของสะพาน เขาก็ปลอดภัย นิโคล วิ่ง เกินไป แต่เธอ เธอตื่น และทำงานอย่างต่อเนื่อง รีบ รีบ" โรเบิร์ตตะโกนจากปลายสะพาน "รถไฟจะมา" นิโคลมองเธอ และเห็นรถไฟ มันมาเร็ว นิโคลวิ่งไปทางพี่ชายของเธอ แล้ว เธอลดลงเป็นครั้งที่สอง เธอล้มลงอยู่บนรถไฟ เธอมองกลับมาอีกครั้งที่รถไฟ รถไฟเป็นมากตอนนี้ ก็ไม่มีเวลาจะได้รับ และ รัน ดังนั้นนิโคลไม่ได้ย้าย เธออยู่ที่เธอกำลังนอนระหว่างรางของรถไฟ เธอใส่หัวของเธอลง และรอให้รถไฟไปกว่าเธอ โรเบิร์ตยืนอยู่ปลายสะพาน และกรีดร้อง กี่สองหลัง อัลคันสิบสองของรถไฟไปนิโคล บางครั้งด้านล่างรถไฟสัมผัสของ Nicole กลับ แต่เธอไม่เจ็บ After the train went over her, Nicole stood up and yelled to Robert, "Don't tell Mom! Don't tell Mom!" Of course, Nicole's mother found out about Nicole and the train. Nicole's mother was angry and happy at the same time. She was angry that Nicole went on the bridge, but she was happy that Nicole was alive. And Nicole? How is she? Nicole's mother says, Nicole is fine, but sometimes she goes to sleep and then wakes up crying. And doesn't like the sound of trains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟ
ในช่วงบ่ายในฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น, นิโคลและพี่ชายออกไปข้างนอกในการเล่น นิโคลอายุได้แปดขวบและพี่ชายของเธอโรเบิร์ตเป็นสิบ. "Let 's ไปสะพาน" นิโคลกล่าวว่า "ถ้าเรายืนอยู่บนสะพานเราสามารถตกปลาในแม่น้ำ." "ผมไม่ทราบว่า ... " โรเบิร์ตกล่าวว่า แม่บอกกับเราว่า 'ไม่ได้ไปบนสะพาน เธอบอกว่ามันอันตราย. "โอ้มา" นิโคลกล่าวว่า ฉันกลัว. Are You?
นิโคลและโรเบิร์ตเดินไปบนสะพานและเริ่มมองหาปลาในแม่น้ำ สะพานเป็นสะพานรถไฟ สามครั้งต่อวันรถไฟเดินข้ามสะพาน แต่นิโคลและโรเบิร์ตไม่ได้คิดเกี่ยวกับรถไฟ มีความคิดเกี่ยวกับปลา.
เด็กยืนอยู่กลางสะพานเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงดัง "รถไฟที่กำลังจะมา!" โรเบิร์ตตะโกน "Run" โรเบิร์ตวิ่งไปยังจุดสิ้นสุดของสะพาน เขาเป็นคนที่มีความปลอดภัย.
นิโคลวิ่งมากเกินไป แต่เธอลดลง เธอลุกขึ้นและยังคงทำงาน รีบ! รีบ! "โรเบิร์ตตะโกนออกมาจากปลายสะพาน." รถไฟมา! "นิโคลมองด้านหลังของเธอและเห็นรถไฟ. มันเป็นมาอย่างรวดเร็ว! นิโคลวิ่งไปทางพี่ชายของเธอ.
แล้วเธอก็ลดลงเป็นครั้งที่สอง. เธอตกหลุมบน รถไฟแทร็ค. เธอมองกลับมาอีกครั้งที่รถไฟ. รถไฟอย่างใกล้ชิดในขณะนี้! มีเวลาที่จะได้รับและทำงานเพื่อให้นิโคลไม่ได้ย้าย. เธออยู่ที่เธอนอนอยู่ระหว่างรางของการติดตามรถไฟไม่ได้. เธอ ใส่หัวของเธอลงและรอให้รถไฟไปกว่าเธอ. โรเบิร์ตยืนอยู่ที่ปลายสะพานและกรีดร้อง.
ไม่กี่วินาทีต่อมาอัลสิบสองคันของรถไฟไปมากกว่านิโคล. บางครั้งด้านล่างของรถไฟมาแตะกลับมาของนิโคล แต่เธอก็ไม่เจ็บ.
หลังจากรถไฟไปกว่าเธอนิโคลยืนขึ้นและตะโกนโรเบิร์ต "อย่าบอกแม่! อย่าบอกแม่! "
แน่นอนว่าแม่ของนิโคลพบข้อมูลเกี่ยวกับนิโคลและรถไฟ. แม่ของนิโคลก็โกรธและมีความสุขในเวลาเดียวกัน. เธอเป็นคนโกรธที่นิโคลไปบนสะพาน แต่เธอก็มีความสุขที่นิโคลยังมีชีวิตอยู่
และนิโคล? คือวิธีที่เธอ? แม่ของนิโคลกล่าวว่านิโคลดี แต่บางครั้งเธอไปนอนแล้วตื่นขึ้นมาร้องไห้. และไม่ชอบเสียงของรถไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถไฟในช่วงบ่ายฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น นิโคล และพี่ชายไปข้างนอกเพื่อเล่น นิโคลอายุแปดขวบ และพี่ชายของเธอ โรเบิร์ต อายุสิบขวบ ไปถึงสะพาน " นิโคลกล่าว ถ้าเรายืนอยู่บนสะพาน เราสามารถเลี้ยงปลาในแม่น้ำ . " " ไม่รู้ . . . . . . . " โรเบิร์ตกล่าว แม่บอกเราว่า " ไม่ไปบนสะพาน เธอบอกว่ามันอันตราย " ไม่เอา " นิโคลกล่าวว่า ฉันเกรงว่า คุณ ?นิโคล กับ โรเบิร์ต เดินไปบนสะพาน และเริ่มมองหาปลาในแม่น้ำ สะพานรถไฟสะพาน สามครั้งต่อวัน , รถไฟข้ามสะพาน แต่นิโคล และ โรเบิร์ต ไม่ได้คิดเรื่องรถไฟ มีความคิดเกี่ยวกับปลาเด็กยืนอยู่กลางสะพาน เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงดัง " รถไฟกำลังมา ! โรเบิร์ต ตะโกน " วิ่ง " โรเบิร์ต วิ่งไปจนสุดสะพาน เขาปลอดภัยนิโคล วิ่งเหมือนกัน แต่เธอก็ล้มลง เธอลุกขึ้นและยังคงวิ่ง เร็วเข้า ! เร็วเข้า ! " โรเบิร์ต ตะโกนจากปลายของสะพาน . รถไฟกำลังมาแล้ว ! นิโคลมองด้านหลังของเธอ และเห็นรถไฟ มันมาเร็ว ! นิโคล วิ่งต่อพี่ชายของเธอแล้วเธอก็ล้มลงเป็นครั้งที่สอง เธอตกลงบนทางรถไฟ เธอมองกลับไปที่รถไฟ รถไฟก็ใกล้มากแล้ว ไม่มีเวลาที่จะลุกขึ้นและวิ่ง ดังนั้น นิโคล ไม่ขยับเลย เธออยู่ในที่ที่เธอนอนอยู่ระหว่างรางของรถไฟติดตาม เธอเอาหัวลงแล้วรอให้รถไฟไปกว่าเธอ โรเบิร์ต ยืนอยู่ที่ปลายของสะพาน และตะโกนไม่กี่วินาทีต่อมา อัล สิบสอง รถยนต์ รถไฟ ไป นิโคล บางครั้งด้านล่างของรถไฟสัมผัสของนิโคลกลับมา แต่เธอไม่บาดเจ็บอะไรหลังจากรถไฟไปมากกว่าเธอ นิโคล ยืนขึ้น และตะโกนให้โรเบิร์ต อย่าบอกแม่ อย่าบอกแม่ ! "แน่นอน แม่ของนิโคลเจอนิโคล กับ รถไฟ แม่ของนิโคลโกรธและมีความสุขในเวลาเดียวกัน เธอโกรธที่นิโคลไปบนสะพาน แต่เธอก็มีความสุขที่นิโคล ยังมีชีวิตอยู่และนิโคล ? เธอเป็นไงบ้าง ? แม่ของนิโคลบอกว่านิโคลจะดี แต่บางครั้งเธอจะนอนแล้วตื่นมาร้องไห้ และไม่ชอบเสียงของรถไฟ