3.2. Weight loss, moisture content and water holding capacity
Results for cooking loss, total weight loss and moisture content of
phosphate added and phosphate free lamb loins, either sous-vide or
oven cooked, are shown in Table 2. Cooking loss and total weight loss
Table 2
Effect of phosphate based brine at three levels (H2O= injectedwith plain water; 0.2% P: injected with a 0.2% (w/v) phosphate brine; 0.4% P: injectedwith a 0.4% (w/v) phosphate brine)
and cooking (SV: sous-vide; O: oven roasting) on pH, cooking losses, moisture content, expressible moisture,WHC and instrumental color of cooked lamb loins.
H2O 0.2% P 0.4% P SV O SEM p phosphate p cooking p cook × phos
pH initial 5.75 0.02
pH after tumbling 5.74a 5.91b 6.01c 0.03 b0.001
pH after cooking 6.10b 6.22a 6.20a 6.17 6.20 0.02 0.018 NS NS
Cooking weight losses (%) 22.53a 15.40b 13.05c 17.8 28.9 1.08 b0.001 b0.001 NS
Total weight losses (%) 28.38a 22.51b 20.49b 10.5 22.5 1.29 b0.001 b0.001 NS
WHC (%) 76.6 73.3 76.4 78.2 72.4 0.85 NS 0.001 NS
L* 66.4a 64.4ab 63.6b 66.1 63.2 0.35 b0.001 b0.001 NS
a* 13.9 13.6 13.3 12.5 14.7 0.28 NS b0.001 NS
b* 10.3a 9.4b 10.1a 9.5 10.3 0.16 0.039 0.016 NS
H2O 0.2% P 0.4% P
SV O SV O SV O p phosphate p cooking p cook × phos
Moisture (%) 64.3ab 60.8b 65.5ab 61.2b 68.4a 61.1b 0.55 NT NT b0.001
Expressible moisture (%) 14.57b 19.60a 15.02ab 18.83ab 16.2ab 17.3ab 0.51 NT NT 0.037
SEM: standard error of the mean.
Different superscript letters within the same row mean significant differences between batches (p b 0.05).
NS: not significant.
NT: not testable.
were significantly affected by phosphate addition (p b 0.001 for both
variables) and by the type of cooking treatment (p b 0.001 for both
variables). Contrarily, moisture content values were affected by the interaction
between phosphates and the type of cooking (p b 0.001), so
that sous-vide cooked samples with upward amounts of added phosphates
showed increasing levels of moisture, while the moisture content
of oven roasted samples remained unaffected by the addition of
phosphate content. Water-holding capacity (WHC) was affected by
the type of cooking treatment (p b 0.001), while expressible moisture
was affected by the interaction between cooking treatment and phosphate
addition (p= 0.037). Surprisingly, there was no significant effect
of phosphate addition on water holding capacity.
The lower cooking loss and total weight loss of samples injected
with phosphates was most likely the consequence of the described effect
of phosphates on meat pH. It is known that increasing meat pH
shifts the isoelectric point of myofibrillar proteins creating larger gaps
between actin myofilaments because of electrostatics repulsive forces,
which eventually give rise to an increase in the amount of water
retained by meat (Alvarado & McKee, 2007; Young, Zhang, Farouk, &
Podmore, 2005). Moreover, the increased ionic strength as a consequence
of phosphate addition might also enhance actomyosin solubility,
leading to a greater swelling of the filaments (Ergezer & Gokce,
2011). In addition, phosphates promote the depolymerization of myosin
filaments andweaken the binding of myosin heads to actin enabling
the dissociation of actomyosin to allow a limited expansion of the filament
lattice permitting to the phosphates-treated loins taking up and
retaining more added water than untreated ones (Erdogdu, Erdogdu,
& Ekiz, 2007).
Despite this effect of phosphates on water loss, no significant differences
in moisture content between samples with different levels of
injected phosphates were found, which could be partially due to the
fact that the pH in both brines (that for 0.2% and the one for the 0.4%
phosphates) and in both type of cooked samples was very similar,
although the pH after tumbling and before cooking was higher in 0.4%
added phosphates samples. Vaudagna et al. (2008) also detected a positive
effect of injecting sodium triplyphosphate brine on cooking loss
of sous-vide cooked beef, and similarly, they found negligible difference
in this parameter between 0.25 and 0.5% tripolyphosphate injected
samples. Massafra (2006) neither observed any significant increases
in WHC between 1.25% and 2.5% phosphate injected pork loins.
Overall, it seems that phosphate addition could be a potential
approach for reducing cooking loss in whole muscle lamb cuts, for
both sous-vide and roasting cooking methods. In fact, by adding
phosphates, the cooking loss was reduced around 70% in sous-vied
cooked lamb loins and 35% in oven roasted ones.
There was a significant interaction between the type of cooking and
theamount of phosphates injected (p b 0.001) for themoisture content,
so that while in sous-vide cooked samples the injection of phosphates
led to higher, but not significant, levels of moisture, in oven cooked
samples the differences in moisture content between groups were
very small.
The detected interaction between the effect of phosphate injection
and that of cooking type in expressible moisture was due to the higher
values for sous-vide cooked samples as a consequence of phosphate
addition, and the opposite behavior for oven roasted ones. At any rate,
the detected differences between groups were not significant in a
Tukey's test.
Sous-vide cooked samples showed lower water loss and higher
moisture content than oven cooked ones at all phosphate contents tested.
This was most likely due to the lower core temperature reached in
sous-vide samples (60 °C vs 73 °C), despite the fact that the cooking
time was also much longer in sous-vide cooked samples. Several
authors have also detected greater weight loss as a consequence of
higher cooking temperature (García-Segovia, Andrés-Bello, & Martínez-
Monzo, 2007; Palka & Daun, 1999). Such an effect is most likely due to
the increased longitudinal shrinking of muscle fibers above 60 °C.
3.2. น้ำหนักขาดทุน ชื้น และน้ำที่กำลังถือผลขาดทุน รวมน้ำหนัก และเนื้อหาของความชื้นในการทำอาหารเพิ่มฟอสเฟตและฟอสเฟต loins แกะฟรี ทั้งซู-vide หรือเตาอบ อาหารที่แสดงในตารางที่ 2 สูญเสียอาหารและน้ำหนักรวมตารางที่ 2ผลกระทบของฟอสเฟตจากน้ำเกลือในระดับที่สาม (H2O = injectedwith น้ำธรรมดา p:ฉีด ด้วยน้ำเกลือฟอสเฟต 0.2% (w/v) เป็น 0.2%; injectedwith p: 0.4% เป็นน้ำเกลือฟอสเฟต 0.4% (w/v))และทำอาหาร (ญา: sous vide O: เตาปิ้ง) บน pH อาหารขาดทุน ชื้น ความชื้น expressible, WHC และบรรเลงสีสุกแกะ loins การH2O 0.2% P 0.4% P ญา O SEM p ฟอสเฟต p p ทำอาหารปรุงอาหาร× phosค่า pH เริ่มต้นที่ 5.75 0.02ค่า pH หลังจากไม้ลอย 5.74a 5.91b b0.001 6.01 c 0.03ค่า pH หลังจากทำอาหาร 6.10b 6.22a 6.20a 6.17 6.20 0.02 0.018 NS NSอาหารสูญเสียน้ำหนัก (%) 22.53a 15.40b b0.001 b0.001 1.08 กกซี 13.05 17.8 28.9 NSน้ำหนักรวมสูญเสีย (%) 28.38a 22.51b 20.49b b0.001 1.29 b0.001 10.5 22.5 NSWHC (%) NS NS 72.4 0.85 0.001 76.4 78.2 76.6 73.3L * 66.4a 64.4ab 63.6b b0.001 0.35 b0.001 66.1 63.2 NSเป็น * 13.9 13.6 13.3 12.5 14.7 0.28 NS b0.001 NSb * 10.3a 9.4b 10.1a 9.5 10.3 0.16 NS 0.039 0.016H2O 0.2% P 0.4% Pเอสโอเอสโอเอสโอพีฟอสเฟต p p ทำอาหารปรุงอาหาร× phosความชื้น (%) 64.3ab 60.8b 65.5ab 61.2b 68.4a 61.1b b0.001 NT NT 0.55Expressible ความชื้น (%) 14.57b 19.60a 15.02ab 18.83ab 16.2ab 17.3ab 0.51 NT NT 0.037SEM: ผิดพลาดมาตรฐานของค่าเฉลี่ยตัวอักษรตัวยกแตกต่างกันในแถวเดียวกันหมายถึง ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างชุด (p b 0.05)NS: ไม่สำคัญNT: ไม่ testableได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ โดยเพิ่มฟอสเฟต (p b 0.001 ทั้งตัวแปร) และชนิดของอาหาร (p b 0.001 สำหรับทั้งการรักษาตัวแปร) หรือ ความชื้นค่าเนื้อหาได้รับผลกระทบ โดยการโต้ตอบฟอสเฟตและชนิดของอาหาร (p b 0.001), ดังนั้นที่ซู-vide สุกตัวอย่าง มีจำนวนฟอสเฟตเพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าระดับเพิ่มความชื้น ในขณะที่ชื้นยังคงยกด้านนอกของเตาอบ ตัวอย่างอบเนื้อหาฟอสเฟต ความจุน้ำโฮลดิ้ง (WHC) ได้รับผลจากชนิดของอาหารบำบัด (p b 0.001), ในขณะที่ความชื้น expressibleได้รับผลจากการโต้ตอบระหว่างทำอาหารบำบัดและฟอสเฟตเพิ่ม (p = 0.037) จู่ ๆ มีผลสำคัญไม่เพิ่มฟอสเฟตน้ำถือความจุของล่างทำอาหารสูญเสียและผลรวมน้ำหนักของตัวอย่างที่ฉีดมีฟอสเฟตเป็นสัจจะของอธิบายผลของฟอสเฟตใน pH ของเนื้อ เป็นที่รู้จักกันที่ pH เนื้อเพิ่มขึ้นเลื่อนจุด isoelectric myofibrillar โปรตีนสร้างช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่าง myofilaments แอกตินเนื่องจากกองกำลัง repulsive electrostaticsซึ่งในที่สุดก่อให้เกิดการเพิ่มจำนวนน้ำรักษาเนื้อ (Alvarado & McKee, 2007 หนุ่ม จาง Farouk, &Podmore, 2005). Moreover, the increased ionic strength as a consequenceof phosphate addition might also enhance actomyosin solubility,leading to a greater swelling of the filaments (Ergezer & Gokce,2011). In addition, phosphates promote the depolymerization of myosinfilaments andweaken the binding of myosin heads to actin enablingthe dissociation of actomyosin to allow a limited expansion of the filamentlattice permitting to the phosphates-treated loins taking up andretaining more added water than untreated ones (Erdogdu, Erdogdu,& Ekiz, 2007).Despite this effect of phosphates on water loss, no significant differencesin moisture content between samples with different levels ofinjected phosphates were found, which could be partially due to thefact that the pH in both brines (that for 0.2% and the one for the 0.4%phosphates) and in both type of cooked samples was very similar,although the pH after tumbling and before cooking was higher in 0.4%added phosphates samples. Vaudagna et al. (2008) also detected a positiveeffect of injecting sodium triplyphosphate brine on cooking lossof sous-vide cooked beef, and similarly, they found negligible differencein this parameter between 0.25 and 0.5% tripolyphosphate injectedsamples. Massafra (2006) neither observed any significant increasesin WHC between 1.25% and 2.5% phosphate injected pork loins.Overall, it seems that phosphate addition could be a potentialapproach for reducing cooking loss in whole muscle lamb cuts, forboth sous-vide and roasting cooking methods. In fact, by addingphosphates, the cooking loss was reduced around 70% in sous-viedcooked lamb loins and 35% in oven roasted ones.There was a significant interaction between the type of cooking andtheamount of phosphates injected (p b 0.001) for themoisture content,so that while in sous-vide cooked samples the injection of phosphatesled to higher, but not significant, levels of moisture, in oven cookedsamples the differences in moisture content between groups werevery small.The detected interaction between the effect of phosphate injectionand that of cooking type in expressible moisture was due to the highervalues for sous-vide cooked samples as a consequence of phosphateaddition, and the opposite behavior for oven roasted ones. At any rate,the detected differences between groups were not significant in aTukey's test.Sous-vide cooked samples showed lower water loss and highermoisture content than oven cooked ones at all phosphate contents tested.This was most likely due to the lower core temperature reached insous-vide samples (60 °C vs 73 °C), despite the fact that the cookingtime was also much longer in sous-vide cooked samples. Severalauthors have also detected greater weight loss as a consequence ofhigher cooking temperature (García-Segovia, Andrés-Bello, & Martínez-Monzo, 2007; Palka & Daun, 1999). Such an effect is most likely due tothe increased longitudinal shrinking of muscle fibers above 60 °C.
การแปล กรุณารอสักครู่..
3.2 การสูญเสียน้ำหนักความชื้นและน้ำความจุถือครองผลสำหรับการสูญเสียการทำอาหาร, การสูญเสียน้ำหนักรวมและปริมาณความชื้นของฟอสเฟตเพิ่มและฟอสเฟตเอวแกะฟรีทั้งsous-วิเดหรือสุกเตาอบที่แสดงในตารางที่ 2 การสูญเสียการทำอาหารและการสูญเสียน้ำหนักรวมตาราง2 ผลของฟอสเฟตน้ำเกลืออยู่ที่สามระดับ (H2O = injectedwith น้ำธรรมดา; 0.2% P: ฉีดกับ 0.2% (w / v) น้ำเกลือฟอสเฟต; 0.4% P: injectedwith 0.4% (w / v) น้ำเกลือฟอสเฟต) และ การปรุงอาหาร (SV: sous-วิเด; O: อบเตาอบ) ในค่า pH สูญเสียการปรุงอาหารความชื้นความชื้นแสดงออก, WHC สีและเครื่องมือของเอวแกะสุก. H2O 0.2% P 0.4% P SV O SEM พีฟอสเฟตพีทำอาหารปรุงพี × phos pH เริ่มต้น 5.75 0.02 ค่า pH หลังจากไม้ลอย 5.74a 5.91b 6.01c 0.03 b0.001 ค่า pH หลังจากการปรุงอาหาร 6.10b 6.22a 6.20a 6.17 6.20 0.02 0.018 NS NS ทำอาหารการสูญเสียน้ำหนัก (%) 22.53a 15.40b 13.05c 17.8 28.9 1.08 b0 0.001 b0.001 NS การสูญเสียน้ำหนักรวม (%) 28.38a 22.51b 20.49b 10.5 22.5 1.29 b0.001 b0.001 NS WHC (%) 76.6 73.3 76.4 78.2 72.4 0.85 0.001 NS NS L * 66.4a 64.4ab 63.6b 66.1 63.2 0.35 b0.001 b0.001 NS * การ 13.9 13.6 13.3 12.5 14.7 0.28 b0.001 NS NS b * 10.3a 9.4b 10.1a 9.5 10.3 0.16 0.039 0.016 NS H2O 0.2% 0.4% P P เอสโอเอสโอเอสโอพี ฟอสเฟตพีพีทำอาหารปรุงอาหาร× phos ความชื้น (%) 64.3ab 60.8b 65.5ab 61.2b 68.4a 61.1b 0.55 NT NT b0.001 ความชื้นแสดงได้ (%) 14.57b 19.60a 15.02ab 18.83ab 16.2ab 17.3ab 0.51 NT NT 0.037 SEM. ข้อผิดพลาดมาตรฐานของค่าเฉลี่ยตัวอักษรยกที่แตกต่างกันภายในแถวเดียวกันหมายถึงความแตกต่างที่สำคัญระหว่างแบตช์(Pb 0.05). NS: ไม่มีนัยสำคัญ. NT:. ไม่สามารถทดสอบได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการเติมฟอสเฟต(Pb 0.001 ทั้งตัวแปร) และ ประเภทของการรักษาทำอาหาร (Pb 0.001 ทั้งตัวแปร) ตรงกันข้ามค่าความชื้นได้รับผลกระทบจากการปฏิสัมพันธ์ระหว่างฟอสเฟตและประเภทของการปรุงอาหาร (Pb 0.001) ดังนั้นที่sous-วิเดตัวอย่างปรุงด้วยจำนวนเงินที่สูงขึ้นของฟอสเฟตเพิ่มแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มระดับความชุ่มชื้นในขณะที่ปริมาณความชื้นของตัวอย่างย่างเตาอบยังคงอยู่รับผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นของปริมาณฟอสเฟต ความจุน้ำโฮลดิ้ง (WHC) ได้รับผลกระทบโดยประเภทของการรักษาการทำอาหาร(Pb 0.001) ในขณะที่ความชื้นแสดงได้รับผลกระทบจากการปฏิสัมพันธ์ระหว่างการทำอาหารและการรักษาฟอสเฟตนอกจาก(p = 0.037) น่าแปลกที่ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของการเติมฟอสเฟตกับความจุน้ำโฮลดิ้ง. การสูญเสียการปรุงอาหารที่ลดลงและการสูญเสียน้ำหนักรวมของตัวอย่างฉีดที่มีฟอสเฟตเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มผลของผลกระทบอธิบายของฟอสเฟตในค่าpH เนื้อ เป็นที่ทราบกันว่าการเพิ่มค่า pH เนื้อกะจุดIsoelectric ของโปรตีนกล้ามเนื้อสร้างช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างmyofilaments โปรตีนเพราะไฟฟ้าสถิตกองกำลังน่ารังเกียจซึ่งท้ายที่สุดก็ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำที่เก็บรักษาไว้โดยเนื้อ(อัลบาและแมค 2007 หนุ่ม จางฟารุกและPodmore 2005) นอกจากนี้ความแรงของไอออนิกที่เพิ่มขึ้นเป็นผลของการเติมฟอสเฟตอาจเพิ่มความสามารถในการละลาย actomyosin, นำไปสู่อาการบวมมากขึ้นของเส้นใย (Ergezer และGökçe, 2011) นอกจากนี้ฟอสเฟตส่งเสริม depolymerization ของ myosin เส้นใย andweaken ผูกพันของหัว myosin เพื่อโปรตีนที่ช่วยให้แยกออกจากกันของactomyosin เพื่อให้การขยายตัวที่ จำกัด ของเส้นใยตาข่ายอนุญาตที่เอวฟอสเฟตได้รับการรักษาที่เกิดขึ้นและการรักษาน้ำเพิ่มมากขึ้นกว่าคนที่ได้รับการรักษา( Erdogdu, Erdogdu, และ Ekiz 2007). แม้จะมีผลกระทบนี้ของฟอสเฟตในการสูญเสียน้ำไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความชื้นระหว่างกลุ่มตัวอย่างที่มีระดับแตกต่างกันของฟอสเฟตฉีดพบซึ่งอาจจะเป็นเพียงบางส่วนเนื่องจากความจริงที่ว่าพีเอชในน้ำเกลือทั้ง(ที่ 0.2% และหนึ่งสำหรับ 0.4% ฟอสเฟต) และในรูปแบบของตัวอย่างสุกทั้งสองคล้ายกันมากแม้ว่าค่าpH หลังจากไม้ลอยและก่อนการปรุงอาหารเป็นที่สูงขึ้นใน 0.4% เพิ่มตัวอย่างฟอสเฟต Vaudagna et al, (2008) นอกจากนี้ยังตรวจพบเป็นบวกผลของการฉีดน้ำเกลือโซเดียมtriplyphosphate การสูญเสียการปรุงอาหารของsous-วิเดเนื้อสุกและในทำนองเดียวกันพวกเขาพบว่าแตกต่างกันเล็กน้อยในพารามิเตอร์นี้ระหว่าง 0.25 และ 0.5% ไตรโพลีฟอสเฟตฉีดตัวอย่าง Massafra (2006) ไม่สังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใด ๆใน WHC ระหว่าง 1.25% และฟอสเฟต 2.5% ฉีดเอวหมู. โดยรวมมันก็ดูเหมือนว่านอกจากฟอสเฟตอาจจะเป็นที่มีศักยภาพวิธีการในการลดการสูญเสียการปรุงอาหารในการตัดแกะกล้ามเนื้อทั้งสำหรับทั้งsous-Vide และ คั่ววิธีการปรุงอาหาร ในความเป็นจริงโดยการเพิ่มฟอสเฟต, การสูญเสียการปรุงอาหารก็ลดลงประมาณ 70% ในปี sous-ประชันสุกเอวเนื้อแกะและ35% ในคนที่ย่างเตาอบ. มีปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างประเภทของการปรุงอาหารและtheamount ของฟอสเฟตฉีด (Pb 0.001) สำหรับ เนื้อหา themoisture, เพื่อที่ว่าในขณะที่ sous-วิเดตัวอย่างสุกฉีดฟอสเฟตนำไปสู่การที่สูงขึ้นแต่ไม่มีนัยสำคัญในระดับของความชื้นในสุกอบตัวอย่างความแตกต่างในความชื้นระหว่างกลุ่มที่มีขนาดเล็กมาก. การทำงานร่วมกันตรวจพบระหว่างผลของการ ฉีดฟอสเฟตและประเภทของการปรุงอาหารในความชื้นแสดงออกเป็นผลจากการที่สูงกว่าค่าsous-วิเดตัวอย่างสุกเป็นผลมาจากฟอสเฟตนอกจากนี้และพฤติกรรมตรงข้ามสำหรับคนที่ย่างเตาอบ ในอัตราใด ๆความแตกต่างที่ตรวจพบระหว่างกลุ่มที่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญในการทดสอบของ Tukey. Sous-Vide ตัวอย่างสุกแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียน้ำที่ต่ำกว่าและสูงกว่าปริมาณความชื้นกว่าคนสุกเตาอบที่เนื้อหาทั้งหมดฟอสเฟตทดสอบ. นี้ก็น่าจะเกิดจากอุณหภูมิที่แกนกลางที่ต่ำกว่า ถึงตัวอย่างsous-Vide (60 องศาเซลเซียสเทียบกับ 73 ° C) แม้จะมีความจริงที่ว่าการปรุงอาหารครั้งก็ยังอีกนานเท่าใดในsous-วิเดตัวอย่างที่ปรุงสุก หลายผู้เขียนยังตรวจพบการสูญเสียน้ำหนักมากขึ้นเป็นผลมาจากอุณหภูมิของอาหารที่สูงขึ้น(การ์เซียเซโกเวียAndrés-เบลโลและMartínez- Monzo 2007; & Palka Daun, 1999) ผลดังกล่าวน่าจะเกิดจากการหดตัวยาวที่เพิ่มขึ้นของเส้นใยกล้ามเนื้อสูงกว่า 60 องศาเซลเซียส
การแปล กรุณารอสักครู่..