EVA vs Traditional Performance Meas

EVA vs Traditional Performance Measures
The development of the concept of EVA had added flexibility in measurement of performance.
The traditional methods can continue side by side with EVA.
Soma of the traditional ways of measuring corporate performance are described here.
Return on Investment (ROI)
Return on capital is very good and relatively good performance measure.
Different companies calculate this return with different formulae and can it also with different names like return on invested capital, return on capital employed, return on net assets, return on assets etc.
The main shortcoming with all these rates of return is that in all cases maximizing rate of return does not necessarily maximize the return to shareholders.
Following example will clarify this statement:
Suppose a group has two subsidiaries X and Y.
For both subsidiaries and so for the whole group the cost of capital is 10%.
The group had maximizing ROI as its target.
Subsidiary X has ROI of 15% and the other has ROI of 8%.
Both subsidiaries begin to struggle for the common target and try to maximize their respective ROIs.
Company X rejects all the projects that produce a return below the current 15% although there would be some projects with return 12-13%. Y, in turn, accepts all the projects with return above 8%. For a reason or another, it does not find very good projects, but the returns of its projects lie somewhere near 9%.
Suppose that both subsidiaries manage to increase their ROI.
The ROI of subsidiary X increases from 15 to 16% and that of Y increases from 8 to 8.5%.
The company’s target to increase ROI has been achieved, but what about the shareholder value.
It is obvious that all the projects of subsidiary Y decrease the shareholder value, because the cost of capital is more than rate of return (and so the shareholders money would have been better off with alternative investments).
The actions of the better subsidiary are not optimal for shareholders.
Of course shareholders will benefit from the good projects with return greater than 15% but also all the projects with return of 10-14% should have been accepted even though they decrease the current ROI of subsidiary X.
These projects still create and increase the shareholder value.

Hence, the capital can be misallocated on the basis of ROI.
ROI ignores the definite requirement that the rate of return should be at least as high as cost of capital.
Further, ROI does not recognize that shareholder’s wealth is not maximized when the rate of return is maximized. Shareholders want the firm to maximize the absolute return above the cost of capital and not to increase percentages.
Return on Equity (ROE)
The level of ROE does not tell the owners if company is creating shareholders’ wealth or destroying it.
With ROE, this shortcoming is much more severe than with ROE, because simply increasing leverage can increase the ROE. In other words, decreasing solvency does not always make shareholders; position better of the increased financial risk.
Earning per Share (EPS)
EPS is raised simply by investing more capital in business. If the additional capital is equity (retained earnings) then the EPS will rise if the rate of return of the invested capital is just positive.
For example, let us assume that as on March 31,1999, company A has net worth of Rs 50 million and 5 million equity shares.
At a profit after tax of Rs 100 million for FY 1999, the EPS would work out to be 20.
The entire income can be ploughed back in the business at a marginal return of 5%.
Assuming that the return on previous net worth remains the same, the profit after tax would be Rs 105 million and EPS would be 21.
Though the performance has gone down, the EPS has increased.
If the additional capital is debt then the EPS will rise if the rate of return of the invested capital is just above the cost of debt.
In reality, the invested capital is a mix of debt and equity and the EPS will rise if the rate of return on the additional investment is somewhere between the cost of debt and zero.
Therefore EPS is completely inappropriate measure of corporate performance and still is very common yardstick and even a common bonus base.
Unlike conventional profitability measures, EVA helps the management and other employees to understand the cost of equity capital.
At least in big companies, Which do not have a strong owner, shareholders have often been perceived as free source of funds.
These flaws are taken care of by the concept of economic value added. The key feature of this concept is that for the first time any measure takes cares of the opportunity cost of capital invested in business.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

EVA vs ประเมินประสิทธิภาพแบบดั้งเดิม การพัฒนาแนวคิดของ EVA ได้เพิ่มความยืดหยุ่นในการวัดประสิทธิภาพของ วิธีการแบบดั้งเดิมสามารถต่อเคียงข้างกับ EVA โสมในวิธีแบบดั้งเดิมของการวัดประสิทธิภาพขององค์กรอธิบายไว้ที่นี่คืนทุน (ROI) คืนเป็นวัดประสิทธิภาพค่อนข้างดี และดีมาก บริษัทต่าง ๆ คำนวณผลตอบแทนนี้กับสูตรต่าง ๆ และมันยัง มีชื่อแตกต่างกันเช่นผลตอบแทนจากเงินลงทุน ผลตอบแทนจากเงินลงทุน ผลตอบแทนจากสินทรัพย์สุทธิ สามารถกลับสินทรัพย์ฯลฯ ข้อบกพร่องหลัก ด้วยทั้งหมดเหล่านี้ส่งคืนให้ในทุกกรณี เพิ่มอัตราผลตอบแทนไม่จำเป็นต้องเพิ่มกลับไปยังผู้ถือหุ้นได้ ตัวอย่างต่อไปนี้จะชี้แจงคำสั่งนี้: สมมติว่า มีกลุ่มย่อยที่สอง X และ Y สำหรับบริษัทย่อยและเพื่อให้ทั้งกลุ่มต้นทุนของทุนคือ 10% กลุมบริษัทเพิ่ม ROI เป็นเป้าหมาย บริษัท X มีร้อยร้อยละ 15 และอื่น ๆ มีร้อย 8% บริษัทย่อยทั้งสองเริ่มการต่อสู้สำหรับเป้าหมายทั่วไป และพยายามเพิ่ม Roi ของพวกเขาเกี่ยวข้อง บริษัท X ปฏิเสธโครงการทั้งหมดที่ผลิตผลตอบแทนต่ำกว่า 15% ปัจจุบันแม้ว่าจะมีบางโครงการคืน 12-13% Y ในทางกลับกัน ยอมรับทุกโครงการที่ มีผลตอบแทนสูงกว่า 8% สำหรับเหตุผลหรืออื่น ไม่พบโครงการที่ดีมาก แต่ผลตอบแทนของโครงการการโกหกบางใกล้ 9% สมมติว่า บริษัทย่อยทั้งสองจัดการเพิ่ม ROI ของพวกเขา ร้อยย่ X เพิ่มจาก 15 16% และการที่ Y เพิ่มจาก 8 ถึง 8.5%เป้าหมายของบริษัทเพื่อเพิ่ม ROI ได้ แต่สิ่งที่เกี่ยวกับมูลค่าหุ้น มันเป็นสิ่งที่ชัดเจนว่า ทุกโครงการของบริษัทย่อย Y ลดค่าหุ้น เนื่องจากต้นทุนของเงินทุนอัตราผลตอบแทนมากกว่า (และดัง นั้นจะได้รับเงินที่ผู้ถือหุ้นดีกว่ากับการลงทุนทางเลือก)การดำเนินการของบริษัทย่อยดีขึ้นเหมาะสำหรับผู้ถือหุ้นไม่ได้ แน่นอนว่าผู้ถือหุ้นจะได้รับประโยชน์จากโครงการดีมีผลตอบแทนที่มากกว่า 15% แต่ยังทุกโครงการ มีผลตอบแทน 10-14% ควรได้รับการรับรองแม้ว่าพวกเขาลดร้อยปัจจุบันของบริษัท X โครงการเหล่านี้ยังคงสร้าง และเพิ่มมูลค่าผู้ถือหุ้น ด้วยเหตุนี้ สามารถ misallocated หลวงถกร้อย ความต้องการชัดเจนที่อัตราผลตอบแทนควรจะละเว้นร้อยน้อยสูงเป็นต้นทุนของเงินทุน ต่อไป ร้อยไม่รู้จักว่า ความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นถูกขยายเมื่ออัตราผลตอบแทนมากที่สุด ผู้ถือหุ้นต้องการบริษัท เพื่อเพิ่มผลตอบแทนข้างต้นทุนแน่นอน และไม่เพิ่มเปอร์เซ็นต์ถือหุน (ROE) ระดับของ ROE ไม่บอกเจ้าของถ้า บริษัทผู้สร้าง หรือทำลายมัน With ROE, this shortcoming is much more severe than with ROE, because simply increasing leverage can increase the ROE. In other words, decreasing solvency does not always make shareholders; position better of the increased financial risk.Earning per Share (EPS) EPS is raised simply by investing more capital in business. If the additional capital is equity (retained earnings) then the EPS will rise if the rate of return of the invested capital is just positive. For example, let us assume that as on March 31,1999, company A has net worth of Rs 50 million and 5 million equity shares. At a profit after tax of Rs 100 million for FY 1999, the EPS would work out to be 20. The entire income can be ploughed back in the business at a marginal return of 5%. Assuming that the return on previous net worth remains the same, the profit after tax would be Rs 105 million and EPS would be 21. Though the performance has gone down, the EPS has increased. If the additional capital is debt then the EPS will rise if the rate of return of the invested capital is just above the cost of debt. In reality, the invested capital is a mix of debt and equity and the EPS will rise if the rate of return on the additional investment is somewhere between the cost of debt and zero. Therefore EPS is completely inappropriate measure of corporate performance and still is very common yardstick and even a common bonus base. Unlike conventional profitability measures, EVA helps the management and other employees to understand the cost of equity capital.
At least in big companies, Which do not have a strong owner, shareholders have often been perceived as free source of funds.
These flaws are taken care of by the concept of economic value added. The key feature of this concept is that for the first time any measure takes cares of the opportunity cost of capital invested in business.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

EVA VS มาตรการการปฏิบัติงานแบบดั้งเดิม
การพัฒนาแนวคิดของ EVA ได้เพิ่มความยืดหยุ่นในการวัดประสิทธิภาพการทำงาน.
วิธีการแบบเดิมยังคงสามารถเคียงบ่าเคียงไหล่กับ EVA.
โสมของวิธีการดั้งเดิมในการวัดประสิทธิภาพขององค์กรจะมีคำอธิบายที่นี่.
ผลตอบแทนจากการลงทุน (ROI)
อัตราผลตอบแทนต่อเงินทุนเป็นสิ่งที่ดีมากและวัดประสิทธิภาพการทำงานค่อนข้างดี.
บริษัท ที่แตกต่างกันคำนวณผลตอบแทนนี้กับสูตรที่แตกต่างกันและสามารถนอกจากนี้ยังมีชื่อที่แตกต่างกันเช่นผลตอบแทนจากการลงทุนกลับมาจากทุนที่ใช้, ผลตอบแทนจากสินทรัพย์สุทธิผลตอบแทนจากสินทรัพย์อื่น ๆ
หลัก ข้อบกพร่องที่มีอัตราการเหล่านี้ทั้งหมดของผลตอบแทนที่อยู่ในทุกกรณีอัตราผลตอบแทนจากการเพิ่มไม่จำเป็นต้องเพิ่มผลตอบแทนให้ผู้ถือหุ้น.
ตัวอย่างต่อไปนี้จะชี้แจงคำสั่งนี้:
สมมติว่ากลุ่มที่มี บริษัท ย่อยสอง X และวาย
ทั้ง บริษัท ย่อยและ บริษัท เพื่อให้ทั้ง กลุ่มต้นทุนของเงินทุนเป็น 10%.
กลุ่มมีการเพิ่มผลตอบแทนการลงทุนเป็นเป้าหมายของมัน.
ย่อย X มีผลตอบแทนการลงทุน 15% และอื่น ๆ ที่มีผลตอบแทนการลงทุน 8%.
บริษัท ย่อยทั้งสองเริ่มต้นที่จะต่อสู้เพื่อเป้าหมายร่วมกันและพยายามที่จะเพิ่ม ROIs ของตน .
บริษัท เอ็กซ์ปฏิเสธทุกโครงการที่ผลิตกลับมาดังต่อไปนี้ในปัจจุบัน 15% แม้ว่าจะมีบางโครงการที่มีผลตอบแทน 12-13% Y ในการเปิดรับทุกโครงการที่มีผลตอบแทนดังกล่าวข้างต้น 8% สำหรับหรือเหตุผลอื่นไม่พบโครงการที่ดีมาก แต่ผลตอบแทนของโครงการที่อยู่ที่ไหนสักแห่งใกล้ 9%.
สมมติว่าทั้งสอง บริษัท จัดการเพื่อเพิ่มผลตอบแทนการลงทุนของพวกเขา.
ผลตอบแทนการลงทุนของ บริษัท ย่อย X เพิ่มขึ้น 15-16% และที่ของ Y เพิ่มขึ้น 8-8.5%.
เป้าหมายของ บริษัท ที่จะเพิ่มผลตอบแทนการลงทุนได้รับความสำเร็จ แต่สิ่งที่เกี่ยวกับคุณค่าของผู้ถือหุ้น.
เป็นที่ชัดเจนว่าทุกโครงการของ บริษัท ย่อย Y ลดมูลค่าผู้ถือหุ้นเพราะต้นทุนของเงินทุนเป็นมากกว่าอัตรา กลับ (และเงินของผู้ถือหุ้นจะได้รับดีกว่าด้วยการลงทุนทางเลือก).
การกระทำของ บริษัท ย่อยที่ดีกว่าคือไม่ดีที่สุดสำหรับผู้ถือหุ้น.
แน่นอนผู้ถือหุ้นจะได้รับประโยชน์จากโครงการที่ดีกับผลตอบแทนที่สูงกว่า 15% แต่ยังมีโครงการทั้งหมดที่มี การกลับมาของ 10-14% ควรจะได้รับการยอมรับถึงแม้พวกเขาลดผลตอบแทนการลงทุนในปัจจุบันของ บริษัท ย่อย X.
โครงการเหล่านี้ยังคงสร้างและเพิ่มมูลค่าผู้ถือหุ้น.

ดังนั้นเงินทุนที่สามารถ misallocated บนพื้นฐานของผลตอบแทนการลงทุน.
ผลตอบแทนการลงทุนไม่สนใจความต้องการที่ชัดเจนว่า อัตราผลตอบแทนที่ควรจะเป็นอย่างน้อยที่สูงเป็นต้นทุนของเงินทุน.
นอกจากนี้ผลตอบแทนการลงทุนไม่รู้จักความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นที่ไม่ได้ขยายเมื่ออัตราผลตอบแทนเป็น maximized ผู้ถือหุ้นต้องการ บริษัท ที่จะเพิ่มผลตอบแทนที่แน่นอนดังกล่าวข้างต้นต้นทุนของเงินทุนและไม่ว่าจะเพิ่มขึ้นร้อยละ.
ตอบแทนผู้ถือหุ้น (ROE)
ระดับของ ROE ไม่ได้บอกเจ้าของหาก บริษัท มีการสร้างความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นหรือทำลายมัน.
ด้วย ROE นี้ ข้อบกพร่องที่เป็นรุนแรงมากขึ้นกว่าที่มี ROE เพราะเพียงแค่การเพิ่มการใช้ประโยชน์สามารถเพิ่ม ROE ในคำอื่น ๆ ลดลงละลายไม่เคยทำให้ผู้ถือหุ้น ตำแหน่งที่ดีขึ้นของความเสี่ยงทางการเงินที่เพิ่มขึ้น.
กำไรสุทธิต่อหุ้น (EPS)
กำไรต่อหุ้นจะเพิ่มขึ้นเพียงโดยการลงทุนเงินทุนมากขึ้นในการดำเนินธุรกิจ ถ้าเพิ่มทุนเป็นผู้ถือหุ้น (กำไรสะสม) แล้วกำไรต่อหุ้นจะเพิ่มขึ้นหากอัตราผลตอบแทนของการลงทุนที่เป็นบวกเพียง.
ตัวอย่างเช่นสมมติเราคิดว่าเมื่อวันที่ 31,1999 ซึ่งเป็น บริษัท ที่มีมูลค่าสุทธิของอาร์เอส 50 ล้านบาทและ 5 ล้านหุ้นทุน.
ที่มีกำไรหลังหักภาษีของอาร์เอส 100 ล้านบาทปีงบประมาณ 1999 กำไรต่อหุ้นจะทำงานออกมาเป็น 20
รายได้ทั้งหมดสามารถไถกลับมาในธุรกิจที่มีผลตอบแทนส่วนเพิ่มของ 5%.
สมมติว่า ผลตอบแทนจากมูลค่าสุทธิก่อนหน้านี้ยังคงเหมือนเดิมมีกำไรหลังหักภาษีจะเป็น 105 ล้านอาร์เอสและกำไรต่อหุ้นจะ 21.
แม้ว่าผลการดำเนินงานได้ไปลงที่กำไรต่อหุ้นได้เพิ่มขึ้น.
ถ้าเพิ่มทุนเป็นหนี้แล้วกำไรต่อหุ้นจะเพิ่มขึ้นถ้าอัตรา ผลตอบแทนของการลงทุนเป็นเพียงข้างต้นค่าใช้จ่ายของหนี้.
ในความเป็นจริงการลงทุนคือการผสมผสานของตราสารหนี้และตราสารทุนและกำไรต่อหุ้นจะเพิ่มขึ้นหากอัตราผลตอบแทนจากการลงทุนที่เพิ่มขึ้นเป็นบางระหว่างค่าใช้จ่ายของตราสารหนี้และศูนย์ .
ดังนั้นกำไรต่อหุ้นเป็นตัวชี้วัดที่ไม่เหมาะสมอย่างสมบูรณ์ของผลการดำเนินงานขององค์กรและยังคงเป็นปทัฏฐานที่พบบ่อยมากและแม้กระทั่งฐานโบนัสที่พบบ่อย.
ซึ่งแตกต่างจากมาตรการการทำกำไรธรรมดา EVA ช่วยให้ผู้บริหารและพนักงานคนอื่น ๆ ที่จะเข้าใจต้นทุนของเงินทุนส่วนได้เสีย.
อย่างน้อยก็ใน บริษัท ขนาดใหญ่ซึ่ง ไม่ได้เป็นเจ้าของที่แข็งแกร่งของผู้ถือหุ้นได้รับมักจะมองว่าเป็นแหล่งที่มาของเงินทุนฟรี.
ข้อบกพร่องเหล่านี้ได้รับการดูแลโดยแนวคิดของมูลค่าทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้น คุณลักษณะสำคัญของแนวคิดนี้คือว่าเป็นครั้งแรกที่จะนำมาตรการใด ๆ ที่ใส่ใจของต้นทุนค่าเสียโอกาสของการลงทุนในธุรกิจ