The process of cell culturing was d

The process of cell culturing was developed, in 1907, by Harrison while investigating the origin of nerve fibres [15]. Specifically, explanted pre-differentiated neural tissue from frog embryos was placed in a drop of lymph hanging from a sterile cover-slip, kept sealed and in a moist chamber. This method allowed tissue growth and differentiation to be continually observed [16]; demonstrating a means by which cells of interest could be maintained outside the body of origin and observed over time.
Substantial improvements have been made on the 2D cell culture technique initially developed by Harrison. Containers used for culturing have been developed which enable cells to be fed with ease and that allow more space for cell growth. Additionally, the traditional use of blood plasma as the only source of nutrition for the growing cells changed to the use of synthetic medium. There are many advantages including the fact that batches of synthetic medium can be made reproducibly; do not contain antigens which can cause allergic reactions; and are relatively cheap to produce. Antibiotics and anti-fungal agents have been developed that are suitable for cell cultures and thus help to prevent bacteria and fungi from infecting cultures. While these additives are not a substitute for good cell culture practice, they can be useful for maintenance of infection-free cells, if contam- ination is envisaged to be a problem.
Cells are typically grown as a monolayer on a flat surface, most commonly in culture flasks or sometimes in Petri-dishes with med- ium as a source of nutrition and at body temperature (378C). Medium is often supplemented with bovine serum and L-glutamine to aid cell growth. When reaching confluency, cells are sub-cultured so as to avoid complications from senescence or nutrient-exhaus- tion from medium. To sub-culture, cells are cleaved from the bottom of their culture dish (with trypsin and/or EDTA) and a quantityof the cells is re-seeded into a flask for continued growth of the cell line.
While continued development of this technique over the past century has been of fundamental importance, developments in the form of 3D cultures have highlighted some of the shortcom- ings of 2D monolayers. The correlation of results from 2D cultures to real-life in vivo scenarios has been questioned. Differences in cell morphology, polarity, receptor expression, oncogene expression, interaction with the ECM (including the basement membrane) and overall cellular architecture have been noted between cells grown as 2D monolayers and what is observed in vivo. As a result, more attention is shifting to 3D culture methods as it has been suggested and, indeed, verified in many reports, that cells grown in 3D are more representative of what occurs naturally in vivo. The differences between cells grown in 2D and 3D will be discussed in detail below (see ‘Supporting evidence for the importance of including 3D cultures’).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบวนการของเซลล์ culturing ถูกพัฒนา ในเศษ ๆ โดย Harrison ขณะตรวจสอบมาของเส้นใยประสาท [15] โดยเฉพาะ explanted เยื่อประสาทก่อนสังเกตจากโคลนกบถูกวางลง ในหยดน้ำเหลืองที่แขวนจากกอซปกใบ เก็บปิดผนึก และ ในหอชุ่มชื่น วิธีนี้สามารถเจริญเติบโตของเนื้อเยื่อและสร้างความแตกต่างที่อย่างต่อเนื่องจะสังเกตได้ [16]; เห็นวิธีการที่น่าสนใจอาจจะรักษานอกร่างกายของ และเซลล์สังเกตช่วงเวลามีการปรับปรุงพบกับเทคนิคการเพาะเซลล์ 2D ที่เริ่มพัฒนา โดย Harrison ภาชนะที่ใช้สำหรับ culturing ได้รับการพัฒนาซึ่งช่วยให้เซลล์ได้รับอาหารอย่างง่ายดาย และที่ให้พื้นที่สำหรับการเติบโตของเซลล์ นอกจากนี้ โบราณใช้เลือดเป็นแหล่งของสารอาหารเฉพาะสำหรับเซลล์เจริญเติบโตเปลี่ยนไปใช้อาหารสังเคราะห์ มีประโยชน์มากรวมทั้งความจริงที่ว่าชุดของอาหารสังเคราะห์สามารถทำ reproducibly ไม่ประกอบด้วย antigens ซึ่งอาจทำให้เกิดปฏิกิริยาแพ้ และค่อนข้างประหยัดในการผลิต ยาปฏิชีวนะและตัวแทนต่อต้านเชื้อราได้รับการพัฒนา ที่เหมาะสมสำหรับวัฒนธรรมเซลล์จึง ช่วยป้องกันแบคทีเรียและเชื้อราติดวัฒนธรรม ในขณะที่สารเหล่านี้จะไม่แทนปฏิบัติวัฒนธรรมเซลล์ดี พวกเขาจะมีประโยชน์สำหรับการบำรุงรักษาเซลล์ติดเชื้อฟรี ถ้า contam ination เป็น envisaged จะ มีปัญหาเซลล์โดยทั่วไปปลูกเป็น monolayer บนพื้นผิวเรียบ มากที่สุด ในการนำวัฒนธรรม หรือบางครั้ง ใน Petri-อาหารเม็ด-ium เป็นแหล่ง ของสารอาหาร และอุณหภูมิร่างกาย (378C) ได้ มักจะมีเสริมกลางกับเซรั่มวัว L glutamine เพื่อช่วยให้เซลล์เจริญเติบโต เมื่อถึง confluency เซลล์ถูกย่อยอ่างเพื่อหลีกเลี่ยงภาวะแทรกซ้อนจาก senescence หรือสาร-exhaus-สเตรชันจากสื่อการ กับวัฒนธรรมย่อย เซลล์ที่แหวกจากด้านล่างของจานของพวกเขาวัฒนธรรม (กับทริปซินหรือ EDTA) และ quantityof เป็นเซลล์เป็น seeded ใหม่เข้าหนาวการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องของบรรทัดในเซลล์ในขณะที่เทคนิคนี้พัฒนาอย่างต่อเนื่องกว่าศตวรรษผ่านมาได้รับความสำคัญพื้นฐาน พัฒนาในรูปแบบของวัฒนธรรม 3D ได้เน้นของ ings shortcom ของ 2D monolayers ไต่สวนความสัมพันธ์ของผลลัพธ์จากวัฒนธรรม 2D กับสถานการณ์ชีวิตในสัตว์ทดลอง ความแตกต่างในสัณฐานวิทยาเซลล์ ขั้ว ตัวรับนิพจน์ นิพจน์ oncogene โต้ตอบกับ ECM (รวมเมมเบรนชั้นใต้ดิน) และสถาปัตยกรรมโทรศัพท์มือถือโดยรวมได้รับการกล่าวระหว่างเซลล์โต 2D monolayers และสิ่งจะพบในสัตว์ทดลอง ดัง ความสนใจเพิ่มมากขึ้นเป็นเลื่อนลอยให้ 3D วัฒนธรรมวิธีการ ตามที่มีการแนะนำ และ แน่นอน การตรวจสอบในรายงานหลายฉบับ เซลล์เติบโตใน 3D มากขึ้นตัวแทนของสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในสัตว์ทดลอง ความแตกต่างระหว่างเซลล์ที่เติบโตขึ้นใน 2D และ 3D จะได้กล่าวถึงในรายละเอียดด้านล่าง (ดู 'Supporting หลักฐานความสำคัญของการรวมวัฒนธรรม 3D')

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระบวนการของการเพาะเลี้ยงเซลล์ถูกพัฒนาขึ้นใน พ.ศ. 2440 โดยแฮร์ริสันขณะที่สืบสวนที่มาของเส้นใยประสาท [ 15 ] โดยเฉพาะ แตกต่างจากก่อน explanted ประสาทเนื้อเยื่อตัวอ่อนกบอยู่ในหยดเหลืองห้อยจากใบปะหมันเก็บปิดผนึกในห้องชื้น วิธีนี้ให้เนื้อเยื่อและความแตกต่างจะยังคงสังเกต [ 16 ] ;กระบวนการของการเพาะเลี้ยงเซลล์ถูกพัฒนาขึ้นใน พ.ศ. 2440 โดยแฮร์ริสันขณะที่สืบสวนที่มาของเส้นใยประสาท [ 15 ] โดยเฉพาะ แตกต่างจากก่อน explanted ประสาทเนื้อเยื่อตัวอ่อนกบอยู่ในหยดเหลืองห้อยจากใบปะหมันเก็บปิดผนึกในห้องชื้น วิธีนี้ให้เนื้อเยื่อและความแตกต่างจะยังคงสังเกต [ 16 ] ;การใช้งานดั้งเดิมของเลือดเป็นแหล่งเดียวของโภชนาการเพื่อการเจริญเติบโตของเซลล์เปลี่ยนไปใช้อาหารสังเคราะห์ มีข้อดีหลายประการรวมทั้งความจริงที่ว่าชุดกลางที่สังเคราะห์ได้ reproducibly ; ไม่ประกอบด้วยแอนติเจนซึ่งสามารถก่อให้เกิดอาการแพ้ และจะค่อนข้างราคาถูกเพื่อการผลิตแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่เซลล์ของดอกเบี้ยอาจจะรักษาภายนอกร่างกายที่มาและสังเกตตลอดเวลา
การปรับปรุงอย่างมากเกิดขึ้นใน 2D เซลล์เทคนิคพัฒนาในขั้นแรกโดยแฮร์ริสัน ภาชนะที่ใช้สำหรับการได้รับการพัฒนาซึ่งช่วยให้เซลล์ที่จะป้อนได้อย่างง่ายดายและที่ให้พื้นที่มากขึ้นสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ นอกจากนี้ยาปฏิชีวนะและสารต้านเชื้อราที่ได้รับการพัฒนาที่เหมาะสมสำหรับเซลล์วัฒนธรรมและดังนั้นจึงช่วยป้องกันแบคทีเรียและเชื้อรา จากการติดเชื้อต่างๆ ในขณะที่สารเหล่านี้จะไม่แทนที่การเพาะเลี้ยงเซลล์ที่ดี พวกเขาสามารถเป็นประโยชน์สำหรับการรักษาของการติดเชื้อเซลล์ฟรี ถ้า contam - ination เป็น envisaged เป็นปัญหา .
การเพาะเลี้ยงเซลล์ย่อย เพื่อหลีกเลี่ยงภาวะแทรกซ้อนจากการเสื่อมสภาพหรือ exhaus tion - คุณค่าจากกลาง เป็นตัวแทนของวัฒนธรรม เซลล์จากด้านล่างของวัฒนธรรมของพวกเขาจาน ( มีรูปและ / หรือ EDTA ) และปริมาณเซลล์เป็นเมล็ดในขวดสำหรับการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องของ เซลล์ เส้น
ในขณะที่การพัฒนาอย่างต่อเนื่องของเทคนิคนี้มากกว่าศตวรรษที่ผ่านมาได้รับความสำคัญพื้นฐานของการพัฒนาในรูปแบบของ 3 มิติ มีการเน้นบางส่วนของ shortcom - ings 2D monolayers . ความสัมพันธ์ของผลลัพธ์จากวัฒนธรรม 2D สู่ชีวิตจริงโดยสถานการณ์ได้รับการสอบสวน ความแตกต่างในรูปร่างของเซลล์ ขั้ว สีหน้า การแสดงออก งโคยีนตัวรับปฏิสัมพันธ์กับ ECM ( รวมถึงชั้นใต้ดินและเซลล์เยื่อ ) สถาปัตยกรรมโดยรวมได้รับการกล่าวระหว่างเซลล์โตเป็น 2D monolayers และสิ่งที่พบในสิ่งมีชีวิต เป็นผลให้มากกว่านี้จะเปลี่ยน 3D วิธีการวัฒนธรรมตามที่ได้รับการแนะนำ และ แน่นอน ตรวจสอบ รายงานหลายเซลล์ที่ปลูกใน 3D เป็นตัวแทนของสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในร่างกายความแตกต่างระหว่างเซลล์ที่ปลูกใน 2D และ 3D จะกล่าวถึงในรายละเอียดด้านล่าง ( ดูหลักฐานประกอบ สำหรับความสำคัญของวัฒนธรรมรวมทั้ง 3D
' )