The aim of this review is to critic

The aim of this review is to critically assess the benefits and limitations associated with the use of in vitro plant cell and organ cultures as research tools in phytoremediation studies. Plant tissue cultures such as callus, cell suspensions, and hairy roots are applied frequently in phytoremediation research as model plant systems. In vitro cultures offer a range of experimental advantages in studies aimed at examining the intrinsic metabolic capabilities of plant cells and their capacity for toxicity tolerance. The ability to identify the contributions of plant cells to pollutant uptake and detoxification without interference from microorganisms is of particular significance in the search for fundamental knowledge about plants. However, if the ultimate goal of plant tissue culture experiments is the development of practical phytoremediation technology, the limitations inherent in the use of in vitro cultures as a representative of whole plants in the field must be recognized. The bioavailability of contaminants and the processes of pollutant uptake and metabolite distribution are likely to be substantially different in the two systems; this can lead to qualitative as well as quantitative differences in metabolic profiles and tolerance characteristics. Yet, many studies have demonstrated that plant tissue cultures are an extremely valuable tool in phytoremediation research. The results derived from tissue cultures can be used to predict the responses of plants to environmental contaminants, and to improve the design and thus reduce the cost of subsequent conventional whole plant experiments. Biotechnol. Bioeng. 2009;103: 60–76.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของบทความนี้จะประเมินถึงประโยชน์ และข้อจำกัดเกี่ยวกับการใช้พืชในการเพาะเลี้ยงเซลล์และอวัยวะวัฒนธรรมเป็นเครื่องมือวิจัยในการศึกษา phytoremediation วัฒนธรรมพืชเนื้อเยื่อแคลลัส บริการเซลล์ และรากขนจะใช้บ่อยในวิจัย phytoremediation เป็นระบบโรงงานแบบจำลอง ในวัฒนธรรมมีช่วงของการทดลองการใช้ประโยชน์ในการศึกษาที่มุ่งตรวจสอบความสามารถเผาผลาญ intrinsic ของเซลล์พืชและกำลังการผลิตสำหรับการยอมรับความเป็นพิษ ความสามารถในการระบุการจัดสรรของเซลล์พืชเพื่อดูดซับมลพิษและการล้างพิษ โดยไม่มีสัญญาณรบกวนจากจุลินทรีย์เป็นสำคัญโดยเฉพาะในการค้นหาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับพืช อย่างไรก็ตาม ถ้าทดลองเป้าหมายสูงสุดของเนื้อเยื่อพืช คือการพัฒนาเทคโนโลยี phytoremediation ปฏิบัติ ต้องรู้จักข้อจำกัดในการใช้วัฒนธรรมการเพาะเลี้ยงเป็นตัวแทนของพืชทั้งหมดในฟิลด์ ชีวปริมาณออกฤทธิ์ของสารปนเปื้อนและกระบวนการของการดูดซับและ metabolite กระจายมลพิษมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันมากในระบบสอง นี้สามารถนำไปสู่คุณภาพและความแตกต่างเชิงปริมาณในโพรไฟล์การเผาผลาญและการยอมรับลักษณะ ยัง ศึกษาจำนวนมากได้แสดงวัฒนธรรมเนื้อเยื่อพืชใช้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่ามากในการวิจัย phytoremediation ผลลัพธ์ที่ได้มาจากเนื้อเยื่อวัฒนธรรมสามารถใช้ทำนายการตอบสนองของพืชกับสารปนเปื้อนสิ่งแวดล้อม และเพื่อปรับปรุงการออกแบบ และช่วยลดต้นทุนของโรงงานทั้งหมดทั่วไปภายหลังการทดลอง Biotechnol Bioeng 2009; 103:60-76

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการทบทวนนี้คือการประเมินวิกฤตประโยชน์และข้อ จำกัด ที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของหลอดทดลองในเซลล์พืชและวัฒนธรรมอวัยวะเป็นเครื่องมือในการวิจัยในการศึกษาบำบัด วัฒนธรรมเนื้อเยื่อพืชเช่นแคลลัส, สนองของเซลล์และรากขนจะถูกนำมาใช้บ่อยในการวิจัยเป็นระบบบำบัดแบบโรงงาน ในหลอดทดลองวัฒนธรรมที่มีช่วงของการทดลองได้เปรียบในการศึกษามุ่งเป้าไปที่การตรวจสอบความสามารถในการเผาผลาญอาหารที่แท้จริงของเซลล์พืชและความสามารถของพวกเขาสำหรับความอดทนความเป็นพิษ ความสามารถในการระบุการมีส่วนร่วมของเซลล์พืชที่จะดูดซึมสารมลพิษและสารพิษโดยไม่ต้องรบกวนจากจุลินทรีย์ที่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการค้นหาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับพืช แต่ถ้าเป้าหมายสูงสุดของพืชการทดลองเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อคือการพัฒนาของเทคโนโลยีการบำบัดทางปฏิบัติข้อ จำกัด โดยธรรมชาติในการใช้ในหลอดทดลองวัฒนธรรมที่เป็นตัวแทนของพืชทั้งในสนามจะต้องได้รับการยอมรับ ดูดซึมของสารปนเปื้อนและกระบวนการของการดูดซึมสารมลพิษและการกระจายสารมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันอย่างมากในทั้งสองระบบ นี้สามารถนำไปสู่​​คุณภาพเป็นความแตกต่างเชิงปริมาณในรูปแบบการเผาผลาญและลักษณะความอดทน แต่การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมเนื้อเยื่อพืชเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่ามากในการวิจัยบำบัด ผลที่ได้รับมาจากวัฒนธรรมที่เนื้อเยื่อสามารถนำมาใช้ในการทำนายการตอบสนองของพืชที่จะปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมและเพื่อปรับปรุงการออกแบบและทำให้ลดค่าใช้จ่ายของการชุมนุมภายหลังการทดลองพืชทั้ง Biotechnol Bioeng 2009; 103: 60-76

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินวิกฤตประโยชน์และข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับการใช้เซลล์และอวัยวะของพืชในวัฒนธรรมการเป็นเครื่องมือในการวิจัยการบำบัดด้วยพืชศึกษา เนื้อเยื่อพืชวัฒนธรรม เช่น แคลลัส เซลล์แขวนลอย และรากขนที่มีการใช้บ่อยในการวิจัยการบำบัดด้วยพืชเป็นระบบปลูกแบบวัฒนธรรมในการเสนอช่วงของการทดลองข้อดีในการศึกษาครั้งนี้ มุ่งศึกษาภายในการเผาผลาญในเซลล์พืช และความจุของพวกเขาทนพิษความสามารถในการระบุผลงานของเซลล์พืชการมลพิษและสารพิษโดยปราศจากการแทรกแซงจากจุลินทรีย์เป็นสำคัญโดยเฉพาะในการค้นหาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับพืช แต่ถ้าเป้าหมายสูงสุดของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชทดลองคือการพัฒนาของเทคโนโลยีการฟื้นฟูสมัยเมจิในทางปฏิบัติข้อ จำกัด ที่แท้จริงในการใช้วัฒนธรรมในการเป็นตัวแทนของพืชทั้งหมดในเขตข้อมูลจะต้องได้รับการยอมรับ ปริมาณสารปนเปื้อนและกระบวนการของการดูดซึมสารมลพิษและการกระจายอุณหภูมิมีแนวโน้มที่จะมากแตกต่างกันในทั้งสองระบบนี้สามารถนำไปสู่คุณภาพเช่นเดียวกับความแตกต่างเชิงปริมาณในโปรไฟล์การเผาผลาญอาหารและลักษณะความอดทน แต่การศึกษาจำนวนมากได้แสดงว่า เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่ามากในการวิจัยการบำบัดด้วยพืช . ผลลัพธ์ที่ได้จากเนื้อเยื่อเพาะเลี้ยงที่สามารถใช้ทำนายการตอบสนองของพืชต่อสารปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมและเพื่อปรับปรุงการออกแบบ และดังนั้นจึง ลดต้นทุนในการทดลองต่อมาปกติทั้งโรงงาน biotechnol . bioeng . 2009 ; 103 : 60 – 76