The greatly anticipated match was c

The greatly anticipated match was casually turned down by Heath.
And then as though it was no concern of hers, Heath went to sit with Slad and the others and simply started eating.

Doug was frozen with his sword brandished for a whole minute before he could move again.
With an anxious expression, he rushed over to Heath to challenge her again.

“F-Fight me!”

“No way. Didn’t I just turn you down.”

“WHY!?”

“Why? What kind of merit would accepting even have for me?”

As everyone heard Heath’s reply, they all recalled her personality.
Because of her small and cute appearance, at first glance she seemed weak. But in contrast to that, she was strong-willed, wasn’t afraid of anyone, and said exactly whatever she pleased.
Although she normally acted like an idiot, at heart she was a realist.

Everybody had gotten caught up in the momentum, but now an odd bit of calm came back to them.

Thinking about it carefully, as long as Heath didn’t accept, none of this would be a problem.
And then considering Heath’s personality, the chances of her accepting were essentially zero.

But the boys all had a thought.
‘Couldn’t she have handled it in any other way…?’

Although they were all apprentices, they were still training to become knights.
Even though they would be hard pressed to concretely describe what a knight was to them, at the very least, they knew that knights were cool, probably.
When a knight was challenged by another knight, they would accept and engage in a passionate battle with all their strength. At least that was how the boys saw it.
That was what they envisioned when Doug first arrived.
But…

Not fighting because there was no merit―――It made sense… It made sense, but…

(It’s kinda different to what we think of as a knight…)

Heath simply continued to eat, rejecting Doug in-between bites.
As these knights-in-the-making watched this unfold, they couldn’t help but hold their heads.

“M-, Merits…”

Since she told him she wouldn’t fight if it held no merits, Doug was frantically working his mind.

“Then… the dessert for tomorrow’s dinner…”

“Are you actually an idiot?”

“The saber my family keeps as an heirloom―――”

“Don’t need.”

“L-, Land…?”

“What am I supposed to do with that?”

Doug suggested the merits that he had frantically come up with, but Heath wouldn’t budge even a single centimetre.
Doug’s eyes were starting to get a little moist.
But Heath’s reaction was cold nonetheless.

“E-Even if there’s no merits, when a knight is challenged, his pride should―――!”

“Hey. Listen. You say knight this, and knight that, but if I lose to you I’ll lose all chances of becoming one to begin with, you know? The only people who need me are the members of the 18th Division. If I lose that, then forget pride, I won’t even be able to eat. You really think I can afford to accept everyone’s duels? If you get it, then get lost already, because I can’t eat with you annoying me. Geez.”

With that, Heath cruelly waved her hands, as though shooing away a dog.
After that, she paid him no more heed and turned back to her food.

Although there had been no physical battle, it was Heath’s overwhelming victory in this battle of words. Speechless, Doug just stood there silently for a while, completely ignored by her.
That day, Doug left dejectedly. And yes, his eyes were a little teary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแข่งขันที่คาดอย่างมากถูกตั้งใจลดลง โดยฮีธแล้วว่ามันก็ไม่มีความกังวลของเธอ ฮีธไปนั่ง Slad และคนอื่น และก็เริ่มกินดั๊กถูกแช่แข็งดาบ brandished สำหรับนาทีทั้งหมดก่อนที่เขาจะย้ายอีกครั้งด้วยการแสดงออกที่กังวล เขาวิ่งผ่านไปฮีทจะท้าทายเธออีกครั้ง"ต่อสู้ F ฉัน! ""เปล่าหรอก ไม่ได้ผมเพียงเปิดคุณลง""ทำไม?""ทำไม ชนิดของบุญจะยอมรับได้สำหรับฉัน"ขณะที่ทุกคนได้ยินตอบของฮีธ พวกเขาทั้งหมดเรียกบุคลิกภาพเนื่องจากลักษณะของเธอเล็ก และน่ารัก ครั้งแรกที่เห็นเธอดูเหมือนอ่อนแอ แต่ตรงข้ามนั้น เธอมุมานะ ไม่กลัวใคร และกล่าวว่า สิ่งที่เธอยินดีแม้ว่าเธอสามารถทำหน้าที่เหมือนคนงี่เง่า หัวใจ เธอถ่ายบางส่วนที่ทุกคนได้รับจมในโมเมนตัม แต่ตอนนี้ เป็นบิตคี่ความสงบมาให้คิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวัง ตราบใดที่ฮีธไม่ยอมรับ ไม่มีการนี้จะเป็นปัญหาแล้ว พิจารณาบุคลิกภาพของฮีธ โอกาสของเธอยอมรับได้เป็นหลักเป็นศูนย์แต่เด็กชายทั้งหมดมีความคิด'ไม่เธอได้จัดการมันในทางใด...'แม้ว่าพวกเขาได้ฝึกทั้งหมด ก็ยังคงฝึกการเป็น อัศวินแม้ว่าพวกเขาจะยากกดเพื่ออธิบายเป็นรูปธรรม เป็นอัศวินที่ถูกพวกเขา อย่างน้อย พวกเขารู้ว่า อัศวินถูกเย็น คงเมื่ออัศวินถูกท้าทาย โดยอัศวินอื่น พวกเขาจะยอมรับ และมีส่วนร่วมในการรบที่หลงใหลกับแรงของพวกเขา อย่างน้อยที่ว่าเด็กเห็นมันนั่นคือสิ่งที่พวกเขาจินตนาการเมื่อดั๊กมาถึงแต่...ไม่ได้ต่อสู้เพราะมีความ merit―――It ไม่ทำให้รู้สึก... มันทำให้รู้สึก แต่...(มันเป็นสิ่งเราคิดว่า เป็นอัศวิน...เหมือนกันนะ)สุขภาพก็ยังคงกิน ปฏิเสธดั๊กระหว่างกัดเป็นเหล่าอัศวินในทำดู unfold นี้ พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่ถือหัวของพวกเขา"M- บุญ..."ตั้งแต่เธอบอกเขาว่า เธอจะไม่ต่อสู้ถ้ามันถือไม่บุญ ดั๊กเมามันทำงานจิตใจของเขา" แล้ว...หวานเย็นของวันพรุ่งนี้...""ท่านเป็นคนโง่จริง""ดาบครอบครัวเก็บเป็น heirloom―――""ไม่ต้อง""L- ที่ดิน...""สิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรกับที่"ดั๊กแนะนำบุญที่เขาเมามันขึ้นมา แต่ฮีทไม่ขยับเขยื้อน แม้เป็นเซนติเมตรตาของ Doug ได้เริ่มจะชื้นเล็กน้อยแต่ปฏิกิริยาของฮีธเย็นกระนั้น"แม้ E หากบุญไม่ เมื่ออัศวินท้าทาย should――― ความภาคภูมิใจของเขา"“Hey. Listen. You say knight this, and knight that, but if I lose to you I’ll lose all chances of becoming one to begin with, you know? The only people who need me are the members of the 18th Division. If I lose that, then forget pride, I won’t even be able to eat. You really think I can afford to accept everyone’s duels? If you get it, then get lost already, because I can’t eat with you annoying me. Geez.”With that, Heath cruelly waved her hands, as though shooing away a dog.After that, she paid him no more heed and turned back to her food.Although there had been no physical battle, it was Heath’s overwhelming victory in this battle of words. Speechless, Doug just stood there silently for a while, completely ignored by her.That day, Doug left dejectedly. And yes, his eyes were a little teary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่คาดการณ์ไว้อย่างมาก ราคาก็สบายๆเปิดลงโดย Heathแล้วว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ฮีทไปนั่งด้วย ( สอนและคนอื่น ๆ และก็เริ่มกินอาหารดั๊กถูกแช่แข็งด้วยดาบของเขาแทงสักครู่ทั้งหมดก่อนที่เขาจะย้ายอีกด้วยสีหน้าวิตก เขาวิ่งผ่านป่าที่จะท้าทายเธออีกครั้ง" ส. . สู้งั้นสิ "" ไม่มีทาง ฉันไม่ได้เพิ่งเปิดให้คุณลง" ทำไม ! ? "" ทำไม ? ชนิดของบุญจะยอมรับได้สำหรับฉัน "อย่างที่ทุกคนได้ยิน Heath ตอบกลับของพวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับบุคลิกของเธอเพราะลักษณะที่เล็กและน่ารักของเธอ มองแวบแรกเธอดูอ่อนแอ แต่ในทางตรงกันข้ามกับที่เธอเข้มแข็ง ไม่กลัวใคร และพูดในสิ่งที่เธอพอใจแม้ว่าเธอจะทำเหมือนคนโง่ ที่หัวใจเธอคือความจริงทุกคนได้รับแรงผลักดัน แต่ตอนนี้บิตคี่ของความสงบกลับมาสู่พวกเขาคิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวัง ตราบใดที่สุขภาพไม่ได้รับ ทั้งหมดนี่จะเป็นปัญหาแล้วนิสัยสุขภาพ , โอกาสที่เธอรับเป็นหลักศูนย์แต่เด็กทุกคนมีความคิด" เธอเคยจัดการมันในทางอื่น . . . ? "ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นลูกศิษย์ ก็ยังฝึกเป็นอัศวินแม้ว่าพวกเขาจะกดยากที่จะอธิบายถึงสิ่งที่เป็นรูปธรรม อัศวินคือพวกเขาอย่างน้อยพวกเขารู้ว่าอัศวินเท่มั้งเมื่ออัศวินที่ถูกท้าทายโดยอัศวินอื่น พวกเขาจะยอมรับและมีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่หลงใหลกับความแข็งแรงของพวกเขา อย่างน้อยนั่นคือวิธีที่ผู้ชายเห็นแล้ว .นั่นคือสิ่งที่พวกเขาได้คิดเมื่อดั๊กแรกมาถึงแต่ . . . . . . .ไม่ได้ทะเลาะกันเพราะไม่มีบุญ―――มันทำให้รู้สึก . . . . . . . มันทำให้ความรู้สึก แต่ . . . . . . .( มันก็แตกต่างกันไป สิ่งที่เราคิดว่าเป็นอัศวิน . . . . . . . )ฮีท ก็ยังคงกิน ปฏิเสธ ดั๊ก ระหว่างกัดเป็นอัศวินในการดูแฉ , พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่ถือหัวของพวกเขา" M - บุญ . . . . . . . "ตั้งแต่เธอบอกเขาว่าจะไม่ทะเลาะกัน ถ้ามันจัดประโยชน์ ดั๊กกำลังเมามันทำงานในใจของเขา" แล้ว . . . . . . . ของหวานสำหรับมื้อค่ำ . . . . . . . พรุ่งนี้ "" เธอโง่เหรอ "" เซเบอร์ ครอบครัวของฉันยังคงเป็นมรดก――― "" ไม่ต้อง "" L - ที่ดิน . . . . . . . ? "" ฉันควรจะทำยังไงกับมัน ? "ดั๊กแนะนำบุญที่เขาเมามันมาด้วย แต่สุขภาพจะไม่ขยับเขยื่อนแม้แต่เซ็นต์เดียวดั๊ก ตาเริ่มที่จะได้รับน้อยชุ่มชื้นแต่ปฏิกิริยาของฮีทก็หนาวอยู่ดี" เรื่อง ถ้าไม่มีบุญ เมื่ออัศวินถูกท้าทาย ความภาคภูมิใจของเขาควร――― ! "" เฮ้ ฟังนะ คุณพูดนี้อัศวินและอัศวินที่ แต่ถ้าฉันแพ้ คุณจะสูญเสียโอกาสของการเป็นหนึ่ง เพื่อเริ่มต้นกับ , คุณรู้มั้ย ? คนที่ต้องการผม เป็นสมาชิกของแผนก 18 ถ้าฉันแพ้ แล้วลืมศักดิ์ศรี ฉันไม่สามารถที่จะกิน คุณคิดว่าผมสามารถที่จะรับการดวลของทุกคน ? ถ้าคุณได้รับมันก็ออกไปแล้ว เพราะผมไม่ได้กินกับคุณรำคาญผม เฮ้อ . . . "กับ ฮีท มหาโหดโบกมือของเธอราวกับจะไล่ไปเป็นหมาหลังจากนั้น เธอจ่ายให้เขาไม่เอาใจใส่ และหันกลับไปอาหารของเธอแม้ว่าจะเคยมีไม่มีการต่อสู้ มันเป็นฮีท ก็ยิ่งใหญ่ในศึกของคำ พูดไม่ออก ดั๊กก็ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆสักพัก ไม่สนใจ ของเธอวันนั้น ดักซ้ายเจ่าจุก . และใช่ ดวงตาของเขาเล็กน้อยด้วยน้ำตา