คนที่ประสบความสำเร็จไม่ใช่มีแต่ความรู้เท่านั้น แต่ต้องทำงานร่วมกับผู้อื่นได้ดีด้วย บริษัทหลายแห่งคัดเลือกแต่คนเก่งๆ เข้าไปทำงาน แต่เมื่อคนเก่งๆ อยู่ร่วมกันและไม่มีใครยอมเข้าหาใครก่อน ก็จะเกิดบรรยากาศการทำงานแบบตัวใครตัวมัน ไม่สมัครสมานสามัคคีกัน กลายเป็นความแตกแยกในองค์กร แต่หากเราเป็นคนมีมนุษยสัมพันธืที่ดีเข้าหาใครก็มีแต่คนเอ็นดู การทำงานร่วมกับผู้อื่นก็จะง่ายขึ้น มนุษยสัมพันธ์มีความสำคัญเป็นอย่างมากต่อการบริหารงาน มนุษยสัมพันธ์เริ่มต้นที่ตัวบุคคลแต่ละคน ผู้ที่จะเป็นผู้มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีจะต้องเป็นผู้ที่ได้ฝึกหัดปฏิบัติจนชำนาญ คุ้นเคย เป็นปกตินิสัยประกอบกับพื้นฐานพัฒนาการของชีวิต และบุคลิกภาพเป็นปัจจัยสนับสนุนส่งเสริม เพียงแต่สัมพันธ์ได้ครั้งหนึ่งแล้ว การสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีในที่ทำงานของเรานั้น เราจะได้รับการเคารพนับถือจากเพื่อนร่วมงาน อีกทั้งช่วยให้เราสามารถอยู่รอดและพัฒนาตัวเองไปได้อย่างดี การมีสิ่งแวดล้อมที่ดีในที่ทำงาน ทำให้เราลืมความโดดเดี่ยวและความเหน็ดเหนื่อย และมีสุขภาพจิตที่ดีอีกด้วย แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ มีคนจำนวนไม่น้อยชอบบ่นว่าการสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีในที่ทำงานเป็นเรื่องยากลำบาก ดังนั้นจึงไม่อยากทำ ความจริงไม่ยากอย่างที่คิด เพียงแต่เราทำตัวให้เป็นคนซื่อตรง พยายามทำสิ่งที่คนชอบ ก็เป็นการสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีแล้ว ยกตัวอย่างเช่น 1.ฉันมีความสนใจในการเรียนรู้จากเพื่อนร่วมงานเก่า เพราะเขามีประสบการณ์มากกว่าเรา เรียนรู้จากเขาทำให้เรารู้ว่าสิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูก ทำอย่างไรจึงจะมีความสำเร็จ ทำผิดตรงไหนจึงล้มเหลว เท่ากับเป็นกระจกให้เราส่อง เพื่อเป็นแนวทางแก่เรา เพื่อไม่ให้เดินทางผิด และยังทำให้เพื่อนร่วมงานของเรามองว่าเราให้ความเคารพนับถือด้วย นอกจากนี้เพื่อนร่วมงานที่มีความสามารถสูง เขามองเห็นว่าเรามีความมานะพากเพียร เขาก็ยิ่งให้ความสนใจและช่วยเหลือเรามากขึ้น 2.อย่าเห็นแก่ผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ถ้าเราทำตัวเห็นแก่ได้อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูง มีคนจำนวนไม่น้อยเห็นแก่ได้ ตักและตวงอย่างเดียวไม่เคยให้ 4.ต้องเป็นคนร่าเริงและมี Sense of humour ถ้าเราเจองานหนัก อย่าบ่นและทำจิตใจให้สบาย ฉันเจออยู่เหตุการณ์หนึ่ง ตอนที่ฉันไปรับลูกค้าอยู่ที่ท่าเรือหน้าหาด ระหว่างที่ฉันกำลังรอลูกค้า ฉันก็นั่งบนฟุตบาตบริเวณทางเดิน หัวหน้าผู้ช่วยเดินมาพอดี เขาพูดว่า เหนื่อยมากเลยใช่ไหม ถ้าเหนื่อยมากก็ไม่ต้องทำงานแล้ว อยากสบายก็กลับไปบ้านซ่ะ ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงประมาณ 4 โมงเย็นซึ่งใกล้ถึงเวลาที่ฉันเลิกงาน ตอนนั้นฉันรู้สึกท้อแท้และเหนื่อยมาก ความรู้สึกอยากกลับบ้านมาก ฉันรักษาระดับสุขภาพจิตให้คงที่ไว้ก่อน และเปลี่ยนแปลงบรรยากาศจากเลวร้ายให้เป็นเหตุการณ์ที่ดี ฉันยืนขึ้น แล้วพูดว่า ไม่เหนื่อยสักนิดเลยค่ะ นี่ก็คือมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีแล้ว