The development and preparation of

The development and preparation of microgels have attracted
great interest in a number of areas, including the pharmaceutical,
medical, cosmetics, agricultural and food industries. Specifically
in the food industry, the microgels can be used for a variety of
applications, for example as the encapsulation matrix to protect
active compounds, or as a texture modifier (Ellis and Jacquier,
2009). Regarding the control of product texture/rheology, the
microgels can be used for different applications depending on their
characteristics, such as composition, size and shape. Thus the
knowledge of the rheology of microgel suspensions is a way to control
the properties of such materials (Adams et al., 2004).
Among the ingredients that can be used to produce microgels,
the polysaccharides are particularly attractive, mainly due to their
technological properties and because they are generally recognized
as safe (GRAS) (Keppeler et al., 2009). j-Carrageenan is a polysaccharide
with a structure composed of repeating D-galactose and
3,6-anhydrogalactose (3,6 AG) units, both sulfated and nonsulfated,
joined by alternating a-(1,3) and b-(1,4) glycosidic links
(De Ruiter and Rudolph, 1997; Imeson, 2000). Among the interesting
technological properties of this polysaccharide, its gelling
capacity is of special interest. The gelling process of j-carrageenan
involves a conformational transition from the coil to the helix form
(De Ruiter and Rudolph, 1997), which depends on the temperature,
the ionic strength and the biopolymer concentration (Morris et al.,
1980; Meunier et al., 2001). j-Carrageenan can also interact with
other ingredients, especially with milk proteins (Imeson, 2000).
Even though it has long been known that j-carrageenan can form
complexes with casein micelles (Dalgleish and Morris, 1988;
Langendorff et al., 1997; Bourriot et al., 1999; Martin et al., 2006;
Arltoft et al., 2007), few studies have evaluated the interaction between
j-carrageenan and sodium caseinate (Oakenfull et al., 1999;
Belyakova et al., 2003; Ribeiro et al., 2004; Sabadini et al., in press).
Different methods have been established to produce microgels
and most of them combine droplet/particle formation with the
gelation process. Emulsion formation and extrusion mechanisms
are some techniques in which droplet formation occurs prior to
gelation (Burey et al., 2008). In the emulsion formation mechanism,
the droplets are formed by dispersion of the biopolymeric
solution into an oil phase, followed by the addition of a gelling
agent to promote gelation (Poncelet et al., 1992; Reis et al., 2006;
Ellis and Jacquier, 2009). In a different way, extrusion involves
the formation of droplets by the use of a syringe or atomizer nozzle,
and the droplets are then collected in a hardening solution containing
the gelling agent, forming the microgels (Hunik and
Tramper, 1993; Blandino et al., 1999). The gelation process commonly
used to produce polysaccharide microgels via extrusion
method is that of ionotropic gelation by diffusion setting (Zhang
et al., 2007; Herrero et al., 2006; Smrdel et al., 2008), which involves
the atomization of the polysaccharide solution into an ionic solution, with diffusion of the ions into the polysaccharide droplet.
Both techniques can produce microgels in a large range of sizes,
depending on the conditions employed in the process, but the
methodology of emulsion formation requires an additional process
step to remove the oil phase from the microgels (Burey et al.,
2008).
Thus, the purpose of this work was to study the production of
microgels composed of j-carrageenan, with or without sodium
caseinate, by extrusion into a salt solution, examining the influence
of the process parameters on the morphology, the stability of
microgels and rheological behavior of the microgel suspensions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาและการเตรียมการของ microgels ได้ดึงดูดในจำนวนของพื้นที่ รวมทั้งยาแพทย์ เครื่องสำอาง เกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมอาหาร microgels ที่ใช้สำหรับโปรแกรมประยุกต์ เช่นเป็นเมตริกซ์ encapsulation เพื่อป้องกันสารที่ใช้งานอยู่ หรือปรับเปลี่ยนพื้นผิว (เอลลิสและ Jacquier2009) งานเกี่ยวกับการควบคุมผลิตภัณฑ์เนื้อ/ใช้งานกับ การสามารถใช้ microgels สำหรับการใช้งานที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับความลักษณะ องค์ประกอบ ขนาด และรูปร่าง ดังนั้นการความรู้ในการใช้งานกับของ microgel บริการเป็นวิธีการควบคุมคุณสมบัติของวัสดุเช่น (Adams et al., 2004)ระหว่างส่วนผสมที่สามารถใช้ในการผลิต microgelspolysaccharides มีโดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าสนใจ ส่วนใหญ่กำหนดให้ผู้คุณสมบัติเทคโนโลยีและเนื่อง จากพวกเขาโดยทั่วไปได้รู้จักเป็นตู้เซฟ (ดิกราส์) (Keppeler et al., 2009) เจ-Carrageenan เป็น polysaccharideมีโครงสร้างประกอบด้วย D-กาแล็กโทสที่ซ้ำกัน และ3,6 anhydrogalactose (3,6 AG) หน่วย sulfated และ nonsulfatedเข้าร่วม โดยสลับเชื่อมโยง glycosidic a-(1,3) และ b-(1,4)(De Ruiter และรูดอล์ฟ 1997 Imeson, 2000) หมู่น่าสนใจคุณสมบัติเทคโนโลยีของ polysaccharide นี้ เป็น gellingกำลังมีความสนใจเป็นพิเศษ ขั้นตอนการเจ-carrageenan gellingเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลง conformational ขดลวดมาพันกับแบบเกลียว(De Ruiter และรูดอล์ฟ 1997), ซึ่งขึ้นอยู่กับอุณหภูมิแรง ionic และสมาธิ biopolymer (มอร์ริส et al.,1980 Meunier และ al., 2001) เจ-Carrageenan จะสามารถโต้ตอบกับส่วนผสมอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโปรตีนน้ำนม (Imeson, 2000)แม้นานรู้จักที่เจ-carrageenan สามารถฟอร์มสิ่งอำนวยความสะดวกกับ micelles เคซีน (Dalgleish และมอร์ริส 1988Langendorff และ al., 1997 Bourriot et al., 1999 มาร์ตินและ al., 2006Arltoft et al., 2007), การศึกษาไม่ได้ประเมินการโต้ตอบระหว่างcaseinate เจ carrageenan และโซเดียม (Oakenfull et al., 1999Belyakova และ al., 2003 Ribeiro et al., 2004 Sabadini et al. ในข่าว)ได้มีการกำหนดวิธีการผลิต microgelsส่วนใหญ่จะรวมหยด/อนุภาคก่อตัวด้วยการgelation กระบวนการ กลไกการก่อตัวและแสดงผลแบบอิมัลชันมีเทคนิคบางหยดที่ก่อเกิดก่อนgelation (Burey et al., 2008) ในกลไกก่ออิมัลชันหยดจะเกิดขึ้นจากการกระจายตัวของที่ biopolymericแก้ปัญหาในระยะน้ำมัน ตาม ด้วยการเพิ่มเป็น gellingตัวแทนส่งเสริม gelation (Poncelet et al., 1992 ใส่ et al., 2006เอลลิสก Jacquier, 2009) อย่าง ไหลออกมาเกี่ยวข้องการก่อตัวของหยดโดยการใช้แบบเข็มหรือกระบอกฉีดการนำหัวฉีดและหยดรวบรวมในโซลูชันที่แข็งแล้วประกอบด้วยตัวแทน gelling, microgels การขึ้นรูป (Hunik และTramper, 1993 Blandino et al., 1999) Gelation กระบวนการทั่วไปใช้ในการผลิต microgels polysaccharide ผ่านไหลออกมาวิธีคือ gelation ionotropic โดยการแพร่ (เตียวร้อยเอ็ด al., 2007 Herrero และ al., 2006 Smrdel et al., 2008), ซึ่งเกี่ยวข้องกับแยกเป็นอะตอมของโซลูชัน polysaccharide เป็นโซลูชันการ ionic กับแพร่ประจุเข้าไปในหยด polysaccharideเทคนิคทั้งสองสามารถผลิต microgels ในหลากหลายขนาดขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการจ้างงานในกระบวนการ แต่กระบวนการเพิ่มเติมต้องใช้กฎเกณฑ์การก่อตัวของอิมัลชันขั้นตอนการนำระยะน้ำมันจากการ microgels (Burey et al.,2008)ดังนั้น วัตถุประสงค์ของงานนี้คือการ ศึกษาการผลิตmicrogels ประกอบด้วยเจ-carrageenan มี หรือไม่ มีโซเดียมcaseinate โดยอัดเข้าแก้ไขปัญหาเกลือ ตรวจสอบอิทธิพลพารามิเตอร์กระบวนการเกี่ยวกับสัณฐานวิทยา ความมั่นคงของmicrogels และ rheological ลักษณะการทำงานของบริการ microgel

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาและการจัดทำ microgels ได้ดึงดูด
ความสนใจอย่างมากในหลายพื้นที่รวมทั้งยาที่
แพทย์เครื่องสำอางอุตสาหกรรมเกษตรและอาหาร โดยเฉพาะ
ในอุตสาหกรรมอาหาร microgels สามารถนำมาใช้สำหรับความหลากหลายของ
การใช้งานเช่นเป็นเมทริกซ์ห่อหุ้มเพื่อป้องกัน
สารที่ใช้งานหรือเป็นสารเนื้อ (เอลลิสและ Jacquier,
2009) เกี่ยวกับการควบคุมของผลิตภัณฑ์เนื้อ / rheology,
microgels สามารถนำมาใช้สำหรับการใช้งานที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับพวกเขา
ลักษณะเช่นองค์ประกอบขนาดและรูปร่าง ดังนั้น
ความรู้เกี่ยวกับการไหลของสารแขวนลอยไมโครเป็นวิธีที่จะควบคุม
คุณสมบัติของวัสดุดังกล่าว (อดัมส์ et al., 2004)
ในบรรดาส่วนผสมที่สามารถนำมาใช้ในการผลิต microgels,
polysaccharides ที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากการของพวกเขา
เทคโนโลยี คุณสมบัติและเพราะพวกเขาจะได้รับการยอมรับโดยทั่วไป
เป็นที่ปลอดภัย (GRAS) (Keppeler et al., 2009) J-คาราจีแนนเป็น polysaccharide
มีโครงสร้างที่ประกอบไปด้วยการทำซ้ำ D-กาแลคและ
3,6-anhydrogalactose (3.6 จี) หน่วยทั้งซัลเฟตและ nonsulfated,
เข้าร่วมโดยสลับ a- (1,3) และ B- (1 4) การเชื่อมโยง glycosidic
(De Ruiter และรูดอล์ฟ 1997; Imeson 2000) ในหมู่ที่น่าสนใจ
คุณสมบัติเทคโนโลยีของ polysaccharide นี้ก่อเจลของ
กำลังการผลิตมีความน่าสนใจเป็นพิเศษ ขั้นตอนการก่อเจลของ J-คาราจีแนน
ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างจากขดลวดในรูปแบบเกลียว
(De Ruiter และรูดอล์ฟ, 1997) ซึ่งขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ
ความแข็งแรงและความเข้มข้นของอิออน biopolymer (มอร์ริสและคณะ.
1980; Meunier และ al., 2001) J-คาราจีแนนยังสามารถโต้ตอบกับ
ส่วนผสมอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีโปรตีนนม (Imeson 2000)
แม้จะมีมานานแล้วที่รู้จักกันว่า J-คาราจีแนนสามารถสร้าง
คอมเพล็กซ์ที่มีเคซีนไมเซลล์ (Dalgleish และมอร์ริส, 1988;
Langendorff et al, 1997. ; Bourriot et al, 1999.. มาร์ตินและคณะ, 2006
. Arltoft และคณะ, 2007) การศึกษาน้อยมีการประเมินการทำงานร่วมกันระหว่าง
J-คาราจีแนนและโซเดียมเคซีเนต (Oakenfull et al, 1999.
Belyakova et al, 2003. ; แบร์โต et al, 2004. Sabadini และคณะในการกด.)
วิธีการที่แตกต่างกันได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อผลิต microgels
และส่วนใหญ่ของพวกเขารวมหยด / การก่อตัวของอนุภาคที่มี
ขั้นตอนการเกิดเจล การก่ออิมัลชันและรีดกลไก
เทคนิคบางอย่างที่สร้างหยดเกิดขึ้นก่อนที่จะมี
การเกิดเจล (Burey et al., 2008) ในกลไกการก่ออิมัลชัน
หยดจะเกิดขึ้นโดยการกระจายตัวของ biopolymeric
เข้าสู่ขั้นตอนการแก้ปัญหาน้ำมัน, ตามด้วยนอกเหนือจากก่อเจล
ตัวแทนในการส่งเสริมการเกิดเจล (Poncelet et al, 1992. เร et al, 2006.
เอลลิสและ Jacquier 2009) ในวิธีที่แตกต่างรีดเกี่ยวข้องกับ
การก่อตัวของหยดน้ำโดยการใช้เข็มฉีดยาฉีดน้ำหรือหัวฉีด,
และหยดจะถูกเก็บรวบรวมแล้วในการแก้ปัญหาการแข็งตัวที่มี
ตัวแทนก่อเจลไว้ microgels (Hunik และ
Tramper, 1993; Blandino และคณะ , 1999) กระบวนการการเกิดเจลโดยทั่วไป
ใช้ในการผลิต microgels polysaccharide ผ่านรีด
วิธีการเป็นที่ของ ionotropic เจโดยการตั้งค่าการกระจาย (Zhang
et al, 2007. Herrero et al, 2006. Smrdel et al, 2008). ซึ่งเกี่ยวข้องกับ
ละอองของ polysaccharide การแก้ปัญหาในการแก้ปัญหาไอออนิกที่มีการแพร่กระจายของไอออนใน polysaccharide หยด
เทคนิคทั้งสองสามารถผลิต microgels ในช่วงขนาดใหญ่ของขนาด
ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ใช้ในกระบวนการ แต่
วิธีการของการพัฒนาอิมัลชันต้องมีขั้นตอนการเพิ่ม
ขั้นตอนที่จะลบ ขั้นตอนที่น้ำมันจาก microgels (Burey et al.,
2008)
ดังนั้นจุดประสงค์ของงานนี้คือการศึกษาการผลิต
microgels ประกอบด้วย J-คาราจีแนนมีหรือไม่มีโซเดียม
เคซีเนตโดยการอัดขึ้นรูปลงในสารละลายเกลือ, การตรวจสอบ อิทธิพล
ของพารามิเตอร์กระบวนการต่อสัณฐานวิทยาเสถียรภาพของ
microgels และพฤติกรรมการไหลของสารแขวนลอยไมโคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาและการเตรียม microgels ดึงดูด
ความสนใจในหลายพื้นที่ รวมทั้งยา
ทางการแพทย์ เครื่องสำอาง อุตสาหกรรมการเกษตร และอาหาร โดยเฉพาะ
ในอุตสาหกรรมอาหาร microgels สามารถใช้ความหลากหลายของ
งานตัวอย่างเช่นเป็นเมทริกซ์การปกป้อง
ปราดเปรียวสารประกอบหรือเป็นส่วนขยาย ( พื้นผิวและ
jacquier เอลลิส , 2009 )เกี่ยวกับการควบคุมผลิตภัณฑ์เนื้อ / รีโอโลยี ,
microgels สามารถใช้สำหรับการใช้งานที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับลักษณะของพวกเขา
เช่นส่วนประกอบ ขนาดและรูปร่าง ดังนั้น
ความรู้ของรีโอโลยีของไมโครเจลช่วงล่างเป็นวิธีที่จะควบคุม
คุณสมบัติของวัสดุดังกล่าว ( Adams et al . , 2004 ) .
ของส่วนผสมที่สามารถใช้ในการผลิต microgels
,polysaccharides จะน่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขา
เทคโนโลยีคุณสมบัติ และเพราะพวกเขาได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าปลอดภัย ( GRAS )
( keppeler et al . , 2009 ) j-carrageenan เป็นสารที่มีโครงสร้างประกอบด้วยซ้ำ

3,6-anhydrogalactose ( 3 , 6 และ d-galactose AG ) หน่วย ทั้ง nonsulfated
และซัลเฟต , เข้าร่วมโดยสลับ - ( 1 , 3 ) และ B ( 1 , 4 )
การเชื่อมโยงไกลโคซิดิก( เดอ เราเตอร์ และรูดอล์ฟ , 1997 ; imeson , 2000 ) ระหว่างที่น่าสนใจ
เทคโนโลยีคุณสมบัติของพอลิแซคคาไรด์ ซึ่ง gelling
ความจุคือความสนใจพิเศษ การ gelling กระบวนการ j-carrageenan
เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างจากคอยล์ไปยังเกลียวรูปแบบ
( เดอ เราเตอร์ และรูดอล์ฟ , 1997 ) ซึ่งขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ
ความแรงไอออนและไบโอพอลิเมอร์ความเข้มข้น ( มอร์ริส et al . ,
1980 ; meunier et al . , 2001 ) j-carrageenan ยังสามารถโต้ตอบกับ
ส่วนผสมอื่น ๆ โดยเฉพาะกับโปรตีนในนม ( imeson , 2000 ) .
ถึงแม้ว่ามันมีมานานแล้วที่รู้จักกันว่า j-carrageenan สามารถฟอร์ม
เชิงซ้อนที่มีเคซีนไมเซลล์ ( แดลเกอลิช และ มอร์ริส , 1988 ;
langendorff et al . , 1997 ; bourriot et al . , 1999 ; มาร์ติน et al . , 2006 ;
arltoft et al . , 2007 ) , การศึกษาน้อยมีการประเมินปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
j-carrageenan และโซเดียมเคซีเนต ( oakenfull et al . , 1999 ;
belyakova et al . , 2003 ; Ribeiro et al . , 2004 ; sabadini et al . , กด ) .
วิธีที่แตกต่างกันได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อผลิต microgels
และส่วนใหญ่ของพวกเขารวมการหยด / อนุภาคด้วย
กระบวนการเจลาติน . การเกิดอิมัลชันและรีดกลไก
บางเทคนิคที่สร้างขึ้นก่อน
หยดเจลาติน ( burey et al . , 2008 ) ในการเกิดอิมัลชันกลไก
หยดจะเกิดขึ้นโดยการแพร่กระจายของโซลูชั่น biopolymeric
เป็นน้ํามันเฟส ตามด้วยการเพิ่มของ gelling
เจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกิดเจล ( poncelet et al . , 1992 ; Reis et al . , 2006 ;
เอลลิส และ jacquier , 2009 ) ในวิธีที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับการรีด
หยด โดยการใช้เข็มหรือหัวฉีด
,และหยดแล้วเก็บในการแข็งตัวของสารละลายที่มี
gelling เจ้าหน้าที่สร้าง microgels ( hunik และ
การเดินทางด้วยเท้า , 1993 ; blandino et al . , 1999 ) กระบวนการที่ใช้ในการผลิตสารเจลาตินทั่วไป

microgels โดยวิธีรีดที่ ionotropic เจลาตินโดยการกระจาย ( จาง
et al . , 2007 ; herrero et al . , 2006 ; smrdel et al . , 2008 ) ซึ่งเกี่ยวข้องกับ
การแยกเป็นอะตอมของโพลีแซคคาไรด์ในสารละลายของไอออนสารละลายที่มีการแพร่ของไอออนในไรด์หยด .
วิธีทั้งสองสามารถผลิต microgels ในช่วงขนาดใหญ่ของขนาด
ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ใช้ในกระบวนการ แต่วิธีการของการเกิดอิมัลชัน
ต้องใช้ขั้นตอนเพิ่มเติมที่จะลบ
เฟสน้ำมันจาก microgels ( burey et al . ,

ดังนั้น , 2008 )งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการผลิต
microgels ประกอบด้วย j-carrageenan ที่มีหรือไม่มีโซเดียมเคซีเนต
โดยรีดลงในสารละลายเกลือ ศึกษาอิทธิพลของตัวแปรในกระบวนการผลิต
สมบัติและเสถียรภาพของ
microgels พฤติกรรมการไหลของไมโครเจลสารแขวนลอย .