.The first poem in Frost’s book Mou

.The first poem in Frost’s book Mountain Interval, “The Road Not Taken,” has long been a popular favorite. Like many of his poems, it seems simple, but it is not exactly straightforward, and even perceptive readers have disagreed considerably over its best interpretation. It looks like a personal poem about a decision of vast importance, but there is evidence to the contrary both inside and outside the poem. Frost has created a richly mysterious reading experience out of a marvelous economy of means.

The first significant thing about “The Road Not Taken” is its title, which presumably refers to an unexercised option, something about which the speaker can only speculate. The traveler comes to a fork in a road through a “yellow wood” and wishes he could somehow manage to “travel both” routes; he rejects that aspiration as impractical, however, at least for the day at hand. The road he selects is “the one less traveled by,” suggesting the decision of an individualist, someone little inclined to follow the crowd. Almost immediately, however, he seems to contradict his own judgment: “Though as for that the passing there/ Had worn them really about the same.” The poet appears to imply that the decision is based on evidence that is, or comes close to being, an illusion.

The contradictions continue. He decides to save the first, (perhaps) more traveled route for another day but then confesses that he does not think it probable that he will return, implying that this seemingly casual and inconsequential choice is really likely to be crucial—one of the choices of life that involve commitment or lead to the necessity of other choices that will divert the traveler forever from the original stopping place. In the final stanza, the traveler says that he will be “telling this with a sigh,” which may connote regret. His choice, in any event, “has made all the difference.” The tone of this stanza, coupled with the title, strongly suggests that the traveler, if not regretting his choice, at least laments the possibilities that the need to make a choice leave unfulfilled.

Has Frost in mind a particular and irrevocable choice of his own, and if so, what feeling, in this poem of mixed feelings, should be regarded as dominant? There is no way of identifying such a specific decision from the evidence of the poem itself. Although a prejudice exists in favor of identifying the “I” of the poem with the author in the absence of evidence to the contrary, the speaker may not be Frost at all. On more than one occasion the poet claimed that this poem was about his friend Edward Thomas, a man inclined to indecisiveness out of a strong—and, as Frost thought, amusing—habit of dwelling on the irrevocability of decisions. If so, the reference in the poem’s final stanza to “telling” of the experience “with a sigh/ Somewhere ages and ages hence” might be read not only as the boast of Robert Frost, who “tells” it as long as people read the poem, but also as a perpetual revelation of Thomas, also a fine poet.

What is clear is that the speaker is, at least, a person like Thomas in some respects (though there may well be some of Frost in him also). Critics of this poem are likely always to argue whether it is an affirmation of the crucial nature of the choices people must make on the road of life or a gentle satire on the sort of temperament that always insists on struggling with such choices. The extent of the poet’s sympathy with the traveler also remains an open question.

Frost composed this poem in four five-line stanzas with only two end rhymes in each stanza (abaab). The flexible iambic meter has four strong beats to the line. Of the technical achievements in “The Road Not Taken,” one in particular shows Frost’s skill at enforcing meaning through form. The poem ends:

Two roads diverged in a wood, and I—I took the one less traveled by,And that has made all the difference.

The indecision of the speaker—his divided state of mind—is heightened by the repetition of “I,” split by the line division and emphasized by the rhyme and pause. It is an effect possible only in a rhymed and metrical poem—and thus a good argument for the continuing viability of traditional forms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

. พบกับสิ่งเหล่านั้นได้ที่นิยมชื่นชอบบทกวีครั้งแรกในหนังสือของแข็งช่วงภูเขา "ถนนไม่นำ เช่นเดียวกับหลายบทกวีของเขา มันดูเหมือนง่าย แต่ตรงไม่ตรง และ perceptive แม้ผู้อ่านได้มีความเห็นมากไปตีที่ดีที่สุด ดูเหมือนบทกวีส่วนบุคคลเกี่ยวกับการตัดสินใจที่สำคัญมากมาย แต่มีหลักฐานที่ขัดกันทั้งภายนอก และบทกวี น้ำค้างแข็งได้สร้างประสบการณ์การอ่านลึกลับมั่งคั่งจากเศรษฐกิจยิ่งใหญ่หมายถึงสิ่งแรกที่สำคัญเกี่ยวกับ "การถนนไม่นำ" ชื่อเรื่อง ซึ่งน่าจะหมายถึงตัวเลือกดเงื่อนไข สิ่งที่ลำโพงสามารถการเก็งกำไรเท่า นั้น นักท่องเที่ยวมาถึงส้อมในถนนผ่าน "ไม้สีเหลือง" และปรารถนาเขาอย่างใดสามารถจัดการ "เดินทางทั้งสอง" เส้นทาง เขาปฏิเสธว่าความทะเยอทะยานเป็นทำไม่ได้ อย่างไรก็ตาม น้อยสำหรับวันที่ ถนนที่เขาเลือกเป็น "น้อยเดินทาง โดย, " แนะนำการตัดสินใจของการ individualist คนเล็กน้อยเอียงไปตามฝูงชน ทันที อย่างไรก็ตาม เขาดูเหมือนจะขัดแย้งกับการตัดสินใจของเขาเอง: "แต่สำหรับที่ผ่านมี / ได้สวมใส่พวกเขาจริง ๆ เท่านั้น" กวีปรากฏเป็น นัยว่า การตัดสินใจอิงหลักฐานที่ หรือมาใกล้จะ เป็นภาพลวงตาความขัดแย้งที่ดำเนินการต่อไป เขาตัดสินใจบันทึกแรก (บางที) เพิ่มเติมเดินทางเส้นทางวันอื่น แต่แล้ว บุคคลที่สารภาพว่า เขาไม่คิดว่า มันน่าเป็นที่เขาจะกลับ กล่าวคืออยู่อาจที่เลือกดูเหมือนสบาย ๆ และ inconsequential นี้จริง ๆ น่าจะสำคัญ — หนึ่งในตัวเลือกของชีวิตที่เกี่ยวข้องกับความมุ่งมั่น หรือสู่ความจำเป็นของตัวเลือกอื่น ๆ ที่จะโอนที่นักท่องเที่ยวจากจุดหยุดพักเดิมตลอดไป ในบทสุดท้าย ที่นักท่องเที่ยวกล่าวว่า เขาจะสามารถ "บอกเรื่องนี้กับอก ซึ่งอาจ connote เสียใจ เลือกของเขา ในกรณีใด ๆ "ได้ทำความแตกต่าง" เสียงของบทนี้ มีชื่อ ขอแนะนำว่า นัก ถ้าไม่ regretting เลือกของเขา ความเป็นไปได้ที่ไม่ได้ผลจำเป็นต้องปล่อยให้เลือกน้อยไม่วายมีน้ำค้างแข็งในใจเฉพาะ และเอาคืนไม่ได้ของเขาเอง และ ถ้าดังนั้น รู้สึกว่า ในกลอนนี้ของความรู้สึกผสม ควรเป็นโดดเด่น ไม่มีวิธีการระบุตัดสินเฉพาะจากหลักฐานของบทกวีเอง แม้ว่าอคติมีอยู่ในความโปรดปรานระบุ "ฉัน" บทกวีกับผู้เขียนในกรณีที่ไม่มีหลักฐานที่ขัด ลำโพงอาจจะแข็งได้ทั้งหมด ในโอกาสหนึ่งที่กวีอ้างว่า บทกวีนี้เป็นเกี่ยวกับเพื่อน Edward Thomas คนอยากไม่กล้าตัดสินใจจากแข็งแกร่ง — และ เป็นน้ำแข็งคิดว่า สนุก — นิสัยของการอยู่อาศัยใน irrevocability ในการตัดสินใจ ถ้าดังนั้น การอ้างอิงในบทกวีสุดท้ายบทการ "บอกเล่า" ประสบการณ์ "กับอกที่ทุกเพศทุกวัย และทุกเพศทุกวัยดังนั้น" อาจจะอ่านไม่เป็นอวดของ Robert Frost เท่าที่ "บอก" มันตราบใดที่คนอ่านบทกวี แต่ยังเป็นการเปิดเผยที่ถาวรของ Thomas นอกจากนี้กวีดีสิ่งนั้นคือลำโพง น้อย คนเช่น Thomas บางประการ (แต่ดีอาจมีของแข็งในเขายัง) นั้น นักวิจารณ์ของบทกวีนี้มีแนวโน้มที่จะเถียงว่า จะต้องทำการยืนยันลักษณะสำคัญของคนที่เลือกทางชีวิตหรือเสียดสีที่อ่อนโยนในการเรียงลำดับของอารมณ์ที่เสมอสรรพากรดิ้นรนด้วยตัวเลือกดังกล่าว ขอบเขตของการเห็นอกเห็นใจของกวีกับนักท่องเที่ยวจะยังคง เป็นคำถามปลายเปิดน้ำแข็งประกอบด้วยบทกวีนี้ในสี่ห้าบรรทัด stanzas กับสองท้ายจังหวะในแต่ละบท (abaab) วัด iambic ยืดหยุ่นมีเต้นแข็งแรงสี่บรรทัด ความสำเร็จทางเทคนิค "ถนนไม่นำมา" หนึ่งโดยเฉพาะแสดงทักษะของน้ำแข็งในการบังคับใช้ความหมายแบบฟอร์ม บทกวีจบ:แยกออกมาถนนสองในไม้ และ — ถ่ายน้อยเดินทางโดยหนึ่ง และที่ทำให้ความแตกต่างกันความไม่แน่ใจของลำโพงซึ่งสถานะของเขาแบ่งใจ — เย็นฉ่ำ ด้วยซ้ำ "ผม แยก โดยการแบ่งบรรทัด และเน้นสัมผัสและหยุดชั่วคราว มันเป็นไปได้เฉพาะในบทกวี rhymed และเกี่ยวกับการวัดผล — ซึ่งอาร์กิวเมนต์ดีสำหรับชีวิตอย่างต่อเนื่องของรูปแบบดั้งเดิมและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้โดยเริ่มต้นบทกวีครั้งแรกในหนังสือของฟรอสต์ภูเขาช่วงเวลา "ถนนไม่ได้ถ่าย" ได้รับความนิยมมายาวนานนิยม เช่นเดียวกับหลายบทกวีของเขาก็ดูเหมือนง่าย แต่มันไม่ได้ตรงไปตรงมาว่าและแม้กระทั่งผู้อ่านเข้าใจได้ไม่เห็นด้วยอย่างมากในช่วงการตีความที่ดีที่สุด ดูเหมือนว่าบทกวีส่วนบุคคลเกี่ยวกับการตัดสินใจที่มีความสำคัญมากมาย แต่มีหลักฐานไปในทางตรงกันข้ามทั้งภายในและภายนอกบทกวี ฟรอสต์ได้สร้างประสบการณ์การอ่านที่ลึกลับมั่งคั่งจากเศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่หมายถึง. ครั้งแรกสิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับ "ถนนไม่ได้ถ่าย" เป็นชื่อของมันซึ่งสันนิษฐานว่าหมายถึงตัวเลือกที่ไม่ได้ใช้สิทธิบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการที่ลำโพงสามารถคาดการณ์ เดินทางมาถึงทางแยกในถนนผ่าน "ไม้สีเหลือง" และปรารถนาที่เขาก็สามารถจัดการเพื่อการท่องเที่ยว "ทั้ง" เส้นทาง; เขาเสียความทะเยอทะยานว่าทำไม่ได้ แต่อย่างน้อยสำหรับวันที่อยู่ในมือ ถนนเขาเลือกคือ "น้อยเดินทางโดย" บอกการตัดสินใจของปัจเจกชนที่มีคนน้อยมีความโน้มเอียงที่จะปฏิบัติตามฝูงชน เกือบจะในทันที แต่ดูเหมือนว่าเขาจะขัดแย้งกับการตัดสินใจของเขาเอง ". แต่เป็นที่ที่ผ่านมี / ได้สวมใส่พวกเขาจริงๆเรื่องเดียวกัน" กวีปรากฏที่จะบ่งบอกว่าการตัดสินใจจะขึ้นอยู่กับหลักฐานที่แสดงว่าเป็นหรือมาใกล้เคียงกับ การเป็นภาพลวงตา. ขัดแย้งยังคง เขาตัดสินใจที่จะบันทึกครั้งแรก (อาจจะ) เส้นทางเดินทางมากขึ้นสำหรับวันอื่น แต่แล้วก็สารภาพว่าเขาไม่ได้คิดว่ามันน่าจะเป็นที่เขาจะกลับมาหมายความว่าทางเลือกนี้ดูเหมือนจะสบาย ๆ และไม่สำคัญมันมีแนวโน้มที่จะมีความสำคัญ-หนึ่งในตัวเลือก ของชีวิตที่เกี่ยวข้องกับความมุ่งมั่นหรือนำไปสู่ความจำเป็นของทางเลือกอื่น ๆ ที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของนักท่องเที่ยวตลอดไปจากสถานที่เดิมหยุด ในบทสุดท้ายของนักเดินทางที่เขาบอกว่าเขาจะเป็น "บอกเรื่องนี้กับถอนหายใจ" ซึ่งอาจมีความหมายเสียใจ ทางเลือกของเขาในกรณีใด ๆ "ได้ทำให้ความแตกต่าง." เสียงของบทนี้ควบคู่กับชื่อที่แสดงให้เห็นว่าการเดินทางถ้าไม่เสียใจเลือกของเขาอย่างน้อยไม่วายเป็นไปได้ว่าจำเป็นที่จะต้องให้ทางเลือก ออกไม่ได้ผล. มีฟรอสต์ในใจเป็นทางเลือกโดยเฉพาะอย่างยิ่งและไม่สามารถเพิกถอนของเขาเองและถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งที่รู้สึกในบทกวีของความรู้สึกผสมนี้ควรได้รับการยกย่องให้เป็นที่โดดเด่น? มีวิธีการในการระบุการตัดสินใจดังกล่าวจากหลักฐานของบทกวีที่ตัวเองไม่เป็น แม้ว่าจะเป็นอคติที่มีอยู่ในความโปรดปรานของการระบุ "ฉัน" ของบทกวีที่มีผู้เขียนในกรณีที่ไม่มีหลักฐานที่ตรงกันข้ามลำโพงอาจจะไม่ทั้งหมดที่ฟรอสต์ ในโอกาสมากกว่าหนึ่งกวีอ้างว่ากลอนบทนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนของเขาเอ็ดเวิร์ดโทมัสมีชายคนหนึ่งมีแนวโน้มที่จะไม่กล้าตัดสินใจออกจากที่แข็งแกร่งและเป็นฟรอสต์คิดว่าสนุก-นิสัยของการอยู่อาศัยในการลบล้างไม่ได้ของการตัดสินใจ ถ้าเป็นเช่นนั้นการอ้างอิงในบทสุดท้ายของบทกวีที่จะ "บอก" ประสบการณ์ "กับถอนหายใจ / ยุคสมัยที่อื่นและทุกเพศทุกวัยด้วยเหตุนี้" อาจจะอ่านไม่เพียง แต่เป็นโม้ของโรเบิร์ตฟรอสต์ที่ "บอก" มันตราบใดที่คนอ่าน บทกวี แต่ยังเป็นปาฏิหาริย์ตลอดกาลของโทมัสยังเป็นกวีที่ดี. อะไรคือสิ่งที่ชัดเจนคือลำโพงเป็นอย่างน้อยคนอย่างโทมัสในบางประการ (แม้ว่าจะมีอาจจะดีบางส่วนของฟรอสต์ในตัวเขาด้วย) นักวิจารณ์ของกลอนบทนี้มีแนวโน้มที่จะโต้แย้งเสมอไม่ว่าจะเป็นการยืนยันของธรรมชาติที่สำคัญของการเลือกคนที่จะต้องทำบนถนนของชีวิตหรือถ้อยคำที่อ่อนโยนกับประเภทของอารมณ์ที่มักจะยืนยันในการดิ้นรนกับทางเลือกดังกล่าว ขอบเขตของความเห็นอกเห็นใจของกวีที่มีนักท่องเที่ยวยังคงเป็นคำถามเปิด. ฟรอสต์ประกอบด้วยบทกวีนี้ในช่วงสี่ห้าบรรทัดบทที่มีเพียงสอง Rhymes สิ้นในแต่ละบท (abaab) โคลงเมตรมีความยืดหยุ่นมีสี่จังหวะที่แข็งแกร่งให้กับสาย ความสำเร็จทางเทคนิคในการ "ถนนไม่ได้" โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เห็นถึงทักษะที่ฟรอสต์บังคับใช้ความหมายผ่านทางแบบฟอร์ม บทกวีปิดให้บริการ: . ถนนสองสายแยกในไม้และ I-ผมเอาหนึ่งน้อยเดินทางไปด้วยและที่ทำให้ทุกความแตกต่างไม่แน่ใจของลำโพงของรัฐแบ่งใจเป็นทำเป็นโดยการทำซ้ำของ "ฉัน "แยกตามหมวดเส้นและเน้นโดยสัมผัสและหยุดชั่วคราว มันเป็นผลที่เป็นไปได้เฉพาะในบทกวีและบทกวีเกี่ยวกับการวัดและดังนั้นจึงเป็นข้อโต้แย้งที่ดีสำหรับการมีชีวิตอย่างต่อเนื่องของรูปแบบดั้งเดิม