The energy-price rout is increasing

The energy-price rout is increasing the pressure on many Middle Eastern economies to implement structural reforms.
Deeper fiscal and economic adjustments are required even under our base case of a gradual rise in energy prices in the second half of this year. An escalation of the conflict between Saudi Arabia and Iran or an exacerbation of social unrest in the region, another plunge in energy prices, or a spike in U.S. interest rates will all add to pressure on local exchange rate systems, interest rates, and credit spreads.
The fall in oil prices caused a number of sovereign credit-rating downgrades over the past year in the Gulf region, including in the case of Saudi Arabia. As no significant recovery is expected in the near term, we think low oil prices will continue to weigh on the credit quality of sovereigns in the region. GDP growth will also likely slow this year on the back of fiscal consolidation efforts, and as confidence and liquidity effects dampen economic activity.

As their exchange rates are pegged to the U.S. dollar, Gulf countries cannot devalue their currencies and thus boost the local-currency value of their oil revenues. Instead, they have attempted to cut spending or increase revenues through subsidy or tax reforms and capital expenditure cuts. Fiscal measures have been positive from a credit perspective but will not fully compensate for oil revenues, in our view. Gulf countries' average budget deficit reached double-digit levels in 2015. They may moderate and reach high single-digit territory this year, but they still compared unfavorably with the double-digit surpluses recorded in the 2004-14 period.

Of the individual players in the region, Qatar, Abu Dhabi, and Kuwait are more resilient to oil shocks than Saudi Arabia, Oman, and Bahrain. Their high per capita hydrocarbon production has ensured they can break even fiscally even if oil prices are low and has enabled them to accumulate ample foreign exchange assets. Their policy responses so far, such as Qatar's water and electricity price hikes and the United Arab Emirates' fuel price reforms, are also positive, in our view, as they prevent rapid erosion of fiscal buffers.

By contrast, Bahrain, Oman, and Saudi Arabia are more vulnerable. They need higher oil prices to break even fiscally and they have lower fiscal buffers. This exposes them to further potential ratings downgrades in 2016. Oman and Saudi Arabia are targeting a budget deficit of 13 percent in 2016, despite fiscal consolidation measures – Oman has increased corporate tax rates and cut subsidies by 64 percent and increasing corporate tax rates, while Saudi Arabia has cut government expenditure in absolute terms for the first time since 2002.
Despite mounting pressure on currency pegs, our base case is that Gulf Cooperation Council countries will maintain their current exchange rate regimes over the next 12 months. However, some are better positioned to extend this beyond two to three years. In Saudi Arabia, fiscal buffers might be exhausted within five to six years without any adjustments. Bahrain and Oman both require oil prices of $100 a barrel to break even fiscally. Estimations suggest that fiscal buffers will be exhausted in less than five years, assuming an average oil price of $50 a barrel. With low energy prices, policy makers in the region will have to address major economic challenges to sustain the pegs.

Geopolitical tensions in the region are also a factor. Although we view the confrontation between Iran and Saudi Arabia as a battle for regional supremacy rather than a religious dispute, the conflicts between Shias and Sunnis in Yemen, Syria, and Iraq are likely to continue, and an escalation in any of these countries or a flare-up elsewhere in the Middle East remains a possibility. Nevertheless, we think neither Iran nor Saudi Arabia or their international partners wish for an escalation at this stage.

For bond investors, there are two main takeaways. The first is supply. All Gulf Cooperation Council sovereign borrowers have the potential to issue hard-currency bonds this year, given large financing needs and tightening domestic liquidity. This could include the first Saudi Arabian euro-bond issuance in history. The second takeaway is the gap or spread between yields on benchmark government bonds and bonds from Gulf issuers. Given low energy prices and significant economic and political challenges, these are likely to remain under upward pressure. As no significant recovery is expected in the near term, we think low oil prices will continue to weigh on the credit quality of sovereign entities in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปราชัยพลังงานราคาที่เพิ่มความดันเศรษฐกิจของประเทศตะวันออกกลางจำนวนมากที่จะดำเนินการปฏิรูปโครงสร้าง.
การปรับเปลี่ยนทางการคลังและเศรษฐกิจลึกจะต้องแม้ภายใต้กรณีฐานของเราที่เพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปในราคาพลังงานในช่วงครึ่งหลังของปีนี้ การเพิ่มของความขัดแย้งระหว่างซาอุดีอาระเบียและอิหร่านหรือการกำเริบของความไม่สงบทางสังคมในภูมิภาคกระโดดอีกในราคาพลังงานหรือขัดขวางในอัตราดอกเบี้ยสหรัฐทั้งหมดจะเพิ่มความดันในระบบท้องถิ่นอัตราแลกเปลี่ยนอัตราดอกเบี้ยและกระจายเครดิต .
ตกอยู่ในราคาน้ำมันที่เกิดจากจำนวนของอธิปไตยปรับลดการจัดอันดับเครดิตในช่วงปีที่ผ่านมาในภูมิภาคอ่าวไทยรวมทั้งในกรณีของซาอุดีอาระเบีย ขณะที่ไม่มีการกู้คืนที่สำคัญคาดว่าในระยะใกล้นี้เราคิดว่าราคาน้ำมันที่ต่ำจะยังคงมีน้ำหนักในคุณภาพเครดิตของภาครัฐบาลในภูมิภาค เจริญเติบโตของ GDP จะยังมีแนวโน้มชะลอตัวในปีนี้ที่ด้านหลังของความพยายามในการรวมงบการเงินและความเชื่อมั่นและสภาพคล่องผลกระทบรองรับกิจกรรมทางเศรษฐกิจ. ในฐานะที่เป็นอัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขาจะถูกตรึงไว้กับเงินดอลลาร์สหรัฐที่ประเทศอ่าวไม่สามารถลดค่าสกุลเงินของพวกเขาจึงเพิ่มท้องถิ่นสกุลเงิน มูลค่าของรายได้จากน้ำมันของพวกเขา แต่พวกเขาได้พยายามที่จะลดค่าใช้จ่ายหรือรายได้เพิ่มขึ้นผ่านการอุดหนุนหรือการปฏิรูปภาษีและลดการใช้จ่ายเงินทุน มาตรการการคลังได้รับในเชิงบวกจากมุมมองของเครดิต แต่จะไม่เต็มที่ชดเชยรายได้จากน้ำมันในมุมมองของเรา การขาดดุลงบประมาณประเทศอ่าวเฉลี่ยถึงระดับตัวเลขสองหลักในปี 2015 พวกเขาอาจจะเป็นผู้ดูแลและการเข้าถึงดินแดนหลักเดียวที่สูงในปีนี้ แต่พวกเขายังคงมีความสุขเมื่อเทียบกับส่วนเกินสองหลักที่บันทึกไว้ในช่วง 2004-14. ของผู้เล่นแต่ละคน ในภูมิภาคกาตาร์, อาบูดาบีและคูเวตมีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการกระแทกน้ำมันกว่าซาอุดีอาระเบีย, โอมานและบาห์เรน ต่อการผลิตที่สูงหัวไฮโดรคาร์บอนของพวกเขาได้มั่นใจว่าพวกเขาสามารถทำลายแม้กระทั่ง fiscally แม้ว่าราคาน้ำมันที่อยู่ในระดับต่ำและได้ช่วยให้พวกเขาที่จะสะสมสินทรัพย์แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่เพียงพอ การตอบสนองนโยบายของพวกเขาเพื่อให้ห่างไกลเช่นกาตาร์น้ำและราคาค่าไฟฟ้าปรับขึ้นและสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 'ปฏิรูปราคาน้ำมันนอกจากนี้ยังมีในเชิงบวกในมุมมองของเราที่พวกเขาป้องกันการพังทลายอย่างรวดเร็วของบัฟเฟอร์การคลัง. โดยคมชัดบาห์เรนโอมานและซาอุดีอาระเบีย อารเบียมีความเสี่ยงมากขึ้น พวกเขาจำเป็นต้องราคาน้ำมันที่สูงขึ้นจะทำลายแม้กระทั่ง fiscally และพวกเขามีบัฟเฟอร์การคลังต่ำ นี้ exposes พวกเขาเพื่อการจัดอันดับที่มีศักยภาพในการปรับลด 2016 โอมานและซาอุดีอาระเบียมีการกำหนดเป้าหมายการขาดดุลงบประมาณจากร้อยละ 13 ในปี 2016 แม้จะมีมาตรการการรวมงบการเงิน - โอมานได้เพิ่มขึ้นอัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลและตัดเงินอุดหนุนร้อยละ 64 และเพิ่มอัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลในขณะที่ ซาอุดิอาระเบียได้ลดค่าใช้จ่ายของรัฐบาลในแง่แน่นอนเป็นครั้งแรกตั้งแต่ปี 2002 แม้จะมีแรงกดดันบนหมุดสกุลเงินกรณีฐานของเราคือการที่ประเทศความร่วมมืออ่าวสภาจะรักษาระบบอัตราแลกเปลี่ยนในปัจจุบันของพวกเขาในช่วง 12 เดือนข้างหน้า แต่บางส่วนอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าที่จะขยายนี้เกินสองถึงสามปี ในซาอุดิอาระเบียบัฟเฟอร์การคลังอาจจะหมดภายใน 5-6 ปีโดยไม่ต้องปรับเปลี่ยนใด ๆ บาห์เรนและโอมานทั้งสองต้องการราคาน้ำมัน $ 100 ต่อบาร์เรลจะทำลายแม้กระทั่ง fiscally ประมาณการแนะนำว่าบัฟเฟอร์การคลังจะหมดในเวลาน้อยกว่าห้าปีสมมติว่าราคาน้ำมันเฉลี่ย $ 50 ต่อบาร์เรล ด้วยราคาพลังงานต่ำผู้กำหนดนโยบายในภูมิภาคจะต้องรับมือกับความท้าทายทางเศรษฐกิจที่สำคัญในการดำรงหมุด. ความตึงเครียดทางภูมิรัฐศาสตร์ในภูมิภาคนี้ยังมีปัจจัย ถึงแม้ว่าเราจะดูการเผชิญหน้าระหว่างอิหร่านและซาอุดิอาระเบียเป็นต่อสู้เพื่ออำนาจสูงสุดในภูมิภาคมากกว่าความขัดแย้งทางศาสนาความขัดแย้งระหว่าง Shias และนิสในเยเมนซีเรียและอิรักมีแนวโน้มที่จะดำเนินการต่อและการเพิ่มในใด ๆ ของประเทศเหล่านี้หรือ ลุกเป็นไฟขึ้นที่อื่น ๆ ในตะวันออกกลางยังคงเป็นไปได้ แต่เราคิดว่าค่ามิได้อิหร่านซาอุดิอาระเบียหรือคู่ค้าระหว่างประเทศของพวกเขาต้องการสำหรับการเพิ่มในขั้นตอนนี้. สำหรับนักลงทุนพันธบัตรมีสองประเด็นหลัก ครั้งแรกคือการจัดหา ทั้งหมดความร่วมมืออ่าวสภาผู้กู้อธิปไตยมีศักยภาพในการออกพันธบัตรสกุลเงินอย่างหนักในปีนี้ได้รับความต้องการทางการเงินขนาดใหญ่และกระชับสภาพคล่องในประเทศ ซึ่งอาจรวมถึงการออกพันธบัตรยูโรครั้งแรกที่ซาอุดิอาราเบียในประวัติศาสตร์ Takeaway ที่สองคือช่องว่างหรือส่วนต่างระหว่างอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลและพันธบัตรมาตรฐานจาก บริษัท ผู้ออกอ่าวไทย ที่กำหนดราคาพลังงานที่ต่ำและความท้าทายทางเศรษฐกิจและการเมืองที่สำคัญเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ภายใต้แรงกดดัน ขณะที่ไม่มีการกู้คืนที่สำคัญคาดว่าในระยะใกล้นี้เราคิดว่าราคาน้ำมันที่ต่ำจะยังคงมีน้ำหนักในคุณภาพเครดิตของหน่วยงานที่มีอำนาจอธิปไตยในภูมิภาค