The results summarized in Table 3 s

The results summarized in Table 3 show that the highest
xylitol production (16.20 g L−1) and volumetric productivity
(0.34 g L−1 h−1) were obtained in the experiment with
increased initial oxygen availability and full supplementation.
This is consistent with the highest cell concentration also
found in this experiment but not with the xylitol yield, as
discussed previously (Table 3). These results suggested that,
even though the control of oxygen availability is a critical factor
on xylose-to-xylitol bioconversion, it may be possible to
improve this bioprocess, particularly the volumetric productivity,
by increasing xylose consumption under conditions of
oxygen limitation. Another possibility to consider would be
the use of conditions favoring of cell growth in a previous
phase, before the xylose-to-xylitol bioconversion begins. In
comparison with the above-mentioned studies, which used
other lignocellulosic biomasses but the same yeast and similar
fermentation conditions, the highest xylitol volumetric
productivity obtained in this study (0.34 g L−1 h−1) was higher
than the one reported by Sene and colleagues36 (0.19 g L−1 h−1)
and lower than those obtained by Arruda and colleagues35
(0.60 g L−1 h−1), Marton and colleagues25 (0.50 g L−1 h−1), and
Mussatto and Roberto21 (0.57 g L−1 h−1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลสรุปในตารางที่ 3 แสดงที่สูงที่สุดการผลิตไซลิทอล (16.20 กรัม L−1) และประสิทธิภาพเชิงปริมาตร(0.34 กรัม L−1 h−1) ได้รับมาในการทดลองกับเพิ่มออกซิเจนเริ่มต้นความพร้อมและเสริมเต็มนี่ก็สอดคล้องกับความเข้มข้นสูงสุดของเซลล์พบ ในการทดลองนี้ แต่ไม่ มีผล ผลิตไซลิทอล เป็นกล่าวถึงก่อนหน้านี้ (ตารางที่ 3) ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าแม้ว่าตัวควบคุมที่พร้อมใช้งานของออกซิเจนเป็นปัจจัยสำคัญบนสารไซลิทอ bioconversion อาจสามารถปรับปรุง bioprocess นี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลผลิตเชิงปริมาตรโดยการบริโภคสารที่เพิ่มขึ้นภายใต้เงื่อนไขของข้อจำกัดของออกซิเจน จะเป็นไปได้ในการพิจารณาการใช้เงื่อนไขดีเจริญเติบโตของเซลล์ในการก่อนหน้านี้เฟส ก่อนเริ่ม bioconversion สารไซลิทอ ในเปรียบเทียบกับการศึกษาดังกล่าว ซึ่งใช้อื่น ๆ biomasses lignocellulosic แต่ยีสต์เหมือนกัน และคล้ายคลึงกันเงื่อนไขหมัก ไซลิทอสูงสุดปริมาตรผลผลิตที่ได้รับในการศึกษานี้ (0.34 กรัม L−1 h−1) ได้สูงขึ้นกว่าที่รายงาน โดยแสนและ colleagues36 (0.19 g L−1 h−1)และต่ำกว่าได้ โดย Arruda และ colleagues35(0.60 กรัม L−1 h−1), มาร์ตัน และ colleagues25 (0.50 g L−1 h−1), และMussatto และ Roberto21 (0.57 กรัม L−1 h−1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลสรุปในตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่าสูงที่สุดใน
การผลิตไซลิทอล (16.20 L-1 กรัม) และผลผลิตปริมาตร
(0.34 กรัม L-1 H-1) ที่ได้รับในการทดลองที่มี
ออกซิเจนเพิ่มขึ้นครั้งแรกและการเสริมเต็ม.
นี้จะสอดคล้องกับ ความเข้มข้นของเซลล์สูงสุดนอกจากนี้ยัง
พบในการทดลองนี้ แต่ไม่ได้มีอัตราผลตอบแทนไซลิทอลที่เป็น
ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ (ตารางที่ 3) ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า
แม้การควบคุมของออกซิเจนเป็นปัจจัยที่สำคัญ
ในไซโลสไปไซลิทอล bioconversion มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะ
ปรับปรุงกระบวนการชีวภาพนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการผลิตปริมาตร
โดยการเพิ่มการบริโภคไซโลภายใต้เงื่อนไขของ
ข้อ จำกัด ออกซิเจน ความเป็นไปได้ที่จะต้องพิจารณาอีกก็จะ
ใช้เงื่อนไขความนิยมของการเจริญเติบโตของเซลล์ในก่อนหน้านี้
ขั้นตอนก่อนที่จะใช้กระบวนการทางชีวภาพไซโลสไปไซลิทอลเริ่มต้น ใน
การเปรียบเทียบกับการศึกษาดังกล่าวข้างต้นซึ่งใช้
ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสอื่น ๆ แต่ยีสต์เดียวกันและคล้าย
เงื่อนไขการหมักที่ไซลิทอลปริมาตรสูงสุด
ผลผลิตที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้ (0.34 กรัม L-1 H-1) สูง
กว่าที่รายงานโดย Sene และ colleagues36 (0.19 กรัม L-1 H-1)
และต่ำกว่าที่ได้รับจากการ Arruda และ colleagues35
(0.60 กรัม L-1 H-1), มาร์ตันและ colleagues25 (0.50 กรัม L-1 H-1) และ
Mussatto และ Roberto21 (0.57 กรัม L-1 H-1)