1. IntroductionFrancisella tularens

1. Introduction
Francisella tularensis is the causative organism of tularemia, a highly infectious facultative gram negative intracellular bacteria. It is considered a potential bioterrorism agent because of its high virulence, transmissibility when aerosolized, and ability to cause severe illness with a very small amount of bacteria [2]. It is a very rare infection in the United States, with an average of 162 cases per year reported between 2000 and 2008 [1]. Although most cases are reported in Arkansas, Missouri, and Oklahoma, cases have been reported in every state except Hawaii. Tularemia is more common in Europe and Asia, with areas of endemic infection in Finland, Sweden and Turkey.

There are several subtypes of F. tularensis that have been identified as pathogens of varying virulence and with different geographic distributions. Type A, F. tularensis tularensis, is the highly virulent type that is most commonly found in the United States. Type B, F. tularensis holartica, is less virulent and is the pathogen commonly found in the endemic areas of Europe. Tularemia is found exclusively in the Northern Hemisphere, with no reported cases to date in the Southern Hemisphere.

Multiple manifestations of tularemia exist, and method of transmission determines the clinical syndrome that results. The most common method of transmission is by arthropod vector, ticks being the most frequent in the United States. The incubation period from time of exposure to time of symptoms is typically 3–5 days, however it can range from one to fourteen days. The ulceroglandular form of tularemia is most common, and is caused by either direct contact with an infected animal or via vector-borne transmission. It begins as a primary ulcer at the site of the tick bite, and progresses to fevers and regional lymphadenopathy. The less common manifestations of tularemia are oculoglandular, oropharyngeal, and respiratory, which are caused by touching one's own eyes with infected hands, ingestion of contaminated food or water, and inhalation of aerosolized tularensis respectively. The otolaryngologist must be aware of the oropharyngeal form of tularemia, as the symptoms of cervical lympadenopathy and exudative tonsillitis can mimic uncomplicated pharyngitis or mononucleosis. However, tularemia does not respond to traditional first-line antibiotics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำFrancisella tularensis เป็นสิ่งมีชีวิตสาเหตุการของการลบ facultative ติดเชื้อกรัม intracellular แบคทีเรีย ไข้กระต่าย มันจะถือว่าตัวแทน bioterrorism อาจเนื่องจาก มี virulence สูงของ การส่งผ่านของเมื่อป่วย และความสามารถในการทำให้เกิดการเจ็บป่วยรุนแรงที่น้อยมากของแบคทีเรีย [2] เป็นการติดเชื้อที่ยากในสหรัฐอเมริกา โดยเฉลี่ยกรณี 162 ปีที่รายงานระหว่าง 2000 และ 2008 [1] ถึงแม้ว่ามีรายงานส่วนใหญ่ในรัฐอาร์คันซอ มิสซูรี และโอคลาโฮมา กรณีมีการรายงานในทุกรัฐยกเว้นฮาวาย ไข้กระต่ายได้ทั่วไปในยุโรปและเอเชีย มียุงติดเชื้อในประเทศฟินแลนด์ สวีเดน และตุรกีมีหลาย subtypes ของ F. tularensis ซึ่งได้ระบุว่าเป็นโรค ของ virulence แตกต่างกัน และ มีการกระจายทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน พิมพ์ A, F. tularensis tularensis เป็น virulent สูงที่พบบ่อยที่สุดในสหรัฐอเมริกา ชนิด B, F. tularensis holartica, virulent น้อย และเป็นการศึกษาที่พบบ่อยในพื้นที่ยุงของยุโรป ไข้กระต่ายพบเฉพาะในซีกโลกเหนือ กับกรณีไม่รายงานวันในซีกโลกใต้มีอยู่หลายลักษณะของไข้กระต่าย และกลุ่มอาการทางคลินิกที่มีผลกำหนดวิธีการส่ง เป็นวิธีการส่งมากที่สุด โดยเวกเตอร์สัตว์ขาปล่อง เครื่องหมายขีดถูกบ่อยมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา ระยะฟักตัวจากเวลาของการสัมผัสระยะเวลาของอาการจะได้ 3-5 วัน แต่มันสามารถช่วงจากหนึ่งไปสิบสี่วัน แบบฟอร์ม ulceroglandular ของไข้กระต่ายทั่ว และสาเหตุใดติดต่อโดยตรง กับสัตว์ติดเชื้อ หรือ ทางเวกเตอร์แบกรับส่ง มันเริ่มเป็นเข้า ๆ หลักที่ไซต์ของขีดกัด ยะ fevers และ lymphadenopathy ภูมิภาค ลักษณะทั่วไปน้อยของไข้กระต่ายมี oculoglandular, oropharyngeal และทางเดิน หายใจ ซึ่งเกิดจากการสัมผัสตาติดเชื้อมือ กินน้ำ หรืออาหารที่ปนเปื้อน และดม tularensis ป่วยตามลำดับ Otolaryngologist ที่ต้องตระหนักถึงไข้กระต่าย แบบ oropharyngeal เป็นอาการของมดลูก lympadenopathy และทอนซิล exudative สามารถเลียนแบบ pharyngitis เปี่ยมหรือ mononucleosis อย่างไรก็ตาม ไข้กระต่ายไม่ตอบสนองกับยาปฏิชีวนะแบบบรรทัดแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
Francisella tularensis เป็นเชื้อสาเหตุของไข้กระต่าย, กรัมตามอำเภอใจติดเชื้อสูงในเซลล์แบคทีเรียเชิงลบ และถือว่าเป็นตัวแทนชีวภาพที่มีศักยภาพเพราะความรุนแรงของโรคสูง, การส่งผ่านเมื่อละอองและความสามารถในการทำให้เกิดการเจ็บป่วยรุนแรงที่มีปริมาณที่น้อยมากของแบคทีเรีย [2] มันเป็นโรคติดเชื้อที่หายากมากในประเทศสหรัฐอเมริกาโดยมีค่าเฉลี่ย 162 รายต่อปีรายงานระหว่างปี 2000 และ 2008 [1] แม้ว่ากรณีส่วนใหญ่จะมีการรายงานในอาร์คันซอ, มิสซูรีและโอคลาโฮมากรณีที่ได้รับรายงานในรัฐฮาวายยกเว้นทุก ไข้กระต่ายพบมากในยุโรปและเอเชียที่มีพื้นที่ของการติดเชื้อประจำถิ่นในประเทศฟินแลนด์, สวีเดนและตุรกี. มีหลายชนิดย่อยของ F. tularensis ที่ได้รับการระบุว่าเป็นเชื้อโรคที่รุนแรงของโรคแตกต่างกันและกับการกระจายทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน ประเภทเอฟ tularensis tularensis, เป็นชนิดที่รุนแรงอย่างมากที่พบมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา Type B, F. tularensis holartica เป็นความรุนแรงน้อยลงและเป็นเชื้อที่พบบ่อยในพื้นที่เฉพาะถิ่นของยุโรป ไข้กระต่ายพบเฉพาะในซีกโลกเหนือโดยไม่มีการรายงานกรณีวันที่ในซีกโลกใต้. อาการหลายไข้กระต่ายอยู่และวิธีการส่งกำหนดกลุ่มอาการทางคลินิกที่เป็นผล วิธีการที่พบมากที่สุดของการส่งผ่านโดย arthropod เวกเตอร์เห็บเป็นบ่อยที่สุดในสหรัฐอเมริกา ระยะฟักตัวจากเวลาของการสัมผัสกับช่วงเวลาของอาการเป็นปกติ 3-5 วัน แต่ก็สามารถอยู่ในช่วง 1-14 วัน รูปแบบ ulceroglandular ของไข้กระต่ายเป็นเรื่องธรรมดามากที่สุดและมีสาเหตุมาจากทั้งการสัมผัสโดยตรงกับสัตว์ที่ติดเชื้อหรือผ่านการส่งแมลงเป็นพาหะ มันเริ่มต้นเป็นแผลในกระเพาะอาหารหลักที่เว็บไซต์ของเห็บกัดและดำเนินไปในระดับภูมิภาคและไข้ต่อมน้ำเหลือง อาการที่พบบ่อยของไข้กระต่ายน้อยมี oculoglandular, oropharyngeal และระบบทางเดินหายใจที่เกิดจากการสัมผัสดวงตาของตัวเองด้วยมือที่ติดเชื้อ, การกินอาหารที่ปนเปื้อนหรือน้ำและการสูดดมละออง tularensis ตามลำดับ otolaryngologist จะต้องตระหนักถึงรูปแบบของ oropharyngeal ไข้กระต่ายเป็นอาการของ lympadenopathy ปากมดลูกและต่อมทอนซิลอักเสบฟกช้ำสามารถเลียนแบบที่ไม่ซับซ้อนหรืออักเสบเชื้อ อย่างไรก็ตามไข้กระต่ายไม่ตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะบรรทัดแรกแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
francisella tularensis เป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็นสาเหตุของโรคทูลารีเมีย , ติดเชื้อสูงอยกรัมลบในเซลล์แบคทีเรีย ถือว่าเป็นตัวแทนสารชีวภาพศักยภาพเพราะความรุนแรงสูง , การส่งผ่านเมื่อละออง และความสามารถในการก่อให้เกิดโรคที่รุนแรง กับปริมาณที่น้อยมากของแบคทีเรีย [ 2 ] มันคือการติดเชื้อที่หายากมากในสหรัฐอเมริกาโดยเฉลี่ย 162 รายต่อปี รายงานระหว่าง 2000 และ 2008 [ 1 ] แม้ว่าส่วนใหญ่จะมีการรายงานใน Arkansas Missouri และโอคลาโฮมา กรณีมีรายงานใน ทุกสภาพ ยกเว้นฮาวาย บ้านโดยทั่วไปในยุโรปและเอเชีย ด้วยพื้นที่เฉพาะถิ่นของการติดเชื้อในฟินแลนด์ , สวีเดนและตุรกี .

มีหลายชนิดย่อยของ Ftularensis ที่ได้รับการระบุว่าเป็นเชื้อโรคของโรคที่แตกต่างกันและการกระจายทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน ประเภท A , F . tularensis tularensis เป็นชนิดรุนแรงมากที่มักพบในสหรัฐอเมริกา ประเภท B , F . tularensis holartica จะรุนแรงน้อยกว่า และเป็นเชื้อโรคที่พบบ่อยในพื้นที่ที่ระบาดในยุโรปในบ้านจะพบเฉพาะในซีกโลกภาคเหนือ ไม่มีรายงานกรณีอาจในซีกโลกใต้ .

หลายลักษณะอาการของบ้านที่มีอยู่ และวิธีการของการกำหนดทางคลินิกโรคที่ผล วิธีที่พบมากที่สุดของการส่งผ่านโดยเวกเตอร์สัตว์ขาปล้อง เห็บที่พบบ่อยที่สุดในสหรัฐอเมริกา4 ระยะเวลาของการเวลาของอาการปกติคือ 3 – 5 วัน อย่างไรก็ตาม มันสามารถช่วงจาก 1 ถึงสิบสี่วัน แบบฟอร์ม ulceroglandular ของบ้านเป็นที่พบมากที่สุด เกิดจากการติดต่อกับสัตว์ที่ติดเชื้อทั้งโดยตรงหรือผ่านพาหะเวกเตอร์สัญญาณ มันเริ่มเป็นอาหารหลักที่เว็บไซต์ของเห็บกัดและความก้าวหน้าที่จะเป็นไข้และภูมิภาคเก้อ . อาการที่พบน้อยของบ้านเป็น oculoglandular oropharyngeal , และการหายใจ ซึ่งมีสาเหตุมาจากการสัมผัสตาด้วยมือที่ติดเชื้อ , การรับประทานอาหารหรือน้ำที่ปนเปื้อนและการสูดดมละออง tularensis ตามลำดับ การ otolaryngologist ต้องตระหนักถึงรูปแบบของบ้าน oropharyngeal ,เป็นอาการของ lympadenopathy ปากมดลูกและ exudative ทอนซิลคอหอยอักเสบไม่ซับซ้อน สามารถเลียนแบบหรือของขึ้น อย่างไรก็ตาม ในบ้านไม่ตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะ
2 แบบดั้งเดิม