The purpose of this research was to

The purpose of this research was to identify risk factors for future substance abuse
(SA) and/or substance dependence (SD) among young boys with attention
deficit/hyperactivity disorder (ADHD). The prevalence of childhood ADHD among
adult substance abusers has been well documented and stimulant medication therapy is
considered to be a protective factor. However, this population remains at high risk for
developing SA disorder in adulthood. Thus, since stimulant therapy alone does not
eliminate the risk of future SA, it is important to determine other factors that contribute to
this problem in this population. The specific questions addressed in this research were 1)
What risk factors predict SA problems in later life for adolescent boys who were
diagnosed with ADHD? ; 2) Do boys diagnosed with ADHD and receiving stimulant
medication have the same risk factors for SA as undiagnosed/unmedicated (normal)
boys? and 3) Is the medication effect at reducing SA in later years dependent or
independent of the response to the pharmacological treatment for behavioral symptoms of
ADHD? This study evaluated data collected in a longitudinal study (1968 to present) of
boys diagnosed with ADHD at the University of Iowa Hospital outpatient psychiatric
clinic. Longitudinal regression and odds-ratios were used to measure the strength of
correlation of risk factors to adult SD outcomes in three groups: diagnosed medicated
boys, diagnosed unmedicated boys and a comparison group of undiagnosed, unmedicated
(normal) boys. It was hypothesized that specific risk factors could be identified in the
two groups of diagnosed boys (medicated and unmedicated). It was further hypothesized
that poor response to medication would predict higher rates of adult substance abuse. and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือการ ระบุปัจจัยเสี่ยงต่อการละเมิดสิทธิสารในอนาคต(SA) หรือพึ่งพาสาร (SD) ในหมู่ชายหนุ่มมีความสนใจดุล/เข้าร่องเข้ารอยโรค (ภาระผูกพัน) ความชุกของเด็กภาระผูกพันระหว่างจัดการ abusers สารผู้ใหญ่ดี และบำบัดยากระตุ้นถือว่าเป็น ปัจจัยป้องกัน อย่างไรก็ตาม นี้ประชากรยังคงเสี่ยงสูงพัฒนา SA โรคในวัยผู้ใหญ่ได้ ดังนั้น เนื่องจากกระตุ้นบำบัดไม่ได้ขจัดความเสี่ยงในอนาคต SA จำเป็นต้องพิจารณาปัจจัยอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับปัญหานี้ในประชากรนี้ คำถามเฉพาะในงานวิจัยนี้ได้ 1)ปัจจัยเสี่ยงใดทายปัญหา SA ในชีวิตภายหลังสำหรับเด็กผู้ชายวัยรุ่นคนการวินิจฉัย มีภาระผูกพันหรือไม่ 2) ทำการวินิจฉัย มีภาระผูกพันและรับกระตุ้นเด็กผู้ชายยามีปัจจัยความเสี่ยงเดียวกันสำหรับ SA เป็น undiagnosed/unmedicated (ปกติ)เด็กผู้ชายหรือไม่ และ 3) ได้ผลยาลด SA ในปีอ้างอิงในภายหลัง หรือขึ้นอยู่กับการตอบสนองต่อการรักษา pharmacological สำหรับอาการพฤติกรรมของภาระผูกพันหรือไม่ รวบรวมข้อมูลประเมินการศึกษานี้ในการศึกษาระยะยาว (1968 ปัจจุบัน) ของการวินิจฉัย มีภาระผูกพันที่ผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยไอโอวาจิตแพทย์เด็กผู้ชายคลินิก ถดถอยระยะยาวและราคาอัตราส่วนใช้วัดความแข็งแรงของความสัมพันธ์ของปัจจัยเสี่ยงให้ผู้ใหญ่ SD ผลในกลุ่มที่สาม: การวินิจฉัยจำหน่ายการวินิจฉัยเด็กผู้ชาย เด็กผู้ชาย unmedicated และกลุ่มเปรียบเทียบ undiagnosed, unmedicatedชาย (ปกติ) มันถูกตั้งสมมติฐานว่าที่สามารถระบุปัจจัยเสี่ยงเฉพาะในการกลุ่มที่สองของการวินิจฉัยเด็กผู้ชาย (จำหน่าย และ unmedicated) มันถูกตั้งสมมติฐานว่าเพิ่มเติมตอบสนองต่อยาที่ยากจะทำนายราคาสูงกว่าของละเมิดสิทธิสารผู้ใหญ่ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือการระบุปัจจัยเสี่ยงต่อการใช้สารเสพติดในอนาคต
(SA) และ / หรือการพึ่งพาสาร (SD) ในหมู่ชายหนุ่มที่มีความสนใจ
ขาดดุล / ความผิดปกติสมาธิสั้น (ADHD) ความชุกของโรคสมาธิสั้นในวัยเด็กในหมู่
ผู้เสพสารผู้ใหญ่ได้รับการรับรองอย่างดีและกระตุ้นการรักษาด้วยยาจะ
ถือว่าเป็นปัจจัยป้องกัน อย่างไรก็ตามประชากรกลุ่มนี้ยังคงอยู่ที่ความเสี่ยงสูงสำหรับ
การพัฒนาความผิดปกติ SA ในวัย ดังนั้นตั้งแต่การรักษาด้วยการกระตุ้นเพียงอย่างเดียวไม่ได้
ลดความเสี่ยงของอนาคต SA เป็นสิ่งสำคัญในการกำหนดปัจจัยอื่น ๆ ที่นำไปสู่
​​ปัญหานี้ในประชากรกลุ่มนี้ คำถามเฉพาะที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1)
อะไรคือปัจจัยความเสี่ยงทำนายปัญหา SA ในชีวิตต่อมาสำหรับเด็กวัยรุ่นที่ได้รับ
การวินิจฉัยว่าเป็นโรคสมาธิสั้น? ; 2) ไม่ได้รับการวินิจฉัยเด็กผู้ชายที่มีสมาธิสั้นและได้รับการกระตุ้น
การใช้ยาที่มีปัจจัยเสี่ยงเช่นเดียวกันสำหรับ SA เป็น undiagnosed / unmedicated (ปกติ)
ชาย? และ 3) เป็นผลการใช้ยาในการลด SA ในปีต่อมาขึ้นอยู่หรือ
เป็นอิสระจากการตอบสนองต่อการรักษาทางเภสัชวิทยาสำหรับอาการพฤติกรรมของ
สมาธิสั้น? การศึกษาครั้งนี้ได้รับการประเมินการเก็บรวบรวมข้อมูลในการศึกษาระยะยาว (1968 ถึงปัจจุบัน) ของ
เด็กชายได้รับการวินิจฉัยที่มีสมาธิสั้นที่มหาวิทยาลัยไอโอวาโรงพยาบาลผู้ป่วยนอกจิตเวช
คลินิก การถดถอยยาวและราคา-อัตราส่วนถูกนำมาใช้ในการวัดความแข็งแรงของ
ความสัมพันธ์ของปัจจัยเสี่ยงไปสู่ผลลัพธ์ที่ SD ผู้ใหญ่ในสามกลุ่ม: การวินิจฉัยยา
เด็กชายวินิจฉัยเด็กชาย unmedicated และกลุ่มเปรียบเทียบ undiagnosed, unmedicated
(ปกติ) เด็กชาย มันถูกตั้งสมมติฐานว่าปัจจัยเสี่ยงที่เฉพาะเจาะจงอาจจะมีการระบุไว้ใน
กลุ่มที่สองของเด็กชายวินิจฉัย (ยาและ unmedicated) มันถูกตั้งสมมติฐานเพิ่มเติม
ว่าการตอบสนองต่อยาที่ไม่ดีจะคาดการณ์ราคาที่สูงขึ้นของการใช้สารเสพติดที่เป็นผู้ใหญ่ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัจจัยเสี่ยง
สารเสพติดในอนาคต ( SA ) และ / หรือสารการพึ่งพา ( SD ) ระหว่างชายหนุ่มกับความสนใจขาดดุล hyperactivity โรค /
( ADHD ) ความชุกของผู้ป่วยสมาธิสั้นในผู้ใหญ่เด็ก abusers สาร
ได้รับเอกสารและกระตุ้นยารักษาโรค
ถือว่าเป็นปัจจัยป้องกัน อย่างไรก็ตามประชากรนี้ยังคงอยู่ที่ความเสี่ยงสูงสำหรับ
พัฒนาซาความผิดปกติในผู้ใหญ่ ดังนั้น ตั้งแต่กระตุ้นการรักษาอย่างเดียวไม่ได้
ขจัดความเสี่ยงของซาในอนาคต มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องพิจารณาปัจจัยอื่น ๆที่สนับสนุน
ปัญหานี้ในประชากรนี้ คำถามที่เฉพาะเจาะจงอยู่ในการวิจัย 1 )
สิ่งที่ปัจจัยความเสี่ยงทำนายในปัญหาชีวิตของวัยรุ่นชายที่
การวินิจฉัยโรคสมาธิสั้น ? 2 ) ทำเด็กเป็นโรคสมาธิสั้น และรับยายากระตุ้น
เดียวกันมีปัจจัยเสี่ยงสำหรับซาเป็น undiagnosed / unmedicated ( ปกติ )
เด็กผู้ชาย ? และ 3 ) เป็นยาผลในการลด ในปีต่อมาขึ้น
อิสระของการตอบสนองต่อการรักษาอาการทางพฤติกรรม
สมาธิสั้น ?การศึกษานี้ใช้ข้อมูลที่รวบรวมในการศึกษาระยะยาว ( ปีปัจจุบัน ) ของเด็กเป็นโรคสมาธิสั้น
ที่มหาวิทยาลัยไอโอวาโรงพยาบาลผู้ป่วยนอกจิตเวช
คลินิก ถดถอยตามยาวและราคาต่อถูกใช้เพื่อวัดความแข็งแรงของความสัมพันธ์ของปัจจัยเสี่ยง
ผลลัพธ์ SD ผู้ใหญ่สามกลุ่ม : นิจ medicated
ชายการวินิจฉัย unmedicated ชายและการเปรียบเทียบกลุ่ม undiagnosed unmedicated
( ปกติ ) , เด็กผู้ชาย มันถูกตั้งสมมติฐานว่า ปัจจัยความเสี่ยงที่เฉพาะเจาะจงสามารถระบุใน
2 กลุ่มเด็ก ( และการรักษา unmedicated ) มันเพิ่มเติมสมมติฐาน
ที่การตอบสนองไม่ดียาคงคาดการณ์อัตราที่สูงขึ้นของการใช้สารเสพติดของผู้ใหญ่ และ