The poem opens with the speaker com

The poem opens with the speaker comparing his love to a "A Red, Red Rose" and to a "melodie / That's sweetly play'd in tune!" In the second and third stanzas, the speaker describes how deep his love is. And it's deep. He will love his "bonnie lass" as long as he is alive, and until the world ends. At the end, he says adios, and notes that he will return, even if he has to walk ten thousand miles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีเปิดกับลำโพงเปรียบเทียบความรักของเขา กับ "A สี แดง กุหลาบแดง" และเป็น "เพลงที่เป็นที่หวานในจะแต่งเล่น! " ใน stanzas สอง และสาม ลำโพงอธิบายความรักของเขาได้ลึก และมีความลึก เขาจะรักเขา "ฐานะรักน้องเมีย" ตราบใดที่เขามีชีวิตอยู่ และจน ถึงการสิ้นสุดของโลก ปลาย เขากล่าวว่า adios และบันทึกว่า เขาจะกลับมา แม้ว่าเขาได้เดินหมื่นไมล์ด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีที่เปิดขึ้นพร้อมกับลำโพงเปรียบเทียบความรักของเขากับ "สีแดงกุหลาบสีแดง" และเป็น "Melodie / นั่น play'd หวานในการปรับแต่ง!" ในบทที่สองและสามลำโพงอธิบายวิธีลึกความรักของเขาคือ และมันลึก เขาจะรักเขา "บอนนี่สาว" ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่และจนกระทั่งปลายโลก ในตอนท้ายเขากล่าวว่า Adios และตั้งข้อสังเกตว่าเขาจะกลับมาแม้ว่าเขาจะมีการเดินหมื่นไมล์