This article has two primary goals:

This article has two primary goals: First to establish a theoretically and empirically grounded criticism of the current state of new managerialism, which obscures the significance of citizen action and participation through overstressing the (important) idea of responsiveness. Second, the article proposes some guidelines for the future development of the discipline. This progress is toward enhanced collaboration and partnership among governance and public administration agencies, citizens, and other social players such as the media, academia, and the private and third sectors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้มีเป้าหมายหลักที่สอง: ก่อนเพื่อสร้างวิจารณ์ป่นเล็กน้อยตามหลักวิชา และ empirically สถานะปัจจุบันของ managerialism ใหม่ ซึ่งความสำคัญของการดำเนินการของประชาชนและมีส่วนร่วมผ่าน overstressing ความคิดสติ (สำคัญ) ข้อมูลปฐมภูมิ สอง บทความเสนอแนวทางการพัฒนาในอนาคตของวินัย ระหว่างนี้จะไปเพิ่มความร่วมมือและร่วมกำกับดูแล และหน่วยงานราชการ ประชาชน และผู้เล่นคนอื่น ๆ ทางสังคมเช่นสื่อ academia และภาคเอกชน และสาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้มีสองเป้าหมายหลัก: ครั้งแรกที่จะสร้างความมีเหตุผลการวิจารณ์ในทางทฤษฎีและการสังเกตุของรัฐในปัจจุบันของการจัดการนิยมใหม่ซึ่งปิดบังความสำคัญของการกระทำที่ประชาชนมีส่วนร่วมผ่านที่เกินขอบเขต (สำคัญ) ความคิดของการตอบสนอง ประการที่สองบทความเสนอแนวทางการพัฒนาในอนาคตของวินัย ความคืบหน้านี้เป็นความร่วมมือที่มีต่อการเพิ่มขึ้นและหุ้นส่วนระหว่างหน่วยงานกำกับดูแลและการบริหารจัดการภาครัฐประชาชนและผู้เล่นอื่น ๆ ในสังคมเช่นสื่อที่สถาบันการศึกษาและภาคเอกชนและภาคที่สาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้มีสองเป้าหมายหลัก : แรกสร้างทฤษฎีและเชิงประจักษ์ในการวิจารณ์ของสถานะปัจจุบันของการจัดการ ซึ่งปิดกั้นความสำคัญของพลเมืองและการมีส่วนร่วมผ่านปฏิบัติการ overstressing ( สำคัญมาก ) ความคิดของการตอบสนอง สองบทความได้เสนอแนวทางในการพัฒนาวินัยในอนาคตความก้าวหน้านี้ไปปรับปรุงความร่วมมือและหุ้นส่วนของกิจการและการบริหารหน่วยงาน ประชาชน และสังคมอื่น ๆผู้เล่น เช่น สื่อ นักวิชาการ และภาคเอกชน และ 3 ภาค