On one level, then, the two truths

On one level, then, the two truths amount to a distinction between conventional
reality, where things appear with svabhāva, and ultimate reality, where they are seen as
empty. Yet, a number of misunderstandings need to be clarified, each of which involves a
reification of emptiness, or its misconstrual in terms of svabhāva. For instance, we might
regard emptiness as some realm or reality that is completely independent of the ordinary
world of conventional reality. Otherwise, we might conceive of the conventional and
ultimate as involving two different perspectives on the same world, one held before and
the other gained after enlightenment is attained. A third misinterpretation is to think that
although an enlightened being perceives the two truths simultaneously, he perceives them
as dual, apprehending the conventional and the ultimate as two different things.
Nāgārjuna‘s emphasis that ―there is not even the slightest difference‖ between nirvana
and saṃsāra suggests that the two truths are wholly identified with each other. I shall
argue, following Garfield and other authors, that to perceive the ultimate truth is to
perceive the conventional as conventional, that is, to see the relation between the two
truths.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระดับหนึ่ง แล้ว จริงสองจำนวนความแตกต่างระหว่างแบบเดิมความเป็นจริง ซึ่งสิ่งที่ปรากฏกับ svabhāva และความเป็นจริงที่ดีที่สุด ที่พวกเขาจะเห็นเป็นว่างเปล่า ยัง จำนวนเกิดความเข้าใจผิดต้องเป็นขึ้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการreification ของความว่างเปล่า หรือของ misconstrual ใน svabhāva เช่น เราอาจสัมมาคารวะเปล่าบางขอบเขตหรือความเป็นจริงที่เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์ของปกติโลกของความเป็นจริงทั่วไป มิฉะนั้น เราอาจตั้งครรภ์ของการทั่วไป และสุดยอดเป็นเกี่ยวข้องกับมุมมองที่แตกต่างกันสองบนโลกเดียวกัน หนึ่งขึ้นก่อน และอื่น ๆ ที่ได้รับหลังจากบรรลุธรรม Misinterpretation ที่สามคือการ คิดว่าแม้ว่าจะมีพุทธเจ้าละเว้นจริงสองพร้อมกัน เขาละเว้นเป็นคู่ apprehending ที่ปกติและที่ดีสุดเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันเน้นของ Nāgārjuna ―there ที่ไม่ได้ difference‖ เพียงน้อยนิดระหว่างเนอวานาและวัฏสงสารแนะนำว่า จะมีระบุจริงสองกันทั้งหมด ฉันจะโต้เถียง ต่อการ์ฟิลด์และอื่น ๆ ผู้เขียน สังเกตความจริงสูงสุดคือสังเกตทั่วไปเป็นธรรมดา ที่เป็น เพื่อดูความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองสัจธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระดับหนึ่งแล้วทั้งสองจริงเป็นจำนวนเงินความแตกต่างระหว่างการชุมนุม
ความเป็นจริงสิ่งที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับ ā VA,
ที่ว่างเปล่า แต่จำนวนของความเข้าใจผิดจะต้องมีการชี้แจงแต่ละที่เกี่ยวข้องกับการ
ทำให้เป็นจริงของความว่างเปล่าหรือ ā VA ยกตัวอย่างเช่นเราอาจจะ
มองว่าเป็นความว่างเปล่าดินแดนบางส่วนหรือความเป็นจริงที่เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์จากสามัญ
โลกของความเป็นจริงการชุมนุม มิฉะนั้นเราอาจจะตั้งครรภ์ของธรรมดาและ
เป็นที่ดีที่สุดที่เกี่ยวข้องกับสองมุมมองที่แตกต่างกันบนโลกเดียวกันหนึ่งที่จัดขึ้นก่อนและ
อื่น ๆ ที่ได้รับหลังจากการตรัสรู้จะบรรลุ การเข้าใจผิดที่สามคือการคิดว่า
ถึงแม้จะเป็นพุทธะรับรู้ทั้งสองจริงพร้อมกันเขารับรู้พวกเขา
เป็นคู่
ไม่มีā กรัมā rjuna ' เน้นของที่
และสาM S ā RA ฉันจะ
เถียงต่อไปนี้การ์ฟิลด์และเขียนคนอื่น ๆ ที่จะรับรู้ถึงความจริงสูงสุดคือการ
รับรู้แบบเดิมที่เป็นแบบเดิมที่มีเพื่อที่จะเห็นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง
จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระดับหนึ่งแล้ว สอง ความจริงเงินที่แยกความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงปกติ
, สิ่งที่ปรากฏกับ svabh อุบาสก VA , และความเป็นจริงที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะเห็นเป็น
ที่ว่างเปล่า แต่จำนวนของเข้าใจผิดต้องชี้แจงแต่ละที่เกี่ยวข้องกับ
reification ของความว่างเปล่าหรือ misconstrual ในแง่ของ svabh อุบาสกบริษัทตัวอย่างเช่นเราอาจ
เรื่องความว่างเป็นอาณาจักรหรือความจริงที่สมบูรณ์อิสระจากโลกสามัญ
ความจริงทั่วไป มิฉะนั้นเราอาจจะประดิษฐ์ของแบบดั้งเดิมและ
สุดท้ายเกี่ยวข้องกับสองมุมมองที่แตกต่างกันบนโลกใบเดียวกัน หนึ่งจัดขึ้นก่อน
อีกได้รับหลังจากตรัสรู้ คือ บรรลุ มีการเข้าใจผิด คือคิดว่า
3แม้ว่าความเป็นพุทธะรับรู้สองความจริงพร้อมกัน เขาเข้าใจว่าพวกเขา
เป็นคู่ การจับแบบปกติ และสุดท้ายเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน .
n G อุบาสกอุบาสก rjuna จุดเน้นที่ผมอยากมีไม่แตกต่างระหว่าง นิพพาน แม้เพียงน้อยนิด‖
แล้วกฎอัยการศึกชี้ให้เห็นว่าสองความจริงทั้งหมดที่ระบุด้วย แต่ละอื่น ๆ ผมจะเถียงต่อไป
, การ์ฟิลด์และผู้เขียนอื่น ๆที่รับรู้ความจริงที่สุดคือ
รู้สึกธรรมดาเป็นปกติ นั่นคือ การมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างสอง
ความจริง