China: Forcing free tradeChina had

China: Forcing free trade

China had sealed itself off from the world, permitting only limited trade through Canton. It allowed no diplomatic contact. Palmerston saw this as an affront to his free trade principles, and demanded reform, sending Lord Napier to negotiate in 1834. China refused, and harassed the British traders bringing in opium from India. The upshot was the First Opium War, 1839–42, which ended in the conquest of Chusan by Henry Pottinger. It was later exchanged for the island of Hong Kong. In the Treaty of Nanjing, China paid an indemnity and opened five treaty ports to world trade. Palmerston thus achieved his main goal of opening China to trade, although his critics focused on the immorality of opium.[33][34]

In all these actions Palmerston brought to bear a great deal of patriotic vigour and energy. This made him very popular among the ordinary people of Britain, but his passion, propensity to act through personal animosity, and imperious language made him seem dangerous and destabilising in the eyes of the Queen and his more conservative colleagues in government.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จีน: การบังคับให้ค้าเสรี

ประเทศจีนได้ปิดตัวเองออกจากโลกที่อนุญาตเฉพาะการค้า จำกัด ผ่านตำบล มันได้รับอนุญาตไม่มีการติดต่อทางการทูต ปาล์มเมอร์เห็นว่านี่เป็นดูถูกหลักการการค้าเสรีของเขาและเรียกร้องการปฏิรูปส่งลอร์ดเนเปียร์ที่จะเจรจาใน 1834 จีนปฏิเสธและคุกคามผู้ค้าอังกฤษนำฝิ่นจากอินเดีย ผลที่สุดก็คือสงครามฝิ่นครั้งแรก1839-42 ซึ่งจบลงด้วยชัยชนะของ Chusan โดย henry Pottinger มันก็แลกมากับเกาะฮ่องกง ในสนธิสัญญานานกิง, จีนจ่ายเงินชดเชยและเปิดห้าพอร์ตสนธิสัญญาการค้าโลก ปาล์มเมอร์จึงประสบความสำเร็จในเป้าหมายหลักของเขาในการเปิดประเทศจีนเพื่อการค้าแม้ว่านักวิจารณ์ของเขามุ่งเน้นไปที่ผิดศีลธรรมของฝิ่น. [33] [34]

ในการดำเนินการทั้งหมดเหล่านี้ปาล์มเมอร์นำมาใช้การจัดการที่ดีของความแข็งแรงและพลังงานที่มีใจรัก นี้ทำให้เขาได้รับความนิยมมากในหมู่คนธรรมดาสามัญของสหราชอาณาจักร แต่ความรักของเขาชอบที่จะดำเนินการผ่านความเป็นปฏิปักษ์ส่วนตัวและภาษาเผด็จการทำให้เขาดูเหมือนเป็นอันตรายและทำให้เกิดความวุ่นวายในสายตาของพระราชินีและเพื่อนร่วมงานอนุรักษ์นิยมของเขาในรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จีน: บังคับให้ค้าเสรี

จีนได้ปิดผนึกตัวเองออกจากโลก อนุญาตให้เฉพาะจำกัดค้าผ่านงานกวางเจา มันไม่ติดต่อทางการทูตได้ พาลเมอร์สตันเห็นนี้เป็นการ affront เพื่อหลักการค้าเสรีของเขา และต้องปฏิรูป ส่งพระนาเปียต่อ 1834 จีนปฏิเสธ และข่มผู้ค้าอังกฤษนำฝิ่นจากอินเดียใน ผลที่สุดคือ สงคราม ฝิ่น ครั้งแรก 1839–42 ซึ่งสิ้นสุดในการพิชิต Chusan โดย Henry Pottinger มันเป็นการแลกเปลี่ยนในเกาะฮ่องกงในภายหลัง ในสนธิสัญญาของนานกิง จีนจ่ายการเล่นกอล์ฟ และเปิดพอร์ตระดับ 5 สนธิสัญญาการค้าโลก พาลเมอร์สตันบรรลุเป้าหมายหลักของเขาการเปิดประเทศจีนค้า ดังนั้นแม้ว่านักวิจารณ์ของเขาเน้นศีลธรรมของฝิ่น[33][34]

ในการดำเนินการเหล่านี้ทั้งหมด พาลเมอร์สตันนำหมีเฟะรักชาติและพลังงานมาก นี้ทำให้เขาเป็นที่นิยมมากในหมู่คนสามัญของสหราชอาณาจักร แต่ความรักของเขา สิ่งที่ทำผ่าน animosity ส่วนบุคคล และภาษา imperious ทำให้เขาดูเหมือนอันตราย และ destabilising ในสายตาของราชินีและเพื่อนร่วมงานของเขาขึ้นหัวเก่าในรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีนทำให้การค้าแบบไม่เสียค่า บริการ

จีนได้ปิดผนึกปิดการทำงานของตัวมันเองจากโลกนี้เมื่อ สภาพ อากาศเอื้ออำนวยเท่านั้นการค้าแบบจำกัดผ่านทางจนถึง Canton ไม่มีผู้ติดต่อที่ได้รับอนุญาตให้ทางการทูต ลอร์ดพาม - เอิซทันเห็นนี้เป็นทำให้โกรธที่ในหลักการการค้าแบบไม่เสียค่าบริการของเขาและเรียกร้องการปฏิรูปการส่งพระ Napier ในการเจรจาต่อรองใน 1834 จีนปฏิเสธและล่วงละเมิดพ่อค้าชาวอังกฤษที่นำมาจากประเทศอินเดียในพื้นที่ปลูกฝิ่น ผลที่สุดที่เป็นครั้งแรกสงครามฝิ่นได้1839-42 ซึ่งจบลงด้วยชัยชนะของ chusan โดยเฮนรี pottinger . มันก็เปลี่ยนเป็นเกาะของ Hong Kong ใน ภายหลัง ในสนธิสัญญาของ Nanjing จีนจ่ายเงินชดเชยและเปิดให้บริการดาร์ต้าพอร์ทห้าสนธิสัญญาการค้าโลก ลอร์ดพาม - เอิซทันจึงประสบความสำเร็จในเป้าหมายหลักของเขาในการเปิดประเทศจีนเพื่อการค้าแต่บรรดาผู้วิจารณ์ของเขาให้ความสำคัญกับมนุษยธรรมของฝิ่น.[ 33 ][ 34 ]

ในการดำเนินการทั้งหมดนี้ลอร์ดพาม - เอิซทันในข้อตกลงที่ดีเยี่ยมของการใช้พลังงานและความกระฉับกระเฉงรักชาติ โรงแรมแห่งนี้ทำให้เขาได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในหมู่ประชาชนคนธรรมดาที่ของอังกฤษแต่ระดับความโน้มเอียงความรักของเขากับการกระทำผ่าน ภาษา หยิ่งยโสและความเป็นปรปักษ์ส่วนตัวทำให้เขาเป็นอันตรายและรไตรรัตน์วรกุลเลขาธิการสำนักงานกในสายตาของพระราชินีและเพื่อนร่วมงานของเขามีความระมัดระวังมากขึ้นในรัฐบาล