Peppermint (Mentha × piperita, also

Peppermint (Mentha × piperita, also known as M. balsamea Willd.[1]) is a hybrid mint, a cross between watermint and spearmint.[2] The plant, indigenous to Europe and the Middle East, is now widespread in cultivation in many regions of the world.[3] It is found wild occasionally with its parent species.[3][4]

Contents [hide]
1 Botany
2 Ecology
3 Cultivation
4 Chemical constituents
5 Uses
5.1 Medicinal use
6 Peppermint oil
6.1 Medicinal use
7 Toxicology
8 Chemistry
9 List of the cultivars
10 Standardization of its products and services
11 See also
12 Notes
13 External links
Botany[edit]

Peppermint flowers.
Peppermint was first described in 1753 by Carl Linnaeus from specimens that had been collected in England; he treated it as a species,[5] but it is now universally agreed to be a hybrid.[6]

It is a herbaceous rhizomatous perennial plant growing to 30–90 cm (12–35 in) tall, with smooth stems, square in cross section. The rhizomes are wide-spreading, fleshy, and bare fibrous roots. The leaves are from 4–9 cm (1.6–3.5 in) long and 1.5–4 cm (0.59–1.57 in) broad, dark green with reddish veins, and with an acute apex and coarsely toothed margins. The leaves and stems are usually slightly fuzzy. The flowers are purple, 6–8 mm (0.24–0.31 in) long, with a four-lobed corolla about 5 mm (0.20 in) diameter; they are produced in whorls (verticillasters) around the stem, forming thick, blunt spikes. Flowering is from mid to late summer. The chromosome number is variable, with 2n counts of 66, 72, 84, and 120 recorded.[4][7][8] Peppermint is a fast-growing plant; once it sprouts, it spreads very quickly.

Ecology[edit]
Peppermint typically occurs in moist habitats, including stream sides and drainage ditches. Being a hybrid, it is usually sterile, producing no seeds and reproducing only vegetatively, spreading by its rhizomes. If placed, it can grow anywhere, with a few exceptions.[4][8]

Outside of its native range, areas where peppermint was formerly grown for oil often have an abundance of feral plants, and it is considered invasive in Australia, the Galápagos Islands, New Zealand,[9] and in the United States[10] in the Great Lakes region, noted since 1843.[11]

Cultivation[edit]
Peppermint generally grows best in moist, shaded locations, and expands by underground rhizomes. Young shoots are taken from old stocks and dibbled into the ground about 1.5 feet apart. They grow quickly and cover the ground with runners if it is permanently moist. For the home gardener, it is often grown in containers to restrict rapid spreading. It grows best with a good supply of water, without being water-logged, and planted in areas with part-sun to shade.

The leaves and flowering tops are used; they are collected as soon as the flowers begin to open and can be dried. The wild form of the plant is less suitable for this purpose, with cultivated plants having been selected for more and better oil content. They may be allowed to lie and wilt a little before distillation, or they may be taken directly to the still.

Chemical constituents[edit]
Peppermint has a high menthol content. The oil also contains menthone and menthyl esters, particularly menthyl acetate.[12] Dried peppermint typically has 0.3-0.4% of volatile oil containing menthol (7-48%), menthone (20-46%), menthyl acetate (3-10%), menthofuran (1-17%) and 1,8-cineol (3-6%). Peppermint oil also contains small amounts of many additional compounds including limonene, pulegone, caryophyllene and pinene.[13][14]

Uses[edit]

1887 illustration from Köhlers; Medicinal Plants.
It is the oldest and most popular flavour of mint-flavoured confectionery and is often used in tea and for flavouring ice cream, confectionery, chewing gum, and toothpaste. Peppermint can also be found in some shampoos, soaps and skin care products.

Menthol activates cold-sensitive TRPM8 receptors in the skin and mucosal tissues, and is the primary source of the cooling sensation that follows the topical application of peppermint oil.[15]

Peppermint flowers are large nectar producers and honey bees as well as other nectar harvesting organisms forage them heavily. A mild, pleasant varietal honey can be produced if there is a sufficient area of plants.

Medicinal use[edit]

Freeze-dried leaves.
Peppermint has a long tradition of medicinal use, with archaeological evidence placing its use as at ten thousand years ago, or longer.[citation needed]

Peppermint is commonly used to soothe or treat symptoms such as nausea, vomiting, abdominal pain, indigestion, irritable bowel, and bloating.[16][17][18]

One animal study has suggested that peppermint may have radioprotective effects in patients undergoing cancer treatment.[19]

The aroma of peppermint has been found to enhance memory and alertness,[20][21] although other research contests this.[22] Peppermint is used in aromatherapy.

Peppermint oil[edit]

Peppermint (Mentha piperita) essential oil
Peppermint oil has a high concentration of natural pesticides, mainly pulegone (Found mainly in Mentha arvensis var. piperascens Cornmint, Field Mint, Japanese Mint and to a lesser extent-6,530 ppm in Mentha x piperita subsp. nothosubsp. piperita[23]) and menthone.[24]

The chemical composition of the essential oil from peppermint (Mentha x piperita L.) was analyzed by GC/FID and GC-MS. The main constituents were menthol (40.7%) and menthone (23.4%). Further components were (+/-)-menthyl acetate, 1,8-cineole, limonene, beta-pinene and beta-caryophyllene.[25]

Medicinal use[edit]
In 2007, Italian investigators reported that 75% of the patients in their study who took peppermint oil capsules for four weeks had a major reduction in irritable bowel syndrome (IBS) symptoms, compared with just 38% of those who took a placebo.[26] A second study in 2010, conducted in Iran, found similar results.[27] 2011 research showed that peppermint acts through a specific anti-pain channel called TRPM8 to reduce pain sensing fibres.[citation needed] The authors feel that this study provides information that is potentially the first step in determining a new type of mainstream clinical treatment for irritable bowel syndrome.[28]

According to the German Commission E monographs, peppermint oil (as well as peppermint leaf) has been used internally as an antispasmodic (upper gastrointestinal tract and bile ducts) and to treat irritable bowel syndrome, catarrh of the respiratory tract, and inflammation of the oral mucosa. Externally, peppermint oil has been used for myalgia and neuralgia. According to Commission E, peppermint oil may also act as a carminative, cholagogue, antibacterial, and secretolytic, and it has a cooling action.[29]

Enteric-coated peppermint oil capsules (Colpermin) has been used as an orally administered antispasmodic premedication in colonoscopy. The capsules were found beneficial in reducing total procedure time, reducing colonic spasm, increasing endoscopist satisfaction and decreasing pain in patients during colonoscopy.[30]

Similarly, some poorly designed earlier trials found that peppermint oil has the ability to reduce colicky abdominal pain due to IBS with an NNT (number needed to treat) around 3.1,[31] but the oil is an irritant to the stomach in the quantity required and therefore needs wrapping for delayed release in the intestine. This could also be achieved by using the whole herb or leaves, rather than the volatile components alone.

Due to the menthol constituent, topical use of peppermint oil around the facial or chest areas of infants and young children, especially around the nose, can induce apnea, laryngeal and bronchial spasm, acute respiratory distress with cyanosis, or respiratory arrest.[32] It is also used in construction and plumbing to test for the tightness of pipes and disclose leaks by its odor.[33]

Peppermint oil may cause or worsen heartburn.[citation needed]

Toxicology[edit]
The toxicity studies of the plant have received controversial results. Some authors reported that the plant may induce hepatic diseases (liver disease), while others found that it protects against liver damage that is caused by heavy metals.[34][35] In addition to that, the toxicities of the plant seem to vary from one cultivar to another[36] and are dose dependent.[34][37] This is probably attributed from the content level of pulegone.[38]

With the limitation that the concentration of pulegone should not exceed 1%, it has been concluded that Mentha Piperita (Peppermint) Oil, Mentha Piperita (Peppermint) Extract, Mentha Piperita (Peppermint) Leaves, Mentha Piperita (Peppermint) Water are safe as used in cosmetic formulations.[39]

Chemistry[edit]
Peppermint also contains terpenoids and flavonoids such as eriocitrin, hesperidin and kaempferol 7-O-rutinoside.[40]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปปเปอร์มินท์ (Mentha piperita ซื้อ หรือที่เรียกว่า M. balsamea Willd. [1]) เป็นข้ามระหว่าง watermint และ spearmint มินท์ผสม[2] โรงงาน ชนพื้นเมืองยุโรปและตะวันออกกลาง ขณะนี้แพร่หลายในการเพาะปลูกในหลายภูมิภาคของโลก[3] ก็จะพบบางครั้งมีสายพันธุ์หลักของ[3][4]

เนื้อหา [ซ่อน]
สมุนไพร 1
2 นิเวศวิทยา
ปลูก 3
constituents เคมี 4
5 ใช้
5ใช้ยา 1
6 เปปเปอร์มินท์น้ำมัน
6.1 ใช้ยา
พิษวิทยา 7
เคมี 8
9 รายการของพันธุ์
10 มาตรฐานของผลิตภัณฑ์และบริการของ
11 ดู
หมายเหตุ 12
13 ลิงก์
โบตานี [แก้ไข]

เปปเปอร์มินท์ดอกไม้.
เปปเปอร์มินท์ถูกต้องอธิบายใน 1753 โดย Carl Linnaeus จากไว้เป็นตัวอย่างที่มีการรวมไว้ในอังกฤษ เขาถือว่ามันเป็นชนิด[5] แต่ก็เป็นตอนนี้แบบตกลงที่จะ ผสม[6]

มันเป็น herbaceous rhizomatous ยืนต้นพืชเติบโต 30 – 90 ซม. (12 – 35 ใน) สูง มีลำต้นเรียบ สแควร์ในส่วนขน เหง้ามีราก fibrous แพร่กระจายกว้าง fleshy และเปลือย มีใบจาก 4 – 9 ซม. (1.6-3.5 ใน) ยาว 1.5-4 ซม. (คือ 0.59-1.57 ใน) กว้าง มืดสีเขียวกับน้ำตาลเส้นเลือด และเอเพ็กซ์เป็นเฉียบพลันและระยะขอบ toothed หยาบ ใบและลำต้นมักพร่าเลือนเล็กน้อย ดอกไม้มีสีม่วง 6 – 8 มม. (0.24 – $ 0.31 ใน) ยาว มีโคโรลล่า 4 lobed เกี่ยวกับ 5 มม. (0.20 ใน) เส้นผ่าศูนย์กลาง พวกเขาจะผลิตใน whorls (verticillasters) รอบ ๆ ก้าน ขึ้นรูปหนา ทื่อ spikes ดอกมีตั้งแต่กลางถึงปลายฤดูร้อน จำนวนโครโมโซมเป็นตัวแปร มี 2n จำนวน 66, 72, 84 และ 120 บันทึก[4][7][8] เปปเปอร์มินท์เป็นพืชเติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อได้เกมแตกหน่อ มันแพร่กระจายได้อย่างรวดเร็ว

นิเวศวิทยา [แก้ไข]
เปปเปอร์มินท์โดยทั่วไปเกิดขึ้นในการอยู่อาศัยชุ่มชื่น รวมถึงด้านกระแสและคูระบายน้ำ การผสม เป็นปกติฆ่าเชื้อ ผลิตเมล็ดไม่ และทำเฉพาะ vegetatively แพร่กระจาย โดยเหง้าของ ถ้าวาง มันสามารถเติบโตได้ มีข้อยกเว้นไม่กี่[4][8]

นอกช่วงของพื้นเมือง พื้นที่ที่เปปเปอร์มินท์ที่ปลูกเดิมน้ำมันมักจะมีความอุดมสมบูรณ์ของพืช feral และถือว่ารุกราน ในออสเตรเลีย หมู่เกาะ Galápagos นิวซีแลนด์, [9] และ ในสหรัฐอเมริกา [10] ในภาคเกรตเลกส์ สังเกตตั้งแต่ 1843[11]

ปลูก [แก้ไข]
เปปเปอร์มินท์ทั่วไปเติบโตสุดในเงา ชุ่มชื่น และขยาย โดยเหง้าใต้ดิน ถ่ายภาพหนุ่มสาวที่มาจากหุ้นเก่า และ dibbled ลงพื้นห่างกันประมาณ 1.5 ฟุต พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว และครอบคลุมพื้นดินกับรอบชิงชนะเลิศชุ่มชื่นถาวร สำหรับสวนในบ้าน มันมักจะปลูกในภาชนะเพื่อจำกัดการแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เติบโตดีที่สุดกับการจัดหาที่ดีของน้ำ โดยไม่มีน้ำเข้าสู่ระบบ และปลูกในพื้นที่ส่วนหนึ่งอาทิตย์กับสี

ใบและดอกใช้ท็อป พวกเขาจะรวบรวมเป็นดอกไม้เริ่มเปิด และสามารถแห้ง แบบป่าของโรงงานจะน้อยเหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์นี้ กับพืชปลูกที่มีการเลือกสำหรับปริมาณน้ำมันมากขึ้น และดีขึ้น พวกเขาอาจได้รับอนุญาตให้อยู่ และทูลน้อยก่อนกลั่น หรืออาจนำไปโดยตรงยัง

constituents เคมี [แก้ไข]
เปปเปอร์มินท์มีเนื้อหาอินเดียสูง น้ำมันยังประกอบด้วย menthone และ menthyl esters โดยเฉพาะอย่างยิ่ง menthyl acetate[12] เปปเปอร์มินท์แห้งโดยทั่วไปมี 0.3-0.4% ของน้ำมันหอมระเหยที่ประกอบด้วยอินเดีย (7-48%), menthone (20-46%), menthyl acetate (3-10%), menthofuran (1-17%) และ 1, 8-cineol (3-6%) เปปเปอร์มินท์น้ำมันยังประกอบด้วยจำนวนน้อยมากสารประกอบเพิ่มเติม limonene, pulegone, caryophyllene และ pinene[13][14]

ใช้ [แก้ไข]

ภาพ 1887 จาก Köhlers พืชสมุนไพร.
มันเป็นรสชาติเก่าแก่ที่สุด และนิยมมากที่สุดของขนมรสมินท์ และมักใช้ ในการชงชา และ การปรุงไอศครีม ขนม ฝรั่ง และยาสีฟัน เปปเปอร์มินท์พบในแชมพูบาง สบู่และผลิตภัณฑ์ดูแลผิวได้

อินเดียเรียกเย็น-TRPM8 ไวในผิวหนังและเนื้อเยื่อ mucosal และเป็นแหล่งที่มาหลักของความรู้สึกที่แอพลิเคชันเฉพาะของเปปเปอร์มินท์น้ำมันระบายความร้อนได้[15]

ดอกไม้เปปเปอร์มินท์เป็นผู้ผลิตน้ำหวานใหญ่ และผึ้งน้ำผึ้งเป็นน้ำหวานอื่น ๆ เก็บเกี่ยวชีวิตอาหารสัตว์เหล่านั้นมากขึ้น อ่อน ดีผึ้งพันธุ์สามารถผลิตได้ถ้ามีพื้นที่เพียงพอของพืช

ใช้ยา [แก้ไข]

แห้งตรึงใบไม้ได้
เปปเปอร์มินท์มีประเพณีที่ยาวนานของการใช้ยา มีหลักฐานทางโบราณคดีที่ถูกใช้เป็นที่หมื่นปีผ่านมา หรือนานกว่านั้น[ต้องการอ้างอิง]

เปปเปอร์มินท์มักใช้เพื่อบรรเทา หรือรักษาอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง อาหารไม่ ย่อย ลำไส้แปรปรวน ก bloating[16][17][18]

ศึกษาสัตว์หนึ่งแนะนำว่า เปปเปอร์มินท์อาจมีผล radioprotective ในผู้ป่วยที่ทำการรักษาโรคมะเร็ง[19]

ได้พบกลิ่นหอมของเปปเปอร์มินท์เพื่อเพิ่มหน่วยความจำและการเตรียมพร้อม, [20] [21] แต่งานวิจัยอื่น ๆ contests นี้[22] เปปเปอร์มินท์ใช้ในสุคนธบำบัด

เปปเปอร์มินท์น้ำมัน [แก้ไข]

น้ำมันหอมระเหยเปปเปอร์มินท์ (Mentha piperita)
เปปเปอร์มินท์น้ำมันมีความเข้มข้นสูงของยาฆ่าแมลงธรรมชาติ ส่วนใหญ่ pulegone (Found ใน Mentha arvensis เพียง piperascens Cornmint ฟิลด์มิ้นท์ มิ้นท์ญี่ปุ่น และ ppm 6,530 ขอบเขตน้อยกว่าใน Mentha x piperita ถั่ว nothosubsp. piperita[23]) และ menthone[24]

เป็นวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมีของน้ำมันหอมระเหยจากเปปเปอร์มินท์ (Mentha x piperita L.) โดย GC/สลัก และ GC MS Constituents หลักถูกอินเดีย (ระหว่าง 40.7%) และ menthone (23.4%) มีส่วนประกอบเพิ่มเติม (/ -) -menthyl acetate, cineole 1, 8, limonene, pinene เบต้า และเบต้า-caryophyllene[25]

ใช้ยา [แก้ไข]
ใน 2007 สืบสวนอิตาลีรายงานว่า 75% ของผู้ป่วยในการศึกษาที่เอาเปปเปอร์มินท์แคปซูลน้ำมันสำหรับ 4 สัปดาห์มีการลดหลักในอาการลำไส้แปรปรวน (IBS) กลุ่มอาการ เมื่อเทียบกับเพียง 38% ของผู้ที่ใช้ยาหลอก[26] การศึกษาที่สองในปี 2553 ในอิหร่าน พบผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน[27] วิจัย 2011 แสดงให้เห็นว่า เปปเปอร์มินท์กระทำผ่านช่องป้องกันอาการปวดเฉพาะที่เรียกว่า TRPM8 เพื่อลดความเจ็บปวดที่ไร้สายใย[ต้องการอ้างอิง] ผู้เขียนรู้สึกว่า การศึกษานี้ให้ข้อมูลที่เป็นขั้นตอนแรกในการกำหนดหลักการรักษาทางคลินิกสำหรับโรคชนิดใหม่อาจ[28]

ตาม monographs เยอรมันเสริม E เปปเปอร์มินท์น้ำมัน (เช่นเดียวกับใบเปปเปอร์มินท์) มีการใช้ภายในเป็นยาแก้เกร็ง (ระบบทางเดินด้านบนและท่อน้ำดี) และ การรักษากลุ่มอาการลำไส้แปรปรวน catarrh ของการหายใจ และการอักเสบของ mucosa ปาก ภายนอก เปปเปอร์มินท์น้ำมันมีการใช้ myalgia และ neuralgia ตามค่าคอมมิชชัน E เปปเปอร์มินท์น้ำมันอาจยังทำหน้าที่เป็น cholagogue สาร ยา ปฏิชีวนะ และ secretolytic และมีการดำเนินการระบายความร้อน[29]

ใช้แคปซูลน้ำมันเคลือบ Enteric เปปเปอร์มินท์ (Colpermin) เป็น premedication บีบการปกครองเนื้อหาใน colonoscopy แคปซูลพบประโยชน์ในการลดขั้นตอนรวมเวลา ลดอาการกระตุก colonic เพิ่ม endoscopist ความพึงพอใจ และลดความเจ็บปวดในผู้ป่วยระหว่าง colonoscopy[30]

เหมือนกับ บางการทดลองก่อนหน้านี้ออกแบบมาไม่ดีพบว่า เปปเปอร์มินท์น้ำมันมีความสามารถในการลดอาการปวดท้องกมีเนื่องจาก IBS กับมี NNT (หมายเลขที่จำเป็นในการรักษา) รอบ 3.1, [31] แต่น้ำมันเป็นตัวออกฤทธิ์ระคายเคืองกับกระเพาะอาหารในปริมาณที่ต้องการจึง จำเป็นต้องตัดสำหรับล่าช้าในลำไส้ นี้สามารถยังสามารถทำได้ โดยใช้สมุนไพรทั้งหมดหรือใบ แทนคนเดียวของส่วนประกอบที่ระเหยได้

เนื่องจากอินเดียวิภาค ใช้เฉพาะน้ำมันเปปเปอร์มินท์ทั่วบริเวณใบหน้าหรือหน้าอกของทารกและเด็กเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบจมูก สามารถก่อให้เกิด apnea อาการกระตุก laryngeal และ bronchial ทุกข์ทางเดินหายใจเฉียบพลัน มี cyanosis หรือจับทางเดินหายใจได้[32] นอกจากนี้ยังใช้ในการก่อสร้าง และการรั่วไหลไฟฟ้าทดสอบความรัดกุมของท่อ และการเปิดเผยตามกลิ่นของ[33]

เปปเปอร์มินท์น้ำมันอาจทำให้เกิด หรือ worsen จุกเสียดได้[ต้องการอ้างอิง]

พิษวิทยา [แก้ไข]
ศึกษาความเป็นพิษของโรงงานได้รับผลแย้ง ผู้เขียนบางรายงานว่า โรงงานที่อาจก่อให้เกิดโรคตับ (โรคตับ), ในขณะที่คนอื่นพบว่า จะช่วยป้องกันความเสียหายของตับที่เกิดจากโลหะหนัก[34][35] นอกจากนั้นที่ toxicities ของโรงงานดูเหมือนจะ แตกต่างไปจาก cultivar หนึ่งเป็นอื่น [36] และมีขึ้นอยู่กับปริมาณรังสี[34][37] นี้อาจจะเกิดจากระดับเนื้อหาของ pulegone[38]

มีข้อจำกัดที่ความเข้มข้นของ pulegone ไม่ควรเกิน 1% จะมีการสรุป Mentha Piperita (เปปเปอร์มินท์) น้ำมัน Mentha Piperita (เปปเปอร์มินท์) สารสกัด Mentha Piperita (เปปเปอร์มินท์) ใบ Mentha Piperita (เปปเปอร์มินท์) น้ำใช้ในสูตรเครื่องสำอางปลอดภัย[39]

เคมี [แก้ไข]
เปปเปอร์มินท์ประกอบด้วย terpenoids และ flavonoids เช่น eriocitrin, hesperidin และ kaempferol 7-O-rutinoside[40]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สะระแหน่ ( mentha × piperita , ที่รู้จักกันเป็นเมตร balsamea Willd . [ 1 ] ) เป็นมิ้นท์ผสมข้ามระหว่าง watermint และ Spearmint . [ 2 ] พืชพื้นเมืองไปยังยุโรปและตะวันออกกลาง ขณะนี้อย่างกว้างขวางในการเพาะปลูกในหลายภูมิภาคของโลก [ 3 ] พบป่าเป็นครั้งคราวด้วย ของพ่อแม่พันธุ์ . [ 3 ] [ 4 ]

เนื้อหา [ ซ่อน ]
1 พฤกษศาสตร์
2 นิเวศวิทยา
3
4 องค์ประกอบทางเคมีการใช้

5 51 การใช้ยา
6
+ น้ำมันสะระแหน่ใช้ยา
7
8
9 ) เคมีรายชื่อพันธุ์
10 มาตรฐานของสินค้าและบริการ 11 ดู

12 บันทึกการเชื่อมโยงภายนอก

13 พฤกษศาสตร์ [ แก้ไข ]

พี่ดอกไม้
น่เป็นครั้งแรกที่อธิบายไว้ในตัวอย่างตรวจจาก 1144 โดยคาร์ล ลินเนียสที่ได้ถูกรวบรวมไว้ในอังกฤษ เขาถือว่ามันเป็นชนิด[ 5 ] แต่มันคือตอนนี้สามารถตกลงเป็นลูกผสม [ 6 ]

มันเป็นไม้ล้มลุก ไม้ยืนต้น พืชที่ปลูก rhizomatous 30 - 90 เซนติเมตร ( 12 – 35 ) สูง ก้านเรียบ ตร. ในส่วนข้าม มีเหง้ากว้างกระจาย , อ้วน , และเส้นใยเปลือยราก ใบไม้จาก 4 – 9 ซม. ( 1.6 – 3.5 ) ยาว 1.5 - 4 เซนติเมตร ( 0.59 ( 1.57 ) กว้าง สีเขียวเข้ม เส้นสีแดง ,และมีปลายแหลม ขอบหยักหยาบ . ใบและลำต้นมักจะเบลอๆเล็กน้อย ดอกไม้สีม่วง 6 – 8 มม. ( 0.24 ) 0.31 ) ยาว สี่ มีกลีบดอกประมาณ 5 มม. ( 0.20 ) เส้นผ่าศูนย์กลาง พวกเขามีการผลิตใน whorls ( verticillasters ) รอบต้นขึ้นรูปหนาคมแหลม ดอกจากกลางถึงปลายฤดูร้อน โครโมโซมหมายเลขตัวแปรกับ 2 นับจาก 66 , 72 , 84 , และ 120 บันทึก [ 4 ] [ 7 ] [ 8 ] สะระแหน่เป็นพืชที่เติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อมันแตก มันแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

นิเวศวิทยา [ แก้ไข ]
สะระแหน่มักจะเกิดขึ้นในพื้นที่ชื้น รวมทั้งด้านกระแสและคูระบายน้ำ เป็นลูกผสม มันมักจะเป็นหมันไม่มีเมล็ดพันธุ์ การผลิตและสร้างเพียง vegetatively การแพร่กระจายของแง่ง . ถ้าวางไว้ สามารถปลูกได้ทุกที่มีข้อยกเว้นบาง . [ 4 ] [ 8 ]

นอกพื้นเมืองของช่วง พื้นที่ที่เคยปลูกสะระแหน่น้ำมันมักจะมีความอุดมสมบูรณ์ของพืชที่เชื่อง และก็ถือว่าแพร่กระจายในประเทศออสเตรเลีย , หมู่เกาะกาลาปาโกส , นิวซีแลนด์ , [ 9 ] และในสหรัฐอเมริกา [ 10 ] ใน ทะเลสาบภูมิภาค สังเกตตั้งแต่ 1843 . [ 11 ] [ แก้ไข ]


ปลูกสะระแหน่มักเติบโตที่ดีที่สุดในที่ชุ่มชื้น พร้อมสถานที่และขยายจากเหง้าใต้ดิน ยอดอ่อนจะได้รับจากหุ้นเก่าและ dibbled ในพื้นดินประมาณ 1.5 ฟุตนอกเหนือ พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็วและครอบคลุมพื้นกับนักวิ่งถ้ามันชื้น อย่างถาวร สำหรับบ้านสวน มักปลูกในภาชนะจำกัดอย่างรวดเร็วแพร่กระจาย มันเติบโตที่ดีที่สุดกับอุปทานที่ดีของน้ำ โดยที่น้ำบันทึกไว้และปลูกในพื้นที่ด้วย ส่วนแดดร่ม

ใบและดอกหนึ่งตัวจะใช้ พวกเขาจะเก็บเมื่อดอกเริ่มเปิดและสามารถแห้ง รูปแบบป่าของพืชน้อยเหมาะสำหรับวัตถุประสงค์นี้ ด้วยการปลูกพืชมีเลือกเพื่อเพิ่มปริมาณน้ำมันดีกว่า พวกเขาอาจจะอนุญาตให้โกหกและเหี่ยวเล็กน้อยก่อนการกลั่นหรือพวกเขาอาจจะถ่ายโดยตรงไปยัง

องค์ประกอบทางเคมี [ แก้ไข ]
สะระแหน่มีเมนทอลสูงเนื้อหา เมนโทน และน้ำมันยังมี menthyl เอสเทอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง menthyl acetate [ 12 ] สะระแหน่แห้งมักจะมีลดน้อยลง % ของน้ำมันหอมระเหยที่มีเมนทอล ( 7-48 % ) , เมนโทน ( 20-46 % ) menthyl เทต ( 3-10 % ) menthofuran ( เพื % ) และ 1,8-cineol 3-6 % )น้ำมันสะระแหน่ยังมีจํานวนน้อย ๆเพิ่มเติมมากมาย รวมทั้งสารลิโมนีน pulegone caryophyllene , และ , โด [ 13 ] [ 14 ]

ใช้ [ แก้ไข ]

1887 ภาพประกอบจาก K ö hlers ; พืชสมุนไพร .
มันเป็นรสชาติที่เก่าแก่ที่สุดและนิยมมากที่สุดของมิ้นท์รสขนมและมักจะใช้ในชาและ รสชาติไอศกรีม ลูกกวาด หมากฝรั่ง และยาสีฟันสะระแหน่ยังสามารถพบในแชมพู สบู่ และผลิตภัณฑ์ดูแลผิว กระตุ้นการทำงานของเมนทอลเย็นไว

trpm8 receptors ในผิวหนังและเนื้อเยื่อที่ถูกและเป็นแหล่งหลักของความเย็นที่เพทนา ดังนี้การใช้น้ำมันสะระแหน่ [ 15 ]

พี่น้ำหวานดอกไม้ขนาดใหญ่ผู้ผลิตและผึ้งเช่นกัน เป็นสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเก็บเกี่ยวน้ำหวานอาหารสัตว์พวกเขาอย่างหนักอ่อน ผึ้งพันธุ์ที่ถูกใจ สามารถผลิตหากมีพื้นที่เพียงพอ พืช

ใช้ยา [ แก้ไข ]


ตรึงแห้งใบ สะระแหน่มีประเพณีอันยาวนานของการใช้สมุนไพรกับหลักฐานทางโบราณคดีที่วางของที่ใช้เป็นหมื่นปี หรือนานกว่านั้น . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

น่ เป็นที่นิยมใช้เพื่อบรรเทาหรือรักษาอาการต่างๆ เช่น คลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง อาหารไม่ย่อยลำไส้ระคายเคือง และ bloating . [ 16 ] [ 17 ] [ 18 ]

รูปสัตว์ การศึกษาชี้ให้เห็นว่าสะระแหน่อาจ radioprotective ผลในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษามะเร็ง [ 19 ]

กลิ่นหอมของเปปเปอร์มินท์ ได้รับการพบเพื่อเพิ่มหน่วยความจำและการเตรียมพร้อม [ 20 ] [ 21 ] แม้ว่าวิจัยอื่น การประกวดนี้ [ 22 ] สะระแหน่ ใช้น้ำมันหอมระเหยสะระแหน่น้ำมัน

[ แก้ไข ]

น่ ( mentha piperita )
น้ำมันหอมระเหยน้ำมันสะระแหน่มีความเข้มข้นสูงของสารเคมีกำจัดศัตรูพืชจากธรรมชาติ ส่วนใหญ่ pulegone ( ที่พบส่วนใหญ่ใน mentha arvensis var piperascens cornmint ฟิลด์มิ้นท์ , สะระแหน่ญี่ปุ่นและน้อยกว่า extent-6530 ppm ใน mentha x piperita subsp . nothosubsp . piperita [ 23 ] ) และเมนโทน [ 24 ]

องค์ประกอบทางเคมีของน้ำมันหอมระเหยจากสะระแหน่ ( mentha x piperita L . ) วิเคราะห์โดย GC / สลัก และ gc-ms.องค์ประกอบหลักของเมนทอล ( 40.7 % ) และเมนโทน ( 23.4% ) ส่วนประกอบเพิ่มเติม ( - / - ) menthyl acetate , 1,8-cineole ลิโมนินโดและเบต้า , เบต้า , caryophyllene [ 25 ]

ใช้ยา [ แก้ไข ]
ในปี 2007 นักวิจัยอิตาลีรายงานว่า 75% ของผู้ป่วย ในการศึกษาของพวกเขาที่เอาน้ำมันสะระแหน่สำหรับสี่สัปดาห์มีการลดหลักในโรคลำไส้แปรปรวน ( IBS ) อาการเมื่อเทียบกับเพียงร้อยละ 38 ของผู้ที่ใช้ยาหลอก [ 26 ] ที่สองการศึกษา 2553 ดำเนินการในอิหร่าน พบผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน . [ 27 ] 2011 การวิจัยแสดงให้เห็นว่าน่าผ่านช่องทางเฉพาะต่อต้านความเจ็บปวดที่เรียกว่า trpm8 ลดเส้นใยจากความเจ็บปวด[ อ้างอิงที่จำเป็น ] ผู้เขียนรู้สึกว่างานวิจัยนี้ให้ข้อมูลที่อาจเป็นขั้นตอนแรกในการกำหนดรูปแบบใหม่ของ หลัก การรักษาทางคลินิกสำหรับโรคลำไส้แปรปรวน [ 28 ]

ตามเยอรมันคณะกรรมาธิการเอกสาร E ,น้ำมันสะระแหน่ ( เช่นสะระแหน่ใบ ) ได้ถูกใช้ภายในเป็นยาแก้เกร็ง ( ทางเดินอาหารส่วนบนและการเวก ) และการรักษาโรคลำไส้แปรปรวนโรคหวัด , ของระบบทางเดินหายใจและการอักเสบของเยื่อเมือกในช่องปาก ภายนอก , น้ำมันสะระแหน่ได้ถูกใช้สำหรับอาการปวดกล้ามเนื้อ และปวดประสาท . ตามที่คณะกรรมการ E , น้ำมันสะระแหน่ยังอาจทำหน้าที่ cholagogue ขับลม , ,แบคทีเรีย และ secretolytic และมีการระบายความร้อน [ 29 ]

ที่มีสะระแหน่เคลือบน้ำมัน ( colpermin ) ได้ถูกใช้เป็นทางปกครองพ.ศ. premedication ใน colonoscopy . แคปซูลพบว่าเป็นประโยชน์ในการลดเวลาขั้นตอนทั้งหมด ลดการกระตุกสมอง เพิ่มความพึงพอใจและลดความเจ็บปวดในผู้ป่วย endoscopist ในระหว่าง colonoscopy [ 30 ]

ในทํานองเดียวกันบางงานออกแบบก่อนการทดลองพบว่า น้ำมันสะระแหน่ มีความสามารถในการลดการเสียดปวดท้องเนื่องจาก IBS กับ nnt ( เลขที่ต้องการรักษา ) ประมาณ 3.1 [ 31 ] แต่น้ำมันจะระคายเคืองต่อกระเพาะอาหารในปริมาณที่ต้องการ และดังนั้นจึง ต้องห่อให้ปล่อยล่าช้าในลําไส้ นี้ยังสามารถทำได้โดยการใช้สมุนไพรหรือทั้งใบมากกว่าองค์ประกอบที่ระเหยง่ายคนเดียว

เนื่องจากยาเป็นส่วนประกอบ ใช้เฉพาะของสะระแหน่น้ำมันรอบพื้นที่ใบหน้าหรือหน้าอกของทารกและเด็กเล็ก โดยเฉพาะบริเวณจมูก สามารถทำให้ apnea กล่องเสียงหลอดลมเกร็งและหายใจลำบากเฉียบพลันด้วยอาการเขียว หรือการจับกุมทางเดินหายใจ[ 32 ] นอกจากนี้ยังใช้ในการก่อสร้างและผู้รับเหมาวางเพื่อทดสอบความหนาแน่นของท่อและเปิดเผยการรั่วไหล โดยกลิ่นของ [ 33 ]

สะระแหน่น้ำมันอาจก่อให้เกิด หรือเสื่อมโทรม heartburn . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

) [ แก้ไข ]
การศึกษาความเป็นพิษของพืชได้รับการผล บางคนเขียนรายงานว่าพืชอาจทำให้เกิดโรคตับโรคตับ )ขณะที่คนอื่นพบว่ามันช่วยป้องกันความเสียหายที่ตับที่เกิดจากโลหะหนัก . [ 34 ] [ 35 ] นอกจากนั้น , ความเป็นพิษของพืชที่ดูเหมือนจะแตกต่างจากพันธุ์อื่น [ 36 ] และจะขึ้นกับขนาดของยา [ 34 ] [ 37 ] นี้คืออาจเกิดจากจากระดับเนื้อหาของ pulegone [ 38 ]

กับข้อ จำกัด ที่ความเข้มข้นของ pulegone ไม่ควรเกิน 1 %มันถูกพบว่า mentha piperita ( สะระแหน่ ) น้ำมัน mentha piperita ( สะระแหน่ ) สารสกัด mentha piperita ( สะระแหน่ ) ใบ mentha piperita ( สะระแหน่ ) น้ำจะปลอดภัยเมื่อใช้ในสูตรเครื่องสำอาง [ 39 ]

เคมี [ แก้ไข ]
สะระแหน่ยังประกอบด้วยเทอร์ปีนอยด์และ flavonoids เช่นริโอซิทริน hesperidin และเคมเฟอรอล 7-o-rutinoside , [ 40 ]