I blinked a few times as I couldn’t

I blinked a few times as I couldn’t find the right words to reply. I didn’t want him to think that I was overwhelmed or something, because to be honest I wasn’t at all. I had anticipated this moment for quite some time now. “Fleur?” he said, softly. It felt strange to hear him say my name, because he rarely called me like that. “Yes” I said. “Say something” he said as he scanned my face. “I’m okay with it” I said. “Do you mean it or are you just saying that?” he asked. “No, I mean it. I’m glad you said it first” I said and looked him in the eyes to show him that I was fine with this decision. He sighed in relief and then smiled. “Us, it was…”he started, but I put my hand on his hand to gesture him to stop. “It’s okay. I don’t need any explanation, because I understand. I want this too” I said. “Thank you Fleur” he said. He squeezed my hand for a brief second and then he let it go. “I will move back to my place in the morning” I said. “You don’t have to rush things. You can take your time. I will crash at a friend’s place” he said. “No, please. This is your house and I have my studio” I said. “Alright” he shrugged. He got up from the dining table and pressed a quick kiss on my cheek, which took me by surprise. “Thanks for understanding” he smiled and went back to the couch. I cleared the dining table and threw his salad in the garbage. I put the dishes in the dishwasher and decided to pack so I could move out in the morning. I packed the things I had bought or brought with me when I moved in and not the things he had gotten me. One trolley fitted all of my belongings. It was funny, because it made me realize the contrast between him and me once again. I pulled the trolley out of the bedroom and I bumped into him. “Sorry” I said. “It’s alright. Are you done packing already?” he asked. I nodded. “Well, I’m going to sleep” he said. “Good night Neymar” I said. “Good night Fleur” he said as he passed me.
▶Posted earlier than expected because I had time. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคันนั้นกะพริบบางครั้งไม่สามารถหาคำตอบเหมาะสม ไม่อยากให้เขาคิดว่า ผมจมหรือบางสิ่งบางอย่าง เนื่องจากจะซื่อสัตย์ ไม่ค่อยเลย ผมได้คาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ครั้งนี้ค่อนข้างบาง "เฟลอ" เขากล่าว เบา ๆ มันรู้สึกแปลก ๆ ได้ยินเขาพูดชื่อของฉัน เพราะเขาไม่ค่อยเรียกเราเช่นนั้น ว่า "ใช่" "พูดอะไร" เขากล่าวว่า ตามที่เขาสแกนใบหน้าของฉัน "ฉันมีมัน" ผมกล่าว "คุณทำหมายถึง ว่า หรือคุณเพียงว่า ที่" เขาถามขึ้น "ไม่มี ทำร้าย ฉันดีใจที่คุณพูดมันก่อน"ผมพูด และมองเขาในสายตาเพื่อแสดงว่า ผมดีกับการตัดสินใจนี้ เขาถอนหายใจในบรรเทาแล้ว ยิ้ม "เรา มัน..." เขาเริ่มต้น แต่ฉันวางมือบนมือของเขาเพื่อให้เขาหยุดรูปแบบลายเส้น" ก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องการคำอธิบายใด ๆ เพราะฉันเข้าใจ อยากนี้ไป"ฉันกล่าว "ขอบคุณคุณเฟลอ" เขากล่าวว่า เขาคั้นมือสำหรับย่อที่สอง และจากนั้น เขาปล่อยให้มันไป "ฉันจะกลับไปสถานที่ของฉันในตอนเช้า" ผมกล่าว "ไม่ได้วิ่งสิ่ง คุณสามารถใช้เวลาของคุณ ฉันจะผิดพลาดของเพื่อนที่"เขากล่าวว่า "ไม่ กรุณา นี่คือบ้านของคุณ และมีสตูดิโอของฉัน"ผมพูด "ครับ" เขายักไหล่ เขามีค่าจากโต๊ะรับประทานอาหาร และกดจูบอย่างรวดเร็วบนแก้มของฉัน ซึ่งเอาฉัน ด้วยความประหลาดใจ "ขอบคุณสำหรับความเข้าใจ" เขายิ้ม และก็กลับไปนอนนั้น โต๊ะรับประทานอาหารไม่เลือก และโยนเขาสลัดขยะ ใส่อาหารในเครื่องล้างจาน และตัดสินใจที่จะบรรจุเพื่อไม่สามารถย้ายออกในตอนเช้า ผมบรรจุสิ่งที่ฉันได้ซื้อ หรือมากับฉันเมื่อฉันย้ายใน และไม่ในสิ่งที่เขาได้รับฉัน รถเข็นหนึ่งติดตั้งไว้ทั้งหมด มันเป็นตลก เนื่องจากมันทำให้ฉันตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างผมและเขาอีกครั้ง ผมดึงรถเข็นออกจากห้องนอน และฉันชนกระแทกเขา "ขออภัย" ผมกล่าว "ได้ครับ คุณทำการบันทึกเรียบร้อยแล้ว "เขาถาม ผมพยักหน้า "ดี ฉันจะไปนอน" เขากล่าวว่า "ไนท์ Neymar" ผมพูด "ไนท์เฟลอ" เขากล่าวเป็นเขาผ่านฉัน▶Posted เร็วกว่าที่คาดไว้เนื่องจากผมมีเวลา