The present study was to test if di

The present study was to test if different ratios of fish meal to soy cake as protein supplements in the diet are not significantly different in effects on feed intakes and performance of growing beef cattle fed urea-treated rice straw (URTRS) as basal diet under local conditions in North Vietnam. Thirty-six male cattle of Laisind (50% local Yellow cattle and 50% Sindhi, both Bos indicus) at around 12 months of age with an average live weight of 124 ± 12 kg at start were used in six groups of the experiment. Six diets named A, B, C, D, E, and F used in the experiment were similar in crude protein (CP) level, except for diet A with no supplementation, but different in fish meal/soy cake ratio based on CP content as follows: diet A 0/0, diet B 100/0, diet C 75/25, diet D 50/50, diet E 25/75, and diet F 0/100. Following a 4-week adaptation period, a comparison period lasted 24 weeks. The total intakes of dry matter (DM), DM from roughage, metabolizable energy (ME), and CP were 6, 7, 6, and 20% higher in diets B-F than diet A with P values ≤ 0.05, 0.05, 0.05, and 0.001, respectively. The average daily gain (ADG) was 50% higher (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The present study was to test if different ratios of fish meal to soy cake as protein supplements in the diet are not significantly different in effects on feed intakes and performance of growing beef cattle fed urea-treated rice straw (URTRS) as basal diet under local conditions in North Vietnam. Thirty-six male cattle of Laisind (50% local Yellow cattle and 50% Sindhi, both Bos indicus) at around 12 months of age with an average live weight of 124 ± 12 kg at start were used in six groups of the experiment. Six diets named A, B, C, D, E, and F used in the experiment were similar in crude protein (CP) level, except for diet A with no supplementation, but different in fish meal/soy cake ratio based on CP content as follows: diet A 0/0, diet B 100/0, diet C 75/25, diet D 50/50, diet E 25/75, and diet F 0/100. Following a 4-week adaptation period, a comparison period lasted 24 weeks. The total intakes of dry matter (DM), DM from roughage, metabolizable energy (ME), and CP were 6, 7, 6, and 20% higher in diets B-F than diet A with P values ≤ 0.05, 0.05, 0.05, and 0.001, respectively. The average daily gain (ADG) was 50% higher (P<0.001) in diets B-F than that in diet A. Compared to diet A, diets B-F had lower feed conversion ratio (FCR)DM, FCRME, and FCRCP by 30, 20, and 30%, respectively (all at P<0.001). There were no significant differences between diets B-F in the intakes, FCRs, and ADG. The apparent digestibility of CP was 12 to 24% higher (P<0.001) in diets B-F than that in diet A. There was a tendency that the apparent digestibilities of DM, CP, and CF were increasing with increasing level of soy cake in this study. The ratio of fish meal to soy cake did not significantly affect feed intakes, ADG, FCR, and apparent nutrient digestibilities of the cattle. Soy cake can therefore be used to partially or fully replace fish meal as a protein supplement in the diet of growing beef cattle fed URTRS without any negative effects on animal performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้คือการทดสอบว่าอัตราส่วนที่แตกต่างกันของอาหารปลาเค้กถั่วเหลืองเป็นอาหารเสริมโปรตีนในอาหารที่ไม่ได้แตกต่างกันมีผลต่อการบริโภคอาหารและการปฏิบัติงานของการเจริญเติบโตของโคเนื้อเลี้ยงฟางข้าวหมักยูเรีย (URTRS) เป็นอาหารพื้นฐานภายใต้ท้องถิ่น เงื่อนไขในเวียดนามเหนือ สามสิบหกวัวชาย Laisind (50% วัวเหลืองในประเทศและ 50% สินธุทั้ง Bos indicus) ที่ประมาณ 12 เดือนของอายุที่มีน้ำหนักสดเฉลี่ย 124 ± 12 กก. ในช่วงเริ่มต้นถูกนำมาใช้ในกลุ่มหกของการทดลอง หกอาหารชื่อ A, B, C, D, E และ F ใช้ในการทดลองมีความคล้ายคลึงกันในโปรตีน (CP) ระดับยกเว้นอาหารที่มีการเสริมไม่มี แต่แตกต่างกันในปลาป่น / อัตราส่วนเค้กถั่วเหลืองตามเนื้อหา CP ดังต่อไปนี้การรับประทานอาหาร 0/0 อาหาร B 100/0 อาหารซี 75/25 อาหาร D 50/50 อาหาร 25/75 E, F และอาหารที่ 0/100 ตามระยะเวลาการปรับ 4 สัปดาห์ระยะเวลาการเปรียบเทียบกินเวลานาน 24 สัปดาห์ บริโภครวมของวัตถุแห้ง (DM) DM จากอาหารหยาบ, พลังงานที่ (ME) และซีพีเป็น 6, 7, 6, และ 20% สูงกว่าในอาหาร BF กว่าการรับประทานอาหารที่มีค่า P ​​≤ 0.05, 0.05, 0.05, และ 0.001 ตามลำดับ กำไรเฉลี่ยต่อวัน (ADG) เป็น 50% สูงกว่า (p <0.001) ในอาหาร BF กว่าในอาหารเอเมื่อเทียบกับการรับประทานอาหาร, อาหาร BF มีอัตราการเปลี่ยนอาหารที่ต่ำกว่า (FCR) DM, FCRME และ FCRCP 30, 20 และ 30% ตามลำดับ (ที่ p <0.001) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง BF อาหารในการบริโภคเขา FCRs และ ADG การย่อยที่ชัดเจนของซีพีเป็น 12 ถึง 24% สูงกว่า (p <0.001) ในอาหาร BF กว่าในอาหาร A. มีแนวโน้มที่ชัดเจนของการย่อย DM เป็นซีพีและ CF ได้รับการเพิ่มขึ้นในระดับที่เพิ่มขึ้นของเค้กถั่วเหลืองในครั้งนี้ ศึกษา. อัตราส่วนของปลาป่นเค้กถั่วเหลืองไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบริโภคอาหาร ADG, FCR และการย่อยสารอาหารที่ชัดเจนของวัว เค้กถั่วเหลืองจึงสามารถใช้ในบางส่วนหรือเต็มแทนที่ปลาป่นเป็นอาหารเสริมโปรตีนในอาหารที่เพิ่มขึ้นของเนื้อวัวที่เลี้ยงโดยไม่ต้อง URTRS ผลกระทบเชิงลบต่อประสิทธิภาพการทำงานของสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบว่าอัตราส่วนที่แตกต่างกันของปลาป่นเพื่อเค้กถั่วเหลืองเป็นอาหารเสริมโปรตีนในอาหารจะไม่แตกต่างกันในผลกระทบต่อการบริโภคอาหารและการปฏิบัติของการโคเนื้อได้รับฟางข้าวหมักยูเรีย ( urtrs ) เป็นอาหารแรกเริ่มภายใต้เงื่อนไขท้องถิ่นในภาคเหนือของเวียดนาม โคเพศผู้ของ laisind สามสิบหก ( 50% และ 50% ข่าววัวท้องถิ่นสีเหลือง ,ทั้งบอสนดิคัส ) ในรอบ 12 เดือนของอายุโดยเฉลี่ยน้ำหนักสดของ 124 ± 12 กิโลกรัม ที่เริ่มใช้ในกลุ่ม 6 ของการทดลอง 6 อาหารที่ชื่อ A , B , C , D , E และ F ที่ใช้ในการทดลองที่คล้ายกันในโปรตีน ( CP ) ระดับ ยกเว้นอาหารที่ไม่มีการเสริม แต่แตกต่างกันในปลาป่น / ถั่วเหลืองเค้กอัตราส่วนตาม CP เนื้อหาดังนี้ อาหาร 0 / 0 , อาหาร B 100 / 0 อาหาร C 75 / 25อาหาร D 50 / 50 , อาหารและ 25 / 75 , อาหารและ F 0 / 100 ต่อไปนี้เป็นสัปดาห์ที่ 4 การปรับระยะเวลาการเปรียบเทียบระยะเวลานาน 24 สัปดาห์ การบริโภครวมของวัตถุแห้ง ( DM ) , DM จากอาหารหยาบ , ค่าพลังงานใช้ประโยชน์ได้ ( ฉัน ) และ CP เป็น 6 , 7 , 8 , และ 20% สูงกว่าในอาหาร b-f กว่าอาหารที่มีค่า P ≤ 0.05 , 0.05 , 0.05 และ 0.05 ตามลำดับ ได้ทุกวัน เฉลี่ย ( ADG ) เป็น 50% สูงกว่า ( P < 0001 ) ในอาหาร b-f กว่าในอาหาร . เมื่อเทียบกับอาหาร , อาหาร b-f ได้เปลี่ยนอาหาร ( FCR ) อัตราส่วนลดเบาหวาน , fcrme และ fcrcp 30 , 20 และ 30 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ( P < 0.001 ) ไม่พบความแตกต่างระหว่างอาหาร b-f ในการบริโภค , fcrs และ ADG . ได้ชัดเจนของ CP 12 ถึง 24 % สูงกว่า ( P < 0.001 ) ในอาหาร b-f กว่าในอาหาร .แต่มีแนวโน้มที่ชัดเจนของการย่อยได้ของ DM , CP และ CF เพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มระดับของกากถั่วเหลืองในการศึกษานี้ อัตราส่วนของปลาป่นเพื่อเค้กถั่วเหลืองไม่มีผลต่อการบริโภคอาหาร ADG FCR และการย่อยได้ , ชัดเจน , สารอาหารของสัตว์กากถั่วเหลืองจึงสามารถใช้บางส่วนหรือเต็มแทนปลาป่นเป็นอาหารเสริมโปรตีนในอาหารโคเนื้อได้รับการ urtrs ไม่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพของสัตว์