The first idea that was supposed to

The first idea that was supposed to be common to both Buddhism and deep
ecology was that of the universe as fundamentally holistic, or as an unbroken whole.
Sometimes, this concept of Oneness is closer to notions like Spinoza‘s ‗Nature,‘ or the
Hindu Atman, which Buddhism negates. The Avataṁsaka sūtra speaks about ―totality‖
rather than ‗oneness,‘ and this is interpreted very differently from deep ecology‘s
concept. Here, we read about an infinitely vast system of universes nested within
universes, which is more suggestive of plurality than oneness.
Moreover, deep ecological holism deviates from the Buddhist doctrine of totality
insofar as it conceives of an all-inclusive, uppermost level of reality, and a bottom level
made up of irreducible entities. The Buddhist vision of totality has no corresponding
concepts; rather, there are always an infinite number of universes all the way up, and all
the way down. This suggests that every level of the hierarchy is both a whole in its own
right and a part of another whole, and the very concepts of ‗higher‘ and ‗lower‘ lose some
of their significance. Contrary to parallelist claims, Hua Yen Buddhism does not view the
universe as fundamentally holistic, nor does it conceive of its essential nature as
unbroken wholeness. Buddhist imagery emphasizes, rather, the relativity of ‗wholes‘ and
‗parts,‘ and of ‗one‘ and ‗many‘ and suggests that reality can never be described
exhaustively.
The second alleged convergence between Buddhism and deep ecology was the
priority given to relations over things, an idea that seemed highly reminiscent of
emptiness and dependent co-origination. Relations were said to be fundamental because it
is the connections between things that form those very things as well as forming the
whole, which they make up. Thus relations are defined as internal ones and this
suggested, as many parallelists claim, that nothing can be conceived of independently of
these relations. This proposition was found to be untrue; in our everyday speech and
experience, we do conceive of things as separate and independently from each other all
the time. The problem lies in parallelist thinkers‘ tendency to interpret conventional
statements about interrelations as ultimate truths, which gives rise, as we have seen, to
several contradictions. It was shown that we can either hold relations to be real, and then,
we find ourselves unable to account for difference, or else we can hold difference to be
real and then we are unable to account for relations. The Buddhist doctrine of emptiness

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดแรกที่ควรจะเป็นเรื่องธรรมดาที่จะทั้งศาสนาพุทธและลึก
นิเวศวิทยาเป็นที่ของจักรวาลเป็นแบบองค์รวมพื้นฐานหรือเป็นทั้งติดต่อกัน.
บางครั้งแนวคิดของเอกภาพนี้อยู่ใกล้กับความคิดเช่น‗Natureสปิโนซา, 'หรือ
ฮินดู Atman ซึ่งขัดแย้งกับพระพุทธศาสนา พระสูตรAvataṁsakaพูดเกี่ยวกับ-totality‖
มากกว่า‗oneness 'และนี่คือการตีความที่แตกต่างกันมากจากนิเวศวิทยาลึกของ
แนวความคิด ที่นี่เราอ่านเกี่ยวกับระบบใหญ่อนันต์จักรวาลซ้อนกันภายใน
จักรวาลซึ่งเป็นนัยมากขึ้นของส่วนใหญ่กว่าความเป็นหนึ่งเดียวกัน.
นอกจากนี้ทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์ของระบบนิเวศลึกเบี่ยงเบนไปจากความเชื่อของชาวพุทธจำนวนทั้งสิ้น
ตราบเท่าที่มันตั้งครรภ์ของรวมทุกอย่างในระดับสุดยอดของความเป็นจริง และระดับล่าง
สร้างขึ้นจากหน่วยงานที่ลดลง วิสัยทัศน์ของชาวพุทธจำนวนทั้งสิ้นมีที่สอดคล้องไม่มี
แนวคิด ค่อนข้างมีเสมอจำนวนอนันต์ของจักรวาลตลอดทางขึ้นและทุก
ทางลง นี้แสดงให้เห็นว่าระดับของลำดับชั้นทุกคนมีทั้งทั้งในตัวของมันเอง
ที่ถูกต้องและเป็นส่วนหนึ่งของทั้งอื่นและแนวคิดมาก‗higherและ‗lower 'สูญเสียบางส่วน
ที่มีความสำคัญของพวกเขา ตรงกันข้ามกับ parallelist เรียกร้อง Hua เยนพุทธศาสนาไม่ได้ดู
จักรวาลเป็นแบบองค์รวมพื้นฐานหรือไม่ก็ตั้งครรภ์ของธรรมชาติที่สำคัญในฐานะที่เป็น
ความสมบูรณ์ติดต่อกัน ภาพพุทธศาสนาเน้นค่อนข้างสัมพัทธภาพของ‗wholesและ
‗parts 'และของ‗oneและ‗manyและแสดงให้เห็นว่าในความเป็นจริงไม่สามารถอธิบาย
อย่างละเอียดถี่ถ้วน.
บรรจบกันที่สองที่ถูกกล่าวหาระหว่างพุทธศาสนาและนิเวศวิทยาลึกเป็น
ลำดับความสำคัญให้กับ ความสัมพันธ์ที่มากกว่าสิ่งที่ดูเหมือนความคิดที่ชวนให้นึกถึงสูงของ
ความว่างเปล่าและขึ้นอยู่กับผู้ร่วมก่อกำเนิด ความสัมพันธ์ที่ถูกกล่าวถึงเป็นพื้นฐานเพราะมัน
เป็นความเชื่อมโยงระหว่างสิ่งที่รูปแบบสิ่งเหล่านั้นมากเช่นเดียวกับการสร้าง
ทั้งหมดซึ่งพวกเขาทำขึ้น ดังนั้นความสัมพันธ์ที่มีการกำหนดเป็นคนภายในและนี้
ชี้ให้เห็นเป็นจำนวนมากเรียกร้อง parallelists ไม่มีอะไรที่สามารถรู้สึกของการเป็นอิสระจาก
ความสัมพันธ์เหล่านี้ เรื่องนี้ถูกพบว่าเป็นจริง; ในการพูดในชีวิตประจำวันของเราและ
ประสบการณ์ที่เราจะนึกถึงสิ่งที่แยกต่างหากและเป็นอิสระจากกันและกันตลอด
เวลา ปัญหาอยู่ในแนวโน้มที่นักคิด parallelist 'จะแปลความหมายทั่วไป
เกี่ยวกับงบสัมพันธ์เป็นจริงที่ดีที่สุดซึ่งจะช่วยให้เพิ่มขึ้นในขณะที่เราได้เห็นการ
ขัดแย้งหลาย มันแสดงให้เห็นว่าเราสามารถถือความสัมพันธ์ที่จะเป็นจริงแล้ว
เราพบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะบัญชีสำหรับความแตกต่างหรืออื่น ๆ ที่เราสามารถเก็บความแตกต่างที่จะเป็น
จริงแล้วเราไม่สามารถที่จะบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ หลักคำสอนทางพุทธศาสนาของความว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดแรกที่ต้องร่วมกันทั้งพระพุทธศาสนากับนิเวศวิทยาลึก
คือว่าจักรวาลเป็นแบบพื้นฐาน หรือ เป็นทั้งทิว
บางครั้งนี้แนวคิดที่ใกล้ชิดกับตน เช่น สปิโนซาเป็น‗ธรรมชาติ ' หรือ
ฮินดูอาตมัน ซึ่งขัดแย้งกับพระพุทธศาสนา . ส่วนวาตาṁสกา S tra พูดเกี่ยวกับยูผมอยากทั้งดุ้น‖
มากกว่าหนึ่ง‗ ,และนี้คือการตีความที่แตกต่างกันมากจากแนวคิดนิเวศวิทยาแนวลึกของ

ที่นี่เราอ่านเกี่ยวกับระบบจักรวาลกว้างใหญ่เหลือหลายซ้อนกันภายใน
จักรวาล ซึ่งเป็นข้อเสนอของหลายฝ่ายว่า Oneness
นอกจากนี้ลึกนิเวศวิทยา holism แตกจากคติธรรมของผล
ตราบเท่าที่มันใจมีบุตรของทั้งหมดโดยรวม ระดับบนสุดของความเป็นจริงและ
ระดับล่างขึ้นลดหน่วยงาน . พุทธนิมิตของผลมีแนวคิดที่สอดคล้องกัน
; ค่อนข้างจะมีจำนวนอนันต์ของจักรวาลขึ้นมา และทุกคน
วิธีลง นี้แสดงให้เห็นว่าระดับของทุกลำดับชั้น เป็นทั้งทั้งในตัวของมันเอง
ถูกและเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดอีก และเป็นแนวคิด‗สูงกว่า ' และ ' ‗ลดสูญเสีย
ความสำคัญของพวกเขาต่อ parallelist อ้างพุทธศาสนา วเยนไม่ได้ดู
จักรวาลเป็นลึกซึ้งแบบองค์รวมหรือไม่ก็ประดิษฐ์ของธรรมชาติที่สำคัญของ
ไม่เสียหายสมบูรณ์ . ภาพพุทธเน้นค่อนข้าง ความสัมพันธ์ของ‗
ส่วน‗ wholes ' และ ' และ‗หนึ่ง ' และ‗มากและแสดงให้เห็นว่าความเป็นจริงไม่สามารถอธิบายอย่างละเอียด

.วินาทีที่กล่าวหากันระหว่างพระพุทธศาสนากับนิเวศวิทยาลึกเป็นสำคัญให้กับความสัมพันธ์
เรื่อง ความคิดที่ดูเหมือนสูง ให้นึกถึง
ว่างเปล่า และขึ้นอยู่กับความร่วม . ความสัมพันธ์ที่ถูกกล่าวว่าเป็นหลักเพราะมัน
เป็นการเชื่อมต่อระหว่างสิ่งที่แบบฟอร์มสิ่งเหล่านั้นมาก รวมทั้งการขึ้น
ทั้งหมด ที่พวกเขาสร้างขึ้นจึงมีความสัมพันธ์ที่กำหนดเป็นภายในคนและนี้
แนะนำมาก parallelists เรียกร้องว่าไม่มีอะไรจะรู้สึกเป็นอิสระจาก
ความสัมพันธ์เหล่านี้ ข้อเสนอนี้ถูกพบว่าเป็นเท็จ ในการพูดในชีวิตประจำวันของเราและ
ประสบการณ์เราทำบังเกิดสิ่งที่แยกเป็นอิสระจากกันทุกคน
เวลาปัญหาอยู่ parallelist นักคิดมีแนวโน้มที่จะตีความตามปกติ
ข้อความเกี่ยวกับ interrelations เป็นความจริงสูงสุด ซึ่งจะช่วยให้เพิ่มขึ้น อย่างที่เราได้เห็น

ขัดแย้งหลาย มันแสดงให้เห็นว่าเราสามารถถือความสัมพันธ์เป็นจริงแล้ว
เราพบตัวเองไม่สามารถบัญชีสำหรับความแตกต่าง หรืออื่น ๆ ที่เราสามารถถือได้
ความแตกต่างจริงๆแล้วเราไม่สามารถบัญชีสำหรับความสัมพันธ์ พุทธโอวาทของความว่างเปล่า