The release of carotenoids from fre

The release of carotenoids from fresh fruits or vegetables is determined by the encapsulating plant tissue matrix, intracellular carotenoid location within the cell, and the mastication process. The objectives of this study were to assess the particle sizes obtained after mastication of mango fruit tissue, and how the resulting degree of plant tissue rupture affects carotenoid bioaccessibility. A fine and a coarse chewer were selected after screening 20 healthy volunteers for in vivo human mastication, and the collected chewed boluses were subjected to wet sieving fractionation, followed by an in vitro gastric and small intestinal digestion model. Confocal micrographs show that the smallest particle size fraction (0.075 mm) consists mostly of fragmented cells and the largest size fraction (2.8 mm) contains bulky clusters of whole cells and vascular fibers. Higher amounts of total carotenoids (211–320 μg/100 g) were observed in the larger particle size fraction (2.8 mm) relative to the 1 mm (192–249 μg/100 g) and 0.075 mm fractions (136–199 μg/100 g). Smaller particles showed a greater % release of total carotenoids after in vitro digestion. Xanthophyll derivatives are more bioaccessible than β-carotene for all particle sizes. The effects of particle size or degree of fine vs coarse chewing are unexpectedly small (p > 0.05), but the process of chewing substantially reduced the release of β-carotene and xanthophylls by 34% and 18%, respectively. While there is a (small) particle size effect, this appears to not be the primary factor controlling bioaccessibility for soft tissues such as mango, in contrast to previous reports that a single cell wall appears to be enough to prevent bioaccessibility of carotenoids in more robust carrot tissues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปล่อยของ carotenoids จากผลไม้หรือผักจะถูกกำหนด โดย encapsulating เมทริกซ์เนื้อเยื่อพืช ตำแหน่ง carotenoid intracellular ภายในเซลล์ และการ mastication วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อ ประเมินขนาดของอนุภาคที่ได้รับหลังจาก mastication เนื้อเยื่อผลไม้มะม่วง และ carotenoid bioaccessibility กระทบระดับผลของพืชเนื้อเยื่อแตกได้ เลือกปรับและ chewer หยาบหลังจากคัดกรองอาสาสมัครสุขภาพ 20 สำหรับมนุษย์ mastication ในสัตว์ทดลอง และ boluses chewed รวบรวมถูกต้องเปียก sieving แยกส่วน ตาม ด้วยแบบจำลองในขนาดเล็ก และในกระเพาะอาหารลำไส้ย่อยอาหาร Confocal micrographs แสดงว่า น้อยที่สุดอนุภาคขนาดเศษ (0.075 มิลลิเมตร) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเซลล์ที่มีการกระจายตัว และเศษส่วนขนาดใหญ่ที่สุด (2.8 mm) ประกอบด้วยคลัสเตอร์ขนาดใหญ่ของทั้งเซลล์และเส้นใยของหลอดเลือด จำนวนรวม carotenoids (211-320 μg/100 กรัม) สูงสุภัคในใหญ่กว่าอนุภาคขนาดเศษ (2.8 mm) สัมพันธ์กับ 1 มม. (192-249 μg/100 g) และเศษส่วน 0.075 มม. (136-199 μg/100 กรัม) อนุภาคขนาดเล็กที่พบมากกว่า%ปล่อยของรวม carotenoids หลังจากย่อยอาหารเพาะเลี้ยง ตราสารอนุพันธ์ xanthophyll bioaccessible เพิ่มเติมมากกว่าβ-แคโรทีนสำหรับขนาดอนุภาคทั้งหมดได้ ผลกระทบของขนาดอนุภาคหรือของเคี้ยวมีขนาดเล็กโดยไม่คาดคิด (p > 0.05), แต่การเคี้ยวมากหยาบดีเทียบกับลดการปล่อยβ-แคโรทีนและ xanthophylls 34% และ 18% ตามลำดับ ในขณะที่มีผลกับขนาดอนุภาค (เล็ก) นี้ดูเหมือนจะไม่เป็นปัจจัยหลักที่ควบคุม bioaccessibility ในเนื้อเยื่ออ่อนเช่นมะม่วง ตรงข้ามรายงานก่อนหน้านี้ที่ผนังเซลล์เดียวจะเพียงพอเพื่อป้องกันการ bioaccessibility ของ carotenoids ในแครอทเนื้อเยื่อที่แข็งแกร่งมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปิดตัวของนอยด์จากผลไม้สดหรือผักจะถูกกำหนดโดยโรงงาน encapsulating เมทริกซ์เนื้อเยื่อ, สถาน carotenoid เซลล์ภายในเซลล์และกระบวนการเคี้ยว วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินขนาดอนุภาคที่ได้รับหลังจากการเคี้ยวของเนื้อเยื่อผลไม้มะม่วงและวิธีการศึกษาระดับปริญญาที่เกิดการแตกของเนื้อเยื่อพืชมีผลต่อ carotenoid bioaccessibility ดีและ Chewer หยาบถูกเลือกหลังจากการตรวจคัดกรอง 20 อาสาสมัครสุขภาพดีในร่างกายของมนุษย์เคี้ยวและเก็บ boluses เคี้ยวถูกยัดเยียดให้เปียกแยก sieving ตามด้วยในหลอดทดลองในกระเพาะอาหารและรูปแบบการย่อยอาหารในลำไส้ขนาดเล็ก Confocal กล้องจุลทรรศน์แสดงให้เห็นว่าส่วนขนาดอนุภาคที่เล็กที่สุด (0.075 มิลลิเมตร) ส่วนใหญ่ประกอบด้วยเซลล์ที่แยกส่วนและส่วนขนาดใหญ่ที่สุด (2.8 มิลลิเมตร) มีกลุ่มใหญ่ของเซลล์ทั้งหมดและเส้นใยหลอดเลือด จำนวนเงินที่สูงขึ้นของ carotenoids ทั้งหมด (211-320 ไมโครกรัม / 100 กรัม) ได้รับการตั้งข้อสังเกตในส่วนขนาดอนุภาคขนาดใหญ่ (2.8 มิลลิเมตร) เมื่อเทียบกับ 1 มิลลิเมตร (192-249 ไมโครกรัม / 100 กรัม) และ 0.075 เศษส่วนมม (136-199 ไมโครกรัม / 100 กรัม) อนุภาคขนาดเล็กแสดงให้เห็นว่าการปล่อย% มากขึ้นของ carotenoids รวมหลังในหลอดทดลองการย่อยอาหาร อนุพันธ์ Xanthophyll มีมากขึ้นกว่า bioaccessible βแคโรทีนสำหรับขนาดอนุภาคทั้งหมด ผลของขนาดอนุภาคหรือระดับของการปรับ vs เคี้ยวหยาบมีขนาดเล็กไม่คาดคิด (p> 0.05) แต่กระบวนการของการเคี้ยวอย่างมีนัยสำคัญลดการปล่อยของβแคโรทีนและ xanthophylls โดย 34% และ 18% ตามลำดับ ในขณะที่มี (เล็ก) ผลกระทบขนาดอนุภาคนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นปัจจัยหลักในการควบคุม bioaccessibility สำหรับเนื้อเยื่ออ่อนเช่นมะม่วงในทางตรงกันข้ามกับรายงานก่อนหน้านี้ที่ผนังเซลล์เดียวที่ดูเหมือนจะเพียงพอที่จะป้องกัน bioaccessibility ของ carotenoids ในมีประสิทธิภาพมากขึ้น เนื้อเยื่อแครอท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นของแคโรทีนอยด์จากผลไม้สดหรือผักถูกกำหนดโดยเมทริกซ์ห่อหุ้มเนื้อเยื่อพืชภายในในสถานที่ภายในเซลล์และการเคี้ยวของกระบวนการ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินขนาดของอนุภาคที่ได้จากการเคี้ยวเนื้อเยื่อของผลมะม่วง แล้วส่งผลให้ระดับของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชที่มีผลต่อเชื้อที่ bioaccessibility .ปรับและการขบฉันหยาบถูกเลือกหลังจากคัดกรอง 20 อาสาสมัครสุขภาพในสัตว์ทดลองเคี้ยวมนุษย์และรวบรวมเคี้ยว boluses ถูกตะแกรงแยกเปียก ตามด้วยรุ่นย่อยในกระเพาะอาหารและลำไส้ในหลอดทดลองขนาดเล็ก ด้วย micrographs พบว่าขนาดอนุภาคที่เล็กที่สุดเศษส่วน ( 0075 มิลลิเมตร ) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการแยกส่วนและเศษเซลล์ขนาดใหญ่ที่สุด ( 2.8 มม. ) มีขนาดใหญ่กลุ่มของเซลล์ทั้งหมด และเส้นใยเส้นเลือด ปริมาณที่สูงขึ้นของแคโรทีนอยด์ทั้งหมด ( 211 ) μ 320 กรัม / 100 กรัม ) พบว่าในส่วนที่มีขนาดอนุภาค ( 2.8 มิลลิเมตร ) เมื่อเทียบกับ 1 มม. ( 192 ) 249 μกรัม / 100 กรัม ) และ 0.075 มิลลิเมตรเศษส่วน ( 136 ) μ 199 กรัม / 100 กรัม )อนุภาคขนาดเล็กมีมากกว่า % ปล่อยแคโรทีนอยด์รวมหลังในการย่อยอาหาร หลอดแก้ว แซนโทฟิลล์ อนุพันธ์ เป็น bioaccessible บีตา - แคโรทีนมากกว่าขนาดของอนุภาคทั้งหมด ผลของขนาดอนุภาค หรือระดับดี ปะทะ หยาบเคี้ยวมีขนาดเล็กไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) แต่กระบวนการของการลดลงอย่างมากรุ่นของบีตา - แคโรทีน และแซนโทฟิลล์ 34% และ 18 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับ ในขณะที่มี ( เล็ก ) ขนาดอิทธิพลของอนุภาคนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถควบคุม bioaccessibility ปัจจัยหลักในเนื้อเยื่ออ่อน เช่น มะม่วง ในทางตรงกันข้ามกับรายงานก่อนหน้านี้ว่า ผนังเซลล์เดียวจะเพียงพอที่จะป้องกัน bioaccessibility แคโรทีนอยด์ในเนื้อเยื่อแครอทแข็งแกร่งมากขึ้น