Moisture availability is obviously

Moisture availability is obviously of overriding importance to poikilohydric epiphytes, and lichens and bryophytes are differentially distributed along moisture gradients. Chlorolichens tend to be more tolerant of desiccation than cyanolichens, which tend to be more tolerant than bryophytes. Nearly all lichens require alternating wet and dry periods to maintain symbiosis (Honegger 1998). Prolonged hydration severely limits CO2 diffusion to the photobiont and, therefore, photosynthesis of lichens (Lange et al. 1993, 2000; Zotz et al. 1998). In contrast, many bryophytes can thrive under continuously wet conditions (Proctor 2000). Thus, bryophyte biomass is generally highest in rainforests, cyanolichens reach their greatest abundance in moist forests with a summer dry season, and chlorolichens are often the only epiphytes in dry forests. There are, of course, exceptions to these general patterns. For example, some epiphytic chlorolichens (e.g., Hypogymnia duplicata) are restricted to coastal rainforests ( McCune 1997), and some epiphytic bryophytes (e.g., Porella platyphylla) are very tolerant of desiccation ( Marschall and Proctor 1999). However, the typical abundance sequence (bryophytes—cyanolichens—chlorolichens) recurs along gradients of decreasing moisture availability at multiple spatial scales.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พร้อมใช้งานความชื้นเป็นอย่างชัดเจนแทนที่สำคัญเลี้ยง poikilohydric และ lichens และ bryophytes differentially กระจายตามไล่ระดับสีความชื้น Chlorolichens มักจะ เป็นมากขึ้นทนกับ desiccation กว่า cyanolichens ซึ่งมีแนวโน้มที่จะป้องกันความผิดพลาดมากกว่า bryophytes Lichens เกือบทั้งหมดต้องสลับรอบเปียก และแห้งเพื่อรักษา symbiosis (Honegger 1998) ไล่น้ำนานรุนแรงจำกัดแพร่ CO2 photobiont และ ดังนั้น การสังเคราะห์ด้วยแสงของ lichens (แลนจ์ et al. 1993, 2000 Zotz et al. 1998) ในทางตรงกันข้าม bryophytes มากสามารถเจริญเติบโตภายใต้เงื่อนไขที่เปียกอย่างต่อเนื่อง (Proctor 2000) ชีวมวล bryophyte คือโดยทั่วไปสูงสุดในไทมส์ cyanolichens ถึงความอุดมสมบูรณ์มากที่สุดในป่าที่ชุ่มชื่นด้วยแล้งร้อน และ chlorolichens มักเลี้ยงเฉพาะในป่าแห้งต่าง ๆ ได้ แน่นอน ข้อยกเว้นของรูปแบบเหล่านี้ทั่วไป ตัวอย่าง chlorolichens epiphytic บางอย่าง (เช่น Hypogymnia duplicata) จำกัดดีชายฝั่ง (McCune 1997), และบาง bryophytes epiphytic (เช่น platyphylla Porella) มากทนกับ desiccation (Marschall และ Proctor 1999) อย่างไรก็ตาม ลำดับความทั่วไป (bryophytes — cyanolichens — chlorolichens) เกิดขึ้นอีกพร้อมไล่ระดับสีของการลดความชื้นพร้อมใช้งานในระดับพื้นที่หลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชื้นจะเห็นได้ชัดที่มีความสำคัญที่จะเอาชนะ epiphytes poikilohydric และไลเคนและ bryophytes มีการกระจายการไล่ระดับสีที่แตกต่างกันไปตามความชื้น Chlorolichens มีแนวโน้มที่จะใจกว้างมากขึ้นของผึ่งให้แห้งกว่า cyanolichens ซึ่งมีแนวโน้มที่จะใจกว้างมากกว่า bryophytes ไลเคนเกือบทั้งหมดต้องสลับช่วงเวลาที่เปียกและแห้งเพื่อรักษา symbiosis (เน็ก 1998) ความชุ่มชื้นเป็นเวลานานอย่างรุนแรง จำกัด การแพร่กระจาย CO2 จะ photobiont และดังนั้นการสังเคราะห์แสงของไลเคน (มีเหตุมีผลและคณะ 1993. 2000; Zotz et al, 1998.) ในทางตรงกันข้าม bryophytes จำนวนมากสามารถเจริญเติบโตภายใต้เงื่อนไขที่เปียกอย่างต่อเนื่อง (สอบ 2000) ดังนั้นชีวมวล bryophyte โดยทั่วไปที่สูงที่สุดในป่าฝน cyanolichens ถึงความอุดมสมบูรณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาในป่าชื้นกับฤดูร้อนฤดูแล้งและ chlorolichens มักจะ epiphytes เฉพาะในป่าแห้ง มีแน่นอนข้อยกเว้นรูปแบบเหล่านี้โดยทั่วไป ตัวอย่างเช่นบาง chlorolichens อิงอาศัย (เช่น Hypogymnia ซ้ำกัน) ถูก จำกัด ด้วยป่าฝนชายฝั่ง (McCune 1997) และบาง bryophytes อิงอาศัย (เช่น Porella platyphylla) มีความอดทนมากผึ่งให้แห้ง (Marschall และพรอคเตอร์ 1999) อย่างไรก็ตามลำดับความอุดมสมบูรณ์ทั่วไป (bryophytes-cyanolichens-chlorolichens) recurs พร้อมการไล่ระดับสีของว่างความชื้นลดลงในระดับเชิงพื้นที่หลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความชื้นก็แทนความสําคัญที่จะ poikilohydric พืชอาศัย และพืชไบรโอไฟต์จะแตกต่างกันและกระจายไปตามไล่ความชื้น chlorolichens มักจะเป็นมากกว่าใจกว้างของผึ่งให้แห้งกว่า cyanolichens ซึ่งมีแนวโน้มที่จะใจกว้างกว่าไบรโอไฟต์ . เกือบทั้งหมด ไลเคนต้องการสลับเวลาเปียก และแห้งเพื่อรักษา symbiosis ( โฮนิกเกอร์ 1998 )จำกัดการแพร่กระจายความชุ่มชื้นอย่างรุนแรงจาก CO2 กับโฟโตไบ นท์ และการสังเคราะห์แสงของพืช ( Lange et al . 1993 , 2000 ; zotz et al . 1998 ) ในทางตรงกันข้ามหลายไบรโอไฟต์สามารถเจริญเติบโตภายใต้สภาวะเปียกอย่างต่อเนื่อง ( Proctor 2000 ) ดังนั้นชีวมวลพืชไม่มีท่อลำเลียงโดยทั่วไปจะสูงที่สุดในป่าฝน cyanolichens ถึงความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขามากที่สุดในป่าชื้น มีฤดูร้อน ฤดูฝนและ chlorolichens มักอาศัยในป่าแห้ง แน่นอนว่ามีข้อยกเว้นรูปแบบทั่วไปเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นบาง epiphytic chlorolichens ( เช่น hypogymnia duplicata ) จะถูก จำกัด ไปยังป่าฝนชายฝั่งทะเล ( เมิกคูน 1997 ) และบาง epiphytic ไบรโอไฟต์ ( เช่น porella platyphylla ) มีความใจกว้างของผึ่งให้แห้ง ( มาร์เชิลล์และ Proctor 1999 ) อย่างไรก็ตามลําดับที่อุดมสมบูรณ์ทั่วไป ( ไบรโอไฟต์ cyanolichens chlorolichens ) เกิดขึ้นอีก พร้อมไล่ความชื้นที่ลดลงมีหลายพื้นที่ระดับ