This poem is quite the strange one.

This poem is quite the strange one. This talks about how two complete strangers become best friends. In this poem, there is a bit of metaphor and simile work going on but not so much. Although, Thoreau uses Allegory the most and its visible in this piece too. The main idea is how slowly by slowly, if you meet people enough, even complete strangers become best friends. This poem also sort of tries to teach friendship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนนี้จะค่อนข้างแปลกได้ นี้พูดถึงคนแปลกหน้าสมบูรณ์สองวิธีเป็น เพื่อนที่ดีที่สุด ในบทกวีนี้ ได้บิตของเทียบและเปรียบเทียบงานที่เกิดขึ้น แต่ไม่มาก ถึงแม้ว่า ทอโรใช้อุปมานิทัศน์ที่สุด และความเห็นในนี้ชิ้นเกินไป ความคิดหลักอยู่ว่าช้าโดยช้า ถ้าคุณพบคนพอ คนแปลกหน้าสมบูรณ์ได้กลายเป็น เพื่อนที่ดีที่สุด นอกจากนี้ยังจัดเรียงของกลอนนี้พยายามสอนมิตรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีนี้ค่อนข้างแปลกหนึ่ง นี้พูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่สองคนแปลกหน้าสมบูรณ์กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ในบทกวีนี้มีบิตของคำอุปมาเปรียบเทียบและการทำงานที่เกิดขึ้น แต่ไม่มาก แม้ว่าโรชาดกใช้มากที่สุดและสามารถมองเห็นได้ในงานชิ้นนี้มากเกินไป แนวคิดหลักคือวิธีการอย่างช้าๆโดยอย่างช้า ๆ ถ้าคุณพบคนพอแม้กระทั่งคนแปลกหน้าสมบูรณ์กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด บทกวีนี้เรียงลำดับของการพยายามที่จะสอนมิตรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอนบทนี้มันค่อนข้างแปลกนะ นี้พูดถึงว่าสองคนแปลกหน้า กลายเป็นเพื่อนสนิท ในบทกวีนี้ มีอุปมาอุปมัยและบิตของงานที่เกิดขึ้น แต่ไม่มาก แม้ว่า ธอโรใช้สัญลักษณ์มากที่สุดและสามารถมองเห็นได้ในส่วนนี้ด้วย แนวคิดหลักคือว่าช้าช้า ถ้าคุณเจอคนที่พอ แม้แต่คนแปลกหน้า กลายเป็นเพื่อนสนิทกลอนบทนี้ก็ก็พยายามสอน มิตรภาพ