that act downstream from phospholip

that act downstream from phospholipase D. for the phospholipids. Thus, phosphatidatephos phatase, lipolytic acyl hydrolase, and lipoxygenase do not directly act on phospholipids, though there are exceptions to this rule. Therefore the degree of membrane lipid catabolism will be determined by the extent of activation of phospholipase D The membrane lipid catabolic pathway is considered as an autocatalytic pathway. The destabilization of the membrane can cause the leakage of calcium and hydrogen ions from the cell wall space, as well as the inhibition of calcium and proton ATPases, the enzymes responsible for maintaining a physiological calcium and proton concentration within the cytoplasm (calcium concentration below micromolar range, pH in the 6 6.5 range). Under conditions of normal growth and development, these enzymes pump the extra calcium and hydrogen ions that enter the cytoplasm from storage areas such as apoplast and the ER lumen, in response to hormonal and environmental stimulation using ATP as the energy source. The activities of calcium and proton ATPases localized on plasma membrane, endoplasmic reticulum, and the tonoplast are responsible for pumping the ions back into the and storage areas. In fruits (and other senescing systems), with the advancement in ripening senescence, there is a progressive increase in leakage of calcium and hydrogen ions. Phos pholipase D is stimulated by low pH and calcium concentration over 10 M. Thus, if the cytosolic concentrations of these ions progressively increase during ripening or senescence he membranes are damaged as a consequence. However, this is an inherent feature of the ripening process in fruits, which results in the development of ideal organoleptic qualities makes them edible. The uncontrolled membrane deterioration can result in the loss of shelf life and quality in fruits

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระทำที่ปลายน้ำจาก phospholipase D. สำหรับ phospholipids ดังนั้น phosphatidatephos phatase, lipolytic acyl hydrolase และ lipoxygenase โดยตรงดำเนินการกับฟอสโฟ แต่มีข้อยกเว้นกฎนี้ ดังนั้น ระดับของแคแทบอลิซึมไขมันเมมเบรนจะถูกกำหนด โดยขอบเขตงานของ phospholipase D ไขมันเยื่อวินิจฉัยทางเดินถือเป็นการเดิน autocatalytic Destabilization ของเมมเบรนสามารถทำให้เกิดการรั่วไหลของแคลเซียมและไฮโดรเจนไอออนจากพื้นที่ผนังเซลล์ ตลอดจนการยับยั้งของแคลเซียมและโปรตอน ATPases เอนไซม์ที่มีหน้าที่ในการดูแลความเข้มข้นทางสรีรวิทยาของแคลเซียมและโปรตอนภายในไซโทพลาซึม (ความเข้มข้นของแคลเซียมด้านล่างช่วง micromolar, pH ในช่วง 6 6.5) ภายใต้เงื่อนไขการพัฒนาและเจริญเติบโตปกติ เอนไซม์เหล่านี้ปั๊มเสริมแคลเซียมและไฮโดรเจนไอออนที่ป้อนพลาสซึมจากพื้นที่จัดเก็บเช่น apoplast และลูเมน ER การกระตุ้นของฮอร์โมน และสิ่งแวดล้อมโดยใช้ ATP เป็นแหล่งพลังงาน กิจกรรมของแคลเซียมและโปรตอน ATPases แปล บนเยื่อหุ้มเซลล์ ลัม endoplasmic, tonoplast มีหน้าที่ในการสูบน้ำไอออนกลับเข้า และพื้นที่จัดเก็บ ในผลไม้ (และระบบอื่น ๆ senescing), กับความก้าวหน้าในการสุก ชราภาพจะมีการรั่วไหลของแคลเซียมและไฮโดรเจนไอออนเพิ่มขึ้นก้าวหน้า Phos pholipase D จะถูกกระตุ้น โดยค่า pH และแคลเซียมความเข้มข้นต่ำกว่า 10 เมตร ดังนั้น ถ้าความเข้มข้น cytosolic ของไอออนเหล่านี้ความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในระหว่างการสุกหรือชราภาพเยื่อเขาเสียหายเป็นผล อย่างไรก็ตาม นี้เป็นคุณสมบัติโดยธรรมชาติของกระบวนการสุกในผลไม้ ซึ่งผลในการพัฒนาคุณภาพทางประสาทสัมผัสที่ดีเยี่ยมทำให้กิน เสื่อมสภาพไม่สามารถควบคุมเยื่อสามารถทำให้สูญเสียของคุณภาพในผลไม้และอายุการเก็บรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระทำที่ล่องจาก phospholipase D. สำหรับฟอสโฟ ดังนั้น phosphatidatephos phatase, hydrolase acyl lipolytic และ lipoxygenase ไม่ได้โดยตรงทำหน้าที่เกี่ยวกับฟอสโฟแม้ว่าจะมีข้อยกเว้นกฎนี้ ดังนั้นระดับของเมมเบรนไขมัน catabolism จะถูกกำหนดโดยขอบเขตของการเปิดใช้งานของ phospholipase D ที่เยื่อหุ้มเซลล์ไขมันเดิน catabolic ถือเป็นทางเดิน autocatalytic เสถียรของเมมเบรนสามารถก่อให้เกิดการรั่วไหลของแคลเ​​ซียมและไฮโดรเจนไอออนจากพื้นที่ผนังเซลล์เช่นเดียวกับการยับยั้งของแคลเ​​ซียมและโปรตอน ATPases ที่เอนไซม์ที่รับผิดชอบในการรักษาแคลเซียมทางสรีรวิทยาและความเข้มข้นของโปรตอนภายในพลาสซึม (ความเข้มข้นแคลเซียมด้านล่าง micromolar ช่วงค่า pH ในช่วง 6 6.5) ภายใต้เงื่อนไขของการเจริญเติบโตปกติและการพัฒนาเอนไซม์เหล่านี้ปั๊มแคลเซียมและไฮโดรเจนไอออนพิเศษที่เข้าสู่เซลล์จากพื้นที่จัดเก็บเช่น apoplast และเอ่อลูเมนในการตอบสนองต่อการกระตุ้นของฮอร์โมนและสิ่งแวดล้อมโดยใช้เอทีพีเป็นแหล่งพลังงาน กิจกรรมของแคลเ​​ซียมและโปรตอน ATPases ภาษาท้องถิ่นในเยื่อหุ้มพลาสม่าร่างแหเอนโดพล​​าซึมและ tonoplast มีความรับผิดชอบในการสูบน้ำไอออนกลับเข้ามาในพื้นที่และการเก็บรักษา ในผลไม้ (และระบบ senescing อื่น ๆ ) มีความก้าวหน้าในการทำให้สุกชราภาพที่มีการเพิ่มขึ้นของความก้าวหน้าในการรั่วซึมของแคลเ​​ซียมและไฮโดรเจนไอออน Phos pholipase D จะถูกกระตุ้นโดยค่า pH ต่ำและความเข้มข้นของแคลเ​​ซียมกว่า 10 เมตรดังนั้นหากความเข้มข้นของไอออน cytosolic เหล่านี้มีความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในช่วงสุกหรือการเสื่อมสภาพของเยื่อเขาได้รับความเสียหายเป็นผล แต่นี้เป็นคุณลักษณะโดยธรรมชาติของกระบวนการทำให้สุกในผลไม้ซึ่งจะส่งผลในการพัฒนาคุณภาพทางประสาทสัมผัสที่เหมาะที่ทำให้พวกเขากิน การเสื่อมสภาพเมมเบรนที่ไม่สามารถควบคุมได้ผลในการสูญเสียของอายุการเก็บรักษาและคุณภาพในผลไม้