dried blueberries compared to those

dried blueberries compared to those obtained by using HACD. Similarly,Kwok et al. (2004) showed that MWVD berries retained 48–64% of TPC, while that subjected to HACD retained only 34–43% of TPC. In the present study, the contents of TPC in berries dried using HACD at 60
C + MWVD and HACD at 90
C + MWVD were
0.71 ± 0.01 g GAE 100 g1 DM and 1.19 ± 0.03 g GAE 100 g1 DM, respectively. The results show that due to significantly shorter initial convective drying, the combination of HACD at 90
C andMWVD allowed to obtain significantly higher content of TPC than HACD at 60
C + MWVD (Fig. 3a). Even HACD at 90
C + MWVD was significantly shorter (42%) than HACD at 90 C, it produced final products with comparable contents of TPC. Contrary, HACD at 60
C + MWVD which was significantly shorter (55%) than HACD at 60
C, produced final product with significantly lower content of TPC than HACD at the same drying temperature. Most probably, due to relatively long exposure time to oxygen and high drying air temperature, polyphenols were significantly reduced during initial HACD stage. The application of MWVD for previously dried by HACD blueberries led to the subsequent decline in the content of TPC. Results indicated that initial HACD at 60
C did not stabilize the surface of frozen/thawed berries by hardening the outer layer that resulted in microfissures and leakage of pigmented exudate during final MWVD. Most likely, freezing/thawing caused signifi- cant reduction of the thickness of the skin of blueberries

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้รับ โดยใช้ HACD ในทำนองเดียวกัน Kwok et al. (2004) แสดงให้เห็นว่า เบอร์รี่ MWVD สะสม 48-64% ของ TPC ในขณะที่การ HACD สะสมเพียง 34-43% ของ TPC ในการศึกษาปัจจุบัน เนื้อหาของ TPC ผลไม้แห้งโดยใช้ HACD ที่ 60 C + MWVD และ HACD ที่ 90 C + MWVD ถูก0.71 ± 0.01 g DM g1 อยู่ 100 และ 1.19 ± 0.03 g DM 100 อยู่ g1 ตามลำดับ ผลแสดงว่า เนื่องจากสั้นกว่าอย่างมีนัยสำคัญเริ่มต้นด้วยการพาแห้ง ส่วนผสมของ HACD ที่ 90 C andMWVD สามารถรับเนื้อหาที่สูงของ TPC กว่า HACD ที่ 60 C + MWVD (รูปที่ 3a) แม้แต่ HACD ที่ 90 C + MWVD เป็นสั้นลงอย่างมีนัยสำคัญ (42%) กว่า HACD ที่ 90 C มันผลิตผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายที่ มีเนื้อหาเทียบเคียงของ TPC ตรงกันข้าม HACD MWVD ซึ่งสั้นมาก (55%) กว่า HACD ที่ 60 C + 60 C ที่ผลิตผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายเนื้อหา TPC ต่ำกว่า HACD ที่อุณหภูมิอบแห้งที่เดียว อาจ เนื่องจากค่อนข้างยาวเวลาเปิดรับแสงออกซิเจนและอุณหภูมิอากาศแห้ง โพลีฟีนถูกลดลงอย่างมากในระหว่างระยะเริ่มต้น HACD การประยุกต์ใช้ MWVD สำหรับก่อนหน้านี้ แห้ง โดยนำไปสู่การลดลงมาในเนื้อหาของ TPC บลูเบอร์รี่ HACD ผลลัพธ์ระบุไว้ว่า HACD เริ่มต้นที่ 60 C ไม่เสถียรภาพพื้นผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง/เตรียม โดยแข็งชั้นนอกที่ส่งผลให้ microfissures และรั่วไหลของ exudate สีระหว่าง MWVD ขั้นสุดท้าย เป็นน้ำแข็งละลายอาจเกิดจากความไม่สามารถลดความหนาของผิวของบลูเบอร์รี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับโดยใช้ HACD ในทำนองเดียวกันกว๊อก, et al (2004) แสดงให้เห็นว่าผลเบอร์รี่ MWVD เก็บไว้ 48-64% ของ TPC ในขณะที่ภายใต้การ HACD เก็บไว้เพียง 34-43% ของ TPC ในการศึกษาปัจจุบันเนื้อหาของ TPC ในผลเบอร์รี่อบแห้งโดยใช้ HACD ที่ 60? C + MWVD และ HACD ที่ 90? C + MWVD เป็น
0.71 ± 0.01 กรัม GAE 100 G1 DM และ 1.19 ± 0.03 กรัม GAE 100 G1 DM ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่าเนื่องจากมีนัยสำคัญสั้นอบแห้งไหลเวียนเริ่มต้นการรวมกันของ HACD ที่ 90 องศาเซลเซียส andMWVD ได้รับอนุญาตเพื่อให้ได้เนื้อหาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ TPC กว่า HACD ที่ 60? C + MWVD (รูป. 3A) แม้ HACD ที่ 90? C + MWVD สั้นอย่างมีนัยสำคัญ (42%) กว่า HACD ที่ 90 C, ผลิตผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายที่มีเนื้อหาเดียวกันของ TPC ตรงกันข้าม HACD ที่ 60? C + MWVD ซึ่งมีนัยสำคัญสั้น (55%) มากกว่า HACD ที่ 60? C, ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีเนื้อหาที่มีนัยสำคัญต่ำกว่าของ TPC HACD ที่อุณหภูมิอบแห้งเดียวกัน ส่วนใหญ่อาจเกิดจากการที่ค่อนข้างเป็นเวลานานการสัมผัสกับออกซิเจนและอุณหภูมิอากาศอบแห้งสูงโพลีฟีนลดลงอย่างมีนัยสำคัญในระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้น HACD แอพลิเคชันของ MWVD สำหรับก่อนหน้านี้แห้งโดยบลูเบอร์รี่ HACD นำไปสู่การลดลงตามมาในเนื้อหาของ TPC ผลการวิจัยพบว่าเริ่มต้น HACD ที่ 60 องศาเซลเซียสไม่รักษาเสถียรภาพของพื้นผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง / ละลายโดยแข็งชั้นนอกที่ส่งผลให้ microfissures และการรั่วไหลของสารหลั่งเม็ดสีในช่วง MWVD สุดท้าย ส่วนใหญ่แล้วแช่แข็ง / ละลายน้ำแข็งที่เกิดจากการลดลงมีนัยสำคัญลาดเทของความหนาของผิวของบลูเบอร์รี่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บลูเบอร์รี่แห้งเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับ โดยการใช้ hacd . ในทำนองเดียวกัน กัว et al . ( 2004 ) พบว่า mwvd เบอร์รี่สะสม 48 และ 64 TPC , ในขณะที่ภายใต้ hacd สะสม 34 –เพียง 43% ของ TPC . ในการศึกษาเนื้อหาของ TPC ในผลเบอร์รี่อบแห้งโดยใช้ hacd ที่ 60 C + และ mwvd hacd ที่ 90 C + mwvd คือ2 ± 0.01 กรัมเก 100 G1 โรคเบาหวานและ 1.19 ±เก 0.03 กรัม 100 G1 DM ตามลำดับ ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า เนื่องจากทางสั้นเริ่มต้นการอบแห้งโดยการรวมกันของ hacd ที่ 90 C andmwvd อนุญาตให้ได้สูงกว่าเนื้อหาของ TPC กว่า hacd ที่ 60 C + mwvd ( รูปที่ 3 ) แม้ hacd ที่ 90 C + mwvd อย่างสั้น ( 42% ) กว่า hacd ที่ 90 C มันผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีเนื้อหาเทียบเท่าของ TPC . แต่ hacd ที่ 60 C + mwvd ซึ่งมีความสั้น ( 55% ) กว่า hacd ที่ 60 C ผลิตผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่มีลดเนื้อหาของ TPC กว่า hacd ในขณะเดียวกันอุณหภูมิในการอบแห้ง . ส่วนใหญ่อาจจะเนื่องจากเวลาค่อนข้างนานในการออกซิเจนและอุณหภูมิสูง อากาศแห้ง โพลีฟีนอล ได้ลดลงอย่างมากในระหว่างขั้นตอน hacd เริ่มต้น การประยุกต์ใช้ mwvd ก่อนหน้านี้แห้งโดย hacd บลูเบอร์รี่ นำไปสู่ความเสื่อมตามมา ในเนื้อหาของ TPC . ผลการศึกษาพบว่า hacd เริ่มต้นที่ 60 C ไม่ได้ทำให้ผิวของผลเบอร์รี่แช่แข็ง / ละลายโดยแข็งชั้นนอกสุดที่ส่งผลให้ microfissures และการรั่วไหลของสีที่เกิดจาก mwvd ในขั้นสุดท้าย ส่วนใหญ่แล้วแช่แข็ง / ละลายทำให้ signifi - ลดลาดเทของความหนาของผิวบลูเบอร์รี่