Globalization is an important press

Globalization is an important pressure that pushes the reform of public and
private organizations. The Thai public administration and bureaucratic system is not
exempt from the influence of globalization. The reform of the Thai public
administration and bureaucratic system is not new. After the establishment of the state
more than 700 years ago, from the Sukhothai to the Ayuthaya and Ratanakosin
Kingdoms, Thailand has implemented both major and minor public administration
reforms many times, following changes in economic, social, and political conditions.
This article provides not only a chronological overview of Thailand’s political
and public administrative reforms
but also the best practices of public sector reform in
some developed countries. Details of public sector reforms are divided into two parts.
First is Thailand’s public sector reform from 1932 to present and second are the
examples of best practices of public sector reform in some successful developed
countries through the concept of NPM.
1.1 Thailand’s Public Sector Reform from B.E. 1300 to the Present
1.1.1 Thailand’s Public Sector Reform before the Siamese Revolution
B.E. 2475 (1932)
Traditional Thai historians considered the foundation of the Sukhothai
Kingdom as the beginning of the nation. In the political and administrative system at
that time the King ruled the State as the citizens’ father, the so called “Po Khun”. This
system was used to rule the State for a century. The first reform of the political and
administrative system began during the reign of King Ramatibodi I of the Ayuttaya
Kingdom, B.E. 1857-1912 (1351-1369) in order to respond to the expanded power of
the Kingdom. The four pillars of state (Cha-tu-sa-dom) propagated from the Indian
political system were adopted instead of the “Po Khun” system. King Trailokanat of
2
Ayuthaya, B.C.1991-2031 (1448-1488) reformed the Siamese bureaucracy once again
by separating civil and military officials. “Sa-mu-ha-na-yok” was the Head of the
Civil Office which took responsibility for civil duties, and “Sa-mu-ha-ka-la-hom” was
the Head of the Military Office responsible for military duties. In his reign, the
hierarchies of the nobility were first codified. Officials had titular ranks and feudal
ranks called “Sakdi na”. He also adopted a palatinate law in order to re-categorize the
cities of Ayutthaya by class, the hierarchy of cities ranging from the Inner Cities and
Outer Cities to Colonies.
The Thai political and public administration system of the King Trailokanat
had the main objective of categorizing cities of the State in order to rule and control
rather than to provide public services. The power of the State was centralized. The
Kings were the supreme head of State as absolute monarchy was the political system.
The Kings were not only the ruler but also God. Thus, political and public
administration reforms were based on rulers not the people. This system continued
until the public sector reform of King Chulalongkorn at the end of the 19th century.
The Thai bureaucratic system was reformed once again in the reign of King
Chulalongkorn or King Rama V of the Rattanakosin Kingdom in B.E. 2435 (1892).
The old tradition of the four pillars of state system was replaced. The Thai
bureaucratic system and structure of state administration were entirely overhauled.
King Chulalongkorn introduced many new reforms and innovations to the country,
not only public administration reform, but also laws, politics, education and medicine,
commercialism, and so on. These demonstrated the desire of the king to modernize
the infrastructure and other institutions of the country. The Thai public administration
and its structure were adopted in the form of Ministries, Government Bureaus and
Departments and the state administration was divided into three levels of central,
provincial, and local. This form of bureaucratic system and structure of state
administration continued until B.E. 2475 (1932) and has provided the foundation of
the present Thai bureaucratic system.
1.1.2 From the Siamese Revolution B.E. 2475 (1932) to B.E. 2543 (2000)
A crucial turning point in the Thai political system and public administration
was the Siamese Revolution or the Siamese Coup d’état in B.E. 2475 (1932). It was a
3
bloodless transition in which the system of government was changed from an absolute
monarchy to a constitutional monarchy. The revolution resulted in the people of Siam
being granted their first Constitution, which began by announcing that “the highest
power in the land belongs to all people”. The Constitution basically stripped the King
of all of his ancient powers for ruling the country. The Thai political system exists
within a framework of a parliamentary representative democracy and constitutional
monarchy, whereby the King is the Head of State, the Prime Minister is the head of
government, and there is a multi-party system. Executive power is exercised by the
government. Legislative power is vested in both the government and the two
chambers of parliament—The House of Representatives and The Senate. The
Judiciary is independent of the executive and the legislature. However, although this
transition was vital, the government administrative structure and public administration
paradigm of the government designed by King Chulalongkorn was not much revised.
The revisions of administrative structure of the government were merely the sub-
structure of the systems.
A significant change in paradigm, form, and public management procedures of
the traditional bureaucratic model began again in 1980s, associated with the
phenomenon of globalization, international emulation, economic crisis, growth and
strength of private and civil society, corruption, and inefficiency of government and
bureaucracy. The beginning of public sector reform was in B.E. 2532 (1989) when the
term “Good Governance” was introduced by the World Bank and has been used to
refer to good management of government mechanisms in administering social and
economic resources for a country’s development. The term “good governance” has
been accepted as meaning that public participation, honesty, transparency,
accountability, political legitimacy, fair legal framework, predictability, efficiency,
and effectiveness are assured. The movement of Good Governance has pushed for the
reform of development mechanisms in countries which ask for assistance from the
Bank. Thus, in order to fulfill the World Bank’s conditions, there was also a need for
the Royal Thai Government to reform its administration (Pasuk Phongpaichit, 2001).
Three years later, while “good governance” was widely accepted in the Thai
public sector, “Black May” (Phruetsapha Thamin) – a common name for the 17-20
May B.E. 2535 (1992) popular protest in Bangkok against the government of General
4
Suchinda Kraproyoon, led to a major demand to re-write the constitution which was
completed in 1997 (Pasuk Phongpaichit, 2001: 1). The promulgation of The
Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2540 (1997) was called a “revolution in
Thai politics”. The constitution showed a bold attempt at conferring greater power to
the Thai people and decentralizing government. After that, laws and regulations
relating to the reform and restructuring of government were continuously
promulgated.
When General Chaovalit Yongjaiyuth was the Prime Minister of Thailand, the
Master Plan of the Public Sector Reform B.C. 2540-2545 (1997-2001) was introduced
to the Thai public sector. Based on the concept of “good governance”, the Plan was to
strengthen the bureaucracy to be an efficient mechanism in developing economic,
social, and political systems by reforming the functions and sizes of public
organizations, and improving the operating systems of public organizations. The plan
proposed to change the principle philosophy of governing the country from
centralization to decentralization. The two principles of the plan concerned the reform
of functions and size and relating to the improvement of operating systems in public
organizations with the aim to develop public management and its service delivery in
terms of efficiency, equity, and fairness (The National Bureaucretic Reform
Committee, 1997). As a result, the Plan was the starting point of the present Thai
public administration reforms.
1.1.3 Thailand’s Public Sector Reform through the Concept of NPM
The movement of implementing the Master Plan of Public Sector Reform
B.C. 2540-2545 (1997-2001) and the success of bureaucratic reforms in the United
Kingdom, Sweden, France, Australia, and the USA which represented the application
of the New Public Administration Model (NPM) has become a significant catalyst for
change in the Thai public sector (Bongkoch Sutad NaAyuthaya, 2010). Consequently,
Thai public administration reform was pushed forward and made significant progress
in the period that Taksin Shinnawatra was the Prime Minister of Thailand.
In order to achieve public sector reform, the State Administration Act (No.5)
B.E. 2545 (2002) and the Act on Reorganization of Ministries, Ministerial Bureaus
and Departments, B.E. 2545 (2002) have been promulgated as the framework of Thai
5
bureaucratic reform. These two Acts led to the creation of twenty Ministries and Sub-
Ministries. The Acts provided the adjustment of the authority of government agencies
and also changed the administrative system by restructuring agencies with related
tasks into a group so as to enable the objectives and direction of related agencies to
jointly and efficiently work without unnecessary cost due to overlap. In addition, the
Office of the Public Sector Development Commission (OPDC ) was established in
B.E. 2545 (2002) as the main driver in the development of Good Governance and
NPM in the Thai public sector.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกาภิวัตน์เป็นแรงกดดันสำคัญที่ผลักดันการปฏิรูปของประชา และ
องค์กรเอกชน บริหารราชการไทยและระบบราชการไม่
ยกเว้นจากอิทธิพลของโลกาภิวัตน์ การปฏิรูปสาธารณ
บริหารและระบบราชการไม่ใหม่ หลังจากการจัดตั้งรัฐ
กว่า 700 ปีที่ผ่านมา จากสุโขทัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์
อาณาจักร ไทยได้ดำเนินการบริหารราชการทั้งหลัก และรอง
ปฏิรูปหลายครั้ง ต่อการเปลี่ยนแปลงในสภาพเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง
บทความนี้ไม่แสดงเฉพาะภาพรวมตามลำดับเวลาของประเทศไทยของเมือง
และปฏิรูปการบริหารสาธารณะ
แต่ยังปฏิบัติของภาครัฐปฏิรูปใน
บางประเทศพัฒนาแล้ว รายละเอียดของการปฏิรูปภาครัฐจะแบ่งออกเป็นสองส่วน
ก่อน จะปฏิรูปภาครัฐของประเทศไทยจากปี 1932 เพื่อปัจจุบัน และสองมีการ
ตัวอย่างของแนวทางปฏิบัติของการปฏิรูปภาครัฐบางส่วน ประสบความสำเร็จพัฒนา
ประเทศผ่านแนวคิดของ NPM
ปฏิรูปภาครัฐของประเทศไทย 1.1 จากพ.ศ. 1300 ปัจจุบัน
1.1ปฏิรูปภาครัฐของไทยที่ 1 ก่อนการปฏิวัติสยาม
พ.ศ. 2475 (1932)
นักประวัติศาสตร์ไทยโบราณถือว่าเป็นพื้นฐานของสุโขทัย
ราชอาณาจักรเป็นการเริ่มต้นของประเทศ ในระบบการเมือง และการบริหารที่
กษัตริย์ปกครองรัฐเป็นพ่อของประชาชน การสิ่งที่เรียกว่า "ปอคุณ" นี้
ใช้ระบบปกครองรัฐสำหรับศตวรรษ ปฏิรูปการเมืองครั้งแรก และ
บริหารที่เริ่มขึ้นในรัชสมัยของกษัตริย์ Ramatibodi พระเจริญ
ราชอาณาจักร พ.ศ.ค.ศ. 1857-ซาวน่า (1351-1369) ต้องการขยายอำนาจของ
ราชอาณาจักร หลักสี่รัฐ (ชะอำตู-sa-ดอม) เผยแพร่จากอินเดีย
ระบบการเมืองถูกนำมาใช้แทนระบบ "คุณปอ" สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถกษัตริย์ของ
2
อยุธยา บี1991-2031 (1448-ค.ศ. 1488) กลับเนื้อกลับตัวข้าราชการของสยามอีกครั้ง
โดยแยกเจ้าหน้าที่ทหาร และพลเรือน "ซามูฮา นาไทรโยค" เป็นหัวหน้าของ
สำนักงานโยธาซึ่งเอาความรับผิดชอบในราชการ และ "Sa-mu-ha-ka-la-hom" ถูก
หัวหน้าสำนักงานทหารรับผิดชอบในหน้าที่ทหาร ครอง การ
ลำดับชั้นของขุนนางถูก ประมวลกฎหมายแรกสูงขึ้น เจ้าหน้าที่ได้ titular ยศ และศักดินา
ยศเรียกว่า "Sakdi นา" เขายังนำกฎหมายพาลาทิเพื่อจัดประเภทใหม่
เมืองของอยุธยา โดยคลาส ลำดับชั้นของเมืองภายในเมือง และ
เมืองรอบนอกให้อาณานิคม
ไทยทางการเมือง และสาธารณะการจัดการระบบของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถกษัตริย์
มีวัตถุประสงค์หลักของเมืองรัฐกฎ และควบคุมประเภท
แทน เพื่อให้บริการประชาชน อำนาจของรัฐเป็นส่วนกลาง ใน
คิงส์ถูกประมุขสูงสุดแห่งรัฐเป็น ระบบการเมืองสมบูรณาญาสิทธิราชย์
กษัตริย์ถูกไม่เพียงไม้บรรทัด แต่พระเจ้า ดังนั้น การเมือง และสาธารณะ
จัดการปฏิรูปถูกใช้ไม้คนไม่ ระบบนี้ยังคง
จนการปฏิรูปภาครัฐของกษัตริย์จุฬาลงกรณ์ที่สิ้นสุดของศตวรรษที่ 19
ในระบบราชการไทยได้กลับเนื้อกลับตัวอีกครั้งในรัชสมัยของกษัตริย์
จุฬาลงกรณ์หรือรัชกาลของราชอาณาจักรรัตนโกสินทร์ในพ.ศ. 2435 (ค.ศ. 1892)
ประเพณีเก่าหลักสี่ระบบรัฐถูกแทน ไทย
ระบบราชการและโครงสร้างของรัฐจัดการถูก overhauled ทั้งหมด
มหาจุฬาลงกรณ์แนะนำในการปฏิรูปใหม่และนวัตกรรมประเทศ,
ปฏิรูปการบริหารราชการไม่เท่านั้น แต่ยังกฎหมาย เมือง ศึกษา และ ยา,
พบ และอื่น ๆ เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความปรารถนาของพระมหากษัตริย์ให้
โครงสร้างพื้นฐานและสถาบันอื่น ๆ ของประเทศ บริหารราชการไทย
และโครงสร้างถูกนำมาใช้ในรูปแบบของทบวงกรม รัฐบาล Bureaus และ
แผนกและดูแลจากรัฐถูกแบ่งออกเป็นสามระดับกลาง,
จังหวัด และท้องถิ่น แบบฟอร์มนี้ระบบราชการและโครงสร้างของรัฐ
ดูแลต่อเนื่องจนถึงพ.ศ. 2475 (1932) และได้ให้รากฐานของ
ไทยราชการระบบปัจจุบัน
1.1.2 จากสยามการปฏิวัติพ.ศ. 2475 (1932) ถึงพ.ศ. 2543 (2000)
จุดเปลี่ยนสำคัญในระบบการเมืองไทยและบริหารราชการ
ปฏิวัติสยามหรือสยามประหารในพ.ศ. 2475 (1932) มันเป็น
3
เปลี่ยนรับการตบที่ระบอบการปกครองถูกเปลี่ยนแปลงจากการ
พระมหากษัตริย์กับระบอบรัฐธรรมนูญ การปฏิวัติส่งผลให้คนสยาม
กำลังให้ตนแรกรัฐธรรมนูญ ซึ่งเริ่มต้น โดยประกาศที่ "สูงสุด
อำนาจในแผ่นดินเป็นของทุกคน" รัฐธรรมนูญทั่วไปปล้นพระ
ของโจ๊กของเขาสำหรับการปกครองประเทศ ระบบการเมืองไทยอยู่
ภายในกรอบของประชาธิปไตยแบบตัวแทนรัฐสภาและรัฐธรรมนูญ
ราชาธิปไตย โดยพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าของ
รัฐบาล และมีระบบหลายพรรค เป็นใช้อำนาจบริหารโดย
รัฐบาล พลังงานสภาเป็น vested ในรัฐบาลทั้งสอง
หอรัฐสภา – บ้านสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา ใน
ตุลาการเป็นอิสระของผู้บริหารและทูลเกล้าทูลกระหม่อม อย่างไรก็ตาม แม้ว่านี้
เปลี่ยนสำคัญ โครงสร้างบริหารรัฐบาลและราชการ
กระบวนทัศน์ของรัฐบาลที่ออกแบบโดยไม่มากแก้ไข
ปรับปรุงโครงสร้างการบริหารของรัฐบาลมีเพียงการย่อย-
โครงสร้างระบบการ
เปลี่ยนแปลงในกระบวนทัศน์ แบบฟอร์ม และกระบวนการจัดการสาธารณะ
แบบราชการแบบดั้งเดิมเริ่มต้นอีกครั้งในทศวรรษ 1980 เกี่ยวข้องกับการ
ปรากฏการณ์ของโลกาภิวัตน์ จำลองนานาชาติ วิกฤตเศรษฐกิจ เจริญเติบโต และ
ความแข็งแรงของเอกชน และภาคประชาสังคม เสียหาย และ inefficiency ของรัฐบาล และ
อำมาตยาธิปไตย จุดเริ่มต้นของการปฏิรูปภาครัฐอยู่ในพระราชบัญญัติ 2532 (1989) เมื่อ
คำว่า "ธรรมาภิบาล" ถูกนำมาใช้ โดยธนาคารโลก และได้รับใช้
หมายถึงการจัดการที่ดีของกลไกรัฐในการดูแลสังคม และ
ทรัพยากรทางเศรษฐกิจของประเทศพัฒนา มีคำว่า "ธรรมาภิบาล"
การยอมรับเป็นความหมาย ที่ประชาชนมีส่วนร่วม ความซื่อสัตย์ โปร่งใส,
ความรับผิดชอบ ชอบธรรมทางการเมือง แฟร์กรอบกฎหมาย แอพพลิเคชัน ประสิทธิภาพ,
และประสิทธิภาพมั่นใจ มีการผลักดันการเคลื่อนไหวของธรรมาภิบาลสำหรับการ
ปฏิรูปกลไกการพัฒนาในประเทศที่ขอความช่วยเหลือจาก
ธนาคาร ดังนั้น เพื่อตอบสนองเงื่อนไขของธนาคารโลก ถูกต้อง
รัฐบาลจะปฏิรูปการจัดการ (สุขเสาวลักษณ์พงษ์ไพจิตร 2001)
สามปีต่อมา ในขณะที่ "ธรรมาภิบาล" ยอมรับอย่างกว้างขวางในไทย
ภาครัฐ "พฤษภาทมิฬ" (Phruetsapha Thamin) – ชื่อทั่วไปสำหรับ 17-20
ประท้วงอาจพ.ศ. 2535 (1992) ยอดนิยมในกรุงเทพมหานครกับรัฐบาลทั่วไป
4
สุจินดา Kraproyoon ให้ความสำคัญการเขียนรัฐธรรมนูญที่ถูก
เสร็จสมบูรณ์ในปี 1997 (สุขเสาวลักษณ์พงษ์ไพจิตร 2001:1) Promulgation ของ
รัฐธรรมนูญราชอาณาจักรของประเทศไทยพ.ศ. 2532) ถูกเรียกว่าการ "ปฏิวัติ
เมืองไทย" รัฐธรรมนูญแสดงให้เห็นว่าความพยายามตัวหนาที่ conferring อำนาจมากกว่า
คนไทยและรัฐบาล decentralizing หลังจากนั้น กฎหมายและกฎระเบียบ
เกี่ยวข้องกับการปฏิรูป และปรับโครงสร้างของรัฐบาลได้อย่างต่อเนื่อง
promulgated
เมื่อ Chaovalit Yongjaiyuth ทั่วไป ของนายกรัฐมนตรีไทย
แผนหลักของภาครัฐที่ถูกนำปฏิรูปบี 2540-2545 (1997-2001)
ภาคประชาชนไทย ตามแนวคิดของ "ธรรมาภิบาล" แผนถูกต้อง
เสริมสร้างระบบราชการเป็น กลไกที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจ,
สังคม และระบบการเมือง โดยฟื้นฟูหน้าที่และขนาดของสาธารณะ
องค์กร และปรับปรุงระบบปฏิบัติการขององค์กรสาธารณะ แผน
เสนอการเปลี่ยนแปลงปรัชญาหลักของการควบคุมประเทศ
ชอบรวมศูนย์การกระจายอำนาจการแพร่กระจาย สองหลักของแผนการปฏิรูปที่เกี่ยวข้อง
ฟังก์ชัน และขนาด และเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของระบบปฏิบัติการในที่สาธารณะ
องค์กรที่ มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาบริหารสาธารณะและการจัดบริการใน
เงื่อนไขของประสิทธิภาพ หุ้น และมีความยุติธรรม (ชาติ Bureaucretic ปฏิรูป
กรรมการ 1997) ดัง แผนจุดเริ่มต้นของไทยปัจจุบัน
ปฏิรูปการบริหารราชการ
1.1ปฏิรูปภาครัฐของไทย 3 ผ่านแนวคิด NPM
การเคลื่อนที่ของใช้แบบแผนหลักของภาครัฐปฏิรูป
บี 2540-2545 (1997-2001) และความสำเร็จของการปฏิรูปราชการในสหรัฐ
ราชอาณาจักร สวีเดน ฝรั่งเศส ออสเตรเลีย และประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งแสดงแอพลิเคชัน
ของใหม่สาธารณะบริหารรุ่น (NPM) เป็นเศษที่สำคัญสำหรับ
เปลี่ยนแปลงในภาครัฐไทย (Bongkoch Sutad NaAyuthaya, 2010) ดังนั้น,
ปฏิรูปราชการไทยถูกผลักดันไปข้างหน้า และทำความคืบหน้าที่สำคัญ
ในระยะ Shinnawatra ตากสินที่มีนายกรัฐมนตรีของไทย
เพื่อให้เกิดการปฏิรูปภาครัฐ รัฐบริหารบัญญัติ (ฉบับที่ 5)
พ.ศ. 2545 (ค.ศ. 2002) และพระราชบัญญัติเกี่ยวกับลูกจ้างของทบวงกรม รัฐมนตรีต่างประเทศ Bureaus
และแผนก พ.ศ. 2545 (2002) ได้ถูก promulgated เป็นกรอบของไทย
5
ปฏิรูปราชการ กระทำสองเหล่านี้นำไปสู่การสร้างยี่สิบทบวงกรมและย่อย-
ทบวงกรม กิจการที่มีการปรับปรุงของหน่วยงานรัฐบาล
และยัง เปลี่ยนแปลงระบบจัดการ โดยปรับโครงสร้างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ
งานเป็นกลุ่มเพื่อเปิดใช้งานวัตถุประสงค์และทิศทางของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ
ร่วม และมีประสิทธิภาพทำงาน โดยไม่มีต้นทุนที่ไม่จำเป็นเนื่องจะซ้อนทับกัน นอกจากนี้ การ
Office ของสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาภาครัฐ (OPDC) ก่อตั้งขึ้นใน
พ.ศ. 2545 (ค.ศ. 2002) เป็นโปรแกรมควบคุมหลักในการพัฒนาธรรมาภิบาล และ
NPM ในภาครัฐไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลกาภิวัตน์ที่สำคัญคือความดันที่ผลักดันการปฏิรูปของสาธารณะและ
องค์กรเอกชน การบริหารงานภาครัฐ และระบบราชการไทยไม่ได้
รอดพ้นจากอิทธิพลของโลกาภิวัตน์ การปฏิรูปของประชาชนคนไทย
การบริหาร และระบบราชการ ไม่ใหม่ หลังจากที่ตั้งของรัฐ
กว่า 700 ปีมาแล้วจากสุโขทัยไปอยุธยารัตนโกสินทร์
ก๊ก ประเทศไทยได้ดำเนินการทั้งรายใหญ่ และรายย่อยการปฏิรูปการบริหารรัฐกิจ
หลายครั้ง ตามการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง
บทความนี้ให้ไม่เพียง แต่ภาพรวมตามลำดับเวลาของการเมืองและการปฏิรูปการบริหารสาธารณะ

แต่ยังปฏิบัติที่ดีที่สุดของการปฏิรูประบบราชการใน
ของประเทศไทยบางประเทศที่พัฒนา รายละเอียดของการปฏิรูปภาคสาธารณะแบ่งออกเป็นสองส่วน
แรกของไทยภาครัฐ การปฏิรูปจาก 2475 จนถึงปัจจุบัน และสองคือ
ตัวอย่างของวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดของการปฏิรูปภาคสาธารณะในบางประเทศประสบความสำเร็จพัฒนา
ผ่านแนวคิดของ NPM .
สำหรับประเทศไทยภาครัฐ ปฏิรูป พ.ศ. 1300 ถึงปัจจุบัน
1.1 .1 ) ภาคประชาชน ปฏิรูปก่อนการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 ( 1932 )

ไทยประวัติศาสตร์ดั้งเดิมถือว่ารากฐานของอาณาจักรสุโขทัยเป็นจุดเริ่มต้น ของประเทศ ในระบบการเมืองและการบริหารที่
ตอนนั้นกษัตริย์ปกครองรัฐในฐานะบิดาของประชาชนได้ จึงเรียกว่า " โปขุน " ระบบนี้ใช้กฎ
รัฐสำหรับศตวรรษที่รูปแรกของการเมืองและการบริหารระบบ
เริ่มต้นขึ้นในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีชั้นของอยุธยา
ราชอาณาจักร พ.ศ. 1857-1912 ( 1351-1369 ) เพื่อตอบสนองการขยายอำนาจของ
อาณาจักร สี่เสาหลักแห่งรัฐ ( ชาตูซาดอม ) ไปจากระบบการเมืองอินเดีย
เป็นลูกบุญธรรมแทน " ระบบโปขุน " กษัตริย์สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถแห่งอยุธยา
2
ปีก่อนคริสตกาล1991-2031 ( 1448-1488 ) การปฏิรูประบบราชการสยามอีกครั้ง
โดยแยกข้าราชการและทหาร " ซา มู ฮา นา ยก " คือหัวของ
แพ่งสำนักงานซึ่งรับผิดชอบในหน้าที่ทางแพ่ง และ " ซามูฮา กะ ลาหอม "
หัวของทหารสำนักงานรับผิดชอบในหน้าที่ทหาร ในรัชสมัยของพระองค์ ,
ลำดับชั้นของขุนนางถูก codified .ขุนนางมียศตำแหน่งและศักดินา
อันดับที่เรียกว่า " sakdi na " นอกจากนี้เขายังได้ประกาศใช้กฎหมายในพาลาทิเนตเพื่อ re แยกแยะ
เมืองอยุธยา โดยชั้น ลำดับชั้นของเมืองตั้งแต่เมืองภายในและภายนอก
เมืองอาณานิคม
ไทย การเมือง การปกครอง ระบบของกษัตริย์สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ
มีวัตถุประสงค์หลักของการจัดหมวดหมู่เมืองของรัฐเพื่อที่จะปกครองและควบคุม
แทนที่จะให้บริการสาธารณะ อำนาจของรัฐส่วนกลาง
กษัตริย์เป็นหัวหน้าสูงสุดของรัฐสมบูรณาญาสิทธิราชย์ คือ ระบบการเมือง
กษัตริย์ไม่เพียงไม้บรรทัดแต่ยังพระเจ้า ดังนั้น การเมืองและการปฏิรูปการบริหารสาธารณสุข
ขึ้นอยู่กับผู้ปกครอง ไม่ใช่ประชาชนระบบนี้อย่างต่อเนื่อง
จนกว่าภาครัฐการปฏิรูปของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวในปลายศตวรรษที่ 19
ระบบราชการคือปฏิรูปอีกครั้งในรัชสมัยของกษัตริย์
จุฬาลงกรณ์ หรือ รัชกาลที่ 5 กรุงรัตนโกสินทร์อาณาจักรในปี พ.ศ. 2435 ( 1892 )
ประเพณีเก่าของสี่เสาหลักของระบบรัฐ ถูกแทนที่
ไทยระบบราชการและโครงสร้างของรัฐบริหารโดยทั้งหมดใหม่
จุฬาลงกรณ์แนะนำการปฏิรูปใหม่ ๆและนวัตกรรมของประเทศ การปฏิรูปการบริหาร
ไม่เพียง แต่ยัง กฎหมาย การเมือง การศึกษา และการแพทย์
พาณิชย์ , และดังนั้นบน เหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาของพระราชาทันสมัย
โครงสร้างพื้นฐานและสถาบันอื่น ๆของประเทศไทยการบริหารรัฐกิจ
และมีโครงสร้างที่ใช้ในรูปแบบของกระทรวง ทบวง กรม หน่วยงานของรัฐบาล และการบริหารรัฐ
และแบ่งออกเป็นสามระดับกลาง
จังหวัดและท้องถิ่น แบบฟอร์มนี้ของระบบราชการ และโครงสร้างของรัฐ
การบริหารอย่างต่อเนื่องจนถึง พ.ศ. 2475 ( 1932 ) และได้ให้มูลนิธิของ
ปัจจุบันข้าราชการไทยระบบ
1.1.2 จากการปฏิวัติสยามพ.ศ. 2475 ( 1932 ) พ.ศ. 2543 ( 2000 ) : สําคัญจุดเปลี่ยนในระบบการเมืองไทยและการปกครอง
คือการปฏิวัติสยามหรือรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2475 ( 1932 ) มันเป็น
3
เลือดเปลี่ยนซึ่งในระบบที่รัฐบาลเปลี่ยนจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์
สถาบันกษัตริย์กับรัฐธรรมนูญ การปฏิวัติทำให้ประชาชนสยาม
ได้รับรัฐธรรมนูญฉบับแรกของพวกเขา ซึ่งเริ่มด้วยการประกาศว่า " อำนาจสูงสุด
ในที่ดินเป็นของประชาชนทุกคน " รัฐธรรมนูญเป็นพื้นปล้นพระราชา
พลังทั้งหมดโบราณของเขาปกครองประเทศ ระบบการเมืองไทยมีอยู่
ภายในกรอบของประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนรัฐสภาและรัฐธรรมนูญ
ซึ่งทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาลของ
และมีระบบหลายพรรค . อำนาจบริหารจะบริหารโดย
รัฐบาล อำนาจนิติบัญญัติเป็นสิทธิ์ของทั้งรัฐบาลและสอง
ห้องประชุมรัฐสภา สภาผู้แทนราษฎร และวุฒิสภา
ตุลาการเป็นอิสระของฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ . อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้
เป็นสำคัญ รัฐบาลโครงสร้างการบริหารและการบริหาร
กระบวนทัศน์ของรัฐบาลที่ออกแบบโดยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวไม่ได้ มาก แก้ไข
การแก้ไขของโครงสร้างการบริหารของรัฐบาลเป็นเพียงย่อย -
โครงสร้างของระบบ
การเปลี่ยนกระบวนทัศน์ รูปแบบ และวิธีการจัดการแบบดั้งเดิมของ
ระบบราชการเริ่มต้นอีกครั้งในปี 1980 ที่เกี่ยวข้องกับ
ปรากฏการณ์ของโลกาภิวัตน์ การแข่งขันระหว่างประเทศ วิกฤตเศรษฐกิจ การเจริญเติบโต และความแข็งแรงของสังคมและเอกชน
, ข้าราชการทุจริต และความไม่มีประสิทธิภาพของรัฐบาล และ
ระบบราชการ จุดเริ่มต้นของการปฏิรูประบบราชการ คือ ใน พ.ศ.2532 ( 1989 ) เมื่อ
คำ " ธรรมาภิบาล " เป็นที่รู้จักโดยธนาคารทั่วโลกและมีการใช้

ดูการจัดการที่ดีของกลไกของรัฐในการจัดการทรัพยากรทางเศรษฐกิจและสังคม
สําหรับการพัฒนาของประเทศ คำว่า " ธรรมาภิบาล "
รับการยอมรับว่า หมายความว่าการมีส่วนร่วมของประชาชน ความซื่อสัตย์ ความโปร่งใส ความรับผิดชอบทางการเมือง
, ความชอบธรรมยุติธรรมทางกฎหมายเพื่อทำนายประสิทธิภาพ
และประสิทธิผลได้มั่นใจ การเคลื่อนไหวของธรรมาภิบาล ได้ผลักดันให้มีการปฏิรูปกลไกการพัฒนาในประเทศ

ซึ่งขอความช่วยเหลือจากธนาคาร ดังนั้น เพื่อให้เป็นไปตามเงื่อนไขของธนาคารโลก มีความต้องการ
รัฐบาลไทยเพื่อการปฏิรูปการบริหาร ( ผาสุก พงษ์ไพจิตร , 2001 )
สามปีต่อมา ขณะที่ " ธรรมาภิบาล " ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในภาครัฐไทย
" สีดำ " อาจจะ ( phruetsapha ทมิฬและเป็นชื่อสามัญสำหรับ
17-20 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 ( 1992 ) ได้รับความนิยมในเขตประท้วงต่อต้านรัฐบาลของทั่วไป
4
kraproyoon สุจินดานำไปสู่ความต้องการที่สำคัญเพื่อจะเขียน รัฐธรรมนูญซึ่ง
แล้วเสร็จใน พ.ศ. 2540 ( ผาสุก พงษ์ไพจิตร , 2544 : 1 )การเผยแพร่
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ( 1997 ) ถูกเรียกว่า " การปฏิวัติ
การเมือง " ไทย รัฐธรรมนูญมีอำนาจมากกว่าที่พยายามเป็นตัวหนาพร้อม

คนไทยและ decentralizing รัฐบาล หลังจาก ที่ กฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการปฏิรูปและปรับโครงสร้าง

โดยรัฐบาลอย่างต่อเนื่อง .
เมื่อ yongjaiyuth chaovalit ทั่วไปเป็นนายกรัฐมนตรีแห่งประเทศไทย ,
แผนแม่บทของภาคประชาชน ปฏิรูปบีซี ษา 2540-2545 ฉบับที่ 8 ( พ.ศ. 2540-2544 ) ได้รู้จัก
ให้ภาคประชาชนไทย ขึ้นอยู่กับแนวคิดของ " ธรรมาภิบาล " แผนคือ
เสริมสร้างระบบราชการเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจ
ทางสังคมและการเมืองในระบบ โดยการปฏิรูปการทำงาน และขนาดขององค์กรสาธารณะ
, และการปรับปรุงระบบปฏิบัติการขององค์กรของรัฐ แผน
เสนอให้เปลี่ยนหลักการปรัชญาของการปกครองประเทศจาก
ศูนย์กลางเพื่อการกระจายอำนาจ สองหลักการของแผนปฏิรูป
เกี่ยวข้องการทำงานและขนาดและที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงของระบบปฏิบัติการในองค์กรสาธารณะ
กับเป้าหมายการพัฒนาการจัดการสาธารณะและบริการจัดส่งใน
แง่ของประสิทธิภาพ ความเสมอภาค และเป็นธรรม ( ชาติ bureaucretic
คณะกรรมการปฏิรูป , 1997 ) ผลแผนเป็นจุดเริ่มต้นของปัจจุบันไทย
การบริหารการปฏิรูป
1.1 .3 ) การปฏิรูปภาคสาธารณะผ่านแนวคิดของ NPM
การเคลื่อนไหวของการใช้แผนแม่บทการปฏิรูปภาคสาธารณะ
. ษา 2540-2545 ฉบับที่ 8 ( พ.ศ. 2540-2544 ) และความสำเร็จของการปฏิรูประบบราชการในสหรัฐ
สหราชอาณาจักร , สวีเดน , ฝรั่งเศส , ออสเตรเลีย และ สหรัฐอเมริกา ซึ่งแสดงการประยุกต์ใช้
ของการบริหารรูปแบบใหม่ ( NPM ) เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่สำคัญสำหรับ
การเปลี่ยนแปลงในภาคราชการไทย ( อ naayuthaya ( 2010 ) ดังนั้น การปฏิรูปการบริหารราชการไทย
ถูกผลักไปข้างหน้าและทำให้ความคืบหน้าอย่างมีนัยสำคัญ
ระยะเวลาที่ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย
เพื่อให้บรรลุการปฏิรูปภาคสาธารณะพระราชบัญญัติการบริหารรัฐ
( ฉบับที่ 5 ) พ.ศ. 2545 ( 2002 ) และพระราชบัญญัติการปรับปรุงกระทรวงแผนก
บูโรและกฎกระทรวง พ.ศ. 2545 ( 2002 ) มีการประกาศใช้เป็นกรอบในไทย
5
ระบบราชการปฏิรูป สองการกระทำาการสร้างของ 20 กระทรวงและ sub -
กระทรวง การกระทำให้การปรับตัวของอำนาจของหน่วยงานราชการ
และยังเปลี่ยนระบบการบริหาร โดยการปรับโครงสร้างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ
งานในกลุ่มเพื่อให้วัตถุประสงค์และแนวทางของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและมีประสิทธิภาพการทำงานร่วมกัน

โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นเนื่องจากทับซ้อนกัน นอกจากนี้ ภาครัฐ การพัฒนา
สำนักงานคณะกรรมการ
opdc ) ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2545 ( 2002 ) เป็นโปรแกรมควบคุมหลักในการพัฒนาธรรมาภิบาลและ
NPM ในภาครัฐของไทย