That turned out very loud. Mo Zha T

That turned out very loud. Mo Zha Ta’s hand shook and he almost threw away his oyster. “That room is a bit small, it can only hold one person. You guys … …”

He purposefully looked around as if he was in a dilemma.

Hou Zi Jiu, who had come over to eat at the rich person’s expense, grabbed his hand: “Brother, we’ve lived together for four years. You can’t abandon me now.”

Yu Gong shoved him aside: “Get lost. You graduate students have residences. Laozi has showered together with Mei ge. You can’t compare to me!”

Co-worker A: “Yu Gong, you have to think clearly. In the future when you find a girlfriend, and you take her home, kao, wouldn’t she get won over by Mei ge’s apartment.”

Yu Gong shamelessly said: “That’s perfect. Laozi and my niangzi will spend our whole life mooching off Mei ge.”

Everybody was defeated by him. “That’s vicious.”

A certain co-worker from the art department started sniggering: “Look at this mess of relationships! Mei ge, how many green hats have you put on KO’s head?”

Everybody was reminded of Hao Mei ge and KO’s “martial” status and turned to look at KO, who hadn’t spoke at all. He was sitting on the inside corner, silently cracking open a crab, his eyes not looking up even a bit.

Mo Zha Ta coughed once and twisted the leaning tower back: “Anyways, we’re all brothers. I’d feel bad whoever I let come over. ~~~Oh, you guys decide. Just tell me the result.”

Everybody’s attention left KO’s side and a new round of discussion and mutual criticism began. The mob instantly turned into an internal struggle. Mo Zha Ta took the chance and started eating furiously, feeling incomparably good.

After eating through such a mess, it was time to pay the bill. The waitress smiled and stood at Mo Zha Ta’s side: “Thank you for your patronage, the total is … … yuan”

The co-workers jumped in fright: “This expensive?”

Of course, seafood was never going to be cheap, but they didn’t think it was this expensive. Mo Zha Ta was the one that took them here, they didn’t know the prices beforehand.

Under the guilty faces of everybody else, Mo Zha Ta gracefully swiped his card and signed. He then sighed lightly: “After being low-key for so long, laozi has almost forgotten was it was when I could spend money like dirt.”

The guilt immediately dissipated. Everybody was struck by lightning. Of course, there were exceptions. A certain somebody stared with starry eyes at Hao Mei ge: “Rich person. That motion of swiping, it’s not Mei ge (Brother Mei), it’s obviously Mei shao (Young Master Mei)!”

After seafood, Mei shao took everybody to karaoke. The crowd partied until midnight before leaving.

The second day was a Saturday. Mo Zha Ta had been planning to sleep until noon. Who knew that at nine in the morning, the doorbell rang. Mo Zha Ta muttered as he went to open the door. Who could it be? Security? The neighbors? He just moved over so nobody should know where he lived.

Opening the door, he found the person standing outside was ––

KO?

Was he still asleep?

“KO?” Mo Zha Ta said in shock, “Why are you here?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เปิดออกดังมาก ส่ายมือ Mo เหลืออย่างตา และเกือบขว้างห่างเขาหอยนางรม "ห้องเล็ก สามารถเก็บคนเดียวเท่านั้น ...พวกคุณ... "เขาทุกมองรอบ ๆ ว่าเขาก็พะอืดพะอมจิวซิฮู ที่ได้มาตลอดการรับประทานที่อุดมไปด้วยคนค่าใช้จ่าย คว้ามือของเขา: "พี่ชาย เราอยู่ด้วยกันสี่ปี คุณไม่สามารถละทิ้งฉันเดี๋ยวนี้"กงยูผลักเขา: "ได้หายไป สำเร็จศึกษานักเรียนมีเรสซิเดนซ์ Laozi มีเรา ๆ ร่วมกับ ge เหมย คุณไม่สามารถเปรียบเทียบกับผม"เพื่อนร่วมงาน a: "กงยู คุณจะต้องคิดอย่างชัดเจน ในอนาคตเมื่อคุณหาแฟน และคุณใช้เวลาของเธอ บ้านเก่า จะไม่เธอได้รับได้รับรางวัล โดยเหมย ge อพาร์ทเมนท์"กงยู shamelessly กล่าวว่า: "นั่นคือสมบูรณ์แบบ Laozi และ niangzi ของฉันจะใช้เวลาทั้งชีวิตของเรา mooching ปิด ge เหมย"ทุกคนพ่ายแพ้เขา "ที่เป็นหิน"บางอย่างเพื่อนร่วมงานจากแผนกศิลปะเริ่มต้น sniggering: "ดูระเบียบของความสัมพันธ์นี้ เหมย ge หมวกสีเขียวหลายวิธีคุณลงไว้ในหัวกัน"ทุกคนนึกถึง Hao Mei ge และกันสถานะ "การสมรส" และหันไปมองโกะ ที่ไม่ได้พูดเลย เขานั่งด้านในมุม เปิดเบื้องหลังแตกปู ตาของเขาไม่มองแม้แต่น้อยตาเหลืออย่าง Mo ไอครั้งเดียว และบิดเกสต์กลับ: "อย่างไรก็ตาม เรามีพี่น้องทั้งหมด ฉันรู้สึกไม่ดีใครก็ตามที่ฉันให้มา ~ ~ ~ โอ้ พวกคุณตัดสินใจ เพียงบอกผล"ความสนใจของทุกคนกันด้านซ้าย และเริ่มรอบใหม่วิจารณ์อภิปรายและร่วมกัน ม็อบทันทีกลายเป็นการต่อสู้ภายใน ตาเหลืออย่าง Mo เอาโอกาส และเริ่มกินอย่างดุเดือด ความรู้สึกที่ดีเหลือใจหลังรับประทานอาหารผ่านเป็นระเบียบ มันเป็นเวลาที่จะจ่าย พนักงานเสิร์ฟที่ยิ้ม และยืนอยู่ที่ข้างหม้อเหลืออย่างตา: "ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ รวมคือ......หยวน"เข้าร่วมงานในตกใจ: "นี้มีราคาแพง"แน่นอน ทะเลไม่เคยไปได้ราคาถูก แต่พวกเขาไม่ได้คิดว่า มันราคาแพงนี้ ตาเหลืออย่าง Mo ถูกเอาพวกเขาที่นี่ พวกเขาไม่รู้ราคามาก่อนภายใต้ใบหน้ามีความผิดของคนอื่น Mo เหลืออย่างตาสง่างามรูดบัตรของเขา และลงนาม เขาแล้วถอนหายใจเบา ๆ: "หลังจากถูกต่ำที่สำคัญสำหรับนานมาก laozi เกือบลืมได้เมื่อฉันไม่ใช้จ่ายเงินเช่นสิ่งสกปรก"ความผิดทันที dissipated ทุกคนหลงฟ้าผ่า แน่นอน มีข้อยกเว้น มีบางคนจ้องตาเต็มที่ ge Hao Mei: คนรวย" เคลื่อนที่รูด มันไม่ใช่ ge เหมย (น้องเหมย) ก็เห็นได้ชัดว่า shao เหมย (เหมยหนุ่มหลัก) "หลังจากอาหารทะเล เหม shao พาทุกคนไปคาราโอเกะ ฝูงชนว่าจนถึงเที่ยงคืนก่อนออกจากวันสองคือ วันเสาร์ โมตาเหลืออย่างได้ถูกวางแผนนอนจนเที่ยง ใครรู้ว่า ที่เก้าในตอนเช้า ออดที่รัง โมตาเหลืออย่างญี่ปุ่นเขาไปเปิดประตู ที่อาจจะเป็น ความปลอดภัย เพื่อนบ้าน เขาเพิ่งย้ายผ่านจึงไม่มีใครควรทราบที่เขาอาศัยอยู่เปิดประตู เขาพบคนที่ยืนอยู่นอก – –เกาะเขายังคงนอนหลับเกาะ" ตาเหลืออย่าง Mo กล่าวในช็อต "ทำไมต้องเป็นคุณที่นี่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เปิดออกมาดังมาก มือ Mo Zha ตาของสั่นสะเทือนและเขาเกือบจะโยนไปหอยนางรมของเขา "ห้องที่เป็นบิตขนาดเล็กก็สามารถถือคนคนหนึ่ง พวกคุณ ... ... "

. เขาตั้งใจมองไปรอบ ๆ ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

Hou Zi Jiu ที่ได้มามากกว่าที่จะกินที่ค่าใช้จ่ายของคนที่อุดมไปคว้ามือของเขา:" พี่ชายที่เราได้อยู่ด้วยกันเป็นเวลาสี่ปี คุณไม่สามารถละทิ้งฉันตอนนี้ ".

ยู Gong ผลักเขาไปข้าง" ได้หายไป คุณจบการศึกษานักเรียนที่มีที่อยู่อาศัย Laozi ได้อาบน้ำร่วมกับเหม่ย GE คุณไม่สามารถเปรียบเทียบกับฉัน "!

ร่วมงาน A:" ยู Gong คุณต้องคิดอย่างชัดเจน . ในอนาคตเมื่อคุณหาแฟนและคุณพาเธอกลับบ้าน, Kao จะไม่เธอได้รับรางวัลมากกว่าโดยอพาร์ทเม้นเหม่ยของจีอี "

ยู Gong ลงคอกล่าวว่า" นั่นเป็นที่สมบูรณ์แบบ Laozi และ niangzi ฉันจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเรา mooching ปิดเหม่ย GE. "

ทุกคนก็แพ้เขา "นั่นคือหิน."

บางอย่างร่วมงานจากกรมศิลป์เริ่มคิกคัก: "ดูที่ระเบียบของความสัมพันธ์นี้! เหม่ย GE, หมวกสีเขียวมีหลายวิธีที่คุณใส่ในหัวของ KO? "

ทุกคนนึกถึง Hao mei ge และเกาะของสถานะ" "การต่อสู้และหันมามองที่เกาะซึ่งยังไม่เคยพูดทั้งหมด เขากำลังนั่งอยู่บนมุมภายในเงียบแตกเปิดปูดวงตาของเขาไม่ได้มองขึ้นแม้แต่น้อย.

โม Zha ตาไอทันทีและบิดหอเอนกลับ: "ยังไงก็ตามเราพี่น้อง ฉันรู้สึกไม่ดีใครก็ตามที่ฉันปล่อยให้มามากกว่า ~~~ โอ้พวกคุณตัดสินใจ เพียงแค่บอกฉันผล. "

ความสนใจของทุกคนด้านซ้าย KO และรอบใหม่ของการอภิปรายและวิจารณ์ซึ่งกันและกันเริ่ม ม็อบทันทีกลายเป็นต่อสู้ภายใน โม Zha ตาเอาโอกาสและเริ่มกินคึกความรู้สึกที่ดีเหลือใจ.

หลังจากรับประทานอาหารผ่านเช่นระเบียบมันเป็นเวลาที่จะจ่ายเงินค่า พนักงานเสิร์ฟยิ้มและยืนอยู่ด้านข้างโม Zha ตาว่า "ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณรวมเป็น ... ... หยวน"

คนงานร่วมเพิ่มขึ้นในความน่ากลัว: "แพงนี้?"

แน่นอนว่าอาหารทะเลก็ไม่เคยไปจะมีราคาถูก แต่ พวกเขาไม่ได้คิดว่ามันจะมีราคาแพงนี้ โม Zha ตาเป็นคนหนึ่งที่พาพวกเขาที่นี่พวกเขาไม่ทราบราคาก่อน.

ภายใต้ใบหน้าที่ความผิดของคนอื่น Mo Zha ตาได้อย่างสง่างาม swiped บัตรของเขาและลงนาม จากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ "หลังจากที่ต่ำที่สำคัญเป็นเวลานาน, Laozi ได้เกือบลืมไปแล้วว่าเป็นเรื่องที่เมื่อฉันสามารถใช้จ่ายเงินเช่นสิ่งสกปรก."

ความผิดเหือดหายทันที ทุกคนถูกฟ้าผ่า แน่นอนมีข้อยกเว้น ใครบางคนบางจ้องมองด้วยตาเต็มไปด้วยดวงดาวที่ Hao เหม่ย GE: "คนที่อุดมไปด้วย การเคลื่อนไหวของรูดนั่นก็ไม่ได้เหม่ย GE (บราเดอเหม่ย) ก็เห็นได้ชัดว่าเหมย Shao (หนุ่มโทเหม่ย)! "

หลังจากที่อาหารทะเล, เหมย Shao เอาทุกคนที่จะคาราโอเกะ ฝูงชนปาร์ตี้จนถึงเที่ยงคืนก่อนที่จะออก.

วันที่สองเป็นวันเสาร์ โม Zha ตาได้วางแผนที่จะนอนหลับจนถึงเที่ยง ใครจะรู้ว่าที่เก้าในตอนเช้าออดดังขึ้น โม Zha ตาพึมพำในขณะที่เขาเดินไปเปิดประตู ใครมันจะเป็นอย่างไร รักษาความปลอดภัย? เพื่อนบ้าน? . เขาก็ย้ายไปจึงไม่มีใครควรจะรู้ว่าที่เขาอาศัยอยู่

เปิดประตูเขาก็พบว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอกเป็น -

? KO

อย่างไรเขาก็ยังคงนอนหลับอยู่

"? KO" Mo Zha ตากล่าวว่าในช็อต "ทำไมคุณมาที่นี่?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ออกมาดังมาก มือของโมซาต้าไป เขาเกือบจะทิ้งหอยของเขา " ที่ห้องมันเล็กไปหน่อย มันถือได้แค่คนเดียว " พวกเธอ . . . . . . .เขาตั้งใจที่จะมองไปรอบ ๆราวกับเขาอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกโหวจื่อจิน ที่เข้ามากินค่าใช้จ่ายรวยคนก็คว้ามือของเขา : " พี่คะ เราอยู่ด้วยกันมา 4 ปี คุณจะไม่ทิ้งฉันไปตอนนี้ยู Gong ผลักเขาออกไป " หลงทาง คุณนักศึกษา มีหอพัก เล่าจื๊อได้อาบน้ำด้วยกันกับเมย์ GE คุณไม่สามารถเปรียบเทียบกับผม "พนักงาน : " ยูกุง จำกัด , คุณต้องคิดอย่างชัดเจน ในอนาคตเมื่อคุณหาแฟน และคุณใช้บ้านของเธอ เขา ไม่ เธอได้รับรางวัลมากกว่าห้องของเมเกอ "กงยูโร่ กล่าวว่า " มันสมบูรณ์แบบ เล่าจื๊อ niangzi ของฉันและจะใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อสูบเงินเมเกอ "ทุกคนก็พ่ายแพ้ให้แก่เขา " นั่นมันร้ายกาจ "เพื่อนร่วมงานบางอย่างจากฝ่ายศิลปะเริ่ม sniggering : " มองเรื่องความสัมพันธ์ ! เมเกอกี่สีเขียวหมวกต้องใส่หัวเกาะ ? "ทุกคนนึกถึง Hao โรงแรมเหม่ GE และเกาะของ " ศิลปะ " สถานภาพและหันไปมองโก ที่ไม่ได้คุยกันเลย เขานั่งอยู่ในมุมด้านในอย่างเงียบๆ การทุบปู สายตาของเขาไม่ได้มองเลยแม้แต่น้อยโมซาต้าไอครั้ง บิดเอียงทาวเวอร์หลัง : " เราเป็นพี่น้องกันหมด ผมรู้สึกไม่ดีเลย ใครให้มา ~ ~ ~ โอ้ พวกเธอตัดสินใจ บอกผลลัพธ์”ความสนใจของทุกคนออกจากเกาะเคียงข้างและรอบใหม่ของการอภิปรายและวิจารณ์ซึ่งกันและกัน เริ่ม ม็อบทันทีกลายเป็นการต่อสู้ภายใน โมซาต้าเอาโอกาสและเริ่มกินอย่างร่าเริง ความรู้สึกอย่างหาที่เปรียบมิได้ครับหลังจากกินผ่านรกเวลาจ่ายบิล พนักงานเสิร์ฟยิ้มและยืนที่โมซาต้าข้าง : " ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ รวมเป็น . . . . . . . หยวน "เพื่อนร่วมงานตกใจกระโดดใน " ราคาแพงแบบนี้ "แน่นอน อาหารทะเลก็ไม่มีวันจะราคาถูก แต่พวกเขาไม่ได้คิดว่ามันแพงขนาดนี้ โมซาต้าเป็นคนพาพวกเขามาที่นี่ พวกเขาไม่ได้รู้ราคาล่วงหน้าภายใต้ใบหน้าสำนึกผิดของทุกคน โมซาต้าอย่างสวยงาม รูดบัตรของเขาและลงนามในสัญญา จากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ " หลังจากถูกเป็นความลับมานาน เล่าจื๊อได้เกือบจะลืมมันเมื่อฉันไม่สามารถใช้จ่ายเงินเหมือนดิน " .ความผิดทันทีกระจาย ทุกคนถูกฟ้าผ่า ของหลักสูตรมีข้อยกเว้น ใครคนหนึ่งจ้องมองด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยดาว Hao โรงแรมเหม่ GE : " ที่อุดมไปด้วยคน ที่เคลื่อนไหวของรูด ไม่ใช่เมย์ พี่เมย์ ) เห็นได้ชัดว่าเหม่ย เชา ( คุณชายเหม่ย ) "หลังจาก อาหารทะเล เหม่ย เชา พาทุกคนไปร้องคาราโอเกะ ฝูงชนปาร์ตี้จนถึงเที่ยงคืนก่อนไปวันที่สองคือวันเสาร์ โมซาต้าได้รับการวางแผนที่จะหลับจนถึงเที่ยง ใครรู้ที่เก้าในตอนเช้า เสียงออดก็ดังขึ้น โมซาต้าพึมพำ เขาเดินไปเปิดประตู จะเป็นใครได้ล่ะ การรักษาความปลอดภัย เพื่อนบ้าน ? เขาเพิ่งย้ายมาจึงไม่มีใครควรรู้ที่ที่เขาเคยอยู่เปิดประตู เขาพบว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอก––เกาะ ?เขายังหลับอยู่เหรอ" เกาะ ? " โมซาต้าบอกว่าตกใจ " คุณมาที่นี่ทำไม ? "