The problem with which we must begi

The problem with which we must begin is not "What is art?," but "What sort of concept is 'art'?" Indeed, the root problem of philosophy itself is to explain the relation between the employment of certain kinds of concepts and the conditions under which they can be correctly applied. If. I may paraphrase Wittgenstein, we must not ask, What is the nature of any philosophical x?, or even, according to the semanticist, What does "x" mean?, a transformation that leads to the disastrousinterpretation of "art" as a name for some specifiable class of objects; but rather, What is the use or employment of "x"? What does "x" do in the language? This, I take it, is the initial question, the begin-all if not the end-all of any philosophical problem and solution. Thus, in aesthetics, our first problem isthe elucidation of the actual employment of the concept of art, to give a logical description of the actual functioning of the concept, including a description of the conditions under which we correctly use it or its correlates.


My model in this type of logical description or philosophy derives from Wittgenstein. It is also he who, in his refutation of philosophical theorizing in the sense of constructing definitions of philosophical entities, has furnished contemporary aesthetics with a starting point for any future progress. In his new work, Philosophicallnvestigations, Wittgenstein raises as an illustrative question, What is a game? The traditional 6 philosophical, theoretical answer would be in terms of some exhaustive set of properties common to an games. To this Wittgenstein says, let us consider what we call "games": "I mean board-games, card-games, ball-games, Olympic games, and so on. What is common to them all?—Don't say: 'there must be something common, or they would not be called "games'" but look and see whether there is anything common to all.—For if you look at them you will not see something that is common to all, but similarities, relationships, and a whole series of them at that. ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีปัญหาซึ่งเราต้องเริ่ม "ศิลปะคืออะไร?, " แต่ "การเรียงลำดับสิ่งของแนวคิด คือ 'ศิลปะ' แน่นอน ปัญหารากของปรัชญาเองคือการ อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการจ้างงานบางชนิดของแนวคิดและเงื่อนไขที่พวกเขาสามารถถูกใช้ ถ้า ฉันอาจถอดความ Wittgenstein เราต้องไม่ถาม ธรรมชาติของ x ใด ๆ ปรัชญาคืออะไร?, หรือแม้กระทั่ง ตาม semanticist, "x" หมายถึงอะไร?, การเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่ disastrousinterpretation ของ "ศิลปะ" เป็นชื่อที่ในบางคลา specifiable ของวัตถุ แต่ค่อนข้าง อะไรคือใช้การทำงานของ "x" "X" ทำภาษาอะไร นี้ ผมมัน เป็นคำถามเริ่มต้น เริ่มต้นทั้งหมดถ้า ไม่ end-all ของปัญหาปรัชญาและแก้ปัญหา ดังนั้น ในสุนทรียศาสตร์ ปัญหาแรกคือ elucidation ที่จ้างจริงของแนวคิดของศิลปะ การให้คำอธิบายตรรกะของการทำงานที่แท้จริงของแนวคิด รวมถึงคำอธิบายของเงื่อนไขที่ถูกต้องใช้มันหรือสัมพันธ์กับความ My model in this type of logical description or philosophy derives from Wittgenstein. It is also he who, in his refutation of philosophical theorizing in the sense of constructing definitions of philosophical entities, has furnished contemporary aesthetics with a starting point for any future progress. In his new work, Philosophicallnvestigations, Wittgenstein raises as an illustrative question, What is a game? The traditional 6 philosophical, theoretical answer would be in terms of some exhaustive set of properties common to an games. To this Wittgenstein says, let us consider what we call "games": "I mean board-games, card-games, ball-games, Olympic games, and so on. What is common to them all?—Don't say: 'there must be something common, or they would not be called "games'" but look and see whether there is anything common to all.—For if you look at them you will not see something that is common to all, but similarities, relationships, and a whole series of them at that. ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาเกี่ยวกับการที่เราจะต้องเริ่มต้นไม่ได้ "อะไรคือศิลปะ ?," แต่ "สิ่งที่จัดเรียงของแนวคิดคือ 'ศิลปะ'?" อันที่จริงปัญหารากของปรัชญาของตัวเองคือการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการจ้างงานของบางชนิดของแนวคิดและภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขาสามารถนำไปใช้อย่างถูกต้อง ถ้า ผมอาจจะแปลความหมาย Wittgenstein เราไม่ต้องถามว่าอะไรคือสิ่งที่ธรรมชาติของ x ปรัชญาใด ๆ ?, หรือแม้กระทั่งตาม semanticist, อะไร "x" หมายถึง ?, การเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่ ​​disastrousinterpretation ของ "ศิลปะ" เป็นชื่อ สำหรับบางระดับ specifiable ของวัตถุ; แต่การใช้งานคืออะไรหรือการจ้างงานของ "x"? อะไร "X" ทำในภาษา? นี้ผมใช้มันเป็นคำถามแรกที่เริ่มต้นทั้งหมดถ้าไม่สิ้นทั้งหมดของปัญหาปรัชญาและวิธีการแก้ปัญหา ดังนั้นในความสวยงามปัญหาแรกของเรา isthe ชี้แจงของการจ้างงานที่เกิดขึ้นจริงของแนวคิดของศิลปะที่จะให้คำอธิบายตรรกะของการทำงานที่เกิดขึ้นจริงของแนวคิดรวมทั้งรายละเอียดของภายใต้เงื่อนไขที่เราใช้อย่างถูกต้องหรือความสัมพันธ์ของตน. ของฉัน รูปแบบในรูปแบบของคำอธิบายตรรกะนี้หรือปรัชญามาจาก Wittgenstein นอกจากนี้ยังเป็นผู้ที่อยู่ในการพิสูจน์ทฤษฎีของเขาปรัชญาในแง่ของการสร้างคำจำกัดความของหน่วยงานปรัชญาที่ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามร่วมสมัยที่มีจุดเริ่มต้นสำหรับความคืบหน้าใด ๆ ในอนาคต ในการทำงานใหม่ของเขา Philosophicallnvestigations, Wittgenstein ยกเป็นตัวอย่างคำถามคืออะไรเกม? แบบดั้งเดิม 6 ปรัชญาคำตอบทางทฤษฎีจะเป็นในแง่ของบางชุดของคุณสมบัติครบถ้วนสมบูรณ์ร่วมกันกับเกม เพื่อ Wittgenstein นี้บอกให้เราพิจารณาสิ่งที่เราเรียกว่า "เกม": "ผมหมายถึงคณะกรรมการที่เกมการ์ดเกมลูกบอลเกม, โอลิมปิกเกมส์และอื่น ๆ สิ่งที่เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาทั้งหมด Don 'บอกว่า.: 'ต้องมีบางอย่างที่เหมือนกันหรือพวกเขาจะไม่ถูกเรียกว่า "เกม" แต่มองและดูว่ามีอะไรที่ธรรมดาที่จะ all. สำหรับถ้าคุณมองไปที่พวกเขาที่คุณจะไม่เห็นอะไรบางอย่างที่เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคน แต่ความคล้ายคลึงกัน ความสัมพันธ์และทั้งชุดของพวกเขาที่ว่า ... . "