Effect of Physical Activity on Func

Effect of Physical Activity on Functional Outcome after Stroke
With recent improvements in the care of patients presenting with an acute stroke and wider availability of pharmaco- logical treatments, the majority of patients are surviving the initial insult. Despite this, only 1 in 3 patients with stroke makes a full recovery, and significant healthcare resource is consumed in the care of patients with stroke . The evidence base for rehabilitation strategies after stroke is relatively weaker than acute treatments, and further work is needed to optimise rehabilitation, minimise impairment, and improve function in stroke survivors. Physical fitness is greatly reduced in people after stroke when compared to their age-matched counterparts , and stroke sufferers with residual disability are less likely to exercise regularly. This is predictable as many stroke survivors are left with residual impairments such as reduced mobility, poor balance, and decreased muscle strength making physical activity more challenging and a sedentary lifestyle more likely. Clinical guidelines for the management of stroke recommend physical activity as part of the rehabilitation process [1, 3] as evidence suggests that it can improve physical fitness and reduce the impact of stroke- induced disability [59]. Reducing disability can improve independence and overall quality of life. The American Heart Association’s scientific statement from 2004 concluded that training-induced cardiovascular health and fitness benefits seen in the general population may be extrapolated to stroke survivors. This was based on evidence from five separate studies which collectively demonstrated improvements in peak oxygen consumption, submaximal energy expenditure, resting heart rate, peak left ventricular ejection fraction, aerobic capacity, and overall exercise capacity in stroke survivors undertaking aerobic exercise training. This is consistent with data from studies involving both stroke and nonstroke patients, where
benefits of regular physical activity in reducing multiple cardiovascular risk factors have been highlighted. A meta-analysis assessing the effect of aerobic training on aerobic capacity by reviewing results from nine articles (seven randomised controlled trials) found that aerobic training achieving 50–80% of heart rate reserve, for 20– 40 minutes, 3–5 days per week results in improved aerobic capacity as determined by peak oxygen consumption and peak workload. Most of the studies involved in the meta- analysis used the treadmill, cycle ergometer, or functional activities such as brisk stepping as a mode of aerobic training, and the analysis did not find that combining aerobic with resistance training resulted in improvements in aerobic capacity in this poststroke population . Current stroke rehabilitation guidelines [1, 3] are generally centred around physiotherapy and occupational therapy regimens and are often focused on decreasing disability from stroke-induced impairment, to encourage patient indepen- dence as much as possible. The extent these programmes improve aerobic fitness is unclear, and experimental data have been inconsistent. One study found that rehabilitation programmes induced target heart rates in stroke patients suggesting the possibility of a training effect from functional exercise programmes. However, another study evalu- ating the cardiovascular stress generated by physiotherapy and occupational therapy interventions in twenty patients enrolled in a stroke rehabilitation programme found that patients participating did not spend a large enough pro- portion of each session in their target heart rate zone and, therefore, were failing to generate an adequate cardiovascular stress to produce a training effect. In addition, it is recognised that stroke rehabilitation programmes vary considerably between different centres,and;therefore,higher heart rate sand prolonged durations of exertional tachycardia may occur with some programmes and not with others. The loss or reduction in motor function is the most common and widely recognized impairment resulting from stroke. Many studies investigating the benefits of exercise in stroke survivors have evaluated the benefit of physical therapy in improving function: strength, gait, and balance. Previous advice to avoid strength training in stroke patients in order to decrease the chance of developing spas- ticity has not been substantiated . On the contrary, the evidence for resistance training to improve muscle strength is abundant [64, 72–76] with a meta-analysis reporting a dose response relationship . A recent meta-analysis by Langhorne et al. reported on a wide range of interventions that have been shown to improve motor function after stroke . Upper limb functioning has been shown to improve significantly with the use of the following techniques: constraint-induced movement therapy (CIMT), a form of physiotherapy whe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของกิจกรรมทางกายภาพในงานผลหลังจังหวะปรับปรุงล่าสุดในการดูแลผู้ป่วย กับโรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลันและกว้างพร้อมของ pharmaco - ตรรกะรักษา ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยมีรอดดูถูกเริ่มต้น แม้นี้ เพียง 1 ใน 3 ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองทำให้มีการกู้คืน และมีบริโภคทรัพยากรสุขภาพงมากในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคหลอดเลือดสมอง ฐานหลักฐานสำหรับกลยุทธ์ฟื้นฟูหลังจากจังหวะค่อนข้างอ่อนกว่าเฉียบพลันการรักษา และจำเป็นต้องทำงานเพิ่มเติมเพื่อให้การฟื้นฟูสมรรถภาพ ลดการด้อยค่า และปรับปรุงการทำงานในสมอง ฟิตร่างกายของคุณด้วยลดลงอย่างมากในคนหลังจังหวะเมื่อเทียบกับคู่ตรงกับอายุของพวกเขา และ sufferers โรคหลอดเลือดสมอง มีความพิการเหลืออยู่น้อยจะออกกำลังกายสม่ำเสมอ นี้เป็นคาดการณ์หลายสมองเหลือเหลือบกพร่องไหว ยอดแย่ และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อลดลงทำให้กายท้าทายเพิ่มเติมเฉย ๆ แนวโน้ม แนวทางคลินิกสำหรับโรคหลอดเลือดสมองการจัดการขอแนะนำกิจกรรมทางกายภาพเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการฟื้นฟูกิจการ [1, 3] เป็นหลักฐานแนะนำว่า สามารถฟิตร่างกายของคุณด้วยการปรับปรุง และลดผลกระทบของโรคหลอดเลือดสมอง-เกิดพิการ [59] ลดความพิการสามารถปรับปรุงความเป็นอิสระและคุณภาพชีวิตของ สมาคมหัวใจอเมริกัน scientific งบ 2547 สรุปว่า เกิดจากการฝึกอบรมหัวใจฟิตของคุณด้วยผลประโยชน์ในประชากรทั่วไปอาจ extrapolated ไปสมอง นี้ตามหลักฐานจากการศึกษาแยกต่างหากด้านซึ่งโดยรวมแสดงให้เห็นการปรับปรุงการใช้ออกซิเจนสูงสุด รายจ่ายพลังงาน submaximal พักอัตราการเต้นหัวใจ จุดสูงสุดของหัวใจหัวใจซ้าย จุแอโรบิก และโดยรวมออกกำลังกายกำลัง สมองดำเนินแอโรบิกออกกำลังกายการฝึกอบรม นี่คือสอดคล้องกับข้อมูลจากการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองและ nonstroke ที่benefits of regular physical activity in reducing multiple cardiovascular risk factors have been highlighted. A meta-analysis assessing the effect of aerobic training on aerobic capacity by reviewing results from nine articles (seven randomised controlled trials) found that aerobic training achieving 50–80% of heart rate reserve, for 20– 40 minutes, 3–5 days per week results in improved aerobic capacity as determined by peak oxygen consumption and peak workload. Most of the studies involved in the meta- analysis used the treadmill, cycle ergometer, or functional activities such as brisk stepping as a mode of aerobic training, and the analysis did not find that combining aerobic with resistance training resulted in improvements in aerobic capacity in this poststroke population . Current stroke rehabilitation guidelines [1, 3] are generally centred around physiotherapy and occupational therapy regimens and are often focused on decreasing disability from stroke-induced impairment, to encourage patient indepen- dence as much as possible. The extent these programmes improve aerobic fitness is unclear, and experimental data have been inconsistent. One study found that rehabilitation programmes induced target heart rates in stroke patients suggesting the possibility of a training effect from functional exercise programmes. However, another study evalu- ating the cardiovascular stress generated by physiotherapy and occupational therapy interventions in twenty patients enrolled in a stroke rehabilitation programme found that patients participating did not spend a large enough pro- portion of each session in their target heart rate zone and, therefore, were failing to generate an adequate cardiovascular stress to produce a training effect. In addition, it is recognised that stroke rehabilitation programmes vary considerably between different centres,and;therefore,higher heart rate sand prolonged durations of exertional tachycardia may occur with some programmes and not with others. The loss or reduction in motor function is the most common and widely recognized impairment resulting from stroke. Many studies investigating the benefits of exercise in stroke survivors have evaluated the benefit of physical therapy in improving function: strength, gait, and balance. Previous advice to avoid strength training in stroke patients in order to decrease the chance of developing spas- ticity has not been substantiated . On the contrary, the evidence for resistance training to improve muscle strength is abundant [64, 72–76] with a meta-analysis reporting a dose response relationship . A recent meta-analysis by Langhorne et al. reported on a wide range of interventions that have been shown to improve motor function after stroke . Upper limb functioning has been shown to improve significantly with the use of the following techniques: constraint-induced movement therapy (CIMT), a form of physiotherapy whe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการออกกำลังกายกับผลการทำงานหลังจากที่จังหวะ
ด้วยการปรับปรุงล่าสุดในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลันและความพร้อมใช้งานในวงกว้างของการรักษาตรรกะ pharmaco- ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่จะมีชีวิตรอดดูถูกเริ่มต้น อย่างไรก็ตามเรื่องนี้มีเพียง 1 ใน 3 ของผู้ป่วยที่มีโรคหลอดเลือดสมองที่ทำให้การกู้คืนเต็มและทรัพยากรลาดเทนัยสำคัญ Fi การดูแลสุขภาพที่มีการบริโภคในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคหลอดเลือดสมอง หลักฐานสำหรับกลยุทธ์การฟื้นฟูหลังจากที่จังหวะค่อนข้างอ่อนแอกว่าการรักษาแบบเฉียบพลันและการทำงานเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นในการเพิ่มประสิทธิภาพการฟื้นฟูสมรรถภาพลดการด้อยค่าและปรับปรุงการทำงานในผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมอง tness Fi ทางกายภาพลดลงอย่างมากในคนหลังจากที่จังหวะเมื่อเทียบกับคู่อายุการจับคู่ของพวกเขาและจังหวะ Su FF erers ที่มีความพิการที่เหลือมีโอกาสน้อยที่จะออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ นี้เป็นที่คาดหมายว่าเป็นผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมองจำนวนมากถูกทิ้งให้อยู่กับความบกพร่องที่เหลือเช่นการเคลื่อนไหวลดลงสมดุลยากจนและลดลงแข็งแรงของกล้ามเนื้อทำให้การออกกำลังกายที่ท้าทายมากขึ้นและดำเนินชีวิตอยู่ประจำมีโอกาสมากขึ้น แนวทางทางคลินิกสำหรับการจัดการของโรคหลอดเลือดสมองแนะนำการออกกำลังกายเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการฟื้นฟูกิจการ [1, 3] เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่าจะสามารถปรับปรุง tness Fi ทางกายภาพและลดผลกระทบของความพิการ stroke- เทพ [59] ลดความพิการสามารถปรับปรุงความเป็นอิสระและมีคุณภาพโดยรวมของชีวิต สมาคมโรคหัวใจอเมริกันทางวิทยาศาสตร์งบ Fi C จาก 2004 ได้ข้อสรุปว่าการฝึกอบรมเหนี่ยวนำให้เกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดและสุขภาพ Fi tness Bene Fi TS เห็นในประชากรทั่วไปอาจจะคาดเดารอดชีวิตโรคหลอดเลือดสมอง นี้ขึ้นอยู่กับหลักฐานจาก Fi ได้แยกการศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงรวมการปรับปรุงในการใช้ออกซิเจนสูงสุดใช้พลังงาน submaximal พักผ่อนอัตราการเต้นหัวใจสูงสุดส่วนกระเป๋าหน้าท้องด้านซ้ายออกความจุแอโรบิกและความสามารถในการออกกำลังกายโดยรวมในผู้รอดชีวิตจังหวะการดำเนินการฝึกอบรมการออกกำลังกายแบบแอโรบิค ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลจากการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับทั้งผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองและ nonstroke ที่
TS Bene Fi ของการออกกำลังกายเป็นประจำในการลดปัจจัยเสี่ยงหลายโรคหัวใจและหลอดเลือดได้รับการเน้น meta-analysis ประเมิน E FF ect ของการฝึกอบรมแอโรบิกกับความจุแอโรบิกโดยการตรวจสอบผลที่ได้จากเก้าบทความ (เจ็ดทดลองควบคุมแบบสุ่ม) พบว่าการฝึกอบรมแอโรบิกการบรรลุ 50-80% ของอัตราการเต้นหัวใจสำรองสำหรับ 20- 40 นาที 3-5 วันต่อ ผลสัปดาห์ในฐานะแอโรบิกที่ดีขึ้นตามที่กำหนดโดยการใช้ออกซิเจนสูงสุดและภาระงานสูงสุด ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่เกี่ยวข้องในการวิเคราะห์เมะแทใช้ลู่วิ่งรอบ ergometer หรือกิจกรรมที่ทำงานเช่นก้าวเร็วเป็นโหมดของการฝึกอบรมแอโรบิกและการวิเคราะห์ไม่ fi ND ว่าการรวมแอโรบิกที่มีการฝึกอบรมความต้านทานผลในการปรับปรุงความสามารถในการแอโรบิกใน ประชากร poststroke นี้ แนวทางการฟื้นฟูจังหวะปัจจุบัน [1, 3] เป็นศูนย์กลางโดยทั่วไปประมาณกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดยาและมักจะเน้นการลดความพิการจากการด้อยค่าจังหวะที่เกิดขึ้นเพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยมั่นใจอิสระมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ขอบเขตที่โปรแกรมเหล่านี้ปรับปรุง tness Fi แอโรบิกก็ไม่มีความชัดเจนและข้อมูลการทดลองที่ได้รับไม่สอดคล้องกัน การศึกษาพบว่าโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพเหนี่ยวนำให้เกิดอัตราการเต้นของหัวใจเป้าหมายในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองบอกความเป็นไปได้ของการฝึกอบรม E FF ect จากโปรแกรมการออกกำลังกายการทำงาน อย่างไรก็ตามการศึกษาอื่นทำการประเมิน ating ความเครียดโรคหัวใจและหลอดเลือดที่เกิดจากการทำกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดการแทรกแซงในผู้ป่วยที่ยี่สิบลงทะเบียนเรียนในโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพโรคหลอดเลือดสมองพบว่าผู้ป่วยที่เข้าร่วมโครงการไม่ได้ใช้ที่มีขนาดใหญ่พอที่โปรส่วนของแต่ละเซสชั่นในโซนเป้าหมายอัตราการเต้นหัวใจของพวกเขาและ จึงได้ล้มเหลวในการสร้างความเครียดโรคหัวใจและหลอดเลือดที่เพียงพอในการผลิตการฝึกอบรม E FF ect นอกจากนี้ยังเป็นที่ยอมรับว่าโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพโรคหลอดเลือดสมองแตกต่างกันมากระหว่างศูนย์ต่างกัน di FF และดังนั้นระยะเวลาอัตราการเต้นหัวใจทรายที่สูงขึ้นเป็นเวลานานของอิศวร exertional อาจเกิดขึ้นกับบางโปรแกรมและไม่ได้มีคนอื่น ๆ ความสูญเสียหรือลดลงในการทำงานของมอเตอร์เป็นด้อยค่าที่พบมากที่สุดและเป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายที่เกิดจากโรคหลอดเลือดสมอง การศึกษาหลายสืบสวน TS Bene Fi ของการออกกำลังกายในผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมองมีการประเมิน Bene Fi T ของการรักษาทางกายภาพในฟังก์ชั่นการปรับปรุงความแข็งแรงเดินและความสมดุล คำแนะนำก่อนหน้านี้ที่จะหลีกเลี่ยงการฝึกความแข็งแรงในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองเพื่อลดโอกาสของการพัฒนา ticity spas- ไม่ได้รับการยืนยัน ในทางตรงกันข้ามกับหลักฐานที่ต้านทานการฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออยู่มากมาย [64, 72-76] มีรายงานความสัมพันธ์การตอบสนองต่อยา meta-analysis ล่าสุด meta-analysis โดยแลงฮอร์, et al รายงานเกี่ยวกับความหลากหลายของการแทรกแซงที่ได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงการทำงานของมอเตอร์หลังจากที่จังหวะ การทำงานของแขนได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญที่มีการใช้เทคนิคดังต่อไปนี้ข้อ จำกัด การเคลื่อนไหวของ (CIMT) รูปแบบของกายภาพบำบัด whe

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการออกกำลังกายต่อผลการทำงานหลังจากจังหวะกับการปรับปรุงล่าสุดในการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลันและการนำเสนอที่มีห้องว่างที่กว้างขึ้นของ pharmaco - การรักษาส่วนใหญ่ของผู้ป่วยมีการดูถูก เริ่มต้น แม้นี้ เพียง 1 ใน 3 ของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองทำให้การกู้คืนเต็มรูปแบบและ signi จึงไม่สามารถดูแลสุขภาพ ทรัพยากรที่ใช้ในการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง หลักฐานฐานสำหรับกลยุทธ์การฟื้นฟูหลังจากจังหวะค่อนข้างอ่อนแอกว่าการรักษาแบบเฉียบพลัน และงานจะต้องปรับลดการ ฟื้นฟู และปรับปรุงการทำงานของผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมอง ร่างกายจึง tness จะลดลงอย่างมากในคนหลังจังหวะเมื่อเทียบกับ counterparts age-matched และโรคหลอดเลือดสมอง ซูff erers พิการตกค้างมีโอกาสน้อยที่จะออกกำลังกายเป็นประจำ นี้คาดการณ์ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีความบกพร่องหลายเหลือตกค้าง เช่น ความคล่องตัวลดลงจนสมดุล และลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ทำให้กิจกรรมทางกายภาพที่ท้าทายมากขึ้นและชีวิตอยู่ประจำมากกว่า แนวทางทางคลินิกสำหรับการจัดการของจังหวะแนะนำการออกกำลังกายเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการฟื้นฟู [ 1 , 3 ] เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่ามันสามารถปรับปรุงทางกายภาพจึง tness และลดผลกระทบของโรคหลอดเลือดสมองพบความพิการ [ 59 ] ลดพิการสามารถปรับปรุงความเป็นอิสระและคุณภาพชีวิตโดยรวม อเมริกันหัวใจสมาคม scienti จึงสรุปได้ว่า C งบจาก 2004 และสุขภาพหัวใจและหลอดเลือดและการฝึกอบรมจึง tness ดีจึงได้มาเห็นในประชากรทั่วไปจะคาดถึงผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมอง นี้คือหลักฐานจากการศึกษาจึงได้แยกซึ่งรวมแสดงให้เห็นการปรับปรุงในการใช้ออกซิเจนสูงสุด , การใช้พลังงาน submaximal พักอัตราการเต้นสูงสุดของหัวใจห้องล่างซ้าย ejection fraction , ความจุแอโรบิกออกกำลังกายโดยรวมและความสามารถในการรอดชีวิตจากการฝึกออกกำลังกายแอโรบิค ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลจากการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับทั้งจังหวะและผู้ป่วย nonstroke , ที่ดีจึงเป็นกิจกรรมทางกายที่ปกติในการลดปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือดหลายได้รับการเน้น การวิเคราะห์อภิมานการประเมิน E ff ect ของการฝึกอบรมแอโรบิกในความจุแอโรบิกโดยการทบทวนผลลัพธ์จากเก้าบทความ ( เจ็ดการทดลองควบคุม Randomised ) พบว่าแอโรบิกการฝึกอบรมบรรลุ 50 – 80% ของอัตราการเต้นของหัวใจใน สำหรับ 20 – 40 นาที 3 – 5 วันต่อสัปดาห์ในการปรับปรุงระบบหายใจเมื่อพิจารณาจากปริมาณการใช้ออกซิเจนสูงสุดและสูงสุด ปริมาณงาน ที่สุดของการศึกษาที่เกี่ยวข้องในการวิเคราะห์อภิใช้ลู่วิ่งรอบวัด หรืองานกิจกรรมต่างๆ เช่น แรงเหยียบเป็นโหมดของการฝึกอบรมแอโรบิกและการวิเคราะห์ไม่ได้จึง ND ที่แอโรบิกด้วยการฝึกอบรมความต้านทานรวมผลในการปรับปรุงความจุแอโรบิกใน poststroke ประชากร ปัจจุบันแนวทางฟื้นฟูโรคหลอดเลือดสมอง [ 1 , 3 ] โดยทั่วไปศูนย์กลางรอบการทำกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดรักษา และมักเน้นจังหวะและลดความพิการจากการ ส่งเสริม indepen - ผู้ป่วย dence มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ขอบเขตโครงการเหล่านี้ปรับปรุง tness แอโรบิกจึงไม่ชัดเจนและข้อมูลการทดลองที่ได้รับไม่สอดคล้องกัน การศึกษาหนึ่งพบว่าโปรแกรมฟื้นฟูกระตุ้นอัตราการเต้นของหัวใจเป้าหมายในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองชี้ให้เห็นความเป็นไปได้ของการฝึกอบรม E ff ect จากโปรแกรมการออกกำลังกายในการทํางาน อย่างไรก็ตาม ศึกษาอื่น evalu - พร้อมที่ความเครียด cardiovascular สร้างโดยกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดการแทรกแซงในยี่สิบผู้ป่วยลงทะเบียนในโครงการ พบว่าผู้ป่วยที่เข้าร่วมการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองไม่ได้ใช้ขนาดใหญ่พอโปร - ส่วนของแต่ละเซสชัน ในเขตของตน เป้าหมายอัตราการเต้นของหัวใจ และยังมิได้สร้างความเครียด cardiovascular ผลิตการฝึกอบรมอย่างเพียงพอ E ff ect นอกจากนี้ ยังได้รับการยอมรับว่าโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพโรคหลอดเลือดสมองแตกต่างกันมากระหว่าง ดิ ff erent ศูนย์ และ ดังนั้น อัตราการเต้นของหัวใจหัวใจทรายเป็นเวลานานของ exertional อาจเกิดขึ้นได้กับบางโปรแกรม และไม่ใช่กับคนอื่น การสูญเสียหรือลดการทำงานของกล้ามเนื้อเป็นทั่วไปมากที่สุด และได้รับการยอมรับความบกพร่องที่เกิดจากโรคหลอดเลือดสมอง หลายการศึกษาตรวจสอบดีจึง TS ของการออกกำลังกายในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองได้ประเมินดีจึง t กายภาพบำบัดในการปรับปรุงฟังก์ชัน : ความแข็งแรงในการเดินและการทรงตัว ก่อนหน้านี้ คำแนะนำเพื่อหลีกเลี่ยงการฝึกความแข็งแรงในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง เพื่อลดโอกาสของการพัฒนาสปา - ticity ไม่ได้มีแก่นสาร ในทางตรงกันข้าม หลักฐานการฝึกเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออยู่มากมาย [ 64 , 72 และ 76 ) ด้วยการวิเคราะห์อภิมานรายงานปริมาณการตอบสนองความสัมพันธ์ การวิเคราะห์อภิมานล่าสุดโดยแลงฮอร์น et al . รายงานในช่วงกว้างของการแทรกแซงที่ได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงการทำงานของกล้ามเนื้อหลังจากจังหวะ ทํางานแขนได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุง signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อมีใช้เทคนิคต่อไปนี้ : การเกิดขบวนการบำบัด ( กบ ) , รูปแบบของกายภาพบำบัดน.