The results of the present investig

The results of the present investigation reveals that elements migrates to food components from can packaging material under various storage conditions viz. temperature, pH and storage period. Magnitude of leaching of elements from packaging material is highly dependent upon type of solvent, pH-value, temperature and time.

The rapid deterioration of food cans of ‘baked beans in tomato sauce’ occurred much before their expiry date. This may be due to chemical or biological causes. It can be concluded that high levels of ‘Fe’ concentration in ‘baked beans in tomato sauce’ are due to processing of raw materials which further increased due to rapid deterioration of food cans. The additional factors which may be contributing to increased level of Fe are oxygen permeability of the packaging material, leakage of air through poor sealing and/or inadequate sterilization during packaging. The acceptability or safety of consumption of ‘baked beans in tomato sauce’ could not be determined from its physical appearance. However, the elemental analysis reveals that these food products are unsafe to consume. A significant increase in concentration of ‘Fe’ in mango pulp was noticed at higher temperatures which showed that high temperature caused chemical deterioration of food cans. ‘Fe’ content of canned orange juice is lowest, as its packaging material consisted of ‘Al’ mainly, whereas for remaining canned products, ‘Fe’ is the major constituent of packaging materials. It is observed that leaching rate of ‘Fe’ is slower in ‘Sweet corn cream layer’ as compared to other highly acidic canned foods indicating that pH plays an important role in leaching of such elements.

Similarly, Sn contents of ‘mango pulp’ and ‘baked bean in tomato sauce’ cans increased more considerably than canned ‘sweet corn cream layer’ indicating the effect of different pH values of these foods. Although, the ED-XRF results depicted that Fe is the major constituent of mango pulp can packages and Sn is present in low concentration, the leaching patterns of Fe and Sn revealed that the leaching of Sn is significantly high as compared to that of Fe into the food. This may be because of the presence of oxygen which accelerates the corrosion of Sn coating. The high temperature of the juice coupled with the presence of a small amount of dissolved oxygen in the juice causes an initial rapid Sn leaching of the can. Oxygen dissolved within the juice and entrapped in the headspace of the metal can readily reacts with tin to form stannous ions. After dissolved oxygen and headspace oxygen are exhausted, hydrogen gas is produced in the acidic juice medium. Hence, reduction in rate of leaching of Sn in ‘mango pulp cans’ after 6 months of storage period can be attributed to presence of headspace or dissolved oxygen.

Although, the values of Al found in orange juices do not represent toxicological risk, periodic determinations are advisable. The concentration of ‘Al’ may surpass the tolerance level in children near expiry date of canned orange juice, as the recommended limit is 1 mg/kg of body weight (WHO, 1989).

There is minor increase in concentration of ‘Mn’ at high storage temperature and longer storage period i.e. at 38 °C for 12 months and 48 °C for 6 months. On the basis of these results of elemental contents in canned food and food packaging material, it can be concluded that there may be some co-relation in between leaching of elements and elemental composition of can packages. Hence irrespective of their similar pH values, a large variation is observed in leaching pattern of Mn in both orange juice and mango pulp.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการพบสอบสวนปรากฏว่าย้ายองค์ประกอบกับส่วนประกอบของอาหารจากสามารถ viz.ช่วงอุณหภูมิ ค่า pH และการจัดเก็บบรรจุภัณฑ์ภายใต้สภาพการจัดเก็บต่าง ๆ ขนาดของการละลายขององค์ประกอบจากวัสดุบรรจุภัณฑ์จะสูงขึ้นตามชนิดของตัวทำละลาย ค่า pH อุณหภูมิ และเวลาเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็วของอาหารกระป๋อง 'อบถั่วในซอสมะเขือเทศ"เกิดขึ้นมากก่อนวันหมดอายุ นี้อาจเป็น เพราะสาเหตุทางเคมี หรือชีวภาพ จึงสามารถสรุปได้ว่า ระดับสูงของความเข้มข้น 'Fe' ใน 'อบถั่วในซอสมะเขือเทศ' ได้เนื่องจากการประมวลผลของวัตถุดิบที่เพิ่มขึ้นต่อ เนื่องจากการเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็วของอาหารกระป๋อง ปัจจัยเพิ่มเติมซึ่งอาจทำให้เพิ่มระดับของเฟมีออกซิเจน permeability ของบรรจุภัณฑ์ การรั่วไหลของอากาศผ่านซีดีลหรือฆ่าเชื้อไม่เพียงพอในระหว่างบรรจุภัณฑ์ ไม่สามารถระบุ acceptability หรือความปลอดภัยของการใช้ 'อบถั่วในซอสมะเขือเทศ' จากลักษณะทางกายภาพของ อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์ธาตุพบว่า ผลิตภัณฑ์อาหารเหล่านี้จะไม่ปลอดภัยในการใช้ การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความเข้มข้นของ 'Fe' ในมะม่วง pulp ถูกพบที่อุณหภูมิสูงขึ้นซึ่งแสดงให้เห็นว่า อุณหภูมิสูงเกิดการเสื่อมสภาพทางเคมีของอาหารกระป๋อง เนื้อหา 'Fe' น้ำส้มบรรจุกระป๋องจะต่ำ เป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ประกอบด้วย 'อัล' ส่วนใหญ่ ในขณะที่ผลิตภัณฑ์กระป๋องที่เหลือ 'Fe' เป็นวิภาคหลักของบรรจุภัณฑ์ แล้วหรือไม่ละลาย 'Fe' อัตราช้าลงใน 'ข้าวโพดครีมชั้น' เมื่อเทียบกับอาหารกระป๋องอื่น ๆ กรดสูงแสดงค่า pH ที่มีบทบาทสำคัญในการละลายขององค์ประกอบต่าง ๆ เช่นในทำนองเดียวกัน เนื้อหา Sn 'มะม่วง pulp' และ 'อบถั่วในซอสมะเขือเทศ' กระป๋องเพิ่มมากขึ้นกว่ากระป๋อง 'ครีมข้าวโพดหวานชั้น' ที่แสดงผลแตกต่างค่า pH ของอาหารเหล่านี้ แม้ว่า ED XRF ผลแสดงว่า Fe วิภาคหลักของมะม่วง pulp สามารถแพ็คเกจ และ Sn อยู่ในความเข้มข้นต่ำ รูปแบบ leaching Fe และ Sn เปิดเผยว่า ละลาย Sn เป็นอย่างสูงเมื่อเทียบกับของ Fe ในอาหาร นี้อาจเกิดจากสถานะการออนไลน์ของออกซิเจนซึ่งช่วยเร่งการกัดกร่อนของเคลือบ Sn อุณหภูมิสูงน้ำควบคู่กับของเล็กน้อยของปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำจะทำให้การเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว Sn ละลายของ ออกซิเจนส่วนยุบภายในน้ำ และเก็บกักใน headspace ของโลหะพร้อมทำปฏิกิริยากับดีบุกเพื่อประจุ stannous หลังจากละลายออกซิเจนออกซิเจนและ headspace ได้หมดลง เป็นผลิตก๊าซไฮโดรเจนในกลางน้ำกรด ดังนั้น การลดอัตราการละลายของ Sn 'มะม่วงอัดกระป๋อง' หลังจาก 6 เดือนของรอบระยะเวลาการเก็บข้อมูลสามารถบันทึกของ headspace หรือออกซิเจนส่วนยุบแม้ว่า อัลค่าที่พบในส้มน้ำผลไม้แสดงความเสี่ยง toxicological, determinations เป็นครั้งคราวจะแนะนำ ความเข้มข้นของ 'อัล' อาจเกินระดับยอมรับในเด็กใกล้วันหมดอายุของน้ำส้มกระป๋อง เป็นขีดจำกัดแนะนำคือ 1 มิลลิกรัม/กิโลกรัมของน้ำหนักตัวผู้ 1989)There is minor increase in concentration of ‘Mn’ at high storage temperature and longer storage period i.e. at 38 °C for 12 months and 48 °C for 6 months. On the basis of these results of elemental contents in canned food and food packaging material, it can be concluded that there may be some co-relation in between leaching of elements and elemental composition of can packages. Hence irrespective of their similar pH values, a large variation is observed in leaching pattern of Mn in both orange juice and mango pulp.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการสอบสวนในปัจจุบัน พบว่า องค์ประกอบ ส่วนประกอบอาหาร ได้อพยพจากวัสดุบรรจุภัณฑ์ภายใต้สภาพการเก็บต่าง ๆได้แก่ อุณหภูมิ , pH และระยะเวลาในการเก็บ ขนาดของการรั่วไหลขององค์ประกอบจากวัสดุบรรจุภัณฑ์เป็นอย่างมากขึ้นอยู่กับชนิดของตัวทำละลาย ค่า pH , อุณหภูมิ และเวลา .

การเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็วของอาหาร กระป๋องของถั่วอบในซอสมะเขือเทศเกิดขึ้นมากก่อนวันหมดอายุของพวกเขา นี้อาจจะเนื่องจากสาเหตุทางเคมีหรือชีวภาพ สรุปได้ว่า ระดับของ ' fe ' สมาธิ ' ถั่วอบในซอสมะเขือเทศ เนื่องจากการแปรรูปวัตถุดิบที่สูงขึ้นเนื่องจากการเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็วของกระป๋องอาหารอีกปัจจัยที่อาจส่งผลต่อระดับการเพิ่มขึ้นของเหล็กที่มีออกซิเจนซึมผ่านวัสดุบรรจุภัณฑ์ การรั่วซึมของอากาศผ่านทางไม่ดี ปิดผนึก และ / หรือเพียงพอฆ่าเชื้อในบรรจุภัณฑ์ การยอมรับหรือความปลอดภัยของการบริโภคของถั่วอบในซอสมะเขือเทศไม่สามารถพิจารณาจากลักษณะทางกายภาพของ อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ธาตุ พบว่าผลิตภัณฑ์อาหารเหล่านี้จะปลอดภัยที่จะบริโภค ผลการเพิ่มความเข้มข้นของ ' เหล็ก ' ในมะม่วงมีข้อสังเกตที่อุณหภูมิสูง ซึ่งพบว่าอุณหภูมิสูงที่เกิดจากการเสื่อมสภาพของกระป๋อง เคมีอาหาร ' ' เนื้อหาของน้ำส้มกระป๋องเหล็กต่ำสุดเป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ประกอบด้วย ' Al ' ส่วนใหญ่ในขณะที่เหลือกระป๋องผลิตภัณฑ์' เหล็ก ' เป็นองค์ประกอบหลักของวัสดุบรรจุภัณฑ์ พบว่าอัตราการละลายของ ' fe ' ช้า ' ชั้นครีมข้าวโพดหวาน’ เมื่อเทียบกับอื่น ๆ เปรี้ยวมาก อาหารกระป๋องที่ระบุว่า pH มีบทบาทสำคัญในการละลายขององค์ประกอบเช่น .

ในทํานองเดียวกันSN เนื้อหาของ ' มะม่วง ' และ ' ถั่วอบในซอสมะเขือเทศกระป๋องเพิ่มขึ้นมากกว่าข้าวโพดหวานกระป๋อง ' ครีม ' ระบุชั้นผลของค่า pH ที่แตกต่างกันของอาหารเหล่านี้ แม้ว่า ผลปรากฎว่า ed-xrf Fe เป็นองค์ประกอบหลักของเยื่อมะม่วงสามารถแพคเกจและ SN เป็นปัจจุบันในความเข้มข้นต่ำการละลายรูปแบบของเหล็กและดีบุก พบว่า การชะละลายของ SN เป็นอย่างมีนัยสำคัญสูงเมื่อเทียบกับที่ของ Fe ในอาหาร นี้อาจเป็นเพราะการปรากฏตัวของออกซิเจนซึ่งช่วยเร่งการกัดกร่อนเคลือบดีบุก . อุณหภูมิสูงของน้ำควบคู่กับการปรากฏตัวของจํานวนเล็ก ๆของปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำทำให้เกิดการเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว SN การชะของสามารถออกซิเจนที่ละลายในน้ำและกักในเฮดสเปซของโลหะพร้อมสามารถทำปฏิกิริยากับดีบุกในรูปแบบไอออนสแตนนัส . หลังจากออกซิเจนและเฮดสเปซออกซิเจนจะหมด , ก๊าซไฮโดรเจนที่ผลิตในกลางน้ำที่เป็นกรด ดังนั้นการลดอัตราการละลายของ Sn ในเนื้อมะม่วงกระป๋อง ' ' หลังจาก 6 เดือนของระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูลสามารถบันทึกสถานะของเฮดสเปซหรือออกซิเจนละลาย

ถึงแม้ว่าค่าของอัลที่พบในน้ำผลไม้สีส้มไม่แสดงความเสี่ยงทางพิษวิทยาจะใช้เป็นระยะ ๆ , แนะนํา ความเข้มข้นของ ' อัล ' อาจเกินระดับการยอมรับในเด็กใกล้วันที่น้ำส้มกระป๋องหมดอายุเป็นการแนะนำที่กำหนดคือ 1 มิลลิกรัม / กิโลกรัมของน้ำหนักตัว ( ใคร , 1989 ) .

มีเล็กน้อย เพิ่มความเข้มข้นของแมงกานีสที่สูงอุณหภูมิและระยะเวลาการเก็บรักษาที่นานกว่าคือ 38 ° C เป็นเวลา 12 เดือน และ 48 องศา C เป็นเวลา 6 เดือน บนพื้นฐานของผลของธาตุองค์ประกอบในอาหารกระป๋องและวัสดุบรรจุภัณฑ์อาหารสรุปได้ว่า อาจจะมีบาง บริษัท ความสัมพันธ์ระหว่างการละลายของธาตุและธาตุองค์ประกอบของแพคเกจ ดังนั้น ไม่ว่าค่า pH ที่คล้ายกันของพวกเขา การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ที่ถูกพบในแร่แมงกานีสในรูปแบบทั้งส้มและมะม่วง เยื่อกระดาษ