Long ago, the sea was not salty. Pe

Long ago, the sea was not salty. People got their salt from the mountain of salt across the sea. One day, the people in the village ran out of salt. But they could not set out to sea because the waves were high and the wind was strong. Their small boats would not withstand the strong wind. Needing salt very badly, the villagers remembered Ang-ngalo.

Ang-ngalo was a huge giant who lived in a mountain close to the village. When Ang-ngalo went fishing, the water was only up to his knees. When he walked around the mountains, the highest mountain stood no higher than his ankles.

“Why don’t we ask the giant Ang-ngalo to stretch his legs across the sea? Then we don’t have to ride our small boats!” exclaimed an old man.

“Yes, indeed,” agreed the others. “Let’s go and ask Ang-ngalo to help us.”

So the people went to see the giant. They begged him, “Ang-ngalo, we are running out of salt. The mountain of salt is across the sea but we could not use our small boats because of the strong winds. Please allow us to use your legs as bridge to cross the sea.”

Ang-ngalo was a kind giant. He was willing to help the people. So he went to the other side of the sea and sat by its shore. He extended his legs which reached the island where the people waited. The men and women with their empty sacks and pails climbed on his legs and walked toward the mountain of salt. “Please be careful not to move your leg while we are crossing,” they reminded Ang-ngalo.

Unknown to Ang-ngalo, his heel landed on a hill of red ants. Before long, the ants were crawling all over his legs. Ang-ngalo was afraid of ants. He trembled with fear at the sight of the ants. He closed his eyes and waited until the last villager reached the other side of the shore. Then he quickly bent his knee and washed the red ants with seawater. Ang-ngalo was relieved.

Soon the villagers came back with their sacks and pails full of salt. “Put back your leg now, Ang-ngalo. We are ready to go home,” the men shouted.

But Ang-ngalo was overcome with his fear of the bites of red ants, so, he refused to stretch his leg.

“Please, Ang-ngalo,” pleaded the women. “We need salt to dry fish and meat. Without salt all our food will get spoiled.”

Ang-ngalo pitied the men and women. Because of his kindness, he stretched again his leg across the sea. “Hurry!” he told the men. “The red ants might crawl on my leg again.”

“Yes,” answered the villagers. But they laughed and talked as they walked slowly on the giant’s leg.

“Hurry! Hurry! The ants are crawling on my leg now,” he trembled with fear.

“Such a big man who’s afraid of ants,” laughed the men. They walked slowly as before.

“Hurry! Hurry!” shouted Ang-ngalo again. “The ants are biting me now!” But the villagers did not listen to him. They walked slowly and told Ang-ngalo not to mind the ants.

Ang-ngalo’s leg was full of ants now. They started biting him and his leg was burning with itchiness. At last the giant could not help lifting his leg. He dipped his itchy leg in the water to get rid of the biting ants.

The men were caught off guard. They fell into the sea with their bags and pails of salt. Ang-ngalo saved the life of each villager. But the salt the villagers dropped all dissolved in the water, which is why, to this day, the sea is salty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นานมาแล้ว ทะเลไม่เค็ม คนได้รับเกลือของพวกเขาจากภูเขาเกลือข้ามทะเล วันหนึ่ง ผู้คนในหมู่บ้านวิ่งออกมาจากเกลือ แต่พวกเขาไม่สามารถตั้งค่าออกไปในทะเลเนื่องจากคลื่นสูง และลมแรง เรือประมงขนาดเล็กจะทนทานต่อแรงลม ชาวบ้านต้องเกลือมากไม่ดี จำ ngalo อ่างทองNgalo อ่างทองถูกยักษ์ใหญ่ที่อาศัยอยู่ในภูเขาใกล้หมู่บ้าน เมื่อไปตกปลาอ่างทอง ngalo น้ำก็ได้คุกเข่าลง เมื่อเขาเดินรอบภูเขา ภูเขาสูงที่สุดยืนอยู่ไม่สูงกว่าข้อเท้าของเขา"ทำไมไม่เราถามยักษ์อ่างทอง ngalo จะยืดขาข้ามทะเล แล้ว เราไม่ต้องนั่งเรือขนาดเล็กของเรา " exclaimed ชรา"ใช่ แน่นอน ยอมรับผู้อื่น "ไปกันเถอะ และขอ ngalo อ่างทองเพื่อช่วยเรา"เพื่อให้คนไปดูยักษ์ พวกเขาขอร้องเขา "อ่างทอง-ngalo เราทำเกลือ ภูเขาเกลือที่ข้ามทะเล แต่เราไม่สามารถใช้เรือขนาดเล็กของเราเนื่องจากลมแรง กรุณาให้เราใช้ขาเป็นสะพานข้ามทะเล"Ngalo อ่างทองถูกยักษ์ใหญ่ชนิด เขาก็ยินดีที่ช่วยให้คน เพื่อให้เขาไปด้านอื่น ๆ ของทะเล และเสาร์ โดยฝั่งของ เขาขยายขาของเขาซึ่งมาถึงเกาะที่ผู้คนรอ ผู้ชายและผู้หญิงกระสอบเปล่าและกระป๋องปีนขึ้นบนขาของเขา และเดินเข้าไปหาภูเขาเกลือ "โปรดระวังไม่ให้ย้ายขาในขณะที่เรากำลังข้าม พวกเขานึกถึงอ่างทอง-ngaloไม่รู้จักกับอ่างทอง ngalo ส้นเท้าของเขาที่ดินบนเนินเขาของมดแดง อีกไม่นาน มดถูกตระเวนทั่วขาของเขา อ่างทอง-ngalo กลัวของมด เขา trembled กับความกลัวในสายตาของมด เขาปิดตาของเขา และรอจนชาวบ้านสุดท้ายถึงด้านอื่น ๆ ของชายฝั่ง แล้วเขางอเข่าของเขา และล้างมดแดงกับน้ำทะเล อ่างทอง-ngalo ถูกปลดปล่อยเร็ว ๆ นี้ ชาวบ้านกลับมาพร้อมถุงและกระป๋องของเกลือ "กลับขาของคุณตอนนี้ อ่างทอง-ngalo เรามีความพร้อมที่จะไปบ้าน ผู้ชายตะโกนแต่ ngalo อ่างทองถูกเอาชนะ ด้วยความกลัวของเขาการกัดของมดแดง ดังนั้น เขาปฏิเสธที่จะยืดขาของเขา"กรุณา อ่างทอง-ngalo นปช.ผู้หญิง "เราต้องการเกลือแห้งปลาและเนื้อสัตว์ ไม่ใส่เกลือ อาหารของเราจะได้รับนิสัยเสีย"อ่างทอง-ngalo สงสารผู้ชายและผู้หญิง เนื่องจากความเมตตาของเขา เขายืดขยายออกอีกขาของเขาข้ามทะเล "รีบ" เขาบอกว่า ผู้ชาย "มดแดงอาจรวบรวมข้อมูลขาของฉันอีกด้วย"ชาวบ้านตอบ "yes," แต่พวกเขาหัวเราะ และพูดคุยกันขณะที่พวกเขาเดินช้า ๆ ขาของยักษ์"รีบ รีบ มดกำลังตระเวนขาของฉันตอนนี้ เขา trembled ด้วยความกลัว"สำหรับชายร่างใหญ่แพ้มด หัวเราะคน พวกเขาเดินอย่างช้า ๆ เป็นก่อน"รีบ รีบ "ตะโกน ngalo อ่างทองอีกครั้ง "มดจะกัดฉันเดี๋ยวนี้" แต่ชาวบ้านไม่ได้ฟังเขา พวกเขาเดินช้า และบอก ngalo อ่างทองไม่ไยดีมดอ่างทอง-ngalo ขาถูกมดเต็มตอนนี้ พวกเขาได้เริ่มกัดเขา และขาของเขาถูกเผาคัน ในที่สุด ยักษ์สามารถช่วยยกขาของเขา เขาจุ่มลงเขาขาคันในน้ำการกำจัดมดกัดผู้ชายถูกจับออกยาม พวกเขาตกลงไปในทะเลมีถุงและกระป๋องเกลือ อ่างทอง-ngalo บันทึกชีวิตของชาวบ้านแต่ละ แต่เกลือที่ชาวบ้านทิ้งทั้งหมดละลายในน้ำ ทำไม วันนี้ ทะเลจึงเค็มซึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานมาแล้วน้ำทะเลไม่เค็ม คนมีเกลือจากภูเขาเกลือข้ามทะเล วันหนึ่งคนในหมู่บ้านวิ่งออกมาจากเกลือ แต่พวกเขาไม่สามารถตั้งค่าออกไปในทะเลเพราะคลื่นสูงและลมแรง เรือขนาดเล็กของพวกเขาจะไม่ทนต่อลมแรง ต้องเกลือมากไม่ดีชาวบ้านจำอ่าง ngalo.

อ่าง ngalo เป็นยักษ์ใหญ่ที่อาศัยอยู่ในภูเขาใกล้กับหมู่บ้าน เมื่ออ่าง ngalo ไปตกปลาน้ำเท่านั้นถึงหัวเข่าของเขา เมื่อเขาเดินไปรอบ ๆ ภูเขาภูเขาที่สูงที่สุดยืนไม่สูงกว่าข้อเท้าของเขา.

"ทำไมเราไม่ถามยักษ์อ่าง ngalo จะยืดขาของเขาข้ามทะเล? จากนั้นเราจะได้ไม่ต้องนั่งเรือขนาดเล็กของเรา! "อุทานชายชราคนหนึ่ง.

" ใช่แน่นอน "เห็นด้วยที่คนอื่น ๆ "ไปกันเถอะและขออ่าง ngalo ที่จะช่วยให้เรา."

ดังนั้นคนไปดูยักษ์ พวกเขาขอร้องให้เขา "อ่าง ngalo เรากำลังวิ่งออกมาจากเกลือ ภูเขาของเกลืออยู่ฝั่งตรงข้ามทะเล แต่เราไม่สามารถใช้เรือขนาดเล็กของเราเพราะลมแรง กรุณาให้เราใช้ขาของคุณเป็นสะพานที่จะข้ามทะเล. "

อ่าง ngalo เป็นยักษ์ชนิด เขายินดีที่จะช่วยให้ผู้คน เพื่อให้เขาไปในด้านอื่น ๆ ของทะเลและนั่งฝั่ง เขาขยายขาของเขาซึ่งมาถึงเกาะที่คนรอคอย ผู้ชายและผู้หญิงที่มีกระสอบที่ว่างเปล่าของพวกเขาและปีนขึ้นไปบนถังขาของเขาและเดินไปยังภูเขาของเกลือ "โปรดระวังไม่ให้ย้ายขาของคุณในขณะที่เรากำลังข้าม" พวกเขานึกถึงอ่าง ngalo.

ไม่รู้จักกับอ่าง ngalo ส้นเท้าของเขาเป็นเจ้าของที่ดินบนเนินเขาของมดสีแดง ก่อนที่จะนานมดถูกรวบรวมข้อมูลทั่วขาของเขา อ่าง ngalo กลัวของมด เขากลัวจนตัวสั่นด้วยความกลัวที่สายตาของมด เขาปิดตาของเขาและรอจนชาวบ้านที่ผ่านมาถึงด้านอื่น ๆ ของชายฝั่ง จากนั้นเขาได้อย่างรวดเร็วงอหัวเข่าของเขาและล้างมดสีแดงกับสีน้ำทะเล อ่าง ngalo ก็รู้สึกโล่งใจ.

เร็ว ๆ นี้ชาวบ้านกลับมาพร้อมกับกระสอบข้าวออกมาและถังเต็มรูปแบบของเกลือ "นำกลับมาที่ขาของคุณตอนนี้อ่าง ngalo เราพร้อมที่จะกลับบ้าน "คนตะโกน.

แต่อ่าง ngalo ถูกครอบงำด้วยความกลัวของเขากัดของมดสีแดงเพื่อให้เขาปฏิเสธที่จะยืดขาของเขา.

" กรุณาอ่าง ngalo "สารภาพผู้หญิง "เราจำเป็นต้องให้แห้งเกลือปลาและเนื้อสัตว์ ไม่มีเกลือทั้งหมดอาหารของเราจะได้รับนิสัยเสีย. "

อ่าง ngalo สงสารผู้ชายและผู้หญิง เพราะความเมตตาของเขาเขายืดขาของเขาอีกครั้งข้ามทะเล "รีบ!" เขาบอกกับผู้ชาย "มดสีแดงอาจรวบรวมข้อมูลบนขาของฉันอีกครั้ง".

"ใช่" ตอบชาวบ้าน แต่พวกเขาหัวเราะและพูดคุยกันในฐานะที่พวกเขาเดินอย่างช้า ๆ บนขายักษ์.

"รีบ! รีบ! มดจะคลานอยู่บนขาของฉันตอนนี้ "เขากลัวจนตัวสั่นด้วยความกลัว.

" ดังกล่าวเป็นชายร่างใหญ่ที่กลัวของมด "หัวเราะผู้ชาย พวกเขาเดินช้าเป็นมาก่อน.

"รีบ! รีบ! "ตะโกนอ่าง ngalo อีกครั้ง "มดกัดฉันตอนนี้!" แต่ชาวบ้านไม่ได้ฟังเขา พวกเขาเดินอย่างช้า ๆ และบอกอ่าง ngalo ไม่ถึงใจมด.

ขาอ่าง ngalo เป็นเต็มรูปแบบของมดตอนนี้ พวกเขาเริ่มต้นการกัดเขาและขาของเขาถูกเผาไหม้มีอาการคัน ที่ล่าสุดยักษ์ไม่สามารถช่วยยกขาของเขา เขาจุ่มขาคันของเขาในน้ำเพื่อกำจัดมดกัด.

ชายถูกจับออกยาม พวกเขาจะก้มลงไปในทะเลกับถุงและถังของเกลือของพวกเขา อ่าง ngalo ช่วยชีวิตของแต่ละชาวบ้าน แต่เกลือของชาวบ้านลดลงทั้งหมดที่ละลายในน้ำซึ่งเป็นเหตุผลที่ไปในวันนี้น้ำทะเลเค็ม