Weed, bare your neck. I’ve come to

Weed, bare your neck. I’ve come to cut out your throat.”

Bard Ray quickly typed out the lines he had prepared in advance, but there was no reaction from his opponent. Bard Ray was not even recognized; Weed didn’t even care.

Weed only activated normal attack skills. Bard Ray felt as if there was a wall between them as the fight took place. He felt as if he was going up against an impenetrable fortress. Every skill that he used felt like a shallow blow, and in turn every blow that he took hurt.

The equipment and skill level wasn’t so different, and he was putting everything he had into finding the right time to attack and counterattack. But regardless, all of his attacks were quickly

dealt with. After his terrible experience with defeat, he felt like he was stuck in a endless ocean of despair.

Bard Ray could not accept it. His pride of being the strongest was shattered to pieces. He went out to gather his strength and come back stronger.

Bard Ray challenged Weed five more times. But every time, the result was the same.

Even if he changed his combat style, Weed would see through it too easily. Plus every time they met, Weed would be at a higher level and with better equipment. The gap was too big.

After every hunt, Bard Ray gained experience, but he wasn’t an adventurer like Weed. Island

Labyrinth, Skull Knight, Magical Dragon. Plus, Weed hunted all these high level monsters alone. It only increase Bard Ray’s shame at his defeat. He swallowed his frustration and humiliation and gave up.

“Weed…”

Bard Ray spit out the name. He had never forgotten the shame of that day. It made him even more focused on Royal Road.

“I will not trample you just yet. My grudge is too big. Grow a little more. Collect more friends and colleagues that build up your reputation and then…”

Bard Ray imagined the day he attacked with the Hermes guild and its allies.

“I’ll squash you so thoroughly, you will never be able to show your face on the Versailles continent again!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำจัดวัชพืช คอเปลือย ผมมาตัดออกจากลำคอของคุณ"เรย์พิจารณาพิมพ์บรรทัดที่เขาได้จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าได้อย่างรวดเร็ว แต่มีไม่มีปฏิกิริยาจากฝ่ายตรงข้ามของเขา พิจารณาเรย์แม้ไม่รู้จัก แม้จะไม่ได้ดูแลวัชพืชนอกจากนี้วัชพืชเท่านั้นเรียกใช้ทักษะโจมตีปกติ พิจารณาเรย์รู้สึกราวกับว่ามีกำแพงระหว่างกันเป็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกว่าเขากำลังขึ้นป้อมไม่ยอมรับ ทุกทักษะที่เขาใช้รู้สึก เช่นชกตื้น และจะระเบิดทุกที่เขาได้รับบาดเจ็บอุปกรณ์และทักษะระดับไม่แตกต่าง และเขาถูกวางทุกอย่างที่เขามีในการค้นหาเวลาเหมาะสมในการโจมตีและการตีโต้ แต่ไม่คำนึงถึง การโจมตีของเขาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว จัดการกับ หลังจากประสบการณ์น่ากลัวกับความพ่ายแพ้ เขารู้สึกเหมือนเขาติดอยู่ในมหาสมุทรไม่รู้จบของความสิ้นหวังพิจารณาเรย์ไม่สามารถยอมรับมัน ภาคภูมิใจของกำลังแข็งแกร่งถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ เขาออกไปเพื่อรวบรวมความแข็งแรง และแข็งแกร่งกลับมาพิจารณาเรย์ท้าทายวัชพืชห้าครั้ง แต่ทุกครั้ง ผลเดียวกันแม้ว่าเขาเปลี่ยนสไตล์การต่อสู้ของเขา วัชพืชจะเห็นผ่านมันง่ายเกินไป พลัสทุกครั้งที่พวกเขาพบ วัชพืชจะอยู่ในระดับที่สูง และ ด้วยอุปกรณ์ที่ดีกว่า ช่องว่างมีขนาดใหญ่หลังจากล่าทุก เรย์พิจารณารับประสบการณ์ แต่เขาไม่ได้เป็นนักผจญภัยเช่นวัชพืช เกาะเขาวงกต อัศวินกะโหลก มหัศจรรย์มังกร พลัส วัชพืชล่ามอนสเตอร์ทั้งหมดเหล่านี้ระดับสูงเพียงอย่างเดียว มันเพิ่มความอัปยศของ Ray พิจารณาที่ความพ่ายแพ้ของเขา เขากลืนกินแห้วและความอัปยศอดสูเขา และขึ้น"วัชพืช..."พิจารณารังสีที่คายออกชื่อ นอกจากนี้เขาไม่ได้ลืมความอัปยศของวันนั้น มันทำให้เขายิ่งเน้นบนถนนรอยัล"ฉันจะไม่บาทาสามัคคีคุณยัง เสียใจของฉันมีขนาดใหญ่เกินไป เติบโตเล็กน้อย รวบรวมเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่สร้างชื่อเสียงของคุณเพิ่มเติมแล้ว... "พิจารณาเรย์คิดในวันที่เขาโจมตีกับ Hermes กิลด์และพันธมิตร"ฉันจะสควอชอย่างทั่วถึงดังนั้น คุณจะไม่สามารถแสดงใบหน้าของคุณในทวีปแวร์ซายส์อีก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชเปลือยคอของคุณ ฉันได้มาตัดออกจากลำคอของคุณ. "

กวีเรย์ได้อย่างรวดเร็วพิมพ์ออกเส้นที่เขาได้เตรียมล่วงหน้า แต่ก็มีปฏิกิริยาจากฝ่ายตรงข้ามของเขา กวีเรย์ไม่เป็นที่รู้จักมากยิ่ง; วัชพืชไม่ได้ดูแล

วัชพืชเปิดใช้งานเพียงทักษะการโจมตีปกติ กวีเรย์รู้สึกว่าถ้ามีผนังระหว่างพวกเขาการต่อสู้ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะขึ้นกับป้อมปราการไม่ยอมรับ ทักษะที่เขาใช้ทุกคนรู้สึกเหมือนระเบิดตื้นและในทางกลับระเบิดที่เขาเอาทุกเจ็บ

อุปกรณ์และทักษะระดับก็ไม่ได้แตกต่างกันมากและเขาก็วางทุกอย่างที่เขามีลงในการหาเวลาที่เหมาะสมในการโจมตีและตีโต้ แต่ไม่ว่าทั้งหมดของการโจมตีของเขาได้อย่างรวดเร็ว

จัดการกับ หลังจากประสบการณ์ที่น่ากลัวของเขาด้วยความพ่ายแพ้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังติดอยู่ในมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุดของความสิ้นหวัง

กวีเรย์ไม่สามารถยอมรับได้ ความภาคภูมิใจของการเป็นที่แข็งแกร่งถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ เขาก็ออกไปเพื่อรวบรวมความแข็งแกร่งของเขาและกลับมาแข็งแกร่ง

กวีเรย์ท้าทายวัชพืชห้าครั้ง แต่ทุกครั้งที่ผลที่ได้เหมือนกัน

แม้ว่าเขาจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการต่อสู้ของเขาวัชพืชจะเห็นผ่านมันง่ายเกินไป บวกกับเวลาที่พวกเขาได้พบกับทุกวัชพืชจะอยู่ในระดับที่สูงขึ้นและมีอุปกรณ์ที่ดีกว่า ช่องว่างขนาดใหญ่เกินไป

หลังจากที่ทุกล่ากวีเรย์ได้รับประสบการณ์ แต่เขาไม่ได้เป็นนักผจญภัยเช่นวัชพืช เกาะ

เขาวงกตกะโหลกอัศวิน Magical มังกร พลัสวัชพืชล่ามอนสเตอร์ระดับสูงเหล่านี้คนเดียว มันเพียง แต่เพิ่มความอัปยศกวีของเรย์ที่พ่ายแพ้ เขากลืนกินแห้วและความอัปยศอดสูของเขาและให้ขึ้น

"วัชพืช ... "

กวีเรย์คายออกชื่อ เขาไม่เคยลืมความอัปยศของวันนั้น มันทำให้เขาแม้จะเน้นมากขึ้นในถนนหลวง

"ฉันจะไม่เหยียบย่ำคุณเพียง แต่ ความเสียใจของฉันมีขนาดใหญ่เกินไป เติบโตน้อยมาก รวบรวมเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่สร้างชื่อเสียงของคุณแล้ว ... "

กวีคิดเรย์วันที่เขาโจมตีด้วยสมาคม Hermes และพันธมิตร

"ฉันจะควอชคุณอย่างละเอียดคุณจะไม่สามารถที่จะแสดงให้เห็นใบหน้าของคุณในทวีปแวร์ซายอีกครั้ง!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืช , เปลือยคอของคุณ ฉันมาเพื่อตัดคอของคุณ " .กวี เรย์รีบพิมพ์ออกเส้นเขาได้เตรียมไว้ล่วงหน้า แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับจากฝ่ายตรงข้ามของเขา กวี เรย์ไม่ได้รู้จัก ; วัชพืชไม่ได้ดูแลวัชพืชเท่านั้นใช้งานปกติโจมตีทักษะ กวี เรย์รู้สึกว่ามีกำแพงระหว่างพวกเขาที่การต่อสู้เกิดขึ้น เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะขึ้นกับป้อมคงกระพัน ทุกทักษะที่เขาเคยรู้สึกเหมือนระเบิดที่ตื้น และเปิดทุกระเบิดที่เขาเจ็บอุปกรณ์และทักษะระดับไม่ได้ต่างกันมาก และเขาก็วางทุกอย่างที่เขามีในการหาเวลาที่เหมาะสมในการโจมตี และโต้กลับ แต่ไม่ทั้งหมดของการโจมตีของเขาอย่างรวดเร็วแจกด้วย หลังจากประสบการณ์เลวร้ายกับความพ่ายแพ้ เขารู้สึกว่าเขากำลังติดอยู่ในมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุดของความสิ้นหวังกวีเรย์ไม่สามารถยอมรับมันได้ ความภาคภูมิใจของการจบ ก็สลายเป็นชิ้นๆ เขาออกไปเพื่อรวบรวมกำลังของเขา และกลับมาแข็งแรงกวีเรย์ท้าทายวัชพืชมากกว่า 5 ครั้ง แต่ทุกครั้ง ผลก็เหมือนเดิมแม้ว่าเขาจะเปลี่ยนสไตล์การต่อสู้ของเขา วัชพืชจะเห็นผ่านมันได้อย่างง่ายดายเกินไป และทุกครั้งที่เราพบกัน วัชพืช จะอยู่ในระดับที่สูงกว่า และมีอุปกรณ์ที่ดีกว่า ช่องว่างมีขนาดใหญ่เกินไปหลังจากที่ทุกล่ากวี เรย์ ได้รับประสบการณ์ แต่เขาไม่ได้เป็นนักผจญภัยเหมือนวัชพืช เกาะเขาวงกต , อัศวิน , กะโหลกศีรษะมังกรวิเศษ และวัชพืชล่าพวกนี้ระดับมอนสเตอร์เพียงอย่างเดียว มันเพียง แต่เพิ่มความอับอายกวีของเรย์ที่พ่ายแพ้ของเขา เขากลืนเขาแห้วและความอับอายและยอมแพ้" . . . . . . . . "กวีเรย์ออกมาชื่อ เขาไม่เคยลืมความอัปยศในวันนั้น มันทำให้เขายิ่งเน้นหลวงถนน" ผมจะไม่ทำ คุณ เพียง แต่ ความแค้นของฉันมีขนาดใหญ่เกินไป โตอีกหน่อย รวบรวมเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่สร้างชื่อเสียงของคุณแล้ว . . . . . . . "กวี เรย์คิดวันที่เขาโจมตีกับ Hermes กิลด์และพันธมิตรของ" ฉันจะขยี้ให้ละเอียด คุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าของคุณในทวีปแวร์ซายอีกครั้ง ! "