Carriage of goods by sea disputes –

Carriage of goods by sea disputes – Chinese courts and the straight bill of lading

Handled by: Wang Jing & Co. Law Firm, Guangzhou office

[CASE SUMMARY]

The Plaintiff, an import and export company in Jiangsu Province, China, brought a suit against the Defendant, a shipping company in Hong Kong, before the Guangzhou Maritime Court in September 2002, to resolve a dispute relating to the delivery of goods under a contract of carriage of goods by sea. The Guangzhou Maritime Court held the open hearing in December of the same year.

The Plaintiff claimed as follows. He delivered the goods to the Defendant for carriage by the same. The goods were to be loaded at Chiwan Port (Shenzhen) and to be discharged at a Nigerian port. After loading had been completed, the Defendant issued a straight bill of lading that named the Plaintiff as the shipper. When the goods arrived at the port of destination, the Defendant released the goods without receipt of the original bill of lading. Hence, the Plaintiff claimed against the Defendant for payment of goods and loss of freight. The Defendant on the other hand asserted that because this case involved a straight bill of lading, the carrier was only obliged to deliver the goods to the named consignee. As the carrier, the Defendant did indeed deliver the goods to the consignee named in the straight bill of lading at the port of destination, and thus it should not bear any legal liabilities. Both parties agreed on the application of the law of the People’s Republic of China.

The Guangzhou Maritime Court ascertained that pursuant to the relevant provisions of Article 79 of the Maritime Code of the People’s Republic of China, a straight bill of lading is not negotiable and thus has not the effect to be the document of title to the goods. The carrier therefore suffices to deliver the goods to the named consignee – unless the shipper gives instructions otherwise before the delivery of the goods. Whether the bill of lading is received or not does not affect the rights of the holder of the same. Therefore, when the carrier delivers the goods to the consignee named in the straight bill of lading, it need not require the straight bill of lading from the named consignee. In the prevalent case, the Defendant indeed issued a straight bill of lading. Even if the Defendant did not receive the original bill of lading, he did deliver the goods to the named consignee. Moreover, prior to the delivery of the goods, the Plaintiff did not instruct the Defendant not to deliver the goods to the named consignee. The Court thus concluded that the Defendant was not in breach of the contract of carriage and thus should not bear any liabilities there for, and the claim of the Plaintiff against the Defendant was consequently rejected.

[COMMENTS]

This case involves the issue whether the Maritime Code of the People’s Republic of China allows the carrier to release the goods without production of the original straight bill of lading. While in most other jurisdictions – including those of the United Kingdom and the United States – this approach is favoured, Chinese courts have traditionally chosen a different interpretation. Article 71 of the said Maritime Code, the dominating law for maritime affairs, states that “a bill of lading is a document based on which the carrier undertakes to deliver the goods against surrendering the same”. This led judges in China to conclude that the law obliges the carrier to deliver the goods against the original bill of lading, whether or not the said bill is straight. Recently however, a discussion has been raised in Chinese legal circles – right up to the Supreme Court – if China should not adapt to international practice in this respect. The argument would be that a straight bill of lading is a non-negotiable document of title and the carrier can thus only deliver the goods to the named consignee under the bill of lading – with the return of the original bill of lading then serving no further purpose. To the best of our knowledge, in the above judgment the Guangzhou Maritime Court for the first time acknowledges this argument, a development which is likely to bring about a degree of legal uncertainty: are courts to adopt the tradition interpretation or favour the new argument? The final decision may be for the Supreme Court to make. The current ambiguity may be the price that needs to be paid for the long-term prospect of better conformation of Chinese legal standards to international norms.

[This opinions set forth in this article are of the author only, and are intended for informative purposes only. Hence, the information provided should not be relied upon as legal advice, and should not be acted upon without seeking professional counsel.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนส่งสินค้าโดยข้อพิพาททะเล – ศาลจีนและตรงตราดำเนินการโดย: จิงวัง & Co. บริษัทกฎหมาย สำนักงานกวางเจา[สรุปกรณี]โจทก์ บริษัทนำเข้าและส่งออกในจังหวัดมณฑลเจียงซู จีน นำสูทกับจำเลย บริษัทขนส่งในฮ่องกง Hong ก่อนศาลกวางเจาทะเลในเดือน 2002 กันยายน แก้ไขข้อโต้แย้งเกี่ยวข้องกับการจัดส่งสินค้าภายใต้สัญญาขนส่งสินค้าโดยซี ศาลกวางเจาทะเลจัดได้ยินเปิดในเดือนธันวาคมของปีเดียวกันโจทก์อ้างว่า เป็นดังนี้ เขาส่งสินค้าให้จำเลยขนส่ง โดยตรง สินค้ามีให้โหลดที่พอร์ตชีวัน (เซินเจิ้น) และถูกปล่อยออกที่ท่าเรือรี หลังจากโหลดมาเสร็จ จำเลยออกตรงตราที่มีชื่อโจทก์เป็นผู้จัดส่งสินค้าที่ เมื่อสินค้ามาถึงท่าเรือปลายทาง จำเลยออกสินค้า โดยรับต้นฉบับของใบตราส่ง ดังนั้น โจทก์อ้างกับจำเลยชำระเงินของสินค้าและขาดทุนของการขนส่ง จำเลยในอีกคนว่า เนื่องจากกรณีนี้เกี่ยวข้องตรงตรา บริษัทขนส่งเท่านั้นบ้านจัดส่งสินค้าให้ consignee ชื่อ บริษัทขนส่ง จำเลยได้ส่งสินค้าแน่นอนให้ consignee ชื่อตรงตราที่ท่าเรือปลายทาง และดัง นั้นควรแบกหนี้สินใด ๆ ทางกฎหมายไม่ ทั้งสองฝ่ายตกลงกันในการบังคับใช้กฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนจีนศาลกวางเจาทะเล ascertained ว่า ตามบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องของบทความ 79 รหัสทะเลของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตรงตราไม่สามารถต่อรอง และจึง มีผลไม่ให้ เอกสารของชื่อสินค้า บริษัทขนส่งดังนั้น suffices จะส่งสินค้า consignee ชื่อ – นอกจากผู้จัดส่งสินค้าการให้คำแนะนำอย่างอื่นก่อนการจัดส่งสินค้า ว่าการได้รับใบตราส่ง หรือไม่ส่งผลกระทบต่อสิทธิของเจ้าของเดียวกัน ดังนั้น เมื่อผู้ขนส่งส่งสินค้า consignee ชื่อตรงตรา มันจำเป็นไม่จำเป็นต้องตรงตราจาก consignee ชื่อ ในกรณีแพร่หลาย จำเลยออกตรงตราจริง ๆ แม้ว่าจำเลยไม่ได้รับต้นฉบับของใบตราส่ง เขาไม่ได้ส่งสินค้าให้ consignee ชื่อ นอกจากนี้ ก่อนการจัดส่งสินค้า โจทก์ได้ไม่แนะนำจำเลยไม่ให้การจัดส่งสินค้า consignee ชื่อ ศาลจึงสรุปว่า จำเลยไม่ละเมิดสัญญาการบิน และจึง ควรแบกหนี้สินใด ๆ มีการ และดังนั้นถูกปฏิเสธข้อเรียกร้องของโจทก์กับจำเลย[ความเห็น]กรณีนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาว่าผู้ขนส่งจะปล่อยสินค้าไม่ผลิตเดิมตรงตราอนุญาตให้รหัสทะเลของสาธารณรัฐประชาชนจีน ในขณะที่ในประเทศอื่น ๆ –รวมทั้งสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา – ส่วนใหญ่วิธีนี้เป็น favoured ศาลจีนประเพณีเลือกตีความแตกต่างกัน บทความ 71 กล่าวว่าทะเลรหัส พลังอำนาจเหนือกฎหมายในทะเล ระบุว่า "ตราเป็นเอกสารใช้ในซึ่ง ผู้ขนส่งรับส่งสินค้ากับ surrendering เหมือนกัน" นี้นำผู้พิพากษาในประเทศจีนเพื่อสรุปว่า กฎหมาย obliges ผู้ขนส่งสินค้าจากต้นฉบับของใบตราส่ง ว่ารายการดังกล่าวจะตรงหรือไม่ ขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม การสนทนาได้ถูกในจีนกฎหมายวง – ไปจนถึงศาลฎีกา – ถ้าจีนไม่ควรปรับการฝึกระหว่างประเทศประการนี้ อาร์กิวเมนต์จะตรงตราว่า เอกสารหล่วยไม่น่าชื่อบริษัทขนส่งสามารถดังเท่านั้นที่จัดส่งสินค้า consignee ชื่อภายใต้ตรา – กับการกลับมาของเดิมตราแล้ว ให้บริการไม่มีวัตถุประสงค์เพิ่มเติม กับความรู้ของเรา ในคำพิพากษาข้างต้นศาลแรกกวางเจาทะเล เวลายอมรับว่า อาร์กิวเมนต์นี้ การพัฒนาซึ่งจะก่อให้เกิดระดับของความไม่แน่นอนทางกฎหมาย: มีศาลเพื่อนำมาใช้ตีความประเพณี หรือโปรดปรานอาร์กิวเมนต์ใหม่ การตัดสินใจขั้นสุดท้ายอาจจะสำหรับศาลฎีกาให้ ย่อปัจจุบันอาจได้ราคาที่ต้องชำระสำหรับโน้มระยะยาวของดี conformation ของจีนมาตรฐานกฎหมายบรรทัดฐานระหว่างประเทศ[ความคิดเห็นนี้กำหนดไว้ในบทความนี้เป็นของผู้เขียนเท่านั้น และมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเท่านั้น ดังนั้น ข้อมูลที่ให้จะไม่สามารถอาศัยเมื่อเป็นคำแนะนำทางกฎหมาย กควรไม่สามารถดำเนินการ โดยไม่ปรึกษามืออาชีพ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนของทางทะเลข้อพิพาท - ศาลจีนและการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกจัดการโดย: วังจิงแอนด์โค บริษัท กฎหมายสำนักงานกว่างโจว[สรุปกรณี] โจทก์ซึ่งเป็น บริษัท นำเข้าและส่งในจังหวัด Jiangsu, จีน, นำชุดสูทกับ จำเลยซึ่งเป็น บริษัท ที่จัดส่งในฮ่องกงก่อนที่กว่างโจวในการเดินเรือศาลกันยายน 2002 เพื่อแก้ไขปัญหาข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับการส่งมอบสินค้าที่อยู่ภายใต้สัญญาการขนส่งสินค้าทางทะเลได้ กว่างโจวทางทะเลศาลได้ยินเปิดในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน. โจทก์อ้างว่าเป็นดังต่อไปนี้ เขาส่งสินค้าไปยังจำเลยสำหรับการขนส่งโดยเดียวกัน สินค้าจะถูกโหลดชีวานพอร์ต (เซินเจิ้น) และได้รับการปล่อยออกมาในพอร์ตไนจีเรีย หลังจากที่โหลดเสร็จสมบูรณ์จำเลยที่ออกใบเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกที่ชื่อโจทก์เป็นผู้ส่ง เมื่อสินค้ามาถึงท่าเรือปลายทางที่จำเลยปล่อยสินค้าได้โดยไม่ต้องได้รับการเรียกเก็บเงินเดิมของน้ำหนักบรรทุก ดังนั้นโจทก์อ้างว่าจำเลยกับการชำระค่าสินค้าและการสูญเสียของการขนส่งสินค้า จำเลยในมืออื่น ๆ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเพราะกรณีนี้เกี่ยวข้องกับการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุก, ผู้ให้บริการที่ถูกต้องเท่านั้นที่จะส่งสินค้าไปยังผู้รับชื่อ ในฐานะที่เป็นผู้ให้บริการที่จำเลยไม่แน่นอนส่งมอบสินค้าให้กับผู้รับที่มีชื่อในการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกที่ท่าเรือปลายทางและดังนั้นจึงไม่ควรแบกรับหนี้สินทางกฎหมายใด ๆ ทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยกับการใช้กฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนของจีน. กว่างโจวทางทะเลศาลตรวจสอบว่าเป็นไปตามบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องของข้อ 79 แห่งประมวลกฎหมายทางทะเลของสาธารณรัฐประชาชนจีน, การเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกไม่ต่อรองและ จึงไม่ได้มีผลกระทบที่จะมีเอกสารที่ชื่อเพื่อสินค้า ผู้ให้บริการจึงพอเพียงที่จะส่งสินค้าไปยังผู้รับชื่อ - ถ้าผู้ส่งให้คำแนะนำเป็นอย่างอื่นก่อนที่จะส่งมอบสินค้า ไม่ว่าจะเป็นใบเบิกที่ได้รับหรือไม่ไม่มีผลกระทบต่อสิทธิของผู้ถือของเดียวกัน ดังนั้นเมื่อผู้ให้บริการส่งมอบสินค้าให้กับผู้รับที่มีชื่อในการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกก็ไม่จำเป็นต้องมีการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกจากชื่อผู้รับ ในกรณีที่แพร่หลายที่จำเลยแน่นอนออกใบเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุก แม้ว่าจำเลยไม่ได้รับการเรียกเก็บเงินเดิมของน้ำหนักบรรทุกเขาได้ส่งมอบสินค้าให้กับผู้รับชื่อ นอกจากนี้ก่อนที่จะมีการส่งมอบสินค้าที่โจทก์ไม่ได้สั่งให้จำเลยไม่ได้ที่จะส่งสินค้าไปยังผู้รับชื่อ ศาลจึงสรุปได้ว่าจำเลยไม่ได้อยู่ในการผิดสัญญาการขนส่งจึงไม่ควรแบกรับหนี้สินใด ๆ ที่นั่นและการเรียกร้องของโจทก์กับจำเลยถูกปฏิเสธจึงได้. [ความคิดเห็น] กรณีนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาไม่ว่าจะเป็นการเดินเรือที่ รหัสของสาธารณรัฐประชาชนจีนจะช่วยให้ผู้ให้บริการที่จะปล่อยสินค้าที่ผลิตโดยไม่ต้องเรียกเก็บเงินตรงเดิมของน้ำหนักบรรทุก ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ มากที่สุด - รวมทั้งของสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา - วิธีการนี้เป็นที่ชื่นชอบ, สนามจีนได้เลือกประเพณีการตีความที่แตกต่างกัน ข้อ 71 ในการเดินเรือรหัสกล่าวว่ากฎหมายครอบครองกิจการทางทะเลกล่าวว่า "ใบเบิกเป็นเอกสารตามที่ผู้ให้บริการรับส่งสินค้ากับการยอมจำนนเดียวกัน" นี้จะนำผู้พิพากษาในประเทศจีนที่จะสรุปได้ว่ากฎหมายที่บังคับผู้ให้บริการในการส่งมอบสินค้าให้กับการเรียกเก็บเงินเดิมของน้ำหนักบรรทุกหรือไม่กล่าวว่าการเรียกเก็บเงินตรง เมื่อเร็ว ๆ นี้อย่างไรก็ตามการอภิปรายได้รับการยกในวงการกฎหมายของจีน - ขวาขึ้นไปยังศาลฎีกา - ถ้าจีนไม่ควรปรับให้เข้ากับการปฏิบัติระหว่างประเทศในส่วนนี้ ข้อโต้แย้งที่จะเป็นไปได้ว่าการเรียกเก็บเงินตรงของน้ำหนักบรรทุกเป็นเอกสารที่ไม่ได้ต่อรองของชื่อและผู้ให้บริการสามารถจึงเพียง แต่ส่งมอบสินค้าไปยังผู้รับชื่อภายใต้ใบเบิก - มีการกลับมาของการเรียกเก็บเงินเดิมของน้ำหนักบรรทุกแล้วก็ทำหน้าที่ไม่ต่อไป วัตถุประสงค์. ที่ดีที่สุดของความรู้ของเราในการตัดสินดังกล่าวข้างต้นกว่างโจวทางทะเลศาลเป็นครั้งแรกยอมรับว่าเรื่องนี้การพัฒนาซึ่งมีแนวโน้มที่จะนำมาเกี่ยวกับระดับของความไม่แน่นอนทางกฎหมาย: การมีศาลที่จะนำมาตีความประเพณีหรือชอบโต้เถียงครั้งใหม่? การตัดสินใจครั้งสุดท้ายอาจจะศาลฎีกาจะทำให้ กำกวมในปัจจุบันอาจจะมีราคาที่ต้องจ่ายเงินสำหรับการคาดหมายในระยะยาวของโครงสร้างที่ดีขึ้นของมาตรฐานทางกฎหมายจีนบรรทัดฐานระหว่างประเทศ. [ความคิดเห็นนี้กำหนดไว้ในบทความนี้เป็นของผู้เขียนเท่านั้นและมีวัตถุประสงค์เพื่อวัตถุประสงค์ในการให้ข้อมูลเท่านั้น . ดังนั้นข้อมูลที่ให้ไม่ควรพึ่งพาคำแนะนำทางกฎหมายที่เป็นและไม่ควรที่จะดำเนินการใด ๆ โดยไม่ต้องขอคำปรึกษามืออาชีพ.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขนส่งสินค้าทางทะเลข้อพิพาท–จีนศาลและบิลตรงจากการบรรทุก

จัดการโดย : บริษัทกฎหมายหวังจิง& Co . , กว่างโจวสำนักงาน

[ ]

สรุปคดีโจทก์ นำเข้าและส่งออก บริษัท ในจังหวัด Jiangsu , จีน , มาฟ้องจำเลย จัดส่ง บริษัท ในฮ่องกง ก่อนศาลกวางโจวทางทะเลในเดือนกันยายน 2002เพื่อแก้ปัญหาข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับการส่งมอบสินค้าตามสัญญารับขนของทางทะเล ศาลทางทะเลกวางโจวจัดงานเปิดฟังในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน

โจทก์อ้างว่า ดังนี้ เขาส่งสินค้าให้จำเลยเพื่อการขนส่งโดยเดียวกัน สินค้าจะถูกโหลดในชีวานพอร์ต ( เซินเจิ้น ) และจะออกจากโรงพยาบาลในไนจีเรียพอร์ตหลังจากที่โหลดได้เสร็จ จำเลยออกตรงใบตราส่งสินค้าที่ชื่อโจทก์เป็นผู้ส่ง . เมื่อสินค้ามาถึงท่าเรือปลายทาง จำเลยปล่อยสินค้าโดยไม่รับต้นฉบับใบตราส่งสินค้า . ดังนั้น โจทก์อ้างว่าต่อจำเลยชำระสินค้าและการสูญหายของสินค้าจำเลย ในมืออื่น ๆยืนยันว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับตรงใบรับสินค้า , ผู้ให้บริการเพียงมีหน้าที่ต้องส่งมอบสินค้าไปยังชื่อผู้รับ เป็นผู้ให้บริการ จำเลยไม่ได้แน่นอนส่งมอบสินค้าไปยังผู้รับ ชื่อ ใน ตรง ใบตราส่งสินค้าทางเรือที่ท่าเรือปลายทาง , และดังนั้นจึงไม่ควรแบกความรับผิดชอบทางกฎหมายใด ๆ .ทั้งสองฝ่ายตกลงในการใช้กฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนจีน

กวางทางทะเลศาลการตามบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องของบทความ 79 ของรหัสทางทะเลของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตรงใบตราส่งสินค้า ไม่ต่อรอง และดังนั้นจึงไม่มีผลที่จะได้รับเอกสารของ ชื่อสินค้าผู้ให้บริการจึงพอเพียงเพื่อส่งมอบสินค้าไปยังชื่อผู้รับ และผู้ส่ง นอกจากให้คำแนะนำอย่างอื่น ก่อนส่งมอบสินค้า ไม่ว่าจะเป็นใบเบิกที่ได้รับหรือไม่ ไม่กระทบสิทธิของเจ้าของเดียวกัน ดังนั้น เมื่อผู้ขนส่งส่งมอบสินค้าไปยังผู้รับที่ชื่อในใบตราส่งสินค้าตรง ,มันต้องไม่ต้องตรงใบรับสินค้าจากชื่อผู้รับ ใน กรณี ที่แพร่หลาย จำเลยย่อมออกตรงรายการสินค้า ถ้าจำเลยไม่ได้รับต้นฉบับใบตราส่งสินค้า เขาส่งมอบสินค้าไปยังชื่อผู้รับ นอกจากนี้ ก่อนการส่งมอบสินค้าฝ่ายโจทก์ไม่ได้สั่งให้จำเลยไม่ส่งมอบสินค้าไปยังชื่อผู้รับ ศาลจึงเห็นว่าจำเลยไม่ได้อยู่ในการละเมิดของสัญญาของการขนส่ง และดังนั้นจึง ไม่ควรแบกหนี้สินใด ๆนั้น และการเรียกร้องของโจทก์กับจำเลยจึงปฏิเสธ

[ ]

ความคิดเห็นคดีนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาว่ารหัสทางทะเลของสาธารณรัฐประชาชนจีน ช่วยให้ผู้ให้บริการเพื่อปล่อยสินค้าโดยการผลิตของเดิมตรงรายการสินค้า ในขณะที่ในเขตอำนาจศาลอื่น ๆ ( รวมทั้งส่วนใหญ่ของสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา–วิธีการนี้เป็นที่ชื่นชอบ ศาลจีนมีประเพณีที่เลือกการตีความที่แตกต่างกันบทความเกี่ยวกับรหัสกล่าวว่าทางทะเลยกฎหมายสำหรับกิจการทางทะเล ระบุว่า " ใบขนเป็นเอกสารตามที่ผู้ให้บริการรับที่จะส่งมอบสินค้ากับยอมแพ้เหมือนกัน " ทำให้ผู้พิพากษาในประเทศจีนที่จะสรุปได้ว่ากฎหมายให้ผู้ขนส่งส่งมอบสินค้ากับต้นฉบับใบตราส่งสินค้าหรือไม่บิลบอกว่าตรงเมื่อเร็วๆ นี้ อย่างไรก็ตาม การได้รับการยกในวงการกฎหมายจีน ( จนถึงศาลฎีกา และถ้าจีนไม่ควรปรับการปฏิบัติระหว่างประเทศในส่วนนี้อาร์กิวเมนต์จะว่าตรงใบตราส่งสินค้า คือ เอกสารที่ไม่ต่อรองของชื่อเรื่องและผู้ให้บริการจึงสามารถจัดส่งสินค้าไปยังชื่อผู้รับตามใบเบิก และการกลับมาของต้นฉบับใบตราส่งสินค้าแล้วให้บริการไม่มีวัตถุประสงค์ เพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเราในการตัดสินศาลเหนือกวางโจวทางทะเลครั้งแรกยอมรับอาร์กิวเมนต์นี้การพัฒนาซึ่งมีแนวโน้มที่จะให้ระดับของความไม่แน่นอนทางกฎหมาย : ศาลรับประเพณีการตีความหรือสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ใหม่ การตัดสินใจขั้นสุดท้ายอาจจะให้ศาลฎีกาเพื่อให้ ความคลุมเครือในปัจจุบันอาจจะมีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับลูกค้าระยะยาวดีกว่าโครงสร้างมาตรฐานกฎหมายจีนบรรทัดฐานระหว่างประเทศ .

[ ความคิดเห็นที่กำหนดไว้ในบทความนี้ของผู้เขียนเท่านั้น และมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเท่านั้น ดังนั้น ข้อมูลที่ให้ไม่ควรอาศัยเมื่อเป็นคำแนะนำทางกฎหมาย และไม่ควรทำเมื่อไม่มี ]
หาที่ปรึกษามืออาชีพ