- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Local Treatment of Chronic Woundsin
Local Treatment of Chronic Wounds
in Patients With Peripheral Vascular Disease, Chronic Venous Insufficiency, and Diabetes
Mike Rüttermann, Dr. med.,*,1 Andreas Maier-Hasselmann, Dr. med.,1 Brigitte Nink-Grebe, Dr. med.,1 and Marion Burckhardt, Dr. med.1
Author information ► Article notes ► Copyright and License information ►
See letter "Correspondence (letter to the editor): Benefits of Hyperbaric Oxygen Therapy Still Doubtful" in volume 110 on page 372.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Hydrogel Dressings Are Obsolete" in volume 110 on page 372.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Topical Honey for Diabetic Foot Ulcers" in volume 110 on page 373.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Wound Care Products Are not Completely Expendable" in volume 110 on page 373.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Clear Decision Criteria Are Lacking" in volume 110 on page 374.
See letter "Correspondence (reply): In Reply" in volume 110 on page 374.
This article has been cited by other articles in PMC.
Go to:
Abstract
Background
A chronic wound is defined as an area where the skin is not intact that fails to heal within eight weeks. Such wounds usually develop on the lower limbs as a complication of diabetes, venous insufficiency, or inadequate arterial perfusion. Most of the roughly 45 000 limb amputations performed in Germany each year are necessitated by non-healing chronic wounds.
Methods
In the development of this S3 guideline, a systematic search was performed that yielded 4998 references including 38 randomized, controlled trials and 26 systematic reviews, which were used as the basis for the recommendations and statements made in the guideline. Twelve member societies of the umbrella Association of Scientific Medical Societies in Germany (Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften, AWMF), as well as the German Association of Nursing Science (Deutsche Gesellschaft für Pflegewissenschaft, and patient representatives participated in the consensus rounds in which the guideline’s recommendations and statements were agreed upon.
Results
This guideline contains seven evidence-based recommendations and 30 good clinical practice (GCP) recommendations. Evidence-based recommendations are given in favor of hydrogel, hyperbaric oxygenation, and integrated care, and against the use of medicinal honey and growth factors. Terms are defined precisely in order to ease communication and to specify what is meant by “wound debridement” (a procedure performed by a physician) as opposed to cleansing a wound. Under the premise of preventing pain, exudation, and maceration, local therapeutic agents can be chosen on the basis of the scientific evidence, the patient’s preference, the physician’s experience, and the wound situation. Costs should also be considered.
Conclusion
Scant evidence is available to answer many of the relevant questions about chronic wounds. There are valid data in support of hyperbaric oxygen and integrated care. More research is needed.
Chronic wounds are often treated unsystematically in routine practice, even though successful wound healing depends to a large extent on continuity in the re-evaluation of the state of the wound and reassessment of the treatment strategy.
Chronic wounds are associated with
severe impairment of quality of life (1),
long treatment times, and
high costs (2).
In addition, they restrict patients’ everyday activities and mobility and cause emotional distress. As far as quality of life is concerned, systematic reviews have shown that pain is the most serious physical impairment of all (1, 3– 6).
Inadequate venous return is the cause of about 1.2% of all days lost from work in Germany. About 1% of the total cost of inpatient medical care in Germany is spent on the treatment of venous leg ulcers (7). On average, one patient in three has a recurrence (8). It does seem, however, that the incidence and prevalence of venous leg ulcers are both lower than they were reported to be in the 1970s. Large-scale studies in the Rhineland region of Germany have revealed a current prevalence of about 0.08%, which would imply that about 50 000 to 80 000 persons in the country suffer from this condition.
Chronic wounds on the lower limbs can arise because of arterial hypoperfusion (arterial leg ulcers), often in combination with diabetes (diabetic foot ulcers). The prevalence of peripheral arterial hypoperfusion in the overall population is 3% to 10%, depending on the definition. 15% to 20% of persons over age 70 have peripheral arterial occlusive disease (PAOD) (9). No reliable figures are available for the prevalence or incidence of stage IV PAOD or of leg ulcers of mixed arterial and venous pathogenesis.
Studies of diabetic foot ulcers in various countries have yielded prevalence figures ranging from 2% to 10% of the diabetic population, with an annual incidence of 2% to 6% (10).
Foot ulcers can lead, in the worst case, to amputations of toes, the foot, or the entire lower limb. According to data from the German AOK health insurance company, amputations are carried out in about 29 000 diabetic patients in Germany every year (11).
Although no precise epidemiological data are available on the frequency of recurrence of chronic wounds, individual studies have shown that both diabetic foot ulcers and venous insufficiency ulcers tend to recur, particularly when peripheral arterial hypoperfusion is also present (12). Recurrent diabetic foot ulcers are the most likely of all to necessitate amputation (in up to 60% of cases) (13).
Go to:
Methods
This S3 guideline was created in accordance with generally recognized quality criteria (14) under the aegis of the German Association for Wound Healing and Wound Treatment (Deutsche Gesellschaft für Wundheilung und Wundbehandlung e.V.) in collaboration with 11 societies belonging to the Association of Scientific Medical Societies in Germany (AWMF, Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften), the German Association of Nursing Science, and patient representatives. The persons who developed the guideline thus came from multiple medical disciplines and other health occupations involved in the treatment of wounds; the participants were selected because of their expertise and because they had minimal personal conflicts of interest.
A comprehensive set of key questions about the current methods of cleaning and dressing wounds and about various physical treatments served as the basis for a literature search and assessment performed externally by Kleijnen Systematic Reviews Ltd. (UK).
Individual guideline authors carried out systematic literature searches on further subjects, such as patient preferences or organization. In total, 4998 publications on wound-treatment interventions were retrieved, including the reports of 38 randomized controlled trials that were used to develop the guideline. In addition, 103 randomized controlled trials from 26 systematic reviews were used. The effects on clinical endpoints such as wound healing, reduction of wound size, pain, and complications were systematically assessed according to the GRADE scheme (15), which also provides an overview of the quality of the evidence. On the basis of this evidence, the participants issued graded recommendations that were developed in multiple consensus-building sessions (Table).
Table
Table
Evidence levels and recommendation grades in the S3 guideline on the local treatment of chronic wounds
In areas where scientific evidence could not be obtained or was not considered essential, good clinical practice (GCP) recommendations were issued by consensus.
On the basis of the recommendations and statements for which a consensus could be obtained, an algorithm was created that encapsulates the basic principles of diagnostic assessment and wound treatment (Figures 1 and 22 and eFigure 1). The development of this guideline is described in a comprehensive guideline report (16).
Figure 1
Figure 1
Algorithm for wound-specific diagnostic
Figure 2
Figure 2
Algorithm for wound cleansing
eFigure 1
eFigure 1
Algorithm for wound cleansing
Go to:
Diagnostic assessment and documentation
The clinical approach to chronic wounds begins with history-taking and the diagnostic assessment of the underlying disease, which should be performed as recommended in the guidelines of the relevant medical specialty society. The general procedure is shown in the algorithm for history-taking and diagnostic assessment (Figure 1).
A recommendation of major importance is that, if no trend toward wound healing is evident after six weeks of treatment in conformity with the guidelines, there should be further differential-diagnostic assessment for other potential causes of impaired wound healing. In case of doubt, a second opinion should be obtained (GCP).
Moreover, micriobiological testing is recommended only when antibiotic treatment of a bacterial infection emanating from the wound is being considered.
Adequate documentation is very important and serves as the basis of communication among treating personnel, as well as of quality management and billing. At a minimum, documentation must include the (established or suspected) cause of impaired wound healing, the size of the wound, the visual appearance of the wound surface and its edge and surroundings, the treatment(s) ordered and provided, and any changes made in the treatment.
The guideline also contains definitions and explanations of terms. For example, the proper use of the term “debridement” is explained. This word is often used inappropriately for lesser procedures; a clear distinction is drawn between debridement and simple wound cleansing.
Go to:
Wound cleansing and surgical debridement
The literature search did not reveal any high-grade evidence (see Table) for either wound cleansing or wound debridement, yet there was a strong consens
in Patients With Peripheral Vascular Disease, Chronic Venous Insufficiency, and Diabetes
Mike Rüttermann, Dr. med.,*,1 Andreas Maier-Hasselmann, Dr. med.,1 Brigitte Nink-Grebe, Dr. med.,1 and Marion Burckhardt, Dr. med.1
Author information ► Article notes ► Copyright and License information ►
See letter "Correspondence (letter to the editor): Benefits of Hyperbaric Oxygen Therapy Still Doubtful" in volume 110 on page 372.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Hydrogel Dressings Are Obsolete" in volume 110 on page 372.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Topical Honey for Diabetic Foot Ulcers" in volume 110 on page 373.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Wound Care Products Are not Completely Expendable" in volume 110 on page 373.
See letter "Correspondence (letter to the editor): Clear Decision Criteria Are Lacking" in volume 110 on page 374.
See letter "Correspondence (reply): In Reply" in volume 110 on page 374.
This article has been cited by other articles in PMC.
Go to:
Abstract
Background
A chronic wound is defined as an area where the skin is not intact that fails to heal within eight weeks. Such wounds usually develop on the lower limbs as a complication of diabetes, venous insufficiency, or inadequate arterial perfusion. Most of the roughly 45 000 limb amputations performed in Germany each year are necessitated by non-healing chronic wounds.
Methods
In the development of this S3 guideline, a systematic search was performed that yielded 4998 references including 38 randomized, controlled trials and 26 systematic reviews, which were used as the basis for the recommendations and statements made in the guideline. Twelve member societies of the umbrella Association of Scientific Medical Societies in Germany (Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften, AWMF), as well as the German Association of Nursing Science (Deutsche Gesellschaft für Pflegewissenschaft, and patient representatives participated in the consensus rounds in which the guideline’s recommendations and statements were agreed upon.
Results
This guideline contains seven evidence-based recommendations and 30 good clinical practice (GCP) recommendations. Evidence-based recommendations are given in favor of hydrogel, hyperbaric oxygenation, and integrated care, and against the use of medicinal honey and growth factors. Terms are defined precisely in order to ease communication and to specify what is meant by “wound debridement” (a procedure performed by a physician) as opposed to cleansing a wound. Under the premise of preventing pain, exudation, and maceration, local therapeutic agents can be chosen on the basis of the scientific evidence, the patient’s preference, the physician’s experience, and the wound situation. Costs should also be considered.
Conclusion
Scant evidence is available to answer many of the relevant questions about chronic wounds. There are valid data in support of hyperbaric oxygen and integrated care. More research is needed.
Chronic wounds are often treated unsystematically in routine practice, even though successful wound healing depends to a large extent on continuity in the re-evaluation of the state of the wound and reassessment of the treatment strategy.
Chronic wounds are associated with
severe impairment of quality of life (1),
long treatment times, and
high costs (2).
In addition, they restrict patients’ everyday activities and mobility and cause emotional distress. As far as quality of life is concerned, systematic reviews have shown that pain is the most serious physical impairment of all (1, 3– 6).
Inadequate venous return is the cause of about 1.2% of all days lost from work in Germany. About 1% of the total cost of inpatient medical care in Germany is spent on the treatment of venous leg ulcers (7). On average, one patient in three has a recurrence (8). It does seem, however, that the incidence and prevalence of venous leg ulcers are both lower than they were reported to be in the 1970s. Large-scale studies in the Rhineland region of Germany have revealed a current prevalence of about 0.08%, which would imply that about 50 000 to 80 000 persons in the country suffer from this condition.
Chronic wounds on the lower limbs can arise because of arterial hypoperfusion (arterial leg ulcers), often in combination with diabetes (diabetic foot ulcers). The prevalence of peripheral arterial hypoperfusion in the overall population is 3% to 10%, depending on the definition. 15% to 20% of persons over age 70 have peripheral arterial occlusive disease (PAOD) (9). No reliable figures are available for the prevalence or incidence of stage IV PAOD or of leg ulcers of mixed arterial and venous pathogenesis.
Studies of diabetic foot ulcers in various countries have yielded prevalence figures ranging from 2% to 10% of the diabetic population, with an annual incidence of 2% to 6% (10).
Foot ulcers can lead, in the worst case, to amputations of toes, the foot, or the entire lower limb. According to data from the German AOK health insurance company, amputations are carried out in about 29 000 diabetic patients in Germany every year (11).
Although no precise epidemiological data are available on the frequency of recurrence of chronic wounds, individual studies have shown that both diabetic foot ulcers and venous insufficiency ulcers tend to recur, particularly when peripheral arterial hypoperfusion is also present (12). Recurrent diabetic foot ulcers are the most likely of all to necessitate amputation (in up to 60% of cases) (13).
Go to:
Methods
This S3 guideline was created in accordance with generally recognized quality criteria (14) under the aegis of the German Association for Wound Healing and Wound Treatment (Deutsche Gesellschaft für Wundheilung und Wundbehandlung e.V.) in collaboration with 11 societies belonging to the Association of Scientific Medical Societies in Germany (AWMF, Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften), the German Association of Nursing Science, and patient representatives. The persons who developed the guideline thus came from multiple medical disciplines and other health occupations involved in the treatment of wounds; the participants were selected because of their expertise and because they had minimal personal conflicts of interest.
A comprehensive set of key questions about the current methods of cleaning and dressing wounds and about various physical treatments served as the basis for a literature search and assessment performed externally by Kleijnen Systematic Reviews Ltd. (UK).
Individual guideline authors carried out systematic literature searches on further subjects, such as patient preferences or organization. In total, 4998 publications on wound-treatment interventions were retrieved, including the reports of 38 randomized controlled trials that were used to develop the guideline. In addition, 103 randomized controlled trials from 26 systematic reviews were used. The effects on clinical endpoints such as wound healing, reduction of wound size, pain, and complications were systematically assessed according to the GRADE scheme (15), which also provides an overview of the quality of the evidence. On the basis of this evidence, the participants issued graded recommendations that were developed in multiple consensus-building sessions (Table).
Table
Table
Evidence levels and recommendation grades in the S3 guideline on the local treatment of chronic wounds
In areas where scientific evidence could not be obtained or was not considered essential, good clinical practice (GCP) recommendations were issued by consensus.
On the basis of the recommendations and statements for which a consensus could be obtained, an algorithm was created that encapsulates the basic principles of diagnostic assessment and wound treatment (Figures 1 and 22 and eFigure 1). The development of this guideline is described in a comprehensive guideline report (16).
Figure 1
Figure 1
Algorithm for wound-specific diagnostic
Figure 2
Figure 2
Algorithm for wound cleansing
eFigure 1
eFigure 1
Algorithm for wound cleansing
Go to:
Diagnostic assessment and documentation
The clinical approach to chronic wounds begins with history-taking and the diagnostic assessment of the underlying disease, which should be performed as recommended in the guidelines of the relevant medical specialty society. The general procedure is shown in the algorithm for history-taking and diagnostic assessment (Figure 1).
A recommendation of major importance is that, if no trend toward wound healing is evident after six weeks of treatment in conformity with the guidelines, there should be further differential-diagnostic assessment for other potential causes of impaired wound healing. In case of doubt, a second opinion should be obtained (GCP).
Moreover, micriobiological testing is recommended only when antibiotic treatment of a bacterial infection emanating from the wound is being considered.
Adequate documentation is very important and serves as the basis of communication among treating personnel, as well as of quality management and billing. At a minimum, documentation must include the (established or suspected) cause of impaired wound healing, the size of the wound, the visual appearance of the wound surface and its edge and surroundings, the treatment(s) ordered and provided, and any changes made in the treatment.
The guideline also contains definitions and explanations of terms. For example, the proper use of the term “debridement” is explained. This word is often used inappropriately for lesser procedures; a clear distinction is drawn between debridement and simple wound cleansing.
Go to:
Wound cleansing and surgical debridement
The literature search did not reveal any high-grade evidence (see Table) for either wound cleansing or wound debridement, yet there was a strong consens
0/5000
Local Treatment of Chronic Woundsin Patients With Peripheral Vascular Disease, Chronic Venous Insufficiency, and DiabetesMike Rüttermann, Dr. med.,*,1 Andreas Maier-Hasselmann, Dr. med.,1 Brigitte Nink-Grebe, Dr. med.,1 and Marion Burckhardt, Dr. med.1Author information ► Article notes ► Copyright and License information ►See letter "Correspondence (letter to the editor): Benefits of Hyperbaric Oxygen Therapy Still Doubtful" in volume 110 on page 372.See letter "Correspondence (letter to the editor): Hydrogel Dressings Are Obsolete" in volume 110 on page 372.See letter "Correspondence (letter to the editor): Topical Honey for Diabetic Foot Ulcers" in volume 110 on page 373.See letter "Correspondence (letter to the editor): Wound Care Products Are not Completely Expendable" in volume 110 on page 373.See letter "Correspondence (letter to the editor): Clear Decision Criteria Are Lacking" in volume 110 on page 374.See letter "Correspondence (reply): In Reply" in volume 110 on page 374.This article has been cited by other articles in PMC.Go to:AbstractBackgroundA chronic wound is defined as an area where the skin is not intact that fails to heal within eight weeks. Such wounds usually develop on the lower limbs as a complication of diabetes, venous insufficiency, or inadequate arterial perfusion. Most of the roughly 45 000 limb amputations performed in Germany each year are necessitated by non-healing chronic wounds.วิธีการในการพัฒนาผลงานนี้ S3 การค้นหาระบบที่ดำเนินการที่ผลอ้างอิง 4998 38 randomized ควบคุมการทดลองและรีวิวจากระบบ 26 ซึ่งถูกใช้เป็นพื้นฐานสำหรับคำแนะนำและงบในผลงาน สิบสองสมาชิกสมาคมของร่มความสัมพันธ์ของวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์สังคมในเยอรมนี (Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften, AWMF), เช่นเดียวกับเยอรมันสมาคมพยาบาลวิทยาศาสตร์ (Deutsche Gesellschaft แทน für Pflegewissenschaft และผู้ป่วยเข้าร่วมรอบมติซึ่งผลงานของคำแนะนำและคำที่พ้องกันผลลัพธ์ผลงานนี้ประกอบด้วยคำแนะนำตามหลักฐานที่เจ็ดและคำแนะนำดีคลินิก (GCP) 30 หลักฐานตามคำแนะนำจะได้รับ สามารถ hydrogel, oxygenation ประชุม และดูแลรวม และการใช้น้ำผึ้งยาและเจริญเติบโตปัจจัย มีกำหนดเงื่อนไขอย่างแม่นยำ เพื่อความสะดวกติดต่อสื่อสาร และ เพื่อระบุสิ่งที่มีขึ้น โดย "debridement แผล" (ขั้นตอนการดำเนินการ โดยแพทย์) จำกัดทำความสะอาดแผล ภายใต้หลักฐานของการป้องกันอาการปวด exudation และ maceration สามารถเลือกตัวแทนรักษาท้องถิ่นโดยใช้หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ การกำหนดลักษณะของผู้ป่วย ประสบการณ์ของแพทย์ และสถานการณ์ที่แผล ควรได้รับการพิจารณาต้นทุนบทสรุปหลักฐานไม่เพียงพอมีคำตอบหลายคำถามที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับบาดแผลเรื้อรัง มีข้อมูลสนับสนุนการประชุมออกซิเจนและดูแลแบบบูรณาการ วิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นแผลเรื้อรังมักจะถือว่า unsystematically ในวัตร ถึงแม้ว่าแผลสำเร็จรักษาขอบเขตขนาดใหญ่ขึ้นอยู่กับความต่อเนื่องในการประเมินใหม่สถานะของบาดแผลและ reassessment กลยุทธ์รักษาแผลเรื้อรังเกี่ยวข้องกับรุนแรงผลของคุณภาพชีวิต (1),เวลารักษายาวนาน และสูงต้นทุน (2)นอกจากนี้ พวกเขาจำกัดกิจกรรมประจำวันของผู้ป่วยและการเคลื่อน และทำให้เกิดความทุกข์ทางอารมณ์ เป็นที่คุณภาพของชีวิตเป็นห่วง รีวิวระบบได้แสดงว่า ความเจ็บปวดเป็นผลทางกายภาพที่รุนแรงส่วนใหญ่ทั้งหมด (1, 3-6)หลอดเลือดดำไม่เพียงพอเป็นสาเหตุประมาณ 1.2% ของวันทั้งหมดหายไปจากการทำงานในเยอรมนี ประมาณ 1% ของต้นทุนรวมของพยาบาลห้องคลอดในเยอรมนีที่ใช้ในการรักษาแผลเปื่อยขาดำ (7) โดยเฉลี่ย ผู้ป่วยหนึ่งในสามมีการเกิดซ้ำ (8) เหมือน อย่างไรก็ตาม ว่า อุบัติการณ์และส่วนขาดำแผลเปื่อยมีทั้งต่ำกว่าจะมีรายงานในปี 1970 ศึกษาขนาดใหญ่ในแคว้นไรน์แลนด์เยอรมนีได้เปิดเผยชุกปัจจุบันประมาณ 0.08% ที่จะนัยว่าเกี่ยวกับ 50 000 เพื่อ 80 000 คนในประเทศต้องทนทุกข์ทรมานจากเงื่อนไขนี้แผลเรื้อรังบนแขนขาลดลงสามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากต้ว hypoperfusion (แผลเปื่อยขาต้ว), มักในร่วมกับโรคเบาหวาน (แผลที่เท้ารองเท้า) ความชุกของ hypoperfusion ต้วต่อพ่วงในประชากรโดยรวมเป็น 3% ถึง 10% ตามคำนิยาม 15% กับ 20% ของคนอายุ 70 มากกว่ามี occlusive โรคต่อพ่วงต้ว (PAOD) (9) ตัวเลขที่เชื่อถือได้ไม่มีชุกหรืออุบัติการณ์ ของระยะ IV PAOD หรือแผลเปื่อยขาของพยาธิกำเนิดต้ว และดำผสมศึกษาของแผลที่เท้ารองเท้าในประเทศต่าง ๆ มีผลตัวเลขชุกตั้งแต่ 2% ถึง 10% ของประชากรโรคเบาหวาน มีอุบัติการณ์การประจำปีของ 2% ถึง 6% (10)แผลที่เท้ารองเท้าสามารถนำ ในกรณีเลวร้ายที่สุด เป็น amputations ของเท้า เท้า ขาล่างทั้งหมด ตามข้อมูลจากบริษัทประกันสุขภาพ AOK เยอรมัน amputations จะดำเนินการในผู้ป่วยโรคเบาหวานเกี่ยวกับ 29 000 ในเยอรมนีทุกปี (11)ถึงแม้ว่าไม่มีข้อมูลความแม่นยำมีความถี่ของการเกิดแผลเรื้อรัง แต่ละการศึกษาได้แสดงว่า แผลที่เท้ารองเท้าและแผลในปากไม่เพียงพอต่อหลอดเลือดดำมักจะ เกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออุปกรณ์ต่อพ่วงต้ว hypoperfusion ยังมี (12) แผลที่เท้าเกิดซ้ำรองเท้ามักจะไปรบกวน amputation (เป็นถึง 60% ของกรณีและปัญหา) (13)ลุยเลย:วิธีการผลงานนี้ S3 ขึ้นตามเกณฑ์คุณภาพที่ยอมรับโดยทั่วไป (14) ภายใต้การสนับสนุนของสมาคมเยอรมันสำหรับรักษาแผลและรักษาแผล (Deutsche Gesellschaft für Wundheilung แดน Wundbehandlung e.V.) ร่วมกับสมาคมที่ 11 ของการเชื่อมโยงของวิทยาศาสตร์แพทย์สังคมในเยอรมนี (AWMF, Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften), เยอรมันสมาคมของพยาบาลศาสตร์และตัวแทนผู้ป่วย ผู้พัฒนาผลงานดังมาจากหลายสาขาวิชาทางการแพทย์และอาชีพอื่น ๆ สุขภาพเกี่ยวข้องกับการรักษาแผล ผู้เข้าร่วมได้เลือกเนื่องจาก มีความเชี่ยวชาญของพวกเขา และพวกเขาสนใจความขัดแย้งส่วนบุคคลน้อยที่สุดชุดครอบคลุมของคำถามสำคัญ เกี่ยวกับวิธีการทำความสะอาด และแต่งตัวบาดแผลปัจจุบัน และบำบัดทางกายภาพที่เป็นพื้นฐานสำหรับการค้นหาเอกสารประกอบการต่าง ๆ และการประเมินภายนอกดำเนินการโดย Kleijnen ระบบรีวิวจำกัด (สหราชอาณาจักร)Individual guideline authors carried out systematic literature searches on further subjects, such as patient preferences or organization. In total, 4998 publications on wound-treatment interventions were retrieved, including the reports of 38 randomized controlled trials that were used to develop the guideline. In addition, 103 randomized controlled trials from 26 systematic reviews were used. The effects on clinical endpoints such as wound healing, reduction of wound size, pain, and complications were systematically assessed according to the GRADE scheme (15), which also provides an overview of the quality of the evidence. On the basis of this evidence, the participants issued graded recommendations that were developed in multiple consensus-building sessions (Table).TableTableEvidence levels and recommendation grades in the S3 guideline on the local treatment of chronic woundsIn areas where scientific evidence could not be obtained or was not considered essential, good clinical practice (GCP) recommendations were issued by consensus.On the basis of the recommendations and statements for which a consensus could be obtained, an algorithm was created that encapsulates the basic principles of diagnostic assessment and wound treatment (Figures 1 and 22 and eFigure 1). The development of this guideline is described in a comprehensive guideline report (16).Figure 1Figure 1Algorithm for wound-specific diagnosticรูปที่ 2รูปที่ 2อัลกอริทึมสำหรับทำความสะอาดแผลeFigure 1eFigure 1อัลกอริทึมสำหรับทำความสะอาดแผลลุยเลย:ประเมินวิเคราะห์และเอกสารวิธีการทางคลินิกอาการแผลเรื้อรังเริ่มต้น ด้วยการประวัติและประเมินวินิจฉัยโรคต้น ซึ่งควรจะทำตามที่แนะนำในแนวทางของสังคมทางการแพทย์พิเศษที่เกี่ยวข้อง ขั้นตอนทั่วไปจะแสดงในอัลกอริทึมสำหรับ การประวัติ และการวินิจฉัยประเมิน (รูปที่ 1)คำแนะนำเกี่ยวกับความสำคัญหลักคือ ถ้าไม่โน้มรักษาแผลเป็นเห็นได้ชัดหลังจากหกสัปดาห์ของการรักษาโดยแนวทาง ควรมีเพิ่มเติมประเมินวินิจฉัยแตกต่างกันสำหรับสาเหตุอื่น ๆ อาจเกิดขึ้นของผู้ที่มีแผลรักษา ในกรณีที่มีข้อสงสัย ความเห็นที่สองควรได้รับ (GCP)นอกจากนี้ micriobiological ทดสอบงานเฉพาะเมื่อการถือรักษายาปฏิชีวนะของเชื้อแบคทีเรียที่เกิดจากบาดแผลเอกสารเพียงพอเป็นสิ่งสำคัญมาก และเป็นพื้นฐานของการสื่อสาร ระหว่างบุคลากรการรักษา และการจัดการคุณภาพและการเรียกเก็บเงิน อย่างน้อยที่สุด เอกสารต้องมีสาเหตุ (ขึ้น หรือสงสัย) ของผู้ที่มีแผลในร่างกาย ขนาดของแผล ลักษณะที่ปรากฏของผิวแผล และขอบของ และสภาพแวดล้อม treatment(s) สั่งซื้อ และการให้บริการ และการเปลี่ยนแปลงในการรักษาผลงานประกอบด้วยคำนิยามและคำอธิบายของเงื่อนไข ตัวอย่าง การใช้คำว่า "debridement" มีคำอธิบาย คำนี้มักใช้สมสำหรับขั้นตอนน้อยกว่า ออกความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่าง debridement และทำความสะอาดแผลอย่างลุยเลย:ทำความสะอาดแผลและผ่าตัด debridementการค้นหาวรรณกรรมไม่เปิดเผยหลักฐานใด ๆ คุณภาพสูง (ดูตาราง) ไม่ว่าจะเป็นแผลทำความสะอาด หรือแผล debridement ยังมี consens แข็งแรง
การแปล กรุณารอสักครู่..
รักษาท้องถิ่นของแผลเรื้อรัง
ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือด, หลอดเลือดดำไม่เพียงพอเรื้อรังและโรคเบาหวาน
ไมค์Rüttermannดร med., *, 1 Andreas Maier-Hasselmann ดร med. 1 Brigitte Nink-เป็ดดร med. 1 และแมเรียน Burckhardt ดร med.1
ข้อมูลผู้เขียนบทความตั้งข้อสังเกต►►ข้อมูลลิขสิทธิ์และใบอนุญาต►
ดูอักษร "จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ): ประโยชน์ของการบำบัดด้วยออกซิเจน Hyperbaric ยังคงสงสัยจะ". ในปริมาณ 110 ในหน้า 372
ดูอักษร " จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ): ไฮโดรเจลแต่งกายมีความล้าสมัย "ในปริมาณ 110 ในหน้า 372.
ดูอักษร "จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ)". ในปริมาณ 110 ในหน้า 373 น้ำผึ้งเฉพาะสำหรับผู้ป่วยเบาหวานแผลที่เท้า
ดูอักษร "จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ): แผลผลิตภัณฑ์ดูแลจะไม่สมบูรณ์พอ "ในปริมาณ 110 ในหน้า 373.
จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ) ดูจดหมาย ":". ในปริมาณ 110 ในหน้า 374 เกณฑ์การตัดสินใจที่ชัดเจนยังบกพร่อง
ดูอักษร "จดหมาย ( ตอบกลับ). ในการตอบ "ในปริมาณ 110 ในหน้า 374
บทความนี้ได้รับการอ้างโดยสิ่งของอื่น ๆ ในพีเอ็มซี.
ไปที่:
บทคัดย่อ
พื้นหลังแผลเรื้อรังถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ที่ผิวไม่เหมือนเดิมที่ล้มเหลวในการรักษาภายในแปดสัปดาห์ . บาดแผลดังกล่าวมักจะพัฒนาบนแขนขาที่ต่ำกว่าเป็นภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน, ดำไม่เพียงพอหรือปะหลอดเลือดแดงไม่เพียงพอ ส่วนใหญ่ประมาณ 45 000 amputations ขาดำเนินการในประเทศเยอรมนีในแต่ละปีจะเพียงพอโดยที่ไม่ใช่การรักษาแผลเรื้อรัง. วิธีการในการพัฒนาแนวทางนี้ S3, ค้นหาระบบได้รับการดำเนินการที่ให้ผล 4998 อ้างอิงรวมทั้ง 38 แบบสุ่มทดลองการควบคุมและ 26 ความคิดเห็นเป็นระบบ ซึ่งถูกนำมาใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการให้คำแนะนำและคำให้การในแนวทาง สิบสองสังคมสมาชิกของสมาคมร่มของวิทยาศาสตร์สังคมการแพทย์ในประเทศเยอรมนี (Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften, AWMF) เช่นเดียวกับเยอรมันสมาคมพยาบาลศาสตร์ (Deutsche Gesellschaft für Pflegewissenschaft และผู้แทนผู้ป่วยที่เข้าร่วมในรอบฉันทามติซึ่งในแนวทางของ คำแนะนำและงบที่ได้รับตามที่ตกลงกัน. ผลแนวทางนี้มีเจ็ดข้อเสนอแนะตามหลักฐานและ 30 ปฏิบัติการวิจัยทางคลินิกที่ดี (GCP) คำแนะนำ. คำแนะนำตามหลักฐานจะได้รับในความโปรดปรานของไฮโดรเจล, ออกซิเจน Hyperbaric และการดูแลแบบบูรณาการและการต่อต้านการใช้ยา ปัจจัยน้ำผึ้งและการเจริญเติบโต. ข้อตกลงและเงื่อนไขที่กำหนดไว้อย่างแม่นยำในการสั่งซื้อเพื่อความสะดวกในการสื่อสารและการระบุสิ่งที่หมายโดย "แผล debridement" (ขั้นตอนการดำเนินการโดยแพทย์) เมื่อเทียบกับการทำความสะอาดแผล. ภายใต้สมมติฐานของการป้องกันการปวดสารคัดหลั่งและ ยุ่ยตัวแทนการรักษาในท้องถิ่นสามารถเลือกบนพื้นฐานของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์, การตั้งค่าของผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ของแพทย์และสถานการณ์แผล ค่าใช้จ่ายก็ควรได้รับการพิจารณา. สรุปหลักฐานที่ขาดแคลนคือพร้อมที่จะตอบหลายคำถามที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับแผลเรื้อรัง มีข้อมูลที่ถูกต้องในการสนับสนุนการ hyperbaric ออกซิเจนและการดูแลแบบบูรณาการเป็น จำเป็นต้องวิจัยเพิ่มเติม. แผลเรื้อรังมักจะได้รับการปฏิบัติอย่างไม่มีระเบียบในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันแม้ว่าการรักษาบาดแผลที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่ต่อเนื่องในการประเมินของรัฐของแผลและการประเมินของกลยุทธ์การรักษา. แผลเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับการด้อยค่าอย่างรุนแรงของคุณภาพชีวิต (1), ครั้งการรักษานานและค่าใช้จ่ายสูง (2). นอกจากนี้พวกเขา จำกัด ผู้ป่วยกิจกรรมในชีวิตประจำวันและการเคลื่อนไหวและก่อให้เกิดความทุกข์ทางอารมณ์ เท่าที่มีคุณภาพชีวิตที่เป็นห่วงความคิดเห็นเป็นระบบได้แสดงให้เห็นว่าอาการปวดคือการด้อยค่าทางกายภาพที่ร้ายแรงที่สุดของทั้งหมด (1, 3 6). การกลับมาดำไม่เพียงพอเป็นสาเหตุประมาณ 1.2% ของทุกวันหายไปจากการทำงานในประเทศเยอรมนี ประมาณ 1% ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดของการดูแลทางการแพทย์ผู้ป่วยในประเทศเยอรมนีที่ใช้ในการรักษาแผลที่ขาดำ (7) โดยเฉลี่ยผู้ป่วยรายหนึ่งในสามมีการกลับเป็นซ้ำ (8) มันจะดูเหมือน แต่ที่อุบัติการณ์และความชุกของแผลที่ขาดำมีทั้งที่ต่ำกว่าที่พวกเขาได้รับรายงานว่าจะเป็นในปี 1970 การศึกษาขนาดใหญ่ในภูมิภาคเรห์นแห่งเยอรมนีได้เปิดเผยความชุกในปัจจุบันประมาณ 0.08% ซึ่งจะบ่งบอกว่าประมาณ 50 000-80 000 คนในประเทศที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากสภาพนี้. แผลเรื้อรังเกี่ยวกับแขนขาที่ต่ำกว่าสามารถเกิดขึ้นเพราะเส้นเลือด hypoperfusion (แผลที่ขาของหลอดเลือด) มักร่วมกับโรคเบาหวาน (แผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวาน) ความชุกของ hypoperfusion หลอดเลือดแดงส่วนปลายของประชากรโดยรวมเป็น 3% ถึง 10% ขึ้นอยู่กับความหมาย 15% ถึง 20% ของคนในช่วงอายุ 70 มีโรคหลอดเลือดแดงอุดตันต่อพ่วง (PAOD) (9) ไม่มีตัวเลขที่เชื่อถือได้ที่มีอยู่สำหรับความชุกหรืออุบัติการณ์ของเวที IV PAOD หรือแผลที่ขาของหลอดเลือดแดงผสมและการเกิดโรคหลอดเลือดดำ. การศึกษาของแผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานในประเทศต่าง ๆ มีผลตัวเลขชุกตั้งแต่ 2% ถึง 10% ของประชากรที่เป็นโรคเบาหวานด้วย อุบัติการณ์ประจำปีของ 2% ถึง 6% (10). แผลที่เท้าจะนำไปสู่ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดที่จะเนื้อตายเท้า, เท้าหรือขาทั้ง ตามข้อมูลจากเยอรมัน AOK บริษัท ประกันสุขภาพ, amputations จะดำเนินการในประมาณ 29 000 ผู้ป่วยโรคเบาหวานในเยอรมนีทุกปี (11). แม้ว่าจะไม่มีข้อมูลทางระบาดวิทยาที่แม่นยำที่มีอยู่กับความถี่ของการกำเริบของแผลเรื้อรัง, การศึกษาของแต่ละคนได้แสดงให้เห็นว่า ทั้งแผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานและแผลเลือดดำไม่เพียงพอมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ hypoperfusion หลอดเลือดนอกจากนี้ยังมีการแสดง (12) แผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานกำเริบเป็นไปได้มากที่สุดของทั้งหมดที่จะเลี่ยงการตัดแขนขา (ได้ถึง 60% ของกรณี) (13). ไปที่: วิธีการแนวทาง S3 นี้ถูกสร้างขึ้นให้สอดคล้องกับการได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเกณฑ์คุณภาพ (14) ภายใต้การอุปถัมภ์ของ เยอรมันสมาคมเพื่อการรักษาบาดแผลและการรักษาบาดแผล (Deutsche Gesellschaft für Wundheilung คาดไม่ถึง Wundbehandlung eV) ร่วมกับ 11 สังคมที่เป็นของสมาคมวิทยาศาสตร์สังคมการแพทย์ในประเทศเยอรมนี (AWMF, Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften), เยอรมันสมาคมพยาบาลศาสตร์และ ผู้แทนผู้ป่วย บุคคลที่ได้รับการพัฒนาแนวทางจึงมาจากสาขาวิชาทางการแพทย์หลายและการประกอบอาชีพด้านสุขภาพอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการรักษาบาดแผล; ผู้เข้าร่วมประชุมได้รับเลือกเพราะความเชี่ยวชาญของพวกเขาและเพราะพวกเขามีความขัดแย้งส่วนตัวที่น้อยที่สุดของความสนใจ. ชุดที่ครอบคลุมของคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับวิธีการปัจจุบันของการทำความสะอาดและบาดแผลทั้งการตกแต่งและเกี่ยวกับการรักษาทางกายภาพต่างๆเป็นพื้นฐานสำหรับการค้นหาวรรณกรรมและการประเมินผลการดำเนินการจากภายนอก โดย Kleijnen คิดเห็น Systematic จำกัด (สหราชอาณาจักร). ผู้เขียนแนวทางบุคคลดำเนินการค้นหาวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในเรื่องต่อไปเช่นการตั้งค่าของผู้ป่วยหรือองค์กร ทั้งหมด 4998 สิ่งพิมพ์ในการแทรกแซงการรักษาแผลที่ถูกเรียกรวมทั้งรายงานจาก 38 งานวิจัยแบบสุ่มที่ถูกนำมาใช้ในการพัฒนาแนวทาง นอกจากนี้ 103 ควบคุมสุ่มคัดเลือกจาก 26 ความคิดเห็นเป็นระบบถูกนำมาใช้ ผลกระทบต่อจุดสิ้นสุดทางคลินิกเช่นการสมานแผลลดขนาดแผลปวดและภาวะแทรกซ้อนได้รับการประเมินอย่างเป็นระบบตามโครงการระดับการศึกษา (15) ซึ่งยังให้ภาพรวมของคุณภาพของหลักฐาน บนพื้นฐานของหลักฐานที่ผู้เข้าร่วมที่ออกคำแนะนำให้คะแนนที่มีการพัฒนาในหลายการประชุมการสร้างฉันทามติ (ตาราง). ตารางตารางที่ระดับหลักฐานและเกรดคำแนะนำในแนวทาง S3 เกี่ยวกับการรักษาในท้องถิ่นของแผลเรื้อรังในพื้นที่ที่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถ จะได้รับหรือไม่ได้รับการพิจารณาที่สำคัญการปฏิบัติทางคลินิกที่ดี (GCP) คำแนะนำที่ออกโดยฉันทามติ. บนพื้นฐานของคำแนะนำและงบที่ฉันทามติอาจจะได้รับ, อัลกอริทึมที่ถูกสร้างขึ้นที่ห่อหุ้มหลักการพื้นฐานของการประเมินการวินิจฉัยและแผล การรักษา (รูปที่ 1 และ 22 และ eFigure 1) การพัฒนาแนวทางนี้ได้อธิบายไว้ในรายงานแนวทางที่ครอบคลุม (16). รูปที่ 1 รูปที่ 1 อัลกอริทึมสำหรับแผลเฉพาะวินิจฉัยรูปที่ 2 รูปที่ 2 อัลกอริทึมสำหรับการทำความสะอาดแผลeFigure 1 eFigure 1 อัลกอริทึมสำหรับการทำความสะอาดแผลGo to: การประเมินการวินิจฉัยและเอกสารวิธีการทางคลินิกเพื่อแผลเรื้อรังเริ่มต้นด้วยประวัติศาสตร์การและการประเมินผลการวินิจฉัยของโรคซึ่งควรจะดำเนินการตามคำแนะนำในแนวทางของสังคมแพทย์เฉพาะทางที่เกี่ยวข้อง ขั้นตอนทั่วไปที่ปรากฏอยู่ในอัลกอริทึมสำหรับประวัติศาสตร์การวินิจฉัยและการประเมินผล (รูปที่ 1). ข้อเสนอแนะของสิ่งที่สำคัญก็คือว่าถ้าแนวโน้มไปสู่การรักษาบาดแผลไม่เห็นได้ชัดหลังจากหกสัปดาห์ของการรักษาตามแนวทางที่ควรจะมี การประเมินค่าการวินิจฉัยต่อไปสำหรับสาเหตุที่มีศักยภาพอื่น ๆ ของการรักษาแผลที่มีความบกพร่อง ในกรณีที่มีข้อสงสัยความคิดเห็นที่สองควรจะได้รับ (GCP). นอกจากนี้การทดสอบ micriobiological แนะนำเฉพาะเมื่อรักษาด้วยยาปฏิชีวนะของเชื้อแบคทีเรียที่เล็ดลอดออกมาจากแผลที่อยู่ระหว่างการพิจารณา. เอกสารที่เพียงพอเป็นสิ่งสำคัญมากและทำหน้าที่เป็นพื้นฐานของการสื่อสารระหว่าง การรักษาบุคลากรตลอดจนการบริหารจัดการที่มีคุณภาพและการเรียกเก็บเงิน อย่างน้อยต้องมีเอกสาร (ที่จัดตั้งขึ้นหรือสงสัย) สาเหตุของการสมานแผลลดขนาดของแผลที่ปรากฏให้เห็นพื้นผิวของแผลและขอบและสภาพแวดล้อมการรักษา (s) สั่งซื้อและให้และการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เกิดขึ้นในการรักษา. แนวทางนี้ยังมีคำจำกัดความและคำอธิบายของคำศัพท์ ตัวอย่างเช่นการใช้ที่เหมาะสมของคำว่า "debridement" จะมีการอธิบาย คำนี้มักจะถูกนำมาใช้อย่างไม่เหมาะสมสำหรับขั้นตอนน้อย; ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างถูกดึง debridement และการทำความสะอาดแผลง่าย. ไปที่: ทำความสะอาดแผลและการผ่าตัด debridement ค้นหาวรรณกรรมไม่ได้เปิดเผยหลักฐานใด ๆ เกรดสูง (ดูตาราง) สำหรับทั้งทำความสะอาดแผลหรือแผล debridement ยังมี Consens ที่แข็งแกร่ง
ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือด, หลอดเลือดดำไม่เพียงพอเรื้อรังและโรคเบาหวาน
ไมค์Rüttermannดร med., *, 1 Andreas Maier-Hasselmann ดร med. 1 Brigitte Nink-เป็ดดร med. 1 และแมเรียน Burckhardt ดร med.1
ข้อมูลผู้เขียนบทความตั้งข้อสังเกต►►ข้อมูลลิขสิทธิ์และใบอนุญาต►
ดูอักษร "จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ): ประโยชน์ของการบำบัดด้วยออกซิเจน Hyperbaric ยังคงสงสัยจะ". ในปริมาณ 110 ในหน้า 372
ดูอักษร " จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ): ไฮโดรเจลแต่งกายมีความล้าสมัย "ในปริมาณ 110 ในหน้า 372.
ดูอักษร "จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ)". ในปริมาณ 110 ในหน้า 373 น้ำผึ้งเฉพาะสำหรับผู้ป่วยเบาหวานแผลที่เท้า
ดูอักษร "จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ): แผลผลิตภัณฑ์ดูแลจะไม่สมบูรณ์พอ "ในปริมาณ 110 ในหน้า 373.
จดหมาย (จดหมายถึงบรรณาธิการ) ดูจดหมาย ":". ในปริมาณ 110 ในหน้า 374 เกณฑ์การตัดสินใจที่ชัดเจนยังบกพร่อง
ดูอักษร "จดหมาย ( ตอบกลับ). ในการตอบ "ในปริมาณ 110 ในหน้า 374
บทความนี้ได้รับการอ้างโดยสิ่งของอื่น ๆ ในพีเอ็มซี.
ไปที่:
บทคัดย่อ
พื้นหลังแผลเรื้อรังถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ที่ผิวไม่เหมือนเดิมที่ล้มเหลวในการรักษาภายในแปดสัปดาห์ . บาดแผลดังกล่าวมักจะพัฒนาบนแขนขาที่ต่ำกว่าเป็นภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน, ดำไม่เพียงพอหรือปะหลอดเลือดแดงไม่เพียงพอ ส่วนใหญ่ประมาณ 45 000 amputations ขาดำเนินการในประเทศเยอรมนีในแต่ละปีจะเพียงพอโดยที่ไม่ใช่การรักษาแผลเรื้อรัง. วิธีการในการพัฒนาแนวทางนี้ S3, ค้นหาระบบได้รับการดำเนินการที่ให้ผล 4998 อ้างอิงรวมทั้ง 38 แบบสุ่มทดลองการควบคุมและ 26 ความคิดเห็นเป็นระบบ ซึ่งถูกนำมาใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการให้คำแนะนำและคำให้การในแนวทาง สิบสองสังคมสมาชิกของสมาคมร่มของวิทยาศาสตร์สังคมการแพทย์ในประเทศเยอรมนี (Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften, AWMF) เช่นเดียวกับเยอรมันสมาคมพยาบาลศาสตร์ (Deutsche Gesellschaft für Pflegewissenschaft และผู้แทนผู้ป่วยที่เข้าร่วมในรอบฉันทามติซึ่งในแนวทางของ คำแนะนำและงบที่ได้รับตามที่ตกลงกัน. ผลแนวทางนี้มีเจ็ดข้อเสนอแนะตามหลักฐานและ 30 ปฏิบัติการวิจัยทางคลินิกที่ดี (GCP) คำแนะนำ. คำแนะนำตามหลักฐานจะได้รับในความโปรดปรานของไฮโดรเจล, ออกซิเจน Hyperbaric และการดูแลแบบบูรณาการและการต่อต้านการใช้ยา ปัจจัยน้ำผึ้งและการเจริญเติบโต. ข้อตกลงและเงื่อนไขที่กำหนดไว้อย่างแม่นยำในการสั่งซื้อเพื่อความสะดวกในการสื่อสารและการระบุสิ่งที่หมายโดย "แผล debridement" (ขั้นตอนการดำเนินการโดยแพทย์) เมื่อเทียบกับการทำความสะอาดแผล. ภายใต้สมมติฐานของการป้องกันการปวดสารคัดหลั่งและ ยุ่ยตัวแทนการรักษาในท้องถิ่นสามารถเลือกบนพื้นฐานของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์, การตั้งค่าของผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ของแพทย์และสถานการณ์แผล ค่าใช้จ่ายก็ควรได้รับการพิจารณา. สรุปหลักฐานที่ขาดแคลนคือพร้อมที่จะตอบหลายคำถามที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับแผลเรื้อรัง มีข้อมูลที่ถูกต้องในการสนับสนุนการ hyperbaric ออกซิเจนและการดูแลแบบบูรณาการเป็น จำเป็นต้องวิจัยเพิ่มเติม. แผลเรื้อรังมักจะได้รับการปฏิบัติอย่างไม่มีระเบียบในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันแม้ว่าการรักษาบาดแผลที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่ต่อเนื่องในการประเมินของรัฐของแผลและการประเมินของกลยุทธ์การรักษา. แผลเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับการด้อยค่าอย่างรุนแรงของคุณภาพชีวิต (1), ครั้งการรักษานานและค่าใช้จ่ายสูง (2). นอกจากนี้พวกเขา จำกัด ผู้ป่วยกิจกรรมในชีวิตประจำวันและการเคลื่อนไหวและก่อให้เกิดความทุกข์ทางอารมณ์ เท่าที่มีคุณภาพชีวิตที่เป็นห่วงความคิดเห็นเป็นระบบได้แสดงให้เห็นว่าอาการปวดคือการด้อยค่าทางกายภาพที่ร้ายแรงที่สุดของทั้งหมด (1, 3 6). การกลับมาดำไม่เพียงพอเป็นสาเหตุประมาณ 1.2% ของทุกวันหายไปจากการทำงานในประเทศเยอรมนี ประมาณ 1% ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดของการดูแลทางการแพทย์ผู้ป่วยในประเทศเยอรมนีที่ใช้ในการรักษาแผลที่ขาดำ (7) โดยเฉลี่ยผู้ป่วยรายหนึ่งในสามมีการกลับเป็นซ้ำ (8) มันจะดูเหมือน แต่ที่อุบัติการณ์และความชุกของแผลที่ขาดำมีทั้งที่ต่ำกว่าที่พวกเขาได้รับรายงานว่าจะเป็นในปี 1970 การศึกษาขนาดใหญ่ในภูมิภาคเรห์นแห่งเยอรมนีได้เปิดเผยความชุกในปัจจุบันประมาณ 0.08% ซึ่งจะบ่งบอกว่าประมาณ 50 000-80 000 คนในประเทศที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากสภาพนี้. แผลเรื้อรังเกี่ยวกับแขนขาที่ต่ำกว่าสามารถเกิดขึ้นเพราะเส้นเลือด hypoperfusion (แผลที่ขาของหลอดเลือด) มักร่วมกับโรคเบาหวาน (แผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวาน) ความชุกของ hypoperfusion หลอดเลือดแดงส่วนปลายของประชากรโดยรวมเป็น 3% ถึง 10% ขึ้นอยู่กับความหมาย 15% ถึง 20% ของคนในช่วงอายุ 70 มีโรคหลอดเลือดแดงอุดตันต่อพ่วง (PAOD) (9) ไม่มีตัวเลขที่เชื่อถือได้ที่มีอยู่สำหรับความชุกหรืออุบัติการณ์ของเวที IV PAOD หรือแผลที่ขาของหลอดเลือดแดงผสมและการเกิดโรคหลอดเลือดดำ. การศึกษาของแผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานในประเทศต่าง ๆ มีผลตัวเลขชุกตั้งแต่ 2% ถึง 10% ของประชากรที่เป็นโรคเบาหวานด้วย อุบัติการณ์ประจำปีของ 2% ถึง 6% (10). แผลที่เท้าจะนำไปสู่ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดที่จะเนื้อตายเท้า, เท้าหรือขาทั้ง ตามข้อมูลจากเยอรมัน AOK บริษัท ประกันสุขภาพ, amputations จะดำเนินการในประมาณ 29 000 ผู้ป่วยโรคเบาหวานในเยอรมนีทุกปี (11). แม้ว่าจะไม่มีข้อมูลทางระบาดวิทยาที่แม่นยำที่มีอยู่กับความถี่ของการกำเริบของแผลเรื้อรัง, การศึกษาของแต่ละคนได้แสดงให้เห็นว่า ทั้งแผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานและแผลเลือดดำไม่เพียงพอมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ hypoperfusion หลอดเลือดนอกจากนี้ยังมีการแสดง (12) แผลที่เท้าผู้ป่วยเบาหวานกำเริบเป็นไปได้มากที่สุดของทั้งหมดที่จะเลี่ยงการตัดแขนขา (ได้ถึง 60% ของกรณี) (13). ไปที่: วิธีการแนวทาง S3 นี้ถูกสร้างขึ้นให้สอดคล้องกับการได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเกณฑ์คุณภาพ (14) ภายใต้การอุปถัมภ์ของ เยอรมันสมาคมเพื่อการรักษาบาดแผลและการรักษาบาดแผล (Deutsche Gesellschaft für Wundheilung คาดไม่ถึง Wundbehandlung eV) ร่วมกับ 11 สังคมที่เป็นของสมาคมวิทยาศาสตร์สังคมการแพทย์ในประเทศเยอรมนี (AWMF, Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften), เยอรมันสมาคมพยาบาลศาสตร์และ ผู้แทนผู้ป่วย บุคคลที่ได้รับการพัฒนาแนวทางจึงมาจากสาขาวิชาทางการแพทย์หลายและการประกอบอาชีพด้านสุขภาพอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการรักษาบาดแผล; ผู้เข้าร่วมประชุมได้รับเลือกเพราะความเชี่ยวชาญของพวกเขาและเพราะพวกเขามีความขัดแย้งส่วนตัวที่น้อยที่สุดของความสนใจ. ชุดที่ครอบคลุมของคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับวิธีการปัจจุบันของการทำความสะอาดและบาดแผลทั้งการตกแต่งและเกี่ยวกับการรักษาทางกายภาพต่างๆเป็นพื้นฐานสำหรับการค้นหาวรรณกรรมและการประเมินผลการดำเนินการจากภายนอก โดย Kleijnen คิดเห็น Systematic จำกัด (สหราชอาณาจักร). ผู้เขียนแนวทางบุคคลดำเนินการค้นหาวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในเรื่องต่อไปเช่นการตั้งค่าของผู้ป่วยหรือองค์กร ทั้งหมด 4998 สิ่งพิมพ์ในการแทรกแซงการรักษาแผลที่ถูกเรียกรวมทั้งรายงานจาก 38 งานวิจัยแบบสุ่มที่ถูกนำมาใช้ในการพัฒนาแนวทาง นอกจากนี้ 103 ควบคุมสุ่มคัดเลือกจาก 26 ความคิดเห็นเป็นระบบถูกนำมาใช้ ผลกระทบต่อจุดสิ้นสุดทางคลินิกเช่นการสมานแผลลดขนาดแผลปวดและภาวะแทรกซ้อนได้รับการประเมินอย่างเป็นระบบตามโครงการระดับการศึกษา (15) ซึ่งยังให้ภาพรวมของคุณภาพของหลักฐาน บนพื้นฐานของหลักฐานที่ผู้เข้าร่วมที่ออกคำแนะนำให้คะแนนที่มีการพัฒนาในหลายการประชุมการสร้างฉันทามติ (ตาราง). ตารางตารางที่ระดับหลักฐานและเกรดคำแนะนำในแนวทาง S3 เกี่ยวกับการรักษาในท้องถิ่นของแผลเรื้อรังในพื้นที่ที่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถ จะได้รับหรือไม่ได้รับการพิจารณาที่สำคัญการปฏิบัติทางคลินิกที่ดี (GCP) คำแนะนำที่ออกโดยฉันทามติ. บนพื้นฐานของคำแนะนำและงบที่ฉันทามติอาจจะได้รับ, อัลกอริทึมที่ถูกสร้างขึ้นที่ห่อหุ้มหลักการพื้นฐานของการประเมินการวินิจฉัยและแผล การรักษา (รูปที่ 1 และ 22 และ eFigure 1) การพัฒนาแนวทางนี้ได้อธิบายไว้ในรายงานแนวทางที่ครอบคลุม (16). รูปที่ 1 รูปที่ 1 อัลกอริทึมสำหรับแผลเฉพาะวินิจฉัยรูปที่ 2 รูปที่ 2 อัลกอริทึมสำหรับการทำความสะอาดแผลeFigure 1 eFigure 1 อัลกอริทึมสำหรับการทำความสะอาดแผลGo to: การประเมินการวินิจฉัยและเอกสารวิธีการทางคลินิกเพื่อแผลเรื้อรังเริ่มต้นด้วยประวัติศาสตร์การและการประเมินผลการวินิจฉัยของโรคซึ่งควรจะดำเนินการตามคำแนะนำในแนวทางของสังคมแพทย์เฉพาะทางที่เกี่ยวข้อง ขั้นตอนทั่วไปที่ปรากฏอยู่ในอัลกอริทึมสำหรับประวัติศาสตร์การวินิจฉัยและการประเมินผล (รูปที่ 1). ข้อเสนอแนะของสิ่งที่สำคัญก็คือว่าถ้าแนวโน้มไปสู่การรักษาบาดแผลไม่เห็นได้ชัดหลังจากหกสัปดาห์ของการรักษาตามแนวทางที่ควรจะมี การประเมินค่าการวินิจฉัยต่อไปสำหรับสาเหตุที่มีศักยภาพอื่น ๆ ของการรักษาแผลที่มีความบกพร่อง ในกรณีที่มีข้อสงสัยความคิดเห็นที่สองควรจะได้รับ (GCP). นอกจากนี้การทดสอบ micriobiological แนะนำเฉพาะเมื่อรักษาด้วยยาปฏิชีวนะของเชื้อแบคทีเรียที่เล็ดลอดออกมาจากแผลที่อยู่ระหว่างการพิจารณา. เอกสารที่เพียงพอเป็นสิ่งสำคัญมากและทำหน้าที่เป็นพื้นฐานของการสื่อสารระหว่าง การรักษาบุคลากรตลอดจนการบริหารจัดการที่มีคุณภาพและการเรียกเก็บเงิน อย่างน้อยต้องมีเอกสาร (ที่จัดตั้งขึ้นหรือสงสัย) สาเหตุของการสมานแผลลดขนาดของแผลที่ปรากฏให้เห็นพื้นผิวของแผลและขอบและสภาพแวดล้อมการรักษา (s) สั่งซื้อและให้และการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เกิดขึ้นในการรักษา. แนวทางนี้ยังมีคำจำกัดความและคำอธิบายของคำศัพท์ ตัวอย่างเช่นการใช้ที่เหมาะสมของคำว่า "debridement" จะมีการอธิบาย คำนี้มักจะถูกนำมาใช้อย่างไม่เหมาะสมสำหรับขั้นตอนน้อย; ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างถูกดึง debridement และการทำความสะอาดแผลง่าย. ไปที่: ทำความสะอาดแผลและการผ่าตัด debridement ค้นหาวรรณกรรมไม่ได้เปิดเผยหลักฐานใด ๆ เกรดสูง (ดูตาราง) สำหรับทั้งทำความสะอาดแผลหรือแผล debridement ยังมี Consens ที่แข็งแกร่ง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ท้องถิ่นการรักษาบาดแผลเรื้อรัง
ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดเรื้อรัง เมื่อเข้าไป และเบาหวาน
ไมค์ R ü ttermann Dr . Med . * 1 Andreas มา hasselmann Dr . Med . 1 Brigitte นิ้งบิ๊กแอส , Dr . Med . 1 และ มาริ เบิร์คฮาร์ดท์ , Dr . Med . 1
เขียนข้อมูล►บันทึกบทความ ►ลิขสิทธิ์และใบอนุญาต
►ข้อมูลเห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ :ประโยชน์ของการบำบัดด้วยออกซิเจน Hyperbaric ยังสงสัย " ในเล่ม 110 หน้า 372 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : ไฮโดรเจลแผลจะล้าสมัย " ในเล่ม 110 หน้า 372 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : ใช้น้ำผึ้งเพื่อแผลเท้าเบาหวานในหมวด " บนหน้าคุณ .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ :ผลิตภัณฑ์ดูแลบาดแผลจะไม่สมบูรณ์พอ " ในเล่ม 110 หน้า 373 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : เกณฑ์การตัดสินที่ชัดเจน ขาด " ในเล่ม 110 หน้า 374 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( ตอบ ) : ตอบ " ในเล่ม 110 หน้า 374 .
บทความนี้ได้ อ้างจากบทความอื่น ๆใน PMC .
พื้นหลังบทคัดย่อไปที่ :
แผลเรื้อรัง หมายถึง พื้นที่ที่ผิวไม่เหมือนเดิม ที่ไม่หายภายใน 8 สัปดาห์ บาดแผลมักจะพัฒนาบนท่อนล่างเป็นภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน เมื่อเข้าไป หรือไม่เพียงพอในแคนาดา . ที่สุดของประมาณ 45 000 แขน amputations แสดงในเยอรมันในแต่ละปีมี necessitated โดยไม่รักษาแผลเรื้อรัง
วิธีในการพัฒนาแนวทางนี้ S3 , ระบบการค้นหาให้ผล 4998 อ้างอิงรวม 38 แบบสุ่มควบคุมการทดลองและ 26 ระบบรีวิว , ซึ่งถูกใช้เป็นฐานสำหรับข้อเสนอแนะและงบที่ทำในแนวทาง12 สมาชิกในสังคมของสมาคมร่มของสังคมทางการแพทย์ทางวิทยาศาสตร์ในเยอรมัน ( arbeitsgemeinschaft เดอร์ wissenschaftlichen medizinischen fachgesellschaften awmf , ) เช่นเดียวกับสมาคมเยอรมันศาสตร์ทางการพยาบาล ( Deutsche f ü r pflegewissenschaft ผู้ให้บริการ ,และตัวแทนผู้ป่วยที่เข้าร่วมจำนวนรอบในที่ข้อเสนอแนะของแนวทางและงบกำลังตกลงกัน
ผล
แนวทางนี้ประกอบด้วยเจ็ดตามข้อเสนอแนะและการปฏิบัติทางคลินิกที่ดี ( GCP ) แนะนำ หลักฐานตามคำแนะนำจะได้รับในความโปรดปรานของไฮโดรเจล , Hyperbaric ออกซิเจนและการดูแลแบบบูรณาการและต่อต้านการใช้น้ำผึ้งสมุนไพรและปัจจัยการเจริญเติบโต เงื่อนไขที่กำหนดไว้อย่างแม่นยำ เพื่อลดการสื่อสารและเพื่อระบุสิ่งที่หมายโดย " แผลเครื่องล้างที่ใช้คลื่นความถี่สูง " ( กระบวนการที่ดำเนินการโดยแพทย์ ) ตรงข้ามกับการทำความสะอาดบาดแผล ภายใต้สถานที่ตั้งของการป้องกันความเจ็บปวด exudation และยุ่ย ตัวแทนการรักษาท้องถิ่นสามารถเลือกบนพื้นฐานของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์
ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดเรื้อรัง เมื่อเข้าไป และเบาหวาน
ไมค์ R ü ttermann Dr . Med . * 1 Andreas มา hasselmann Dr . Med . 1 Brigitte นิ้งบิ๊กแอส , Dr . Med . 1 และ มาริ เบิร์คฮาร์ดท์ , Dr . Med . 1
เขียนข้อมูล►บันทึกบทความ ►ลิขสิทธิ์และใบอนุญาต
►ข้อมูลเห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ :ประโยชน์ของการบำบัดด้วยออกซิเจน Hyperbaric ยังสงสัย " ในเล่ม 110 หน้า 372 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : ไฮโดรเจลแผลจะล้าสมัย " ในเล่ม 110 หน้า 372 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : ใช้น้ำผึ้งเพื่อแผลเท้าเบาหวานในหมวด " บนหน้าคุณ .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ :ผลิตภัณฑ์ดูแลบาดแผลจะไม่สมบูรณ์พอ " ในเล่ม 110 หน้า 373 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( จดหมายถึงบรรณาธิการ : เกณฑ์การตัดสินที่ชัดเจน ขาด " ในเล่ม 110 หน้า 374 .
เห็นหนังสือ " จดหมาย ( ตอบ ) : ตอบ " ในเล่ม 110 หน้า 374 .
บทความนี้ได้ อ้างจากบทความอื่น ๆใน PMC .
พื้นหลังบทคัดย่อไปที่ :
แผลเรื้อรัง หมายถึง พื้นที่ที่ผิวไม่เหมือนเดิม ที่ไม่หายภายใน 8 สัปดาห์ บาดแผลมักจะพัฒนาบนท่อนล่างเป็นภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน เมื่อเข้าไป หรือไม่เพียงพอในแคนาดา . ที่สุดของประมาณ 45 000 แขน amputations แสดงในเยอรมันในแต่ละปีมี necessitated โดยไม่รักษาแผลเรื้อรัง
วิธีในการพัฒนาแนวทางนี้ S3 , ระบบการค้นหาให้ผล 4998 อ้างอิงรวม 38 แบบสุ่มควบคุมการทดลองและ 26 ระบบรีวิว , ซึ่งถูกใช้เป็นฐานสำหรับข้อเสนอแนะและงบที่ทำในแนวทาง12 สมาชิกในสังคมของสมาคมร่มของสังคมทางการแพทย์ทางวิทยาศาสตร์ในเยอรมัน ( arbeitsgemeinschaft เดอร์ wissenschaftlichen medizinischen fachgesellschaften awmf , ) เช่นเดียวกับสมาคมเยอรมันศาสตร์ทางการพยาบาล ( Deutsche f ü r pflegewissenschaft ผู้ให้บริการ ,และตัวแทนผู้ป่วยที่เข้าร่วมจำนวนรอบในที่ข้อเสนอแนะของแนวทางและงบกำลังตกลงกัน
ผล
แนวทางนี้ประกอบด้วยเจ็ดตามข้อเสนอแนะและการปฏิบัติทางคลินิกที่ดี ( GCP ) แนะนำ หลักฐานตามคำแนะนำจะได้รับในความโปรดปรานของไฮโดรเจล , Hyperbaric ออกซิเจนและการดูแลแบบบูรณาการและต่อต้านการใช้น้ำผึ้งสมุนไพรและปัจจัยการเจริญเติบโต เงื่อนไขที่กำหนดไว้อย่างแม่นยำ เพื่อลดการสื่อสารและเพื่อระบุสิ่งที่หมายโดย " แผลเครื่องล้างที่ใช้คลื่นความถี่สูง " ( กระบวนการที่ดำเนินการโดยแพทย์ ) ตรงข้ามกับการทำความสะอาดบาดแผล ภายใต้สถานที่ตั้งของการป้องกันความเจ็บปวด exudation และยุ่ย ตัวแทนการรักษาท้องถิ่นสามารถเลือกบนพื้นฐานของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ผ่านไป 5 ช.ม
- As before Wait for No matter how long ti
- fack you
- เพราะฉันโตแล้วและรับผิดชอบตัวเองได้
- Special Qualifications
- on potted komatsuna plants withT. urtica
- Build a town that has a population of 50
- steering
- have wisdom same have money
- ตอนนี้คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นหรือค่ะ
- fickle a
- sealing
- All the models show that expected condit
- มันเหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัม
- ยิ่งไปกว่านั้น การศึกษาการวิเคราะห์ของfa
- สั่งทำชุด
- เริ่มต้นในเดือนมีนาคมเรื่อยไปจนถึงเดือนพ
- i feel like to hold you close to me righ
- 车蹭了，刚吃完晚饭，第一次感觉到胃疼
- Mt next gf is my last forever
- According to the belief of Duncan, the E
- ฉันต้องการจะซื้อเครื่องสำอางทุกแบรนด์ เพ
- All the models show that expected condit
- (ภาษาอูรดู, ภาษาอังกฤษ)
