Ten years was a long time, Mary tho

Ten years was a long time, Mary thought. She had been born ten years ago. She walked away, thinking. She had begun to like the gardens, and the robin, and Martha and
Dickon and their mother. Before she came to Yorkshire, she had not liked anybody.
She was walking beside the long wall of the secret garden, when a most wonderful thing happened. She suddenly realized the robin was following her. She felt very pleased and excited by this, and cried out, 'You like me,
don't you? And I like you too!' As he hopped along beside her, she hopped and sang too, to show him that she was his friend. Just then he stopped at a place where a dog had dug a hole in the ground. As Mary looked at the hole, she noticed something almost buried there. She put her hand in and pulled it out. It was an old key.
'Perhaps it's been buried for ten years,' she whispered to herself. 'Perhaps it's the
key to the secret garden!'
She looked at it for a long time. How lovely it would be to find the garden, and see what had happened to it
in the last ten years! She could play in it all by herself, and nobody would know she was there. She put the
key safely in her pocket.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

10 ปีเป็นเวลานาน แมรี่คิด เธอมีการเกิดเมื่อสิบปีที่ผ่านมา เธอเดินไป ความคิด เธอเริ่มชอบ สวน และโรบิน และมาร์ธา และ
Dickon และแม่ของพวกเขา ก่อนเธอมายอร์คเชียร์ เธอก็ไม่ชอบใคร
เธอเดินข้างกำแพงยาวสวนลับ เมื่อเกิดสิ่งดีที่สุด เธอก็รู้โรบินมีต่อเธอ เธอรู้สึกสนุกมาก และรู้สึกตื่นเต้นตาม และทูล, ' คุณต้องการฉัน,
ดอนไม่คุณ และชอบคุณมากเกินไป!' เป็นเขา hopped ตามข้างเธอ เธอ hopped และแสงมากเกินไป การแสดงเขาว่า เธอเป็นเพื่อนของเขา เพียงแล้ว เขาหยุดอยู่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในพื้นดิน เป็นแมรี่มองหลุม เธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เกือบฝังมี เธอใส่มือของเธอ และถูกดึงออกมา ได้ตัวเก่าคีย์
'บางทีมันจะถูกฝังอยู่สิบปี เธอกระซิบกับตัวเอง ' อาจจะถูก
สำคัญสวนลับ!'
เธอมองได้นาน อย่างไรดีมันจะเป็นสวน และดูว่าได้เกิดอะไรขึ้นกับ
ในสิบปี เธอสามารถเล่นในนั้นทั้งหมด ด้วยตนเอง และไม่มีใครจะรู้ว่า เธออยู่นั่น เธอใส่
คีย์อย่างปลอดภัยในกระเป๋าเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบปีที่เป็นเวลานานแมรี่คิดว่า เธอได้รับการเกิดสิบปีที่ผ่านมา เธอเดินออกไปคิด เธอก็เริ่มที่จะชอบสวนและโรบิน, และมาร์ธาและ
Dickon และแม่ของพวกเขา ก่อนที่เธอจะมาเชียร์เธอไม่ได้ชอบใครที่
เธอกำลังเดินอยู่ข้างกำแพงยาวของสวนลับเมื่อสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เกิดขึ้น เธอก็รู้โรบินได้รับการดังต่อไปนี้ของเธอ เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและตื่นเต้นกับเรื่องนี้และร้องออกมา "คุณชอบฉัน
ไม่ได้คุณ และผมชอบคุณมากเกินไป! ในขณะที่เขากระโดดไปข้างเธอกระโดดและร้องเพลงเกินไปที่จะแสดงให้เขาเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนของเขา เพียงแค่นั้นเขาหยุดในสถานที่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในพื้นดิน แมรี่มองที่รูเธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างฝังอยู่ที่นั่นเกือบ เธอเอามือของเธอในและดึงมันออกมา มันเป็นกุญแจสำคัญเก่า
'บางทีมันอาจจะถูกฝังอยู่เป็นเวลาสิบปี' เธอกระซิบกับตัวเอง 'บางทีมันอาจจะเป็น
กุญแจสำคัญในการสวนลับ '
เธอมองไปที่มันเป็นเวลานาน วิธีที่น่ารักก็จะพบกับสวนและดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน
ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เธอจะได้เล่นในทุกอย่างด้วยตัวเองและไม่มีใครจะรู้ว่าเธออยู่ที่นั่น เธอใส่
กุญแจอย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิบปีเป็นเวลานาน แมรี่คิด เธอเกิดมาเป็นสิบปีแล้ว เธอเดินจากไป ฉันกำลังคิด เธอเริ่มจะเหมือนสวน และโรบิน และมาร์ธาและ
ดิกค่อนและแม่ของพวกเขา ก่อนที่เธอจะมาที่ยอร์กเชียร์ เธอไม่ได้ชอบใคร
เธอเดินข้างกำแพงยาวของ Secret Garden เมื่อสิ่งอัศจรรย์ที่สุดเกิดขึ้น จู่ๆเธอก็ตระหนักได้ว่า โรบินกำลังสะกดรอยตามเธอหญิงสาวรู้สึกยินดีและตื่นเต้นมาก และร้องไห้ออกมา เธอชอบผม
ไม่คุณ ? และผมก็ชอบคุณเหมือนกัน ! ขณะที่เขาเดินมาข้างๆเธอ เธอกระโดดและร้องเพลงเหมือนกัน แสดงให้เขาเห็นว่าเธอเคยเป็นเพื่อนของเขา จากนั้นเขาก็หยุดที่สถานที่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในพื้นดิน แมรี่มองหลุม เธอสังเกตเห็นบางอย่างเกือบฝังที่นั่น เธอเอามือของเธอและดึงมันออกมันเป็นคีย์เก่า .
'perhaps มันถูกฝังไว้เป็นสิบปี " เธอกระซิบกับตัวเอง . . . บางทีมัน
กุญแจสวนแห่งความลับ !
เธอมองมันนานๆ น่ารักอย่างไรก็จะพบสวนและดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน
ในรอบสิบปี เธอสามารถเล่นในตัวคนเดียว และไม่มีใครทราบว่าเธออยู่ที่นั่น เธอใส่
คีย์อย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอมันเป็นคีย์เก่า .
'perhaps มันถูกฝังไว้เป็นสิบปี " เธอกระซิบกับตัวเอง . . . บางทีมัน
กุญแจสวนแห่งความลับ !
เธอมองมันนานๆ น่ารักอย่างไรก็จะพบสวนและดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน
ในรอบสิบปี เธอสามารถเล่นในตัวคนเดียว และไม่มีใครทราบว่าเธออยู่ที่นั่น เธอใส่
คีย์อย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอ