The imposingly grandiose decoration

The imposingly grandiose decorations, which created a fashionable yet classical fusion, made the whole Blue Bay Hotel filled with an air of honor, even the guests that came and went were immaculately dressed, with arrogant expressions on their faces.



“I don’t like oil paintings.” Yang Chen grumbled, “I always feel that, instead of using oil paintings why not just use a photograph, it’s even clearer too.”



While holding onto Yang Chen’s arm, Lin Ruoxi who was slowly appreciating the artworks on the alley glanced at Yang Chen with disdain, “If you don’t have any appreciation for art, keep quiet, nobody will think you’re a mute.”



“Isn’t it so? Otherwise why would I sell mutton skewers.” Yang Chen made a complacent expression.



Lin Ruoxi rolled her eyes at him, and whispered, “Remember, when we enter later on, if I don’t signal for you to speak, you don’t speak.”



“I will obey, Boss Lin.” Yang Chen couldn’t resist smiling, and nodded.



Being led by two neatly dressed ‘Etiquette ladies’, they walked towards a private booth facing the lake, while raising his head, Yang Chen noticed that the private booth’s name turned out to be the strongly religiously styled “Judas”.

(TL: ‘Etiquette ladies’ , seen those ladies that bring bouquets to medal winners in the olympics? Their job is like a waitress but not in a restaurant, an air stewardess but not on a plane. But I have no idea what they’re called in english thus etiquette ladies it is.)



The milky white decorated wooden door at that time opened, a man wearing a black Hugo Boss suit entered. This man had curly hair, a rugged beard and he wore a simple smile. Upon gesturing a “please enter” with his hands he said, “Welcome Miss Lin, our family’s young master has been waiting.”



It was evident that the man excluded Yang Chen who was holding Lin Ruoxi’s hand from his welcome gesture, and did not even take one look at him.



Indifferently nodding her head, Ruoxi led Yang Chen into the private room which was spacious, the scent of lavender scattered all over the place was just enough to raise one’s spirits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของตกแต่ง imposingly สวรรค์ ที่สร้างความทันสมัย แต่คลาสสิกฟิวชั่น ทำทั้งบลูเบย์เต็มไป ด้วยอากาศเกียรติ แม้กระทั่งผู้ ที่ไปมาได้/ฮัมมัม หยิ่งนิพจน์บนใบหน้า "ฉันไม่ชอบภาพวาดสีน้ำมัน" Yang Chen grumbled "ฉันมักจะรู้สึกว่า แทนการใช้เหตุผลที่ใช้ไม่เพียงแต่เป็นภาพถ่ายภาพวาดสีน้ำมัน ก็ยิ่งชัดเจนเกินไป" ขณะที่กดลงบนแขน Yang Chen, Lin Ruoxi ที่ถูกชื่นชมงานศิลปะบนซอยช้า glanced ที่ Yang Chen ปะปนอยู่ "ถ้าคุณไม่มีการซาบซึ้งในศิลปะ เก็บเงียบ ไม่มีใครจะคิดว่า คุณกำลังมีเสียง" "ไม่ได้ดังนั้นหรือไม่ มิฉะนั้น เหตุจะฉันขายเสียบเนื้อแกะ" Yang Chen ทำนิพจน์การประมาท หลิน Ruoxi รีดดวงตาของเธอที่เขา และ กระซิบ "จำ เมื่อเราใส่ในภายหลัง ถ้าฉันไม่สัญญาณสำหรับพูด จะไม่พูด" "ผมจะเชื่อฟัง หลินเจ้านาย" Yang Chen ไม่สามารถต้านทานยิ้ม แล้วเลยต้อง มีคนนำทางสองอย่างเรียบร้อยแต่งตัว 'สุภาพสตรีมารยาท' พวกเขาเดินเข้าไปหาตู้ส่วนตัวที่หันหน้าไปทางทะเลสาบ ขณะที่ศีรษะของเขา Yang Chen สังเกตว่า ชื่อของบูธส่วนตัวกลายเป็น "ยูดาส" สไตล์อย่างเคร่งครัดอย่างยิ่ง(TL: 'สุภาพสตรี' มารยาท เห็นผู้หญิงเหล่านั้นที่นำช่อดอกไม้ไปเหรียญรางวัลในโอลิมปิก งานได้ เช่นพนักงานเสิร์ฟ ในร้าน อาหาร พนักงานเสิร์ฟมีอากาศไม่เรา แต่ไม่ใช่ บนเครื่องบิน แต่ผมมีความคิดอะไรเรียกว่าทางในภาษาอังกฤษดังนั้นสุภาพสตรีมารยาทเป็น) สีขาวน้ำนมตกแต่งประตูไม้เปิด ผู้ชายสวมชุดสูท Hugo Boss สีดำป้อนเวลา ผู้ชายคนนี้มีผมหยิก หนวดเคราขรุขระและเขาสวมรอยยิ้มง่าย เมื่อ gesturing เป็น "กรุณา" ด้วยมือของเขาเขากล่าวว่า "ยินดีต้อนรับนางสาวหลิน ต้นหนุ่มของครอบครัวเรารอ" ก็เห็นได้ชัดว่า คนแยก Yang Chen ที่ได้จับมือ Lin Ruoxi จากท่าทางของเขายินดีต้อนรับ และไม่แม้แต่จะมองที่เขา Indifferently nodding หัวของเธอ Ruoxi led Yang Chen เป็นห้องส่วนตัวที่กว้างขวาง กลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่กระจายอยู่ทั่วสถานมากเพียงพอที่จะยกวิญญาณของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตกแต่งยิ่งใหญ่ imposingly ซึ่งสร้างความหลากหลายแฟชั่นคลาสสิกยังทำทั้ง Blue Bay โรงแรมเต็มไปด้วยอากาศของเกียรติแม้แขกที่มาและไปแต่งตัวอ่องกับการแสดงออกหยิ่งบนใบหน้าของพวกเขา. "ฉันไม่ชอบ ภาพวาดสีน้ำมัน. "หยางเฉินบ่น" ฉันมักจะรู้สึกว่าแทนการใช้ภาพวาดสีน้ำมันทำไมไม่เพียงแค่ใช้การถ่ายภาพก็จะยิ่งชัดเจนมากเกินไป. " ในขณะที่ถือลงบนแขนหยางเฉินหลิน Ruoxi ที่กำลังค่อย ๆ เห็นคุณค่างานศิลปะในซอย เหลือบมองไปที่หยางเฉินด้วยความรังเกียจ "ถ้าคุณไม่ได้มีความชื่นชมใด ๆ สำหรับศิลปะเก็บเงียบไม่มีใครจะคิดว่าคุณเป็นใบ้". ว่า "มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น? มิฉะนั้นทำไมฉันจะขายเนื้อแกะเสียบไม้. "หยางเฉินทำสีหน้าอิ่มเอม. หลิน Ruoxi รีดตาของเธอที่เขาและกระซิบ" จำไว้ว่าเมื่อเราใส่ในภายหลังถ้าฉันไม่ได้ส่งสัญญาณให้คุณพูดคุณ don ' T พูด. " " ผมจะเชื่อฟังบอสหลิน. "หยางเฉินไม่สามารถต้านทานรอยยิ้มและพยักหน้า. ถูกนำโดยสองแต่งตัวเรียบร้อย 'มารยาทผู้หญิง' พวกเขาเดินไปบูธส่วนตัวหันหน้าสู่ทะเลสาบในขณะที่ยกศีรษะของเขา หยางเฉินสังเกตเห็นว่าชื่อบูธเอกชนเปิดออกมาเป็นอย่างมากสไตล์เคร่งครัด "คนทรยศ". (TL: 'มารยาทผู้หญิง' เห็นผู้หญิงเหล่านั้นที่นำช่อดอกไม้ให้กับผู้ชนะเหรียญในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกงานของพวกเขาเป็นเหมือนน้องสาว แต่ไม่ได้อยู่ใน ร้านอาหาร, พนักงานต้อนรับอากาศ แต่ไม่ได้อยู่บนเครื่องบิน. แต่ฉันมีความคิดว่าพวกเขากำลังเรียกผู้หญิงมารยาทจึงภาษาอังกฤษมันเป็น.) มิลค์กี้สีขาวตกแต่งประตูไม้ในช่วงเวลาที่เปิดเป็นชายสวมเสื้อสีดำ Hugo Boss ชุด ป้อน ผู้ชายคนนี้มีผมหยิกเคราขรุขระและเขาสวมรอยยิ้มง่าย เมื่อชี้เป็น "กรุณาใส่" ด้วยมือของเขาเขากล่าวว่า "ยินดีต้อนรับนางสาวหลินต้นแบบหนุ่มครอบครัวของเราที่ได้รับการรอ." มันเห็นได้ชัดว่าคนที่ได้รับการยกเว้นหยางเฉินที่ถูกจับมือหลิน Ruoxi จากท่าทางยินดีต้อนรับของเขาและไม่ได้ แม้จะใช้เวลาหนึ่งมองไปที่เขา. เอาใจใส่พยักหน้าเธอ Ruoxi นำหยางเฉินเข้าไปในห้องส่วนตัวที่กว้างขวาง, กลิ่นหอมของลาเวนเดอร์กระจายอยู่ทั่วทุกสถานที่เป็นเพียงพอที่จะยกวิญญาณของคน ๆ หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตกแต่ง imposingly ยิ่งใหญ่ ซึ่งสร้างฟิวชั่นแฟชั่นยังคลาสสิก ทำให้ทั้งบลูเบย์โรงแรมเต็มไปด้วยอากาศของเกียรติ แม้แต่แขกที่มาและไปถูกตกแต่งแต่งตัวด้วยสีหน้าหยิ่งๆ บนใบหน้าของพวกเขา" ฉันไม่ชอบภาพวาดสีน้ำมัน " หยางเฉินก็ยังบ่นว่า " ผมมักจะรู้สึกว่า แทนที่จะใช้ภาพวาดน้ำมันทำไมไม่ใช้แค่รูปถ่ายมันชัดเจนมากขึ้นด้วย "ในขณะที่ถือลงบนแขนของหยางเฉินหลิน ruoxi ที่ค่อยๆเห็นคุณค่างานศิลปะในซอยเห็นหยางเฉินกับการดูถูกเหยียดหยาม " ถ้าคุณไม่ได้มีความชื่นชมในศิลปะ เงียบๆ จะไม่มีใครว่าคุณเป็นใบ้ "" ไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นฉันจะขายเนื้อแกะเสียบไม้ " หยางเฉินทำสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง .หลิน ruoxi รีดตาของเธอที่เขาและพูดว่า " จำไว้ว่า เมื่อเราเข้าไปทีหลัง ถ้าฉันไม่สัญญาณสำหรับคุณที่จะพูด คุณไม่ได้พูด "" ข้าจะเชื่อฟังเจ้านาย หลิน " หยางเฉินไม่สามารถต้านทานยิ้มและพยักหน้านำโดยสองบรรจงแต่งตัว " มารยาท " ผู้หญิง พวกเขาเดินต่อ ส่วนบูธหันหน้าไปทางทะเลสาบในขณะที่เพิ่มหัว หยางเฉิน พบว่าชื่อ ส่วนบูธกลับกลายเป็นสไตล์ " ขอ religiously ผู้ทรยศ "( แอล " มารยาท " ผู้หญิง , เห็นผู้หญิงที่นำช่อเหรียญรางวัลในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ? งานของพวกเขาคือการเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหาร แต่ไม่ได้เป็นแอร์แต่ไม่ได้อยู่บนเครื่องบิน แต่ฉันมีความคิดสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าในภาษาอังกฤษดังนั้นผู้หญิงมันเป็นมารยาท )มิลค์กี้สีขาว ประดับไม้ประตูเวลาเปิด ผู้ชายใส่สูทสีดำ ฮิวโก้ บอส เข้าไปแล้ว ชายคนนี้มีผมหยิกเคราขรุขระและเขายิ้มง่าย เมื่อสั่ง " โปรดระบุ " ด้วยมือของเขาเขากล่าวว่า " ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหลิน คุณชายตระกูลของเราต้องรอ "มันเห็นได้ชัดว่าผู้ชายยกเว้นหยางเฉินหลินที่ถือ ruoxi มือจากท่าทางต้อนรับเขา และไม่ได้แม้แต่มองที่เขาความไม่สนใจพยักหน้าหัวเธอ ruoxi LED หยางเฉินในส่วนห้องที่กว้างขวาง มีกลิ่นของลาเวนเดอร์ที่กระจัดกระจายไปทั่ว ก็เพียงพอที่จะเพิ่มหนึ่งของวิญญาณ