The recent review by Scotland et al

The recent review by Scotland et al. (2015) noted that methodological differences between the studies precluded any firm
conclusions as to the specific nature and cause of the deficit in facial emotion recognition that people with ID were found to
have relative to those without ID. There are two main proposals that attempt to explain why people with ID are impaired in
recognising facial expressions of emotion. The first, the ‘emotion specificity hypothesis,’ argues that impaired performance
on emotion recognition tasks is a reflection of a specific impairment in emotion-perception competence, i.e. that cannot be
fully explained by cognitive-intellectual deficits alone (Rojahn, Rabold, & Schneider, 1995). The second proposal is that basic
emotion perception is intact in people with ID and, instead, that poor performance on emotion recognition tasks is a
consequence of poor IQ-related information processing abilities (Moore, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รีวิวล่าสุดจากสกอตแลนด์ et al. (2015) ตั้งข้อสังเกตว่า วิธีความแตกต่างระหว่างการศึกษาจรรยาบรรณบริษัทใด ๆข้อสรุปเกี่ยวกับสาเหตุของการขาดดุลในการรู้อารมณ์บนใบหน้าที่พบว่าคนที่ มี ID และลักษณะเฉพาะมีสัมพันธ์กับผู้ที่ไม่มีรหัส มีข้อเสนอหลักสองที่พยายามจะอธิบายทำไมมองคนที่ มี ID ในตระหนักถึงหน้าออกของอารมณ์ความรู้สึก ครั้งแรก 'อารมณ์ความจำเพาะสมมติฐาน ระบุว่า ด้อยประสิทธิภาพอารมณ์การรับรู้งานเป็นภาพสะท้อนของการด้อยค่าที่เฉพาะเจาะจงในอารมณ์การรับรู้ความสามารถ เช่นที่ไม่สามารถเต็มที่อธิบายได้ ด้วยองค์ความรู้ทางปัญญาขาดดุลเพียงอย่างเดียว (Rojahn, Rabold และชไน เดอร์ 1995) ข้อเสนอที่สองเป็นพื้นฐานที่รับรู้อารมณ์ความรู้สึกเป็นเหมือนเดิมในคนที่มี ID และ แทน ประสิทธิภาพที่ต่ำในอารมณ์การรับรู้งานผลของไม่ดีที่เกี่ยวข้องกับไอคิวการประมวลผลข้อมูลความสามารถ (Moore, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตรวจสอบที่ผ่านมาโดยสก็อต, et al (2015) ตั้งข้อสังเกตว่าความแตกต่างระหว่างระเบียบวิธีการศึกษาจรรยาบรรณของ บริษัท ใด ๆ
ข้อสรุปที่เป็นลักษณะเฉพาะและเป็นสาเหตุของการขาดดุลในการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกบนใบหน้าที่ว่าคนที่มี ID ที่ถูกพบว่า
มีความสัมพันธ์กับผู้ที่ไม่มีบัตรประจำตัว มีสองข้อเสนอหลักที่พยายามที่จะอธิบายว่าทำไมคนที่มี ID ที่มีความบกพร่องในการมีความ
ตระหนักถึงการแสดงออกทางสีหน้าของอารมณ์ความรู้สึก ครั้งแรกที่ 'อารมณ์สมมติฐานจำเพาะ' ระบุว่าผลการปฏิบัติงานบกพร่อง
ในงานรับรู้อารมณ์ความรู้สึกที่เป็นภาพสะท้อนของความบกพร่องที่เฉพาะเจาะจงในความสามารถของอารมณ์ความรู้สึกการรับรู้เช่นที่ไม่สามารถ
อธิบายได้อย่างเต็มที่โดยการขาดดุลความรู้ความเข้าใจทางปัญญาเพียงอย่างเดียว (Rojahn, Rabold และชไนเดอ , 1995) ข้อเสนอที่สองคือพื้นฐาน
การรับรู้อารมณ์ความรู้สึกเป็นเหมือนเดิมในคนที่มี ID และแทนว่าประสิทธิภาพการทำงานที่ไม่ดีเกี่ยวกับงานที่รับรู้อารมณ์ความรู้สึกที่เป็น
ผลมาจากความสามารถในการประมวลผลข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับไอคิวไม่ดี (มัวร์, 2001)