A statistical analysis was performe

A statistical analysis was performed using the Kruskal–Wallis
test to compare the susceptibility of the 7 transgenic plants and
the non-transformed citrus control. Multiple comparisons between
transgenic and non-transformed plants were performed using the
Dunn’s contrasts method.
3. Results
3.1. Antimicrobial activity of dermaseptin against Xanthomonas
spp.
Though the inhibitory effects of dermaseptin had been previously
established for a wide spectrum of microorganisms, there was
no information regarding its activity on Xanthomonas growth. To
address this point, two different Xanthomonas strains (X. axonopodis
pv. citri and X. campestris pv. campestris strain 8004) were tested
in in vitro assays using a synthetic dermaseptin peptide (see Section
2). As shown in Fig. 1, growth of both strains was significantly
inhibited by dermaseptin concentrations higher than 5 g/ml.
3.2. Dermaseptin transient expression in N. benthamiana leaves
reduces Xanthomonas induced chlorosis
A genetic construction allowing dermaseptin constitutive
expression was generated on the basis of the pBIN19sgfp binary
vector (pBIN19sgfp-Der; Fig. 2a). To test its functionality, N. benthamiana
leaves were co-infiltrated with X. axonopodis pv. citri plus
A. tumefaciens harboring the pBIN19sgfp-Der construction. Parallel
co-infiltration assays were carried out with X. axonopodis pv.
citri alone and with X. axonopodis pv. citri plus A. tumefaciens harboring
the pBIN19sgfp vector as positive and negative controls,
respectively. At 4 days post-infiltration, the control leaves exhibited
typical chlorotic symptoms (Fig. 3a and b), while the leaves
co-infiltrated with pBIN19sgfp-Der showed signs of attenuated
chlorosis (Fig. 3c). Although accumulation of the transgenic peptide
was below the detection level of our immunological assays,
presence of dermaseptin transcripts in leaves co-infiltrated with
pBIN19sgfp-Der was confirmed by RT-PCR (data not shown).
3.3. Sweet orange transformation and analysis of transgenic
plants
Seven orange plants named as Der-1 to -7 were selected. These
plants were indistinguishable from the non-transgenic plant as
shown in Fig. 2b. Southern blots assay were performed to confirm
transgene integration and to estimate the transgene copy number
in the plant genomes (Fig. 4a). Accordingly to the band patterns,
Der-1 to –7 have 4, 3, 5, 4, 5, 1 and 4 transgene copies, respectively.
Dermaseptin mRNA expression of the transgenic plants was
analyzed by semi-quantitative RT-PCR determining the relative
transcript level in each plant (Fig. 4b). All lines showed mRNA
expression although Der-3 and Der-7 express the lowest level of
mRNA. We do not found a correlation between copy number and
mRNA expression.
3.4. In planta infection assays
To evaluate their susceptibility to X. axonopodis pv. citri, three
independent infection assays including the seven transgenic plants
and a non-transformed citrus control were conducted according to
the procedure described in Section 2. The leaf punctures sprayed
with the bacterial inoculum were examined up to 24 days post
infection (d.p.i.) under a dissecting microscope and scored for the
presence of typical disease symptoms (tissue maceration, chlorosis
and canker). In total, about 144–192 punctures per plant were
analyzed for canker development in each assay. Results from a representative
assay are shown in Table 1. Lesion development was
attenuated or absent and individual canker exhibited smaller sizes
in all transgenic leaves (up to 40% in size reduction) as compared
to non-transformed controls. Similarly, chlorosis intensity and
maceration symptoms showed lower levels compared to controls
(Fig. 5). In particular, Der-5 and Der-6 plants showed visible canker
development in only 33% and 43% of the inoculated punctures,
respectively, indicating a reduction of near 50% in canker frequency
with regards to controls (Table 1). For each experimental data set,
a statistical analysis was performed using the Kruskal–Wallis test
to compare the susceptibility of the 7 transgenic plants and the
non-transformed citrus control. A representative analysis, showing
a statistical significance (P value = 0.034) is presented in Supplemental
Table 1. Multiple comparison analyses between transgenic
and control plants were also performed using the Dunn’s contrasts
method (dms, Supplemental Table 2). With the exception
of Der-4, the calculated values were statistically significant for all
other transgenic plants, indicating that they were less susceptible
to canker disease.
For a better comparison of individual phenotypes to infection,
the inoculated leaves were classed as belonging to “low”, “moderate”
or “high” canker frequency categories, and the percentage
of leaves for each category was calculated for the seven transgenic
plants (Fig. 6a). Remarkably, canker frequency was reduced in six of
the seven transgenic plants. In addition, the time course of canker
development was determined in two transgenic plants (Der-5 and
Der-6; Fig. 6b). Canker development was clearly delayed in these
two plants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำการวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้ Kruskal – วาลลิ
ทดสอบเปรียบเทียบพืชถั่วเหลือง 7 ไก่ และ
ส้มควบคุมแปลงไม่ เปรียบเทียบหลายระหว่าง
พืชถั่วเหลือง และไม่แปลงได้ดำเนินการโดยใช้การ
ของดันน์ตัดวิธีการ
3 ผล
3.1 กิจกรรมจุลินทรีย์ของ dermaseptin กับอ้อย
เบียส
แม้ว่าผลของ dermaseptin ลิปกลอสไขได้รับก่อนหน้านี้
สร้างจุลินทรีย์หลากหลาย มี
ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมของอ้อยเจริญเติบโต การ
จุดนี้ สองสายพันธุ์อ้อยที่แตกต่างกัน (กำแพงแสน x. อัพ
pv citri และ x. อัพ campestris pv. campestris สายพันธุ์ 8004) ทดสอบ
ใน assays ในใช้เปป dermaseptin สังเคราะห์ (ดู
2) การแสดงใน Fig. 1 การเจริญเติบโตของทั้งสองสายพันธุ์ถูกมาก
ห้าม โดย dermaseptin ความเข้มข้นสูงกว่า 5 g/ml.
3.2 นิพจน์แบบฉับพลัน Dermaseptin benthamiana ตอนเหนือใบ
ลดอ้อยเกิด chlorosis
สร้างทางพันธุกรรมทำให้ dermaseptin ขึ้น
สร้างนิพจน์โดยใช้ pBIN19sgfp ไบนารี
เวกเตอร์ (pBIN19sgfp Der Fig. 2a) การทดสอบงาน ตอนเหนือ benthamiana
ใบได้ร่วม infiltrated กำแพงแสน x. อัพ pv บวก citri
A. tumefaciens harboring pBIN19sgfp Der ก่อสร้าง ขนาน
assays แทรกซึมบริษัทได้ดำเนินการ ด้วยกำแพงแสน x. อัพ pv.
citri คนเดียว และกำแพงแสน x. อัพ pv citri บวก A. tumefaciens harboring
เวกเตอร์ pBIN19sgfp เป็นตัวควบคุมบวก และลบ,
ตามลำดับ ใน 4 วันหลังแทรกซึม ควบคุมใบ exhibited
อาการปากทั่วไป (Fig. 3a และ b), ในขณะที่ใบไม้
co-ถูกแทรกซึม ด้วยแสดงให้เห็นสัญญาณของ Der pBIN19sgfp ไฟฟ้าเคร...
chlorosis กิน 3 c) แม้ว่าสะสมของเพปไทด์ถั่วเหลือง
ไม่ต่ำกว่าระดับการตรวจจับของ assays ภูมิคุ้มกันของเรา,
ของใบแสดงผลการ dermaseptin ในใบ infiltrated ร่วมกับ
pBIN19sgfp Der ได้รับการยืนยัน โดย RT-PCR (ข้อมูลไม่แสดง) .
3.3 การแปลงส้มหวานและวิเคราะห์ถั่วเหลือง
พืช
เลือกพืชส้มเจ็ดที่ชื่อ Der-1 ถึง -7 เหล่านี้
พืชจำแนกไม่ได้จากโรงงานไม่ใช่ถั่วเหลืองเป็น
แสดงใน Fig. 2b วิเคราะห์กันบล็อทภาคใต้ดำเนินการยืนยัน
transgene รวมและประเมินจำนวนสำเนา transgene
ใน genomes พืช (Fig. 4a) ตามการรูปแบบวงดนตรี,
แดร์-1 –7 มีการ 4, 3, 5, 4, 5, 1 และ 4 transgene สำเนา ตามลำดับ.
นิพจน์ Dermaseptin mRNA ของพืชถั่วเหลืองถูก
วิเคราะห์ โดย RT-PCR กึ่งเชิงปริมาณที่กำหนดญาติ
ระดับเสียงบรรยายในแต่ละโรงงาน (Fig. 4b) รายการทั้งหมดพบ mRNA
นิพจน์แม้ว่าแดร์-3 และแดร์-7 แสดงระดับต่ำที่สุด
mRNA เราไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนสำเนา และ
นิพจน์ mRNA
3.4 ในลเวียมานอร์เชื้อ assays
ประเมิน pv x. อัพกำแพงแสนง่ายของพวกเขา citri สาม
assays อิสระติดเชื้อรวมทั้งพืชถั่วเหลือง 7
และส้มควบคุมแปลงไม่ได้ดำเนินการตาม
กระบวนงานที่อธิบายไว้ในส่วน 2 Punctures ใบพ่น
กับ inoculum แบคทีเรียถูกตรวจสอบค่าลงวันที่ 24
ติดเชื้อ (d.p.i.) ภายใต้กล้องจุลทรรศน์ dissecting และคะแนนสำหรับ
ของอาการโรคทั่วไป (maceration เนื้อเยื่อ chlorosis
และ canker) รวม ประมาณ 144-192 punctures ต่อพืชถูก
วิเคราะห์พัฒนา canker ในวิเคราะห์แต่ละ ผลจากตัวแทน
วิเคราะห์แสดงในตารางที่ 1 พัฒนาแผลถูก
canker ไฟฟ้าเคร... หรือขาดงาน และแต่ละจัดแสดงขนาดเล็ก
ในถั่วเหลืองใบ (ถึง 40% ในการลดขนาดเป็นการเปรียบเทียบ
การควบคุมแปลงไม่ ในทำนองเดียวกัน ความเข้ม chlorosis และ
maceration อาการแสดงให้เห็นว่าระดับที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับ
(Fig. 5) ตัวควบคุม โดยเฉพาะ แดร์-5 และ Der 6 พืชพบเห็น canker
พัฒนาเพียง 33% และ 43% ของ inoculated punctures,
ระบุลดใกล้ 50% ตามลำดับ ในความถี่ canker
เกี่ยวกับควบคุม (ตารางที่ 1) สำหรับแต่ละชุดข้อมูลทดลอง,
ทำการวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้การทดสอบ Kruskal – วาลลิ
เปรียบเทียบพืชถั่วเหลือง 7 ไก่และ
ไม่ใช่แปลงควบคุมส้ม การวิเคราะห์ตัวแทน แสดง
นัยสำคัญทางสถิติ (ค่า P = 0034) ใน Supplemental
1 ตาราง วิเคราะห์เปรียบเทียบต่าง ๆ ระหว่างถั่วเหลือง
และยังดำเนินการควบคุมพืชใช้สัมผัสของดันน์
วิธี (dms, 2 ตารางเพิ่มเติม) ยกเว้น
แดร์ 4 ค่าที่คำนวณได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้งหมด
อื่น ๆ พืชถั่วเหลือง ระบุว่า พวกเขาไวต่อน้อย
โรค canker
สำหรับการเปรียบเทียบดีกว่าฟีแต่ละการติดเชื้อ,
ใบ inoculated ถูก classed เป็นเป็นสมาชิก "ต่ำ" "บรรเทา"
หรือ "สูง" canker ประเภทความถี่ และเปอร์เซ็นต์
ใบไม้สำหรับแต่ละประเภทคำนวณสำหรับเจ็ดถั่วเหลือง
พืช (Fig. 6a) อย่างยิ่ง ความถี่ canker ถูกลดจำนวน 6
พืชถั่วเหลือง 7 นอกจากนี้ เวลาเวลาของ canker
กำหนดพัฒนาในสองถั่วเหลืองพืช (Der-5 และ
แดร์-6 Fig. 6b) Canker พัฒนาล่าช้าอย่างชัดเจนในนี้
สองพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ทางสถิติได้รับการดำเนินการโดยใช้ Kruskal-Wallis
การทดสอบเพื่อเปรียบเทียบความอ่อนแอของพืชดัดแปรพันธุกรรม 7 และ
ควบคุมส้มไม่เปลี่ยน หลายเปรียบเทียบระหว่าง
พันธุ์และพืชเปลี่ยนที่ไม่ได้รับการดำเนินการโดยใช้
ดันน์แตกต่างวิธีการ
3 ผลลัพธ์
3.1 ฤทธิ์ต้านจุลชีพของ dermaseptin กับ Xanthomonas
spp
แม้ว่าผลการยับยั้งของ dermaseptin เคยถูก
จัดตั้งขึ้นเพื่อสเปกตรัมกว้างของจุลินทรีย์ที่มี
ข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมที่มีต่อการเจริญเติบโตของเชื้อ Xanthomonas ไม่มี จะ
อยู่ที่จุดนี้สองสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน Xanthomonas (เอ็กซ์ axonopodis
pv. citri และ X. campestris pv. ความเครียด campestris 8004) ได้มีการทดสอบ
ในการตรวจในหลอดทดลองโดยใช้สังเคราะห์ dermaseptin เปปไทด์ (ดูมาตรา
2) ดังแสดงในรูป 1 การเจริญเติบโตของสายพันธุ์ทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญได้รับการ
ยับยั้งโดยความเข้มข้น dermaseptin สูงกว่า 5? g / ml
3.2 Dermaseptin แสดงออกชั่วคราวในเอ็น benthamiana ใบ
ช่วยลดเชื้อ Xanthomonas chlorosis เกิด
การก่อสร้างทางพันธุกรรมช่วยให้ dermaseptin ที่เป็นส่วนประกอบ
การแสดงออกถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของไบนารี pBIN19sgfp
เวกเตอร์ (pBIN19sgfp-ฟอนเดอร์. รูปที่ 2a) เพื่อทดสอบการทำงานของเอ็น benthamiana
ใบได้แทรกซึมเข้าไปอยู่ร่วมกับเอ็กซ์ axonopodis pv citri บวก
A. tumefaciens เก็บงำก่อสร้าง pBIN19sgfp-ฟอนเดอร์ ขนาน
ตรวจร่วมการแทรกซึมได้ดำเนินการกับเอ็กซ์ axonopodis pv
citri อยู่คนเดียวและมีเอ็กซ์ axonopodis pv citri บวก A. tumefaciens เก็บงำ
เวกเตอร์ pBIN19sgfp เป็นตัวควบคุมบวกและลบ
ตามลำดับ ที่ 4 วันหลังการแทรกซึมใบการควบคุมการจัดแสดง
อาการซีดทั่วไป (รูปที่ 3a. และข) ในขณะที่ใบ
ร่วมแทรกซึมเข้าไปอยู่กับ pBIN19sgfp-ฟอนเดอร์แสดงให้เห็นสัญญาณของการจาง
chlorosis (รูปที่ 3c). แม้ว่าการสะสมของเปปไทด์พันธุ์
คือต่ำกว่าระดับการตรวจสอบของการตรวจทางภูมิคุ้มกันของเรา
ปรากฏตัวของเทป dermaseptin ในใบร่วมแทรกซึมเข้าไปอยู่กับ
pBIN19sgfp-ฟอนเดอร์ได้รับการยืนยันโดย RT-PCR (ไม่ได้แสดงข้อมูล)
3.3 การเปลี่ยนแปลงสีส้มหวานและการวิเคราะห์ของพันธุ์
พืช
เจ็ดพืชสีส้มชื่อเป็นเด-1 ถึง -7 ได้รับการคัดเลือก เหล่านี้
เป็นพืชที่แยกไม่ออกจากโรงงานที่ไม่ได้ดัดแปรพันธุกรรมที่
แสดงในรูปที่ 2b blots ใต้การทดสอบได้ดำเนินการเพื่อยืนยันการ
บูรณาการของยีนและการประมาณจำนวนสำเนาของยีน
ในจีโนมของพืช (รูปที่ 4a). ตามรูปแบบวง
เด-1 ถึง -7 ได้ 4, 3, 5, 4, 5, 1 และ 4 สำเนาของยีนตามลำดับ
การแสดงออก Dermaseptin mRNA ของพืชดัดแปลงพันธุกรรมได้รับการ
วิเคราะห์โดยกึ่งเชิงปริมาณ RT-PCR กำหนดญาติ
ระดับหลักฐานการศึกษาในแต่ละโรงงาน (รูปที่. 4b) สายทั้งหมดแสดงให้เห็นว่า mRNA
แสดงออกถึงแม้ว่าเดอร์ 3 และเด-7 แสดงระดับต่ำสุดของ
mRNA เราไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนการคัดลอกและ
การแสดงออกของ mRNA
3.4 ในการตรวจการติดเชื้อของพืช
เพื่อประเมินความอ่อนแอของพวกเขาที่จะเอ็กซ์ axonopodis pv citri สาม
การตรวจการติดเชื้อที่เป็นอิสระรวมทั้งเจ็ดพืชดัดแปรพันธุกรรม
และการควบคุมส้มที่ไม่เปลี่ยนก็ดำเนินการตาม
ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในมาตรา 2 เข็มใบฉีดพ่น
ด้วยเชื้อแบคทีเรียที่มีการตรวจสอบถึง 24 วันที่โพสต์
การติดเชื้อ (dpi) ภายใต้ ผ่ากล้องจุลทรรศน์และคะแนนสำหรับ
การปรากฏตัวของอาการโรคทั่วไป (ยุ่ยเนื้อเยื่อ chlorosis
และเปื่อย) รวมประมาณ 144-192 เข็มต่อพืชถูก
วิเคราะห์สำหรับการพัฒนาโรคแคงเกอร์ในการทดสอบแต่ละ ผลลัพธ์ที่ได้จากผู้แทน
การทดสอบจะแสดงในตารางที่ 1 การพัฒนา Lesion ถูก
ยับยั้งหรือขาดและบุคคลเปื่อยแสดงขนาดเล็กลง
ในใบพันธุ์ทั้งหมด (ได้ถึง 40% ในการลดขนาด) เมื่อเทียบ
กับกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เปลี่ยน ในทำนองเดียวกัน chlorosis เข้มและ
ยุ่ยอาการแสดงให้เห็นระดับที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับการควบคุม
(รูปที่ 5). โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด-5 และเด-6 แสดงให้เห็นว่าพืชเปื่อยสามารถมองเห็นได้
ในการพัฒนาเพียง 33% และ 43% ของเข็มเชื้อ,
ตามลำดับแสดงให้เห็นการลดลงของใกล้ 50% ในความถี่เปื่อย
ที่เกี่ยวกับการควบคุม (ตารางที่ 1) สำหรับชุดข้อมูลแต่ละการทดลอง,
การวิเคราะห์ทางสถิติได้รับการดำเนินการโดยใช้การทดสอบ Kruskal-วาลลิส
เพื่อเปรียบเทียบความอ่อนแอของพืชดัดแปรพันธุกรรม 7 และ
ควบคุมส้มไม่เปลี่ยน การวิเคราะห์ที่เป็นตัวแทนแสดงให้เห็น
นัยสำคัญทางสถิติ (ค่า p = 0.034) จะนำเสนอในเสริม
ตารางที่ 1 การเปรียบเทียบระหว่างการวิเคราะห์หลายพันธุ์
และการควบคุมพืชนอกจากนี้ยังดำเนินการโดยใช้ดันน์แตกต่าง
วิธี (dms เสริมตารางที่ 2) ด้วยข้อยกเว้น
ของเด-4, ค่าที่คำนวณได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับทุก
พืชดัดแปรพันธุกรรมอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความไวน้อย
ต่อโรคแคงเกอร์
สำหรับการเปรียบเทียบที่ดีขึ้นของ phenotypes บุคคลที่จะติดเชื้อ
ใบเชื้อที่ได้รับการจัดว่าเป็น "ต่ำ "," ปานกลาง "
หรือ "สูง" ประเภทความถี่เปื่อยและร้อยละ
ของใบสำหรับแต่ละประเภทที่คำนวณได้สำหรับเจ็ดพันธุ์
พืช (รูปที่ 6a). อย่างน่าทึ่งความถี่เปื่อยลดลงในหกของ
พืชดัดแปรพันธุกรรมเจ็ด นอกจากนี้เวลาที่แน่นอนของโรคแคงเกอร์
การพัฒนาที่ถูกกำหนดในสองพืชดัดแปรพันธุกรรม (เด-5 และ
เด-6. รูปที่ 6b) การพัฒนาเปื่อยถูกเลื่อนออกไปอย่างชัดเจนในเหล่านี้
สองโรงงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นการวิเคราะห์โดยใช้ Kruskal - Wallis
ทดสอบเพื่อเปรียบเทียบความไวของพืชดัดแปรพันธุกรรมและ
7 ไม่แปลงควบคุม ส้ม การเปรียบเทียบพหุ ระหว่างต้นและไม่เปลี่ยน

ดันปลูกโดยใช้วิธีการของ contrasts .
3 ผลลัพธ์
3.1 . ฤทธิ์ต้านจุลชีพของ dermaseptin Xanthomonas spp .

กับแม้ว่าผลยับยั้งของ dermaseptin ได้รับก่อนหน้านี้
สร้างสเปกตรัมกว้างของจุลินทรีย์ มีข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมของ
ไม่สร้างการเติบโต

ที่อยู่จุดนี้แตกต่างกันสองสายพันธุ์ Xanthomonas ( X axonopodis
PV . citri และ X . campestris pv . การศึกษาความเครียด 8004 ) ทำการทดสอบในหลอดทดลอง ) ใช้

( ดูมาตรา dermaseptin สังเคราะห์เพปไทด์2 ) ดังแสดงในรูปที่ 1 การเจริญเติบโตของทั้งสองสายพันธุ์อย่างมีนัยสำคัญ
( dermaseptin ความเข้มข้นสูงกว่า 5  กรัม / มล.
3.2 . dermaseptin ชั่วคราว การแสดงออก และ benthamiana ใบ
ลดโรคที่เกิดทางพันธุกรรมให้ dermaseptin สร้างคลอโรซิ

และการแสดงออกที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของ pbin19sgfp ไบนารี
เวกเตอร์ ( pbin19sgfp เดอร์ ; รูปที่ 2A )ทดสอบการทํางานของ N . benthamiana
ใบ CO แทรกซึมกับ X axonopodis PV . citri บวก
A . tumefaciens กรมเจ้าท่า pbin19sgfp เดอ ก่อสร้าง ขนาน
Co แทรกซึม ) ได้ทดลองกับ X axonopodis PV .
citri คนเดียวกับ X axonopodis PV . citri Plus A . tumefaciens harboring

) เป็น pbin19sgfp เวกเตอร์การควบคุมด้านบวกและลบโพสต์ใน 4 วันของการควบคุม ใบแสดงอาการ chlorotic
ปกติ ( รูปที่ 3A และ B ) ส่วนใบ
Co แทรกซึมกับ pbin19sgfp เดอ แสดงอาการบาง
คลอโรซิ ( รูปที่ 3 ) ถึงแม้ว่าการสะสมของ
เปปไทด์พันธุกรรมต่ำกว่าการตรวจหาระดับของยีนภูมิคุ้มกันของเรา
ตนของ dermaseptin transcripts ในใบ CO แทรกซึมกับ
pbin19sgfp เดอร์ได้รับการยืนยันโดยวิธี RT-PCR ) ( ข้อมูลไม่แสดง ) .
3 . หวานส้มแปลงและการวิเคราะห์พันธุกรรมพืช

7 ส้มพืชที่มีชื่อเป็น der-1 - 7 ได้รับเลือก พืชเหล่านี้ถูกแยกจากต้น

ไม่ใช่เป็นพืชที่แสดงในรูปที่ 2B ภาคใต้โดยการ blots ยืนยัน
รวมยีนและการประมาณการการคัดลอกยีนหมายเลข
ในโรงงาน Genomes ( รูปที่ 4 ) ตามวงดนตรีรูปแบบ
der-1 เพื่อ– 7 มี 4 , 3 , 2 , 4 , 5 , 1 และ 4 ยีนชุดตามลำดับ .
dermaseptin การแสดงออกของยีนของพืชถูกวิเคราะห์โดยวิธี
กึ่งปริมาณ กำหนดระดับผลการเรียนในแต่ละโรงงานญาติ
( รูปที่ 4B ) ทุกบรรทัด พบปริมาณ mRNA ของ
ถึงแม้ว่า der-3 der-7 และบริการระดับต่ำสุดของ
mRNA .เราไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณ mRNA ของหมายเลขคัดลอกและ
.
3.4 . ใน planta ตรวจเพื่อประเมินสภาพของการติดเชื้อ
x axonopodis PV . citri 3
อิสระการติดเชื้อ ) รวมถึงเจ็ดต้นพืช
และไม่ควบคุมการเปลี่ยนส้มตาม
ขั้นตอนอธิบายไว้ในมาตรา 2 ใบเจาะพ่น
กับเชื้อแบคทีเรีย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึง 24 วันหลังการติดเชื้อ (
d.p.i. ) ภายใต้ผ่ากล้องจุลทรรศน์และคะแนนสำหรับ
ตนอาการของโรคทั่วไป ( เนื้อเยื่อยุ่ยและคลอโรซิ
, ปากนกกระจอก ) ทั้งหมดประมาณ 144 – 192 เจาะต่อพืช
วิเคราะห์การพัฒนาปากนกกระจอกในแต่ละการทดสอบ ผลจากการทดสอบ เป็นผู้แทน
แสดงดังตารางที่ 1 แผลถูก
พัฒนาการขาดและเปื่อยหรือบุคคลมีขนาดที่เล็กลงในใบไม้จำลอง
( ถึง 40 % ในการลดขนาด ) โดยเมื่อ
ไม่แปลงควบคุม ในทำนองเดียวกัน คลอโรซิเข้ม
อาการยุ่ย พบระดับล่างเมื่อเทียบกับการควบคุม
( ภาพที่ 5 ) โดยเฉพาะพืช der-5 der-6 พบและมองเห็นปากนกกระจอกการพัฒนาในเพียง 33 % และ 43% ของเชื้อ
โดนแทงตามลำดับ ซึ่งลดลงจาก 50% ในความถี่ใกล้เปื่อย
เกี่ยวกับการควบคุม ( ตารางที่ 1 ) สำหรับทดลองแต่ละชุดข้อมูล การวิเคราะห์โดยใช้ Kruskal - Wallis test
เปรียบเทียบความไวของพืชดัดแปรพันธุกรรม และ 7
ไม่แปลงควบคุม ส้ม การวิเคราะห์ตัวแทนแสดง
เป็นสถิติ ( p value = 0034 ) ได้แสดงไว้ในตารางเสริม
1 การวิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่างหลายต้น
และควบคุมพืชยังเคยใช้ดันของความแตกต่าง
วิธี ( DMS เพิ่มเติม , ตารางที่ 2 ) ด้วยข้อยกเว้นของ der-4
, คำนวณค่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุก
อื่นๆพืชข้ามพันธุ์ ระบุว่า พวกเขาเสี่ยงน้อยกว่าที่จะเปื่อยโรค

.สำหรับการเปรียบเทียบที่ดีของแต่ละบุคคลเกิดการติดเชื้อ
ใบ , เชื้อจัดว่าเป็นของ " ต่ำ " , " ปานกลาง "
" ประเภทความถี่เปื่อยมาก และร้อยละ
ใบแต่ละประเภทถูกคำนวณสำหรับเจ็ดต้น
พืช ( รูปที่ 6 ) อย่างน่าทึ่ง , ความถี่เปื่อยลดลงใน 6
7 พันธุกรรมพืช นอกจากนี้เวลาหลักสูตรการพัฒนาเปื่อย
ตั้งใจสองต้นพืช ( der-5 และ
der-6 ; ภาพบน ) เม้าท์ว่าล่าช้าในการพัฒนาเหล่านี้
2 พืช