Gardner chose eight abilities that

Gardner chose eight abilities that he held to meet these criteria:[2] musical–rhythmic, visual–spatial, verbal–linguistic, logical–mathematical, bodily–kinesthetic, interpersonal, intrapersonal, and naturalistic. He later suggested that existential and moral intelligence may also be worthy of inclusion.[3] Although the distinction between intelligences has been set out in great detail, Gardner opposes the idea of labeling learners to a specific intelligence. Each individual possesses a unique blend of all the intelligences. Gardner firmly maintains that his theory of multiple intelligences should "empower learners", not restrict them to one modality of learning.[4

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ์ดเนอร์ได้เลือกความสามารถ 8 ที่เขาจัดขึ้นเพื่อตอบสนองเงื่อนไขเหล่านี้: [2] ดนตรีจังหวะ visual – ปริภูมิ คำพูดภาษาศาสตร์ ตรรกะคณิตศาสตร์ ร่างกาย – kinesthetic มนุษยสัมพันธ์ intrapersonal และ naturalistic ต่อมาเขาแนะนำว่า ข่าวกรอง existential และคุณธรรมอาจน่ารวม[3] แม้ว่าแบ่งแยกเฉพาะได้ถูกกำหนดในรายละเอียดมาก การ์ดเนอร์ opposes ความคิดของการติดฉลากเรียนข่าวกรองเฉพาะ แต่ละบุคคลมีความผสมผสานทั้งหมดเฉพาะ นอกจากนี้การ์ดเนอร์มั่นรักษาว่า ทฤษฎีของเขาเฉพาะควร "อำนาจเรียน" ไม่จำกัดกับ modality หนึ่งการเรียนรู้[4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การ์ดเนอร์เลือกที่แปดความสามารถที่เขาจัดขึ้นเป็นไปตามเกณฑ์เหล่านี้: [2] ดนตรีจังหวะมองเห็นที่ว่างวาจา-ภาษาตรรกะทางคณิตศาสตร์, ร่างกาย-เคลื่อนไหวทางร่างกายระหว่างบุคคลกับตนเองและธรรมชาติ หลังจากนั้นเขาก็ชี้ให้เห็นว่าหน่วยสืบราชการลับการดำรงอยู่และศีลธรรมนอกจากนี้ยังอาจจะคุ้มค่าของการรวม. [3] แม้ว่าความแตกต่างระหว่างความฉลาดที่ได้รับการกำหนดไว้ในรายละเอียดที่ดีการ์ดเนอร์ตรงข้ามกับความคิดของผู้เรียนติดฉลากปัญญาที่เฉพาะเจาะจง แต่ละคนมีคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ผสมผสานของปัญญาทั้งหมด การ์ดเนอร์มั่นยืนยันว่าทฤษฎีของพหุปัญญาควรจะ "ช่วยให้ผู้เรียน" ของเขาไม่ได้ จำกัด ให้หนึ่งกิริยาของการเรียนรู้. [4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ์ดเนอร์เลือกแปดความสามารถที่เขาจัดขึ้นเพื่อตอบสนองเกณฑ์เหล่านี้ : [ 2 ] ดนตรีและจังหวะภาพ–––การใช้วาจา คณิตศาสตร์ ตรรกะ และระดับร่างกาย ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล การเรียน และทางธรรมชาติ หลังจากนั้นเขาก็แนะนำว่าอัตถิภาวนิยม และความฉลาดทางศีลธรรมอาจจะคุ้มค่าของการรวม . [ 3 ] แม้ว่าความแตกต่างระหว่าง ปัญญา ได้ถูกกำหนดไว้ในรายละเอียดมากการ์ดเนอร์คัดค้านความคิดของการติดฉลากผู้เรียนปัญญาเฉพาะ แต่ละคนครอบครองการผสมผสานของปัญญา ทั้งหมด การ์ดเนอร์แน่นยืนยันว่าทฤษฎีพหุปัญญา ที่จะช่วยให้ผู้เรียน " ไม่ จำกัด พวกเขาหนึ่ง กิริยา ของการเรียนรู้ ( 4