การเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุค

การเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในการจ้างงาน ตามที่ปรากฎในพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 (The Labour Protection Act B.E. 2541) มีเพียงการห้ามการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในเรื่องเพศตามมาตรา 15 ให้นายจ้างปฏิบัติต่อลูกจ้างชายและหญิงโดยเท่าเทียมกันในการจ้างงาน เว้นแต่ลักษณะหรือสภาพของงานไม่อาจปฏิบัติเช่นนั้นได้ แต่อย่างไรก็ตามการห้ามการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคล เพราะเหตุแห่งความแตกต่างในเรื่องถิ่นกำเนิดเชื้อชาติ ภาษา อายุ ความพิการ สภาพทางกายหรือสุขภาพ สถานะของบุคคล ฐานะทางเศรษฐกิจหรือสังคม ความเชื่อทางศาสนา การศึกษาอบรม หรือความคิดเห็นทางการเมืองอันไม่ขัดต่อบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ ก็ถูกห้ามไว้ในมาตรา ๓๐แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ซึ่งสามารถนำมาอ้างได้โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 4 แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว)พุทธศักราช ๒๕๕๗ ตามแนวฎีกา,คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดและคำวินิจฉัยของคณะกรรมการวินิจฉัยร้องทุกข์ มักปรากฎตัวอย่างการห้ามเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่าง ๆในลักษณะที่ห้ามหน่วยงานของรัฐมากกว่าองค์การเอกชน หรืองค์กรธุรกิจต่างๆ แต่อย่างไรก็ตามองค์การเอกชน หรืองค์กรธุรกิจ ก็ต้องให้ความสำคัญกับการไม่เลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่าง ๆเช่นเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในการจ้างงานตามที่ปรากฎในพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 (การคุ้มครองแรงงานพระราชบัญญัติพ.ศ. 2541) มีเพียงการห้ามการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในเรื่องเพศตามมาตรา 15 ให้นายจ้างปฏิบัติต่อลูกจ้างชายและหญิงโดยเท่าเทียมกันในการจ้างงานเว้นแต่ลักษณะหรือสภาพของงานไม่อาจปฏิบัติเช่นนั้นได้แต่อย่างไรก็ตามการห้ามการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลเพราะเหตุแห่งความแตกต่างในเรื่องถิ่นกำเนิดเชื้อชาติภาษาอายุความพิการสภาพทางกายหรือสุขภาพสถานะของบุคคลฐานะทางเศรษฐกิจหรือสังคมความเชื่อทางศาสนาการศึกษาอบรมหรือความคิดเห็นทางการเมืองอันไม่ขัดต่อบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญก็ถูกห้ามไว้ในมาตรา๓๐แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช๒๕๕๐ซึ่งสามารถนำมาอ้างได้โดยอาศัยอำนาจตามมาตราแห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช ๒๕๕๗ ตามแนวฎีกา 4 คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดและคำวินิจฉัยของคณะกรรมการวินิจฉัยร้องทุกข์มักปรากฎตัวอย่างการห้ามเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่างๆในลักษณะที่ห้ามหน่วยงานของรัฐมากกว่าองค์การเอกชนหรืองค์กรธุรกิจต่าง ๆ แต่อย่างไรก็ตามองค์การเอกชนหรืองค์กรธุรกิจก็ต้องให้ความสำคัญกับการไม่เลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่างๆเช่นเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พ.ศ. 2541 (พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541) 15 ภาษาอายุความพิการสภาพทางกายหรือสุขภาพสถานะของบุคคลฐานะทางเศรษฐกิจหรือสังคมความเชื่อทางศาสนาการศึกษาอบรม ก็ถูกห้ามไว้ในมาตรา พุทธศักราช 4 แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช 2557 หรืองค์กรธุรกิจต่างๆ แต่อย่างไรก็ตามองค์การเอกชนหรืองค์กรธุรกิจ ๆ เช่นเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในการจ้างงานตามที่ปรากฎในพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานพ . ศ . ( พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 25412541 ) มีเพียงการห้ามการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในเรื่องเพศตามมาตรา 15 ให้นายจ้างปฏิบัติต่อลูกจ้างชายและหญิงโดยเท่าเทียมกันในการจ้างงานเว้นแต่ลักษณะหรือสภาพของงานไม่อาจปฏิบัติเช่นนั้นได้เพราะเหตุแห่งความแตกต่างในเรื่องถิ่นกำเนิดเชื้อชาติภาษา Place of Birth ความพิการสภาพทางกายหรือสุขภาพสถานะของบุคคลฐานะทางเศรษฐกิจหรือสังคมความเชื่อทางศาสนาการศึกษาอบรมก็ถูกห้ามไว้ในมาตรา๓๐แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช๒๕๕๐ซึ่งสามารถนำมาอ้างได้โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 4 แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ( ฉบับชั่วคราว ) พุทธศักราชตามแนวฎีกา๒๕๕๗ ,คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดและคำวินิจฉัยของคณะกรรมการวินิจฉัยร้องทุกข์มักปรากฎตัวอย่างการห้ามเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่างๆในลักษณะที่ห้ามหน่วยงานของรัฐมากกว่าองค์การเอกชนแต่อย่างไรก็ตามองค์การเอกชนหรืองค์กรธุรกิจก็ต้องให้ความสำคัญกับการไม่เลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลในความแตกต่างในเรื่องต่างๆเช่นเดียวกัน