In the early twentieth-century musi

In the early twentieth-century music of Arnold Schoenberg, Alban Berg, and Anton Webern (a group usually referred to as the Second Viennese School) we find that intervallic and motivic cells (that is, collections of intervals or pitches used as compositional building blocks), as well as nontriadic sonorities and nonfunctional linear relationships, replace the familiar triadic, functional structures

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงศตวรรษที่ยี่สิบต้น Schoenberg อาร์โนลด์ เบิร์กลักซ์ เชอรี่ Alban และแอนทอน Webern (กลุ่มจะเรียกว่าโรงเรียนเวียนเนเซวินาที) เรา find ว่า เซลล์ intervallic และ motivic (นั่นคือ คอลเลกชันของช่วงหรือสายที่ใช้เป็นส่วนประกอบ compositional), เป็น nontriadic sonorities และความ สัมพันธ์เชิงเส้น nonfunctional อาจ แทนโครงสร้าง triadic ทำงานที่คุ้นเคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเพลงศตวรรษที่ยี่สิบต้น ๆ ของอาร์โนลเบิเบลล่าภูเขาน้ำแข็งและแอนตัน Webern (กลุ่มมักจะเรียกว่าสองโรงเรียนเวียนนา) เรา fi ครั้งที่ intervallic และเซลล์ motivic (นั่นคือคอลเลกชันของช่วงหรือสนามที่ใช้เป็นหน่วยการสร้าง compositional ) เช่นเดียวกับ sonorities nontriadic และความสัมพันธ์เชิงเส้น nonfunctional เปลี่ยน triadic คุ้นเคยโครงสร้างการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเพลงอาร์โนลด์เชินเบิร์ก , เบลล่า เบิร์ก , และ Anton Webern ( กลุ่มมักเรียกว่าโรงเรียนเวียนนาครั้งที่สอง ) เราจึงหาที่ intervallic motivic และเซลล์ ( คือคอลเลกชันของช่วงเวลาหรือสนามที่ใช้เป็นส่วนประกอบการสร้างบล็อก ) รวมทั้ง sonorities nontriadic nonfunctional และความสัมพันธ์เชิงเส้น แทน คุ้นเคย triadic ,ในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเพลงอาร์โนลด์เชินเบิร์ก , เบลล่า เบิร์ก , และ Anton Webern ( กลุ่มมักเรียกว่าโรงเรียนเวียนนาครั้งที่สอง ) เราจึงหาที่ intervallic motivic และเซลล์ ( คือคอลเลกชันของช่วงเวลาหรือสนามที่ใช้เป็นส่วนประกอบการสร้างบล็อก ) รวมทั้ง sonorities nontriadic nonfunctional และความสัมพันธ์เชิงเส้น แทน คุ้นเคย triadic ,
งานโครงสร้าง