OriginThe "clown" character develop

Origin
The "clown" character develops out of the zanni "rustic fool" characters of the early modern Commedia dell'arte, which were themselves directly based on the "rustic fool" characters of ancient Greek and Roman theatre. Rustic buffoon characters in Classical Greek theater were known as sklêro-paiktês (from paizein "to play (like a child)") or deikeliktas, besides other generic terms for "rustic" or "peasant". In Roman theater, a term for clown was fossor, literally "digger; labourer".

The English word clown is first recorded c. 1560 (as clowne, cloyne) in the generic meaning "rustic, boor, peasant". The origin of the word is uncertain, perhaps from a Scandinavian word cognate with clumsy.[2] It is in this sense that "Clown" is used as the name of fool characters in Shakespeare's Othello and The Winter's Tale. The sense of clown as referring to a professional or habitual fool or jester develops soon after 1600, based on Elizabethan "rustic fool" characters such as Shakespeare's.

The Harlequinade developed in England in the 17th century, inspired by the Commedia dell'arte. It was here that "Clown" came into use as the given name of a stock character. Originally a foil for Harlequin's slyness and adroit nature, Clown was a buffoon or bumpkin fool who resembled less a jester than a comical idiot. He was a lower class character dressed in tattered servants' garb.

The now-classical features of the clown character were developed in the early 1800s by Joseph Grimaldi, who played Clown in Charles Dibdin's 1800 pantomime, Peter Wilkins: or Harlequin in the Flying World at Sadler's Wells Theatre, where Grimaldi built the character up into the central figure of the harlequinade.[3][4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้นตัวละคร "ตัวตลก" พัฒนาจาก "ชนบทโง่" ตัว zanni ของในช่วงต้นสมัย Commedia dell'arte ซึ่งก็ตรงตามตัวอักษร "ชนบทโง่" ของโรงละครโบราณกรีกและโรมัน ตัวละครตลกชนบทในละครคลาสสิกกรีกได้เป็น sklêro-paiktês (จาก paizein "ในการเล่น (เหมือนเด็ก)") หรือ deikeliktas นอกจากเงื่อนไขอื่น ๆ ทั่วไปแบบเรียบง่าย"หรือ"ชาวนา" ในโรงละครโรมัน คำสำหรับตัวตลกเป็น fossor อักษร "ขุด กรรมกร"ตัวตลกคำภาษาอังกฤษคือ แรกบันทึก c. 1560 (เป็น clowne, cloyne) ในทั่วไปหมายถึง "ชนบท boor ชาวนา" จุดเริ่มต้นของคำเป็นความไม่แน่นอน อาจมาจากสแกนดิเนเวียคำวลีกับเงอะงะ มันอยู่ในความรู้สึกนี้ว่า "ตัวตลก" ถูกใช้เป็นชื่อของตัวละครหลอก Othello ของเชกสเปียร์และฤดูหนาว ความรู้สึกของตัวตลกเป็นการอ้างไปยังมืออาชีพ หรือเคยโง่หรือตลกพัฒนาหลังจาก 1600 อิงเอลิซาเบธ "ชนบทโง่" ตัวละครของเช็คสเปียร์เช่นHarlequinade พัฒนาขึ้นในอังกฤษในศตวรรษที่ 17 แรงบันดาลใจ Commedia dell'arte มันเป็นที่นี่ว่า "ตัวตลก" มาเป็นชื่อของตัวละครในสต็อก เดิม ฟอยล์สำหรับ slyness และชำนาญธรรมชาติของตัวละครตลก ตัวตลกเดิมโง่ตลกหรือ bumpkin ที่คล้ายน้อยกว่าตลกกว่า idiot เป็นตลก เขาเป็นตัวละครชั้นล่างใน tattered ข้าเหน็บคุณสมบัติของตัวละครตลกตอนนี้คลาสสิกได้รับการพัฒนาในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 โดยโจเซฟกรีมัลด์ เล่นตลกกับชาร์ลส์ Dibdin 1800 ปีเตอร์วิลคินส์: หรือขวานในโลกบินที่โรงละครเลอส์เวลส์ ที่กรีมัลด์สร้างตัวขึ้นเป็นตัวเลขกลางของ harlequinade [3] [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แหล่งกำเนิด
ว่า "ตัวตลก" ตัวอักษรพัฒนาออกจาก Zanni ตัวละคร "บ้านนอกคนโง่" ของต้น dell'Arte Commedia ที่ทันสมัยซึ่งเป็นตัวเองอยู่บนพื้นฐานของตัวละคร "บ้านนอกคนโง่" ของโรงละครกรีกและโรมันโบราณโดยตรง ตัวละครตลกชนบทในโรงละครกรีกคลาสสิกเป็นที่รู้จักกันsklêro-paiktês (จาก paizein "การเล่น (เหมือนเด็ก)") หรือ deikeliktas นอกเหนือจากคำทั่วไปอื่น ๆ สำหรับ "บ้านนอก" หรือ "ชาวนา" ในโรงละครโรมันระยะตัวตลกเป็น fossor อักษร "ขุด; กรรมกร".

ตัวตลกคำภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกที่บันทึก C 1560 (ตามที่ Clowne, คลอย) ในความหมายทั่วไป "ชนบทบ้านนอกชาวนา" ที่มาของคำคือความไม่แน่นอนบางทีจากคำสแกนดิเนเวีคล้ายคลึงกับเงอะงะ. [2] มันอยู่ในความรู้สึกนี้ว่า "ตัวตลก" ถูกนำมาใช้เป็นชื่อของตัวละครคนโง่ในเชคสเปียร์ Othello และฤดูหนาวเทล ความรู้สึกของตัวตลกหมายถึงคนโง่มืออาชีพหรือเป็นนิสัยหรือตัวตลกพัฒนาเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ 1600 อยู่บนพื้นฐานของตัวละครลิซาเบ ธ "บ้านนอกคนโง่" เช่นเช็คสเปียร์.

Harlequinade พัฒนาในประเทศอังกฤษในศตวรรษที่ 17, แรงบันดาลใจจาก dell'Arte Commedia มันอยู่ที่นี่ "ตัวตลก" เข้ามาใช้เป็นชื่อของหุ้นตัวอักษร แต่เดิมเป็นฟอยล์สำหรับเล่ห์เหลี่ยมและธรรมชาติชำนาญสีสันของตัวตลกเป็นตัวตลกหรือคนบ้านนอกคนโง่ที่คล้ายกับตัวตลกน้อยกว่าคนบ้าตลก เขาเป็นตัวละครที่คนชั้นต่ำแต่งตัวในเครื่องแบบคนรับใช้ขาดรุ่งริ่ง '.

คุณสมบัตินี้คลาสสิกของตัวละครตัวตลกถูกพัฒนาขึ้นในต้นปี 1800 โดยโจเซฟกรีมัลด์ผู้เล่นตัวตลกในชาร์ลส์ Dibdin 1800 โขนปีเตอร์วิลกินส์หรือตัวละครในการบินโลก ที่แซดเลอร์เวลส์โรงละครที่ Grimaldi สร้างตัวละครขึ้นเป็นตัวตั้งตัวตีของ harlequinade ได้. [3] [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำเนิด" ตัวตลก " ตัวละครที่พัฒนาออกมาจาก zanni " คนบ้านนอกโง่ " อักษรของต้น dell"arte commedia สมัยใหม่ ซึ่งตนเองได้โดยตรงตาม " คนบ้านนอกโง่ " ตัวละครของกรีกโบราณและโรงละครโรมัน ตัวตลกตัวละครธรรมดาในโรงละครกรีกคลาสสิกเป็นที่รู้จักกันเป็น skl êโร paikt ê S ( จาก paizein " ในการเล่น ( เหมือนลูก ) " ) หรือ deikeliktas นอกเหนือจากเงื่อนไขทั่วไปอื่น ๆสำหรับ " เชย " หรือ " ชาวนา " ในโรงละครโรมัน , คําที่ตลกคือ fossor อักษร " ขุด ; กรรมกร "ตัวตลกคำภาษาอังกฤษเป็นบันทึกแรก C . 1560 ( Clowne คลอยน์ , ) ในความหมายทั่วไปชนบท , คนชั้นต่ำ , ชาวไร่ชาวนา " ต้นกำเนิดของคำว่า ไม่แน่นอน บางทีจากเชื้อสายสแกนดิเนเวียคำกับซุ่มซ่าม [ 2 ] มันอยู่ในความรู้สึกนี้ว่า " ตัวตลก " ถูกใช้เป็นชื่อของตัวละครโง่ๆใน Othello เช็คสเปียร์ และ เรื่องเล่าของฤดูหนาว . ความรู้สึกของตัวตลกเป็นหมายถึงมืออาชีพ หรือเป็นคนโง่หรือตัวตลกที่พัฒนาเร็ว ๆนี้หลังจาก 1600 ตามทาง " คนบ้านนอกโง่ " ตัวอักษรเช่นเช็คสเปียร์ .การ harlequinade พัฒนาขึ้นในอังกฤษในศตวรรษที่ 17 , แรงบันดาลใจจาก commedia dell"arte . มันอยู่ที่ " ตลก " มาใช้เป็นชื่อของตัวละครที่สต็อก แต่เดิมเป็นฟอยล์สำหรับสีสรรค์ของความเจ้าเล่ห์ และคล่องแคล่ว ธรรมชาติ , ตัวตลก ตัวตลก หรือเป็นคนบ้านนอกหลอกใครเหมือนตัวตลกน้อยกว่าโง่ตลก . เขาลดระดับตัวละครแต่งตัวนุ่งผ้าขี้ริ้วคนใช้คุณลักษณะคลาสสิกตอนนี้ของตัวตลกที่ตัวละครถูกพัฒนาขึ้นในต้นศตวรรษที่ 18 โดย โจเซฟ กริมัลดี ที่เล่นตลกในชาร์ล dibdin 1800 ละครใบ้ , ปีเตอร์ วิลกิ้นส์ : หรือ สีสรรค์ในการบินโลกที่เวลส์แซดเลอร์เป็นโรงละครที่สร้างขึ้นในกริมัลดิ ตัวละครสำคัญของ harlequinade . [ 3 ] [ 5 ]