What we know as the developing worl

What we know as the developing world is approximately the group of countries classified by the World Bank as having “low” and “middle” income. An exact description is unnecessary and not too revealing; suffice it to observe that these countries make up over 5 billion of world population, leaving out the approximately one billion who are part of the “high” income developed world. Together, the low and middle income countries generate approximately 6 trillion (2001) dollars of national income, to be contrasted with the 25 trillion generated by high income countries. An index of income that controls for purchasing power would place these latter numbers far closer together (approximately 20 trillion and 26 trillion, according to the World Development Report (2003)) but the per-capita disparities are large and obvious, and to those encoutering them for the first time, still extraordinary.
Development Economics, a subject that studies the economics of the developing world, has made excellent use of economic theory, econometric methods, sociology, anthropology, political science, biology and demography and has burgeoned into one of the liveliest areas of research in all the social sciences. My limited approach in this brief article is one of deliberate selection of a few conceptual points that I consider to be central to our thinking about the subject. The reader interested in a more comprehensive overview is advised to look elsewhere (for example, at Dasgupta (1993), Hoff, Braverman and Stiglitz (1993), Ray (1998), Bardhan and Udry (1999), Mookherjee and Ray (2001), and Sen (1999)).
I begin with a traditional framework of development, one defined by conventional growth theory. This approach develops the hypothesis that given certain parameters, say sav- ings or fertility rates, economies inevitably move towards some steady state. If these parameters are the same across economies, then in the long run all economies converge to one another. If in reality we see utter lack of such convergence — which we do (see, e.g., Quah (1996) and Pritchett (1997)) — then such an absence must be traced to a presumption that the parameters in question are not the same. To the extent that his- tory plays any role at all in this view, it does so by affecting these parameters — savings, demographics, government interventionism, “corruption” or “culture”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่เรารู้ว่าเป็นประเทศกำลังพัฒนามีประมาณกลุ่มประเทศที่จัด โดยธนาคารโลกมีรายได้ "กลาง" และ "ต่ำ" คำอธิบายที่แน่นอนคือไม่จำเป็น และไม่มากเกินไปให้เปิดเผย ข้อมูล พอให้สังเกตว่า ประเทศเหล่านี้ทำขึ้นกว่า 5 ล้านของประชากรโลก ออกประมาณพันคนรายได้ "สูง" ได้รับการพัฒนาโลก กัน ประเทศรายได้ต่ำ และกลางสร้างประมาณ 6 ล้านล้าน (ปี 2001) ดอลลาร์ของรายได้แห่งชาติ ต่างกับล้านล้าน 25 ที่สร้างขึ้น โดยประเทศที่มีรายได้สูง ดัชนีรายได้ที่ควบคุมสำหรับกำลังซื้อสถานที่เหล่านี้หลังตัวเลขห่างไกลใกล้กัน (ประมาณ 20 ล้านล้านและล้านล้าน 26 ตามรายงานการพัฒนาโลก (2003)) แต่ความแตกต่างต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงมีขนาดใหญ่ และชัดเจน และการที่พบ วันแรก เวลา พิเศษยังพัฒนาเศรษฐกิจ หัวข้อที่ศึกษาเศรษฐศาสตร์ของประเทศกำลังพัฒนา ได้ดีการใช้ทฤษฎีทางเศรษฐกิจ วิธี econometric สังคมวิทยา มานุษยวิทยา รัฐศาสตร์ ชีววิทยา และเฟนฮอว์ และมี burgeoned เป็นหนึ่งในพื้นที่ทำเลของการวิจัยในสังคมศาสตร์ วิธีการจำกัดของฉันในบทความนี้ย่อมีกี่จุดแนวคิดที่พิจารณาให้เป็นศูนย์กลางความคิดของเราเกี่ยวกับเรื่องการ เลือกกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้อ่านที่สนใจในภาพรวมที่ครอบคลุมมากขึ้นควรดูอื่น ๆ (เช่น Dasgupta (1993), Hoff, Braverman และสติกลิตส์ (1993), เรย์ (1998), Bardhan และ Udry (1999), Mookherjee และเรย์ (2001), และเซน (1999))ฉันเริ่มต้น ด้วยกรอบแบบดั้งเดิมพัฒนา หนึ่งกำหนด โดยทฤษฎีการเจริญเติบโตปกติ วิธีการนี้พัฒนาสมมติฐานที่กำหนดพารามิเตอร์บางอย่าง พูดราคา sav ings หรือความอุดมสมบูรณ์ เศรษฐกิจย่อมย้ายไปบางท่อน ถ้าพารามิเตอร์เหล่านี้จะเหมือนกันทั่วประเทศ จากนั้นในระยะยาว เศรษฐกิจทั้งหมดจึงทำให้คนอื่น ถ้าในความเป็นจริง เราดูบรรจบกันเช่นขาดสุด — ซึ่งเรา (ดู เช่น Pritchett (1997) และ Quah (1996)) — แล้วการขาดงานที่ต้องติดตามให้ข้อสันนิษฐานที่ว่า พารามิเตอร์ที่ไม่เหมือนกัน แค่เขา - tory บทบาทใด ๆ เลยในมุมมองนี้ มันสามารถส่งผลกระทบต่อพารามิเตอร์เหล่านี้ — ประหยัด ข้อมูลประชากร interventionism รัฐบาล "ทุจริต" หรือ "วัฒนธรรม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่เรารู้ว่าเป็นประเทศกำลังพัฒนาจะอยู่ที่ประมาณกลุ่มของประเทศจัดโดย World Bank ว่า "ต่ำ" และ "กลาง" รายได้ คำอธิบายที่แน่นอนคือไม่จำเป็นและไม่มากเกินไปเปิดเผย; พอที่จะสังเกตเห็นว่าประเทศเหล่านี้ทำขึ้นมากกว่า 5 พันล้านของประชากรโลกออกจากออกประมาณหนึ่งพันล้านที่เป็นส่วนหนึ่งของ "สูง" ประเทศที่พัฒนารายได้ ร่วมกันในประเทศที่มีรายได้ต่ำและกลางสร้างประมาณ 6000000000000 (2001) ดอลลาร์ของรายได้ประชาชาติจะเทียบกับ 25000000000000 สร้างโดยประเทศที่มีรายได้สูง ดัชนีของรายได้ที่ควบคุมสำหรับกำลังซื้อจะวางตัวเลขหลังเหล่านี้ห่างไกลใกล้กัน (ประมาณ 20000000000000 และ 26 ล้านล้านตามรายงานการพัฒนาโลก (2003)) แต่ความแตกต่างต่อหัวมีขนาดใหญ่และที่เห็นได้ชัดและให้กับผู้ encoutering พวกเขาเป็นครั้งแรกยังคงไม่ธรรมดา.
พัฒนาเศรษฐศาสตร์เรื่องที่ศึกษาเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนาที่ได้ทำให้การใช้งานที่ดีของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์วิธีการทางเศรษฐมิติสังคมวิทยามานุษยวิทยารัฐศาสตร์ชีววิทยาและประชากรและรายรอบเป็นหนึ่งใน ในพื้นที่ที่มีชีวิตชีวาของการวิจัยในทุกสังคมศาสตร์ วิธีการ จำกัด ของฉันในบทความสั้น ๆ นี้เป็นหนึ่งในการเลือกโดยเจตนาของจุดความคิดไม่กี่คนที่ผมคิดว่าจะเป็นศูนย์กลางในการคิดของเราเกี่ยวกับเรื่อง ผู้อ่านที่สนใจในภาพรวมที่ครอบคลุมมากขึ้นแนะนำให้ดูที่อื่น (เช่นที่ Dasgupta (1993), ฮอฟฟ์, Braverman และสติกลิตซ์ (1993) เรย์ (1998), Bardhan และ Udry (1999), Mookherjee และเรย์ (2001) และเซน (1999)).
ฉันเริ่มต้นด้วยกรอบแบบดั้งเดิมของการพัฒนาหนึ่งที่กำหนดโดยทฤษฎีการเจริญเติบโตของการชุมนุม วิธีการนี้จะพัฒนาสมมติฐานที่ว่าได้รับพารามิเตอร์บางพูดคำา sav- หรืออัตราการเจริญพันธุ์เศรษฐกิจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ย้ายไปบางมั่นคงของรัฐ ถ้าพารามิเตอร์เหล่านี้เป็นเศรษฐกิจทั่วเดียวกันแล้วในระยะยาวเศรษฐกิจทั้งหมดมาบรรจบกันกับอีกคนหนึ่ง หากในความเป็นจริงเราจะเห็นการขาดที่สุดของการบรรจบกันเช่น - ซึ่งเรา (ดูเช่น Quah (1996) และทท์ (1997)) - แล้วเช่นกรณีที่ไม่มีจะต้องโยงไปถึงข้อสันนิษฐานว่าพารามิเตอร์ในคำถามนั้นไม่เหมือนกัน เท่าที่ tory ประวัติศาสตร์ที่มีบทบาทใด ๆ ในมุมมองนี้มันไม่ได้โดยมีผลกระทบต่อพารามิเตอร์เหล่านี้ - เงินฝากออมทรัพย์ประชากร interventionism รัฐบาล "ทุจริต" หรือ "วัฒนธรรม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่เรารู้เป็นประเทศกำลังพัฒนาประมาณเป็นกลุ่มประเทศที่จัดโดยธนาคารโลก มี " ต่ำ " และ " กลาง " รายได้ มีรายละเอียดที่แน่นอน คือ ไม่จำเป็น และไม่เปิดเผย ; พอเพียงเพื่อสังเกตว่าประเทศเหล่านี้ให้มากกว่า 5 พันล้านของประชากรโลก ปล่อยออกมาประมาณหนึ่งพันล้านคนที่เป็นส่วนหนึ่งของ " สูง " รายได้พัฒนาโลก ด้วยกันประเทศรายได้ระดับกลางและต่ำ สร้างประมาณ 6 ล้านล้านดอลลาร์ของรายได้ประชาชาติ ( 2001 ) เพื่อเทียบกับ 25 ล้านสร้างโดยประเทศที่มีรายได้สูง ดัชนีรายได้ที่ควบคุมการรับซื้อไฟฟ้าที่ตัวเลขเหล่านี้หลังไกลใกล้กัน ( ประมาณ 20 ล้านล้านบาท และ 26 ล้าน