A first series of authors concluded

A first series of authors concluded that the London gold market was inefficient (Booth and Kaen, 1979; Solt
and Swanson, 1981; Koutsoyiannis, 1983; Lashgari, 1991). Others,
such as Tschoegl (1980) and Aggarwal and Soenen (1988), found
mixed results that did not permit clear-cut conclusions. More recent
work by Hoang (2014) tends to indicate that both the Paris and
London gold markets were inefficient between 1948 and 2008. For
substantial periods of time, currencies were defined by their gold
content. This implied that exchange rates had to fluctuate within
a range. Despite this constraint, Goldman (2000) shows that the
weak-form informational efficiency cannot be rejected for the dollar–sterling
exchange rate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุดแรกของผู้เขียนได้ข้อสรุปว่า ตลาดทองคำลอนดอนเป็นต่ำ (บูธและขอนแก่น 1979 Soltและ Swanson, 1981 Koutsoyiannis, 1983 Lashgari, 1991) อื่น ๆเช่น Tschoegl (1980) และ Aggarwal และ Soenen (1988), พบผลรวมที่ไม่ได้อนุญาตให้ข้อสรุปที่แน่ชัด ล่าสุดมีแนวโน้มทำงาน โดยฮวง (2014) เพื่อ บ่งชี้ว่า ทั้งปารีส และตลาดลอนดอนทองถูกต่ำระหว่างปี 1948 และ 2008 สำหรับพบระยะเวลา สกุลเงินที่กำหนดไว้ โดยทองของพวกเขาเนื้อหา นี้นัยว่า อัตราแลกเปลี่ยนมีการเปลี่ยนภายในช่วงนี้ แม้ มีข้อจำกัดนี้ โกลด์แมน (2000) แสดงว่าการประสิทธิภาพให้ข้อมูลแบบฟอร์มอ่อนแอไม่สามารถปฏิเสธสำหรับดอลลาร์ – สเตอร์ลิงอัตราแลกเปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุดแรกของผู้เขียนสรุปว่าตลาดทองคำลอนดอนไม่มีประสิทธิภาพ (บูธและขอนแก่น 1979; Solt
สเวนสันและ 1981; Koutsoyiannis 1983; Lashgari, 1991) คนอื่น ๆ
เช่น Tschoegl (1980) และ Aggarwal และ Soenen (1988) พบว่า
ผลการผสมที่ไม่อนุญาตให้มีข้อสรุปที่ชัดเจน เมื่อเร็ว ๆ นี้
การทำงานโดย Hoang (2014) มีแนวโน้มที่จะแสดงให้เห็นว่าทั้งกรุงปารีสและ
ลอนดอนตลาดทองคำก็ไม่มีประสิทธิภาพระหว่างปี 1948 และ 2008 สำหรับ
ระยะเวลาที่สำคัญของเวลาสกุลเงินที่ถูกกำหนดโดยทองของพวกเขา
เนื้อหา นี้ส่อให้เห็นว่าอัตราแลกเปลี่ยนมีความผันผวนภายใน
ช่วง แม้จะมีข้อ จำกัด นี้โกลด์แมน (2000) แสดงให้เห็นว่า
อ่อนแอรูปแบบที่มีประสิทธิภาพในการให้ข้อมูลที่ไม่สามารถปฏิเสธดอลลาร์สเตอร์ลิง
อัตราแลกเปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดแรกของผู้เขียนสรุปได้ว่าลอนดอนทองตลาดไม่มีประสิทธิภาพ ( บูธและขอนแก่น , 1979 ; ซอลท์และ Swanson , 1981 ; koutsoyiannis , 1983 ; lashgari , 1991 ) คนอื่นเช่น tschoegl ( 1980 ) และ s และ soenen ( 1988 ) พบผสมผลที่ไม่ได้ให้ข้อสรุปที่ชัดเจน . ล่าสุดทำงานโดย Hoang ( 2014 ) มีแนวโน้มที่จะชี้ให้เห็นว่า ทั้งปารีสตลาดทองคำลอนดอน และไม่มีประสิทธิภาพระหว่างค.ศ. 2008 สำหรับมากช่วงเวลา สกุลเงินที่กำหนดโดยทองของพวกเขาเนื้อหา โดยอัตราแลกเปลี่ยนมีการเปลี่ยนแปลงภายในช่วง แม้จะมีข้อจำกัดนี้ โกลด์แมน ( 2000 ) พบว่าแบบฟอร์มข้อมูลประสิทธิภาพที่อ่อนแอไม่สามารถปฏิเสธดอลลาร์ - สเตอร์ลิงอัตราแลกเปลี่ยน