The long-term impacts of microplast

The long-term impacts of microplastics on marine organisms
are currently unknown. Small animals consuming microplastics
are at particular risk from starvation, reduced food consumption
due to satiation, or intestinal blockage leading to death (Derraik,
2002). Microplastics of the size shown here (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบระยะยาวของ microplastics ในสิ่งมีชีวิตทางทะเลจะไม่รู้จักในขณะนี้ สัตว์ขนาดเล็กที่ใช้ microplasticsมีความเสี่ยงเฉพาะจากความอดอยาก การบริโภคอาหารลดลงเนื่องจาก satiation หรือลำไส้อุดตันที่นำไปสู่ความตาย (Derraik2002) . Microplastics ขนาดที่แสดงที่นี่ (< 2 มม.) สามารถกิน โดยการกรองอาหาร polychaetes, echinoderms, bryozoans, bivalvesและ barnacles (Ward และ Shumway, 2004 ทอมป์สัน et al.,2004), ฝากอาหาร lugworms (ทอมป์สันและ al., 2004) และทะเลแตงกวา (เกรแฮมและทอมป์สัน 2009), และ detritovoresเช่น amphipods (ทอมป์สันและ al., 2004) เพิ่มเติม disturbinglyBrowne et al. (2008) ได้แสดงว่า microplastics สะสมล่าสุดในไส้กรองอาหารภู่ มี translocated การระบบไหลเวียนโลหิตภายในสามวันของกิน และคงอยู่ในกว่า 48 วันMicroplastics ที่อธิบายไว้ที่นี่มีเอทิลีน ซึ่งมีความหนาแน่นเฉพาะ < 1 จะลอยบนผิวน้ำ (วงการเกม และเบอร์ตัน 2003) และใช้งานได้กับหลากหลายของ planktonicอาหารใน โซน euphotic เป็นปลา และ seabirds สิ่งมีชีวิตที่กินที่ผิวน้ำ Microplastics ถูกใช้โดยชีวิต planktonic (หนอนลูกศร larval ปลา ช่างไม้ et al.,1972 salps มัวร์และ al., 2001) และพลาสติก microspheres (0.01-0.07 mm) ใช้ในห้องปฏิบัติการอาหารทดลอง copepods(Wilson, 1973) และตัวอ่อน invertebrate (trochophores: โบลตัน และHavenhand, 1998 echinoderm echinoplutei, ophioplutei, bipinnariaและ auricularia: ฮาร์ท 1991) คอลเลกชันฟิลด์และห้องปฏิบัติการทดลองแนะนำว่า microplastics ขนาดรายงานที่นี่ (ขนาดแบบ < 0.1 มม.แบรนด์ 3/4) จะไม่ถูกปฏิเสธโดยคนทั่วไปโซน euphoticถ้า microplastics จะกิน โดยสิ่งมีชีวิต planktonic เล็กเช่น copepods มีศักยภาพสำหรับพลาสติกเพื่อส่งต่อและ สะสม ในระดับสูงของห่วงโซ่อาหาร ตัวอย่างmicroplastics พบในตราท่านจะเชื่อว่ามีการแรกสะสมในปลา myctophid ซึ่งฟีม copepods ของขนาดเดียวกันกับอนุภาคพลาสติก (วงการเกมและเบอร์ตัน 2003)พื้นที่อื่น ๆ สองความกังวลที่เกิดขึ้นกับ microplasticsในมหาสมุทร แรกคือเนื่องจากโพลิเมอร์สังเคราะห์คงอยู่ในสภาพแวดล้อมมีน้อยย่อยสลาย (มัวร์ 2008), พลาสติกเศษที่เหลืออยู่ในชิ้นส่วนขนาดเล็กติด ๆ กันเนื่องจากคลื่นการกระทำ บด สัมผัสกับแสงแดด (วงการเกมและเบอร์ตัน ทราย2003) และผ่านระบบการย่อยอาหารของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเนื่องจากหลาย microplastics ลอย สัมผัสกับรังสี UVBทำให้โพลิเมอร์พลาสติกจะเปราะ และทลาย ออกจากชิ้นส่วนขนาดเล็ก และขนาดเล็กจนถึงการเก็บกัก (Handy และ Shaw2007) และโพลิเมอร์แต่ละแม้บรรลุ (มัวร์ 2008)ประการที่สอง ชิ้นส่วนพลาสติกในมหาสมุทรสามารถผูก และดูดซับพิษ hydrophobic สารปนเปื้อน (Vom Saal et al., 2008), เช่นpolychlorinated biphenyls (PCBs) บนพื้นผิวของพวกเขา (ริออส et al.,2007 Teuten et al., 2007), และอาจเวกเตอร์สำหรับสารปนเปื้อนอินทรีย์การป้อนอาหารเว็บ (Zitko และ Hanlon, 1991 Derraik, 2002มัวร์ 2008)ในสรุป ของ microplastics ในหน้าสกปรกและพวกเขาอาจมีการใช้ โดยคนนับล้านของผู้บริโภคทั่วโลกควรเพิ่มกังวล biologists ทะเล ช่วงขนาดของอนุภาคทำให้สิ่งมีชีวิตที่มีขนาดเล็กในระดับต่ำห่วงโซ่อาหาร และคงทนในสภาพแวดล้อมหมายความ ว่าmicroplastics เป็นพิษมากขึ้น และเล็กลงเมื่อเวลาผ่าน เป็นเปิดโซ่อาหารทะเลขึ้นอยู่กับตัวกรองอาหารสิ่งมีชีวิตเช่นcopepods หนอนลูกศร และ salps มีความเป็นไปได้สูงที่เมื่อกิน โดยสิ่งมีชีวิตในห่วงโซ่อาหาร microplastics ต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

The long-term impacts of microplastics on marine organisms
are currently unknown. Small animals consuming microplastics
are at particular risk from starvation, reduced food consumption
due to satiation, or intestinal blockage leading to death (Derraik,
2002). Microplastics of the size shown here (<2 mm) can be
ingested by filter-feeding polychaetes, echinoderms, bryozoans, bivalves
and barnacles (Ward and Shumway, 2004; Thompson et al.,
2004), deposit feeding lugworms (Thompson et al., 2004) and sea
cucumbers (Graham and Thompson, 2009), and by detritovores
such as amphipods (Thompson et al., 2004). More disturbingly,
Browne et al. (2008) have recently shown that microplastics accumulate
in the gut of filter-feeding mussels, are translocated to the
circulatory system within three days of ingestion, and persist for
more than 48 days.
The microplastics described here are polyethylene, which with
a specific density <1 will float on the water surface (Eriksson and
Burton, 2003), and be available to a wide variety of planktonic
organisms feeding in the euphotic zone, as well as fish and seabirds
that feed at the water surface. Microplastics are consumed by
planktonic organisms (arrow worms, larval fish, Carpenter et al.,
1972; salps, Moore et al., 2001) and plastic microspheres (0.01–
0.07 mm) are consumed in laboratory feeding trials of copepods
(Wilson, 1973) and invertebrate larvae (trochophores: Bolton and
Havenhand, 1998; echinoderm echinoplutei, ophioplutei, bipinnaria
and auricularia: Hart, 1991). Both the field collections and laboratory
experiments suggest that microplastics of the size reported
here (modal size <0.1 mm in 3/4 brands) would not be rejected by
typical inhabitants of the euphotic zone.
If microplastics are ingested by small planktonic organisms
such as copepods, there is the potential for the plastic to pass to,
and accumulate, at higher levels of the food chain. For example,
microplastics found in seal scat are believed to have been first
accumulated in myctophid fish which feed on copepods of the
same size as the plastic particles (Eriksson and Burton, 2003).
Two other areas of concern arise with respect to microplastics
in the ocean. The first is that because synthetic polymers persist
in the environment with minimal degradation (Moore, 2008), plastic
debris remains in successively smaller fragments due to wave
action, sand grinding, exposure to sunlight (Eriksson and Burton,
2003) and passing through the digestive systems of other organisms.
Since many microplastics float, exposure to UVB radiation
causes plastic polymers to become brittle and break apart, leaving
smaller and smaller pieces until nanoparticles (Handy and Shaw,
2007) and even individual polymers are reached (Moore, 2008).
Secondly, plastic fragments in the ocean can bind and uptake
toxic hydrophobic contaminants (Vom Saal et al., 2008), such as
polychlorinated biphenyls (PCBs) on their surfaces (Rios et al.,
2007; Teuten et al., 2007), and may be a vector for organic contaminants
to enter food webs (Zitko and Hanlon, 1991; Derraik, 2002;
Moore, 2008).
In conclusion, the presence of microplastics in facial cleansers,
and their potential use by millions of consumers world-wide,
should be of increasing concern to marine biologists. The size range
of particles makes them available to small organisms low in the
food chain, and their persistence in the environment means that
microplastics become smaller and more toxic over time. As open
ocean food chains depend on filter-feeding organisms such as
copepods, arrow worms and salps, there is a high likelihood that
once ingested by organisms low in the food chain, microplastics

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระยะยาวผลกระทบของ microplastics ในสิ่งมีชีวิต
ทางทะเลเป็นหลักแหล่ง สัตว์ตัวเล็กๆที่ใช้ microplastics
อยู่โดยเฉพาะความเสี่ยงจากการอดอาหาร ลดการบริโภคอาหาร
เนื่องจากความอิ่มอกอิ่มใจ หรือลำไส้อุดตันที่นำไปสู่ความตาย ( derraik
, 2002 ) microplastics ของขนาดแสดงที่นี่ ( < 2 มม. ) สามารถ
กินโดยกรองอาหารควบคุมเซเว่นอัพบรายโอโซนน้ำ
, , ,กับเพลี้ย ( วอร์ดและซัมเวย์ , 2004 ; Thompson et al . ,
2004 ) ฝากให้อาหาร lugworms ( Thompson et al . , 2004 ) และแตงกวาทะเล
( เกรแฮมและทอมป์สัน , 2009 ) , และโดย detritovores
เช่น amphipods ( Thompson et al . , 2004 ) เพิ่มเติม disturbingly
บราวน์ , et al . ( 2008 ) ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้แสดงให้เห็นว่า microplastics สะสม
ในไส้กรองกินหอยแมลงภู่ , translocated กับ
ระบบไหลเวียนโลหิตภายในสามวันของการรับประทาน และคงอยู่เป็นเวลามากกว่า 48 วัน
.
microplastics อธิบายไว้ที่นี่เป็นพลาสติกซึ่งมีความหนาแน่นเฉพาะ
< 1 จะลอยบนผิวน้ำ ( เบอร์ตัน ริคสันและ
, 2003 ) และสามารถใช้ได้ในหลากหลายของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ
สิ่งมีชีวิตอาหารในโซน euphotic เช่นเดียวกับปลาและนกทะเล
ฟีดที่พื้นผิวน้ำmicroplastics มีการบริโภคโดย
สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ สิ่งมีชีวิต ( ลูกศรหนอน ตัวอ่อนปลา ช่างไม้ et al . ,
1972 ; salps , มัวร์ et al . , 2001 ) และ ไมโครสเฟียร์พลาสติก ( 0.01 )
0.07 มม. ) ที่ใช้ในการทดลองในห้องปฏิบัติการอาหารของโคพิปอด
( Wilson , 1973 ) และตัวอ่อนที่ไม่มีกระดูกสันหลัง ( trochophores
: โบลตัน และ havenhand , 1998 ; เซลล์ตับ echinoplutei ophioplutei ไบพินนาเรียและ , ,
auricularia : ฮาร์ท , 1991 )ทั้งสนาม คอลเลกชัน และการทดลองในห้องปฏิบัติการ
แนะนำว่า microplastics ของขนาดรายงาน
ที่นี่ ( Modal ขนาด < 0.1 มม. 3 / 4 ยี่ห้อ ) จะไม่ถูกปฏิเสธโดยประชากรโดยทั่วไปของโซน euphotic
.
ถ้า microplastics ถูกกินโดยสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ สิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก
เช่นโคพิปอด มีศักยภาพสำหรับพลาสติก ผ่าน ,
และสะสม ในระดับที่สูงขึ้นของโซ่อาหารตัวอย่างเช่น
microplastics พบประทับตราเชื่อว่าจะได้ก่อน
myctophid สะสมในปลาที่เลี้ยงโคพิปอดของ
ขนาดเดียวกับอนุภาคพลาสติก ริคสันและเบอร์ตัน , 2003 )
2 พื้นที่อื่น ๆของปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับ microplastics
ในมหาสมุทร แรกคือว่า เพราะพอลิเมอร์สังเคราะห์คงอยู่
ในสิ่งแวดล้อมกับการย่อยสลายน้อยที่สุด ( มัวร์ , 2008 )เศษพลาสติก
ยังคงอย่างต่อเนื่องชิ้นส่วนขนาดเล็กเนื่องจากคลื่น
Action , ทรายบด , การสัมผัสกับแสงแดด ริคสันและเบอร์ตัน
, 2003 ) และผ่านระบบการย่อยอาหารของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ .
ตั้งแต่หลาย microplastics ลอยแสง UVB รังสี
สาเหตุพอลิเมอร์พลาสติกกลายเป็นเปราะและแตกออก
ขนาดเล็กและชิ้น ขนาดเล็กจนถึงอนุภาคนาโน ( สะดวกกับชอว์
2007 ) และแม้แต่บุคคลโพลิเมอร์ถึง ( มัวร์ , 2551 ) .
และเศษพลาสติกในมหาสมุทรสามารถผูกและปริมาณสารพิษปนเปื้อน (
) vom Saal et al . , 2008 ) , เช่น
โพลีคลอริเนเต็ดไบฟีนิล ( PCBs ) บนพื้นผิวของพวกเขา ( Rios et al . ,
2007 ; teuten et al . 2007 ) และอาจเป็นเวกเตอร์สำหรับอินทรีย์สารปนเปื้อน
ใส่ใย อาหาร ( และ zitko แฮนล , 1991 ; derraik , 2002 ;

มัวร์ , 2008 )สรุป การปรากฏตัวของ microplastics ในหน้า cleansers
และใช้ศักยภาพของตนเอง โดยนับล้านของผู้บริโภคทั่วโลก
ควรจะกังวลเมื่อนักชีววิทยาทางทะเล ช่วงขนาดของอนุภาคทำให้มันใช้ได้

สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กต่ำในห่วงโซ่อาหาร และความพยายามของพวกเขาในสภาพแวดล้อมที่หมายความว่า
microplastics กลายเป็นขนาดเล็กและเป็นพิษมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป
เปิดห่วงโซ่อาหารมหาสมุทรขึ้นอยู่กับกรองอาหารสิ่งมีชีวิต เช่น
โคพิปอด หนอนธนูและ salps มีความเป็นไปได้สูงที่
เมื่อกลืนกินโดยสิ่งมีชีวิตต่ำในห่วงโซ่อาหาร microplastics