The risk of future disability indic

The risk of future disability indicated
by the prevalent hierarchy was evaluated from a model that uses a profile of impairment in
activities of daily living to predict future disability in the remaining activities. Although a
model was devel­ oped for each activity, we illustrate the results using the model for
incident feeding disability within 2 years, adjusted for age, gender, and a profile of disabili­ties in activities of daily living. There were 3970, 3002, and 2294 pairs of observations
from 2-year intervals begin­ning with 1984, 1986, and 1988, respec­tively, used to estimate the
discrete hazard rate of feeding disability. Gender was found not to be a significant predictor, and
the model was refitted omitting gender. The final fitted discrete hazard function has the
form

log(-log( l - DHk+ 1 )

= -3.7 + .05 (Age

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุความเสี่ยงจากการพิการในอนาคตตามลำดับชั้นแพร่หลายถูกประเมินจากแบบจำลองที่ใช้โพรไฟล์การด้อยค่าใน กิจกรรมของชีวิตประจำวันเพื่อทำนายอนาคตพิการในกิจกรรมที่เหลือ แม้ว่าการ รุ่น oped สำหรับแต่ละกิจกรรม devel เราแสดงผลโดยใช้แบบจำลองสำหรับ ปัญหาอาหารพิการภายใน 2 ปี อายุ เพศ และโปรไฟล์ของความพิการในกิจกรรมชีวิตประจำวันการปรับปรุง มีคู่ 3970, 3002 และ 2294 สังเกต จากช่วง 2 ปี เริ่มต้น ด้วย 1984, 1986, 1988 ตามลำดับ ใช้ในการประเมินการ อัตราการแยกกันอันตรายของอาหารพิการ เพศพบไม่ให้ ผู้ทายผลอย่างมีนัยสำคัญ และ แบบถูก refitted ละเว้นเพศ ฟังก์ชันสุดท้ายอันตรายแยกกันจัดได้ แบบฟอร์มการล็อก (-ล็อก (l - DHk + 1)= -3.7 + .05 (อายุ < - 80)+ 0.24 (เดิน)+ .35(Bathingk) + .41(Transferk)+ l.OO(Dressk) + .3l (Toiletk) · ความจริงที่ว่าเพศไม่สำคัญแนะนำว่า ของบกพร่องอื่น ๆ ได้ข้อมูลมากขึ้นมากกว่าเพศตามแบบจำลองนี้จัด การอายุ 80 ปีคนไม่พิการในกิจกรรมชีวิตประจำวันมีความน่าเป็นของ ประสบปัญหาอาหารภายในปี 2 ถัดไปเท่ากับฉัน - expl-exp (-3.7)] = 0.024. อย่างไรก็ตาม สำหรับการอายุ 80 ปีคนเดิน และอาบน้ำพิการ ความเป็นไปได้ พัฒนาอาหารพิการเกือบdoubles (I - exp[-exp( -3.7 + .24 +.35)] = .044). Figure 2 shows the risk, based on this model, of developing a feeding disability within 2, 4, and 6 years as disabilities progress along the hierar­chy. It is evident that the further disabili­ties progress along the prevalent hierarchy of disability, the greater is the risk of feeding disability onset.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสี่ยงของความพิการในอนาคตที่ระบุโดยลำดับชั้นที่แพร่หลายถูกประเมินจากแบบจำลองที่ใช้รายละเอียดของการด้อยค่าในกิจกรรมของชีวิตประจำวันที่จะคาดการณ์ความพิการในอนาคตในกิจกรรมที่เหลือ แม้ว่ารูปแบบเป็น devel oped สำหรับแต่ละกิจกรรมที่เราแสดงให้เห็นถึงผลการใช้รูปแบบการให้อาหารพิการเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน2 ปีปรับอายุเพศและรายละเอียดของความพิการในกิจกรรมของการใช้ชีวิตประจำวัน มี 3970 ได้ 3002 และ 2294 คู่ของการสังเกตจากช่วงเวลา2 ปีเริ่มต้นด้วยปี 1984 ปี 1986 และปี 1988 ตามลำดับในการประมาณอัตราการเกิดอันตรายที่ไม่ต่อเนื่องของความพิการให้อาหาร เพศก็ไม่พบว่าจะเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญและรูปแบบควบคู่ถนัดทางเพศ สุดท้ายติดตั้งฟังก์ชั่นอันตรายที่ไม่ต่อเนื่องมีรูปแบบการเข้าสู่ระบบ(-log (ลิตร - DHK + 1) = -3.7 + 0.05 (อายุ <- 80) + 0.24 (เดิน). + 0.35 (Bathingk) + 0.41 (Transferk) + l.OO (Dressk) + .3l (Toiletk) ·ความจริงที่ว่าเพศไม่มีนัยสำคัญแสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของความพิการอื่นๆ เป็นข้อมูลมากกว่าเพศ. บนพื้นฐานของรูปแบบการติดตั้งนี้เป็นคนที่ 80 ปีที่ไม่มี พิการในกิจกรรมของชีวิตประจำวันมีความน่าจะเป็นของการประสบปัญหาการให้อาหารภายใน2 ปีข้างหน้าเท่ากับ I - EXPL-exp (-3.7)] =. 0.024 อย่างไรก็ตามสำหรับคน 80 ปีกับการเดินและคนพิการอาบน้ำ ความน่าจะเป็นของการพัฒนาความพิการให้อาหารเกือบคู่ผสม(I - ประสบการณ์ [-exp (-3.7 + 0.24 +. 0.35)] = 0.044) รูปที่ 2 แสดงความเสี่ยงขึ้นอยู่กับรูปแบบนี้ในการพัฒนาความพิการให้อาหารภายใน2 , 4 และ 6 ปีที่พิการเป็นความคืบหน้าไปตามลำดับชั้น. จะเห็นว่าความคืบหน้าของความพิการต่อไปตามลำดับชั้นของความพิการที่แพร่หลายมากขึ้นเป็นความเสี่ยงของการให้อาหารที่เริ่มมีอาการพิการ