The recent enlargement had an obvio

The recent enlargement had an obvious impact on the external relations of the
Union. It has even been considered the most successful tool of EU foreign policy.

After all, many former neighbours now fall under the internal relations regime,
which calls for a redefinition of both the Unions’ relations with its immediate
surroundings and its position on the international plane.

In addition, the preaccession strategy for these new members has been turned into a neighbourhood strategy for some of the European Union’s new and old neighbours in order to
promise the extension of policies and law (in the form of the internal market
acquis) to these countries without completely integrating them.

The Union has simply become bigger and its external relations regime has further developed on
the basis of both treaty modifications and case law.

At the same time, in practice,it has had to cope with a fragmented external policy.

To the traditional problems of vertical consistency and delimitation (often resulting in ‘mixity’), the pillar structure had added the problem of horizontal consistency and delimitation.

Practice shows that, although competences are generally strictly divided, both
vertically and horizontally, issues cannot always be handled within the safe
boundaries of one pillar.

Ironically, the legal institutional dilemmas caused by this situation seem to have resulted in a strengthening of the unity of the Union’s legal order, as practice forced the Union to shoot holes in the dividing walls between the pillars as agreed upon in Maastricht.

This, in turn, seems to have paved the way towards an integration and consolidation of the external policy elements of the Community and the Union in the Constitutional Treaty.

More prominently than ever before, the enlargement of the European Union
has raised the question of whether and to what extent the current Member States
still have powers to formulate and implement an external policy of their own and
engage in relations with their immediate neighbours.

After all, the complex division of competences between the Union and its Member States in this field has been extended from fifteen to twenty-five states.

The main principles governing the multilevel regime of external relations have been codified in the Constitutional Treaty.

Thus, Articles I-12 and I-13 clarify the division of competences in the case of exclusive powers.

At the same time – and perhaps contrary to popular belief – it remains clear that external relations are the responsibility of both the Union and the Member States.

This means that even the new European Neighbourhood Policy is to be approached from a multilevel
perspective.

Irrespective of the provision in Article I-57(2), which states that ‘the Union may conclude specific agreements with the countries concerned’ (emphasis added), Member State participation seems to remain needed in the areas not falling under the Union’s exclusive competence.

Under the Constitutional Treaty,however, Member State action in this field would be restricted to areas not covered by a legislative act of the Union or to cases in which it does not harm the
Union’s ability to exercise its internal competence (Article I-13(2)).

With the further development of the external relations of the new Union, for example
triggered by the coming of age of the internal market, the introduction of the
Union Minister for Foreign Affairs and the establishment of a diplomatic External
Action Service, a redefinition of the position of the Member States in the Union
could be foreseen.

Whether the Union should be regarded as ‘a constitutional order of sovereign states’ or even ‘a federation of sovereign states’ is left open by the Constitutional Treaty, but so far the development of the external relations regime has revealed its limits whenever the issue of exclusivity or the invocability of international agreements has been at stake.

The Constitutional Treaty codifies major principles of the bits and pieces of the external relations acquis and simplifies provisions.

However, when we combine this with the continuation of the separation in the Constitutional Treaty of the economic and foreign policy areas in terms of procedures and competences, the external relations domain is bound to remain a complex legal regime, which even makes acquaintance difficult for our new neighbours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขยายตัวล่าสุดที่มีผลกระทบชัดเจนความสัมพันธ์ภายนอกของการสหภาพ มันได้แม้แต่การพิจารณานั้นประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของ EUหลังจากที่ทุก เพื่อนเก่ามากตอนนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบความสัมพันธ์ภายในซึ่งเรียกการ redefinition ของทั้งสองสหภาพแรงงานของความสัมพันธ์กับมันทันทีสภาพแวดล้อมและตำแหน่งบนเครื่องบินระหว่างประเทศ นอกจากนี้ กลยุทธ์ preaccession สำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ถูกเปิดในกลยุทธ์การเขียนของเพื่อนเก่า และใหม่ของสหภาพยุโรปเพื่อสัญญาส่วนขยายของนโยบายและกฎหมาย (ในรูปแบบของตลาดภายในประเทศacquis) ไปประเทศเหล่านี้โดยไม่ต้องเข้ารับการ สหภาพก็กลายเป็นใหญ่ และระบอบของความสัมพันธ์ภายนอกได้มีพัฒนาเพิ่มเติมในพื้นฐานของการแก้ไขสนธิสัญญาและกฎหมายกรณี ในเวลาเดียวกัน ในทางปฏิบัติ มันก็ต้องรับมือกับนโยบายภายนอกมีการกระจายตัว ปัญหาดั้งเดิมของความสอดคล้องของแนวตั้งและกำหนดเขต (มักจะเกิดขึ้นใน 'mixity'), โครงสร้างหลักมีเพิ่มปัญหาความสอดคล้องกันแนวนอนและกำหนดเขตแบบฝึกหัดแสดงให้เห็นว่า แม้ว่า competences มีทั่วไปอย่างเคร่งครัดแบ่ง ทั้งสองแนวตั้ง และแนว นอน ไม่เสมอสามารถจัดการปัญหาภายในปลอดภัยขอบเขตของเสาหนึ่ง แดกดัน dilemmas สถาบันทางกฎหมายที่เกิดจากสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนจะไม่ มีผลในการเพิ่มเอกภาพของการสั่งการตามกฎหมายของสหภาพ เป็นแบบฝึกหัดบังคับสหภาพยิงหลุมในผนังแบ่งระหว่างหลักตามที่ตกลงกันในมาสทริชต์ จะ น่าจะมีปูทางสู่การรวมและการรวมองค์ประกอบนโยบายภายนอกชุมชนและสหภาพในสนธิสัญญาที่รัฐธรรมนูญจึงเคยมีมาก่อน การขยายตัวของสหภาพยุโรปได้ยกคำถามว่า และขอบเขตรัฐสมาชิกปัจจุบันยัง มีอำนาจในการกำหนด และดำเนินนโยบายการภายนอกของตนเอง และมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขาทันที หลังจากที่ทุก กอง competences ระหว่างสหภาพของรัฐสมาชิกในฟิลด์นี้ซับซ้อนมีการขยายจาก fifteen ไปอเมริกายี่สิบห้า หลักหลักที่ควบคุมระบบการปกครองหลายระดับของความสัมพันธ์ภายนอกได้แล้ว ประมวลกฎหมายสูงในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ ดังนั้น บทความ I-12 และ I-13 ชี้แจงกอง competences กำหนดอำนาจพิเศษใน เวลาเดียวกัน – และบางที เค้าน์ – ยังคงชัดเจนความสัมพันธ์ภายนอกความรับผิดชอบของสหภาพและรัฐสมาชิกนี้หมายความว่านโยบายเที่ยวยุโรปใหม่แม้จะถูกทาบทามจากหลายที่มุมมองของ ไม่ว่าบทบัญญัติในบทความ I-57(2) ซึ่งระบุว่า 'สหภาพอาจสรุปข้อตกลงเฉพาะกับประเทศที่เกี่ยวข้อง' (เน้นเพิ่ม), รัฐสมาชิกที่เข้าร่วมดูเหมือนว่ายังจำเป็นในเรื่องที่ไม่อยู่ภายใต้ความสามารถพิเศษของสหภาพ ภายใต้สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ อย่างไรก็ตาม การดำเนินการของรัฐสมาชิกในฟิลด์นี้จะจำกัดพื้นที่ไม่ครอบคลุม โดยพระราชบัญญัติสหภาพสภา หรือกรณีที่มันไม่เป็นอันตรายต่อการความสามารถในการออกกำลังกายความสามารถภายในตน (บทความ I-13(2)) ของสหภาพ มีการพัฒนาเพิ่มเติมความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพใหม่ ตัวอย่างทริกเกอร์ โดยการกลับมาของอายุของตลาดภายใน แนะนำรมว.ต่างประเทศและการก่อตั้งของภายนอกทางการทูตสหภาพการดำเนินการบริการ redefinition ตำแหน่งของรัฐสมาชิกสหภาพอาจจะ foreseen สหภาพควรถือเป็น "รัฐธรรมนูญการประเทศ' หรือแม้แต่ 'ที่สหพันธรัฐประเทศ' ที่เหลือเปิดสนธิ สัญญารัฐธรรมนูญ แต่จน พัฒนาระบอบความสัมพันธ์ภายนอกได้เปิดเผยข้อจำกัดของทุกปัญหาของบ้านหรือ invocability ของข้อตกลงระหว่างประเทศแล้วในภาวะเสี่ยง รัฐธรรมนูญสนธิ codifies หลักสำคัญของบิตและชิ้น acquis ความสัมพันธ์ภายนอก และช่วยให้ง่ายบทบัญญัติ อย่างไรก็ตาม เมื่อเรารวมนี้ ด้วยเหตุของการแยกรัฐธรรมนูญสนธิสัญญาทางเศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศพื้นที่ขั้นตอนและ competences โดเมนของความสัมพันธ์ภายนอกถูกผูกอยู่ซับซ้อนกฎหมายระบอบการปกครอง ซึ่งจะทำให้ความใกล้ชิดยากเพื่อนใหม่ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขยายที่ผ่านมามีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพ จะได้รับแม้จะถือเป็นเครื่องมือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของสหภาพยุโรป. หลังจากที่ทุกเพื่อนบ้านอดีตจำนวนมากในขณะนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบการปกครองภายในความสัมพันธ์ที่เรียกร้องให้นิยามใหม่ของทั้งสองความสัมพันธ์ระหว่างสหภาพกับมันทันทีสภาพแวดล้อมและตำแหน่งบนเครื่องบินระหว่างประเทศ. นอกจากนี้กลยุทธ์ preaccession สำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ได้กลายมาเป็นกลยุทธ์ที่ใกล้เคียงสำหรับบางส่วนของสหภาพยุโรปเพื่อนบ้านทั้งเก่าและใหม่เพื่อให้สัญญาว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายและกฎหมาย(ในรูปแบบของตลาดภายในacquis) เหล่านี้ ประเทศโดยไม่จำเป็นต้องบูรณาการกับพวกเขา. ยูเนี่ยนได้กลายเป็นเพียงที่ใหญ่กว่าและระบอบการปกครองของความสัมพันธ์ภายนอกได้มีการพัฒนาเพิ่มเติมเกี่ยวกับพื้นฐานของการปรับเปลี่ยนทั้งสนธิสัญญาและกฎหมายกรณี. ในเวลาเดียวกันในทางปฏิบัติมันได้มีการรับมือกับนโยบายภายนอกแยกส่วนเพื่อให้ปัญหาเดิมของความมั่นคงในแนวตั้งและการปักปันเขต (มักจะเกิดใน 'mixity) โครงสร้างเสาได้เพิ่มปัญหาของความมั่นคงในแนวนอนและปริมาณได้. แสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติว่าแม้ว่าความสามารถโดยทั่วไปจะแบ่งออกอย่างเคร่งครัดทั้งในแนวตั้งและแนวนอนปัญหาไม่สามารถเสมอได้รับการจัดการภายในที่ปลอดภัยขอบเขตของเสาต้นหนึ่ง. แดกดันวิกฤติสถาบันทางกฎหมายที่เกิดจากสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนจะมีผลในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของความสามัคคีของคำสั่งที่ถูกต้องตามกฎหมายของสหภาพตามที่ปฏิบัติบังคับยูเนี่ยนในการถ่ายภาพหลุมในผนังแบ่งระหว่าง เสาเป็นตามที่ตกลงกันใน Maastricht. นี้ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าจะได้ปูทางไปสู่การรวมกลุ่มและการรวมขององค์ประกอบของนโยบายภายนอกของชุมชนและยูเนี่ยนในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ. อื่น ๆ อย่างเด่นชัดกว่าที่เคยขยายตัวของยุโรป ยูเนี่ยนได้ยกคำถามที่ว่าและสิ่งที่ขอบเขตประเทศสมาชิกในปัจจุบันยังคงมีอำนาจในการกำหนดและดำเนินนโยบายภายนอกของตัวเองและมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านของพวกเขาทันที. หลังจากที่ทุกส่วนที่ซับซ้อนของอำนาจระหว่างสหภาพและของ ประเทศสมาชิกในเขตข้อมูลนี้ได้รับการขยาย 15-25 รัฐ. หลักการสำคัญการปกครองระบอบการปกครองหลายระดับของความสัมพันธ์ภายนอกได้รับการประมวลผลในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญ. ดังนั้นบทความ I-12 I-13 ชี้แจงส่วนหนึ่งของความสามารถในการ กรณีของผู้มีอำนาจ แต่เพียงผู้เดียว. ในเวลาเดียวกัน - และในทางตรงกันข้ามอาจจะเป็นความเชื่อที่นิยม -. ก็ยังคงเป็นที่ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ภายนอกเป็นความรับผิดชอบของทั้งสหภาพและประเทศสมาชิกซึ่งหมายความว่าแม้ยุโรปตางๆ Policy ใหม่คือการได้รับการทาบทามจาก หลายมุมมอง. โดยไม่คำนึงถึงบทบัญญัติในมาตรา I-57 (2) ซึ่งระบุว่าสหภาพอาจสรุปข้อตกลงเฉพาะกับประเทศที่เกี่ยวข้อง '(เน้นเพิ่ม), มีส่วนร่วมของรัฐสมาชิกที่ดูเหมือนว่าจะยังคงมีความจำเป็นในพื้นที่ที่ไม่ตกอยู่ภายใต้ ความสามารถพิเศษของสหภาพ. ภายใต้สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ แต่สมาชิกดำเนินการของรัฐในเขตข้อมูลนี้จะถูก จำกัด ให้พื้นที่ที่ไม่ได้รับการคุ้มครองโดยการกระทำที่กฎหมายของสหภาพหรือกรณีที่มันไม่เป็นอันตรายต่อความสามารถของสหภาพเพื่อการออกกำลังกายสามารถภายใน( บทความที่ผม-13 (2)). ด้วยการพัฒนาต่อไปของความสัมพันธ์ภายนอกของสหภาพใหม่เช่นที่เกิดจากการเข้ามาของอายุของตลาดภายใน, การแนะนำของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสหภาพการต่างประเทศและสถานประกอบการของการเจรจาต่อรองที่ภายนอกบริการการกระทำ, redefinition ตำแหน่งของประเทศสมาชิกในสหภาพที่อาจจะมองเห็น. ไม่ว่าจะเป็นสหภาพควรได้รับการยกย่องว่าเป็น 'คำสั่งรัฐธรรมนูญของรัฐอธิปไตย' หรือแม้กระทั่ง 'สหพันธ์ของรัฐอธิปไตย' ถูกเปิดทิ้งไว้โดยรัฐธรรมนูญ สนธิสัญญา แต่จนถึงขณะนี้การพัฒนาของระบอบการปกครองภายนอกความสัมพันธ์ได้เปิดเผยข้อ จำกัด ของมันเมื่อใดก็ตามที่ปัญหาของการผูกขาดหรือ invocability ของข้อตกลงระหว่างประเทศที่ได้รับการเดิมพัน. สนธิสัญญารัฐธรรมนูญ codifies หลักการที่สำคัญของบิตและชิ้นส่วนของความสัมพันธ์ภายนอก acquis และช่วยลดความยุ่งยาก บทบัญญัติ. แต่เมื่อเรารวมนี้กับความต่อเนื่องของการแยกในสนธิสัญญารัฐธรรมนูญในพื้นที่เศรษฐกิจและนโยบายต่างประเทศในแง่ของวิธีการและความสามารถที่โดเมนภายนอกความสัมพันธ์ที่ถูกผูกไว้จะยังคงเป็นระบอบการปกครองทางกฎหมายที่ซับซ้อนซึ่งแม้จะทำให้ความใกล้ชิดยาก สำหรับเพื่อนบ้านใหม่ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขยายล่าสุด มีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในความสัมพันธ์ภายนอกของ
สหภาพ มันมีแม้กระทั่งได้รับการพิจารณาเครื่องมือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของนโยบายต่างประเทศของสหภาพยุโรป

หลังจากทั้งหมด เพื่อนบ้านอดีตหลายตอนนี้ตกอยู่ภายใต้ระบอบความสัมพันธ์ภายใน
ซึ่งเรียกร้องให้มีการนิยามความหมายใหม่ของทั้งสหภาพ ' ความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมได้ทันที
และตำแหน่งของมันบนเครื่องบินระหว่างประเทศ

นอกจากนี้กลยุทธ์ preaccession สำหรับสมาชิกใหม่เหล่านี้ได้กลายเป็นพื้นที่ยุทธศาสตร์สำหรับบางส่วนของสหภาพยุโรปเพื่อนบ้านใหม่และเก่าเพื่อ
สัญญาส่วนขยายของนโยบายและกฎหมาย ( ในรูปแบบของ acquis ตลาด
ภายใน ) ไปยังประเทศเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องทั้งหมดรวมเกมส์

สหภาพได้กลายเป็นใหญ่และระบอบความสัมพันธ์ภายนอกได้พัฒนาต่อไปบนพื้นฐานของสนธิสัญญา
ทั้งแก้ไขและกฎหมายกรณี

ในเวลาเดียวกัน ในการปฏิบัติ ได้มีการรับมือกับการแยกส่วนภายนอกนโยบาย

สภาพดั้งเดิมของความสอดคล้องตามแนวตั้งและจำนวน ( มักจะเป็นผลใน mixity ' ' )โครงสร้างเสาได้เพิ่มปัญหาของความสอดคล้องในแนวนอนและจำนวน ฝึก

แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้ว่าทักษะโดยทั่วไปแบ่ง
อย่างเคร่งครัด ทั้งในแนวตั้งและแนวนอน ปัญหาไม่สามารถจัดการได้ภายในขอบเขตที่ปลอดภัย
1 เสา

กระแทกแดกดันสถาบันทางกฎหมายขัดแย้งที่เกิดจากสถานการณ์นี้ดูเหมือนจะมีผลในการเสริมสร้างความสามัคคีของสหภาพตามกฎหมายเพื่อฝึกฝนให้สหภาพยิงหลุมในผนังระหว่างเสาแบ่งตามที่ตกลงใน Maastricht .

นี้ จะเหมือนจะปูทางสู่การบูรณาการและการรวมขององค์ประกอบภายนอกนโยบายของชุมชนและสหภาพในสนธิสัญญาตามรัฐธรรมนูญ .

มากขึ้นเด่นชัดกว่าที่เคยขยายตัวของ
สหภาพยุโรปได้ยกคำถามว่าและสิ่งที่ขอบเขตรัฐสมาชิก
ยังมีพลังที่จะกําหนดและใช้นโยบายต่างประเทศของตนเองและ
มีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านของพวกเขาทันที

หลังจากทั้งหมด , คอมเพล็กซ์ กองสมรรถภาพระหว่างสหภาพและประเทศสมาชิกในด้านนี้ได้ขยายจากสิบห้าถึงยี่สิบห้าสหรัฐอเมริกา

หลักหลักการระบบการปกครองหลายระดับของความสัมพันธ์ภายนอกได้ codified ในสนธิสัญญาตามรัฐธรรมนูญ

ดังนั้นบทความ i-12 i-13 ชี้แจงและกองสมรรถภาพในกรณีของพลังพิเศษ

ที่–เวลาเดียวกันและอาจจะขัดกับความเชื่อที่นิยมซึ่งยังคงชัดเจนว่า ความสัมพันธ์ภายนอก เป็นความรับผิดชอบของทั้งสหภาพและสมาชิก

นี่หมายความว่า แม้แต่ยุโรปใหม่ ๆที่จะได้รับจากนโยบาย มุมมองหลาย



โดยไม่คำนึงถึงบทบัญญัติใน i-57 บทความ ( 2 ) ที่ระบุว่า ' สหภาพอาจสรุปข้อตกลงเฉพาะกับประเทศที่เกี่ยวข้อง " ( เน้นเพิ่ม ) การมีส่วนร่วมของสมาชิกดูเหมือนว่าจะยังคงใช้ในพื้นที่ที่ไม่ตกอยู่ภายใต้สหภาพเฉพาะความสามารถ

ภายใต้สนธิสัญญาตามรัฐธรรมนูญ อย่างไรก็ตาม