production for domestic consumption

production for domestic consumption and export at the global
(Hoekstra and Mekonnen, 2012), national (Fader et al., 2011;
Hoekstra and Chapagain, 2007) and city levels (Hoff et al., 2013).
Because the assessment is based on the concept of a crop’s virtual
water content, this line of research often contains discussions
about virtual water trade. The second key linkage in the water
food nexus focuses on water use for food production and factors
that potentially exacerbate or mitigate the future water availability
for food production (Gerten et al., 2011; Rosegrant and Cai,
2002). This is denoted by the green arrow in Fig. 1. Among these
factors, agriculture’s considerable dependence on irrigation has
been a long-standing concern, which is drawing greater attention
as more water is being claimed for municipal, industrial and
environmental uses, thereby posing serious threats to water for
food (Strzepek and Boehlert, 2010). Moreover, during the past
decade, there has been a surge of interest in climate change and its
impact on longterm and interannual variability of water demand
and supply (Hejazi et al., 2013a,b; Kummu et al., 2013). More
recently, the Renewable Fuel Standard enacted in 2005 and 2007
added a bioenergy link to water consumption, and started research
on the ‘‘blue impacts of green energy’’ (De Fraiture et al., 2008;
Gerbens-Leenes et al., 2009, 2012; Rosegrant et al., 2012a).
Moreover, in water stressed regions water resources are often
already subject to degradation of water quality, thereby exacerbat
ing shortages (Pereira et al., 2009). To address these growing
shortages, investment in water infrastructure and on farm technol
ogies, crop breeding strategies, implementation of innovative water
conservation measures and changes in policies can increase water
use efficiency in both the agricultural and non-agricultural sectors,
which, in turn, can make more water available for food (Rosegrant
et al., 2009; De Fraiture and Wichelns, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตสำหรับบริโภคภายในประเทศและส่งออกในโลก(Hoekstra และ Mekonnen, 2012), ชาติ (Fader et al., 2011Hoekstra และ Chapagain, 2007) และระดับเมือง (Hoff et al., 2013)เนื่องจากการประเมินตาม แนวคิดของการครอบตัดของเสมือนน้ำเนื้อหา บรรทัดนี้วิจัยมักจะประกอบด้วยการสนทนาเกี่ยวกับการค้าน้ำเสมือน การเชื่อมโยงคีย์สองน้ำnexus อาหารเน้นการใช้น้ำสำหรับการผลิตอาหารและปัจจัยที่อาจทำให้รุนแรง หรือบรรเทาพร้อมน้ำในอนาคตสำหรับการผลิตอาหาร (Gerten et al., 2011 Rosegrant และไก2002) นี้สามารถระบุ โดยลูกศรสีเขียวใน Fig. 1 ในหมู่เหล่านี้ปัจจัย มีของเกษตรมากพึ่งพาชลประทานการยาวนานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะดึงดูดความสนใจมากขึ้นขณะที่มีการอ้างเพิ่มเติมน้ำสำหรับเทศบาล โรงงานอุตสาหกรรม และสิ่งแวดล้อมใช้ จึงวางตัวภัยคุกคามที่ร้ายแรงน้ำสำหรับอาหาร (Strzepek และ Boehlert, 2010) ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงผ่านมาทศวรรษ มีกระแสที่น่าสนใจในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและส่งผลกระทบกับตนและ interannual สำหรับความผันผวนของความต้องการน้ำและจัดหา (Hejazi et al., 2013a, b Kummu et al., 2013) เพิ่มเติมเมื่อเร็ว ๆ นี้ การทดแทนน้ำมันเชื้อเพลิงมาตรฐานตราขึ้นในปี 2005 และ 2007เพิ่มการเชื่อมโยงพลังงานชีวมวลปริมาณน้ำ และเริ่มต้นงานวิจัยบน ''สีฟ้าผลกระทบของพลังงานสีเขียว" (De Fraiture et al., 2008Gerbens Leenes et al. ปี 2009, 2012 Rosegrant และ al., 2012a)นอกจากนี้ ในน้ำเน้นภูมิภาคทรัพยากรน้ำมักแล้วเรื่องของคุณภาพน้ำ การทำ exacerbatกำลังขาดแคลน (Pereira et al., 2009) ที่อยู่เหล่านี้เจริญเติบโตขาดแคลน ลงทุน ในโครงสร้างพื้นฐานน้ำ และฟาร์ม technologies พืชพันธุ์กลยุทธ์ ใช้น้ำนวัตกรรมใหม่มาตรการการอนุรักษ์และการเปลี่ยนแปลงในนโยบายสามารถเพิ่มน้ำใช้อย่างมีประสิทธิภาพทั้งการเกษตร และไม่ใช่เกษตรภาคซึ่ง จะ สามารถทำให้น้ำเพิ่มเติมพร้อมอาหาร (Rosegrantร้อยเอ็ด al., 2009 เดอ Fraiture ก Wichelns, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตเพื่อการบริโภคภายในประเทศและการส่งออกที่ทั่วโลก
(Hoekstra และ Mekonnen 2012) แห่งชาติ (เฟดเดอร์, et al, 2011;.
Hoekstra และ Chapagain 2007) (. ฮอฟฟ์, et al, 2013). และระดับเมือง
เพราะการประเมินจะขึ้นอยู่กับ แนวคิดของการเสมือนการเพาะปลูก
ปริมาณน้ำสายงานวิจัยนี้มักจะมีการอภิปราย
เกี่ยวกับการค้าเสมือนน้ำ การเชื่อมโยงที่สำคัญที่สองในน้ำ
แก่นอาหารมุ่งเน้นไปที่การใช้น้ำสำหรับการผลิตอาหารและปัจจัย
ที่อาจทำให้รุนแรงหรือบรรเทาความพร้อมน้ำในอนาคต
สำหรับการผลิตอาหาร (Gerten et al, 2011;. Rosegrant และ Cai,
2002) นี้แสดงโดยลูกศรสีเขียวในรูป 1. กลุ่มคนเหล่านี้
ปัจจัยการพึ่งพาอาศัยกันมากในการเกษตรการชลประทานได้
รับความกังวลยาวนานซึ่งเป็นที่ดึงดูดความสนใจมากขึ้น
เป็นน้ำมากขึ้นจะถูกอ้างว่าสำหรับในเขตเทศบาลเมืองอุตสาหกรรมและ
การใช้งานด้านสิ่งแวดล้อมจึงวางตัวภัยคุกคามร้ายแรงต่อน้ำ
อาหาร (Strzepek และ Boehlert 2010) นอกจากนี้ในช่วงที่ผ่าน
ทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการหลั่งไหลของความสนใจในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและมัน
ส่งผลกระทบต่อระยะยาวและความแปรปรวนของความต้องการ Interannual น้ำ
และอุปทาน (Hejazi, et al, 2013a, ข.. Kummu et al, 2013) อื่น ๆ
เมื่อเร็ว ๆ นี้มาตรฐานเชื้อเพลิงทดแทนตราในปี 2005 และ 2007
เพิ่มการเชื่อมโยงกับการบริโภคพลังงานชีวภาพน้ำและเริ่มต้นการวิจัย
ที่ '' ฟ้าผลกระทบของพลังงานสีเขียว '' (เด Fraiture et al, 2008;.
. Gerbens-Leenes, et al, 2009, 2012;.. Rosegrant, et al, 2012a)
นอกจากนี้ในน้ำเน้นภูมิภาคแหล่งน้ำมักจะมี
เรื่องแล้วที่จะย่อยสลายของคุณภาพน้ำจึง exacerbat
. ไอเอ็นจีขาดแคลน (รา et al, 2009) เพื่อรับมือกับการเติบโตเหล่านี้
ขาดแคลนการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานและน้ำในฟาร์มเทคโนโลยี
ogies กลยุทธ์การปรับปรุงพันธุ์พืช, การดำเนินงานของน้ำนวัตกรรม
มาตรการอนุรักษ์และการเปลี่ยนแปลงในนโยบายสามารถเพิ่มน้ำ
ที่มีประสิทธิภาพการใช้งานทั้งในภาคเกษตรและนอกภาคเกษตร
ซึ่งในทางกลับกัน สามารถทำให้น้ำมากขึ้นสามารถใช้ได้สำหรับอาหาร (Rosegrant
et al, 2009;. De Fraiture และ Wichelns 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตเพื่อการบริโภคในประเทศและการส่งออกที่ทั่วโลก
( hoekstra และ mekonnen , 2012 ) , ชาติ ( เฟดเดอร์ et al . , 2011 ;
hoekstra และ chapagain , 2007 ) และระดับเมือง ( ฮอฟ et al . , 2013 ) .
เพราะการประเมินตามแนวคิดของพืชไร่ของปริมาณน้ำเสมือน
, สายของงานวิจัยนี้มักจะประกอบด้วยการอภิปราย
เกี่ยวกับเสมือนน้ำค้า เชื่อมโยงที่สำคัญที่สองในน้ำ
การเชื่อมต่ออาหารเน้นการใช้น้ำเพื่อการผลิตอาหารและปัจจัยที่อาจเพิ่มหรือลด

น้ำไปใช้ในอนาคตสำหรับการผลิตอาหาร ( gerten et al . , 2011 ; rosegrant และ CAI
, 2002 ) นี้เขียนโดยลูกศรสีเขียวในรูปที่ 1 ระหว่างปัจจัยเหล่านี้
, เกษตรกรรมอย่างมากพึ่งพาชลประทานได้
เป็นกังวลที่ยาวนานซึ่งเป็นรูปวาด
ความสนใจมากขึ้นเมื่อน้ำมากขึ้นมีการอ้างสำหรับเทศบาลและอุตสาหกรรม
สิ่งแวดล้อมใช้ จึงวางตัวภัยคุกคามร้ายแรงต่อน้ำ
อาหาร ( และ strzepek โบธเลิร์ต , 2010 ) นอกจากนี้ ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา
มีกระแสของความสนใจในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และผลกระทบในระยะยาวและความผันแปรของอัตรา

ต้องการน้ำและอุปทาน ( hejazi et al . , 2013A , B ; kummu et al . , 2013 ) เพิ่มเติม
เมื่อเร็วๆ นี้ผลิตน้ำมันเชื้อเพลิงมาตรฐานตราขึ้นในปี 2005 และ 2007
เพิ่มการเชื่อมโยงกับการบริโภคพลังงาน น้ำ และเริ่มการวิจัย
บน ' 'blue ผลกระทบของพลังงานสีเขียว ' ' ( De fraiture et al . , 2008 ;
gerbens leenes et al . , 2009 , 2012 ; rosegrant et al . , 2012a ) .
นอกจากนี้ น้ำเน้นทรัพยากรน้ำภาคมักจะ
แล้วเรื่องการย่อยสลายคุณภาพของน้ำจึง exacerbat
ไอเอ็นจี 5% ( Pereira et al . , 2009 ) เพื่อที่อยู่เหล่านี้เติบโต
ขาดแคลน การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานน้ำ และ ogies Technol
ฟาร์มปลูกพืช , การเพาะพันธุ์ การนำนวัตกรรมน้ำ
มาตรการอนุรักษ์และการเปลี่ยนแปลงในนโยบายเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำ
ทั้งเกษตรและนอกภาคเกษตร ภาค
ซึ่งในที่สุดสามารถทำให้น้ำสามารถใช้ได้สำหรับอาหาร ( rosegrant
et al . , 2009 ; เดอ fraiture และ wichelns , 2010 )